Καλή χρονιά με τη Σόνια Θεοδωρίδου!

 γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Λένε ότι η όπερα αγγίζει την ψυχή. Σε αφήνει γυμνό και έκθετο αντίκρυ στη ζωή. Σε κάνει μικρό, γκρεμίζει τα οχυρά, σπάει τις αντιστάσεις. Πολλοί κλαίνε όταν ακούνε. Κλαίνε γοερά...

Κάποιοι άλλοι λένε ότι θεραπεύονται.

Με φωνή τρεμάμενη, σπαστή, στον τελικό φθόγγο, τραγουδιστή θα έλεγα, η μεγάλη Σόνια Θεοδωρίδου, η διάσημη σοπράνο, μας υποδέχτηκε στην οικία της στο Κολωνάκι, λίγες ημέρες πριν την εκπνοή του χρόνου, για την ανταλλαγή των καθιερωμένων ευχών. Για τον απολογισμό του απελθόντος.

Η ευγενική της ύπαρξη διάχυτη, με τα συναισθήματα της προσφοράς και της αγάπης να διαπερνούν ανά πάσα ώρα και στιγμή τη συνάντησή μας, η Σόνια Θεοδωρίδου μου μιλούσε για τα πιο πονεμένα χρόνια με έναν τόνο γλυκό, με μια ευαισθησία που ξεχείλιζε στη χροιά της φωνής της. Κράτησε τη ζεστασιά στην ψυχή της στα δύσκολα χρόνια. «Δεν έχασα ποτέ τη ματιά μου για το διπλανό μου. Είχα δύσκολα παιδικά χρόνια, μεγάλωσα φτωχικά, ήμουν όμως πάρα πολύ τυχερή αργότερα», λέει. 

                                                                               

Με ένα ψέμα συντροφιά, άφησε τη Βέροια για να έρθει στην Αθήνα, να γραφτεί στο Εθνικό Ωδείο και από εκεί κι έπειτα η πορεία της ήταν ασταμάτητη. «Σπούδασα παίρνοντας το πρώτο βραβείο υποτροφίας Μαρία Κάλλας. Κάποια στιγμή στο Λονδίνο έζησα σε ένα ξενοδοχείο αστέγων. Ήμουνα στην Κολωνία, σπούδαζα στη Μουσική Ακαδημία. Αγαπούσα με τόσο πάθος τη ζωή μου και τη δουλειά μου που δεν υπήρχε κάτι να με σταματήσει. Περισσότερο μου κόστισαν οι απώλειες των γονιών μου, τους οποίους έχασα σε μικρή ηλικία. Είχα πλούτη, αγαθά, αλλά ήμουν και πολύ μόνη μου. 

                                                                                    

Νιώθω πλήρης και ευτυχισμένη, ειδικά με αυτά που κάνω για τους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Μου αρέσει να δίνω ελπίδα σε ανθρώπους που είναι από ένα μικρό χωριό και νομίζουν ότι δεν θα κάνουν πράγματα στη ζωή τους. Μου αρέσει να τραγουδάω σε μέρη που μια λυρική τραγουδίστρια δεν θα πήγαινε ποτέ, στην πλατεία ενός χωριού. Δεν θεωρώ ποτέ ένα μέρος ταπεινό. Εμείς δίνουμε τη μεγαλοσύνη και την αξία ενός μέρους». Όταν τραγούδησε στο Πάγκειον στην Ομόνοια υποστηρίζει ότι τέτοιο κάλος, δεν γίνεται να το αφήνουμε στη δυστυχία του.

                                                                                           

 «Το Πάγκειον μοιάζει σαν μία γυναίκα που παράτησε τον εαυτό της. Δεν ξέχασα ποτέ από που είμαι. Ένας σταρ, απλώνει το χέρι του σε εκείνον που τον χρειάζεται. Πιστεύω στην αγάπη του κόσμου. Εγώ λούζομαι σε αυτήν την αγάπη. Γι’ αυτό και τραγουδάω. Μάλιστα αυτόν τον καιρό που κάνω περισσότερο κονσέρτα, παρά όπερα στη σκηνή, νιώθω την εγγύτητα με τον κόσμο, γιατί η σκηνή έχει μια απόσταση. Εγώ προσωπικά αυτό το είχα πάρα πολύ ανάγκη. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η επαφή με τον κόσμο, όπως και η αγάπη που εκδηλώνεται μετά. Στο εξωτερικό, αυτή η εκδηλωτικότητα είναι πολύ έντονη. 

Έχω ζήσει στιγμές ονειρικές. Να μου πετάνε λουλούδια στον κήπο μου, με το ελικόπτερο, να είμαι στις τοιχογραφίες των σπιτιών. Σε 20 παραστάσεις μου, ο ίδιος άνθρωπος να βρίσκεται στην ίδια θέση κάθε φορά και πολλά άλλα… Όμως δεν αγαπούν τη Σόνια, αγαπούν αυτό που εκφράζω μέσο του τραγουδιού. Όταν ήμουνα πιο νέα, με μεθούσε αυτή η δόξα, με συνέπαιρνε…! Μου έδινε την αίσθηση της αιωνιότητας.

                                                                                             

Μέσα σε όλα αυτά ήξερα κάπου μέσα μου ότι όλο αυτό είναι εφήμερο. Ήξερα ότι όταν βγάζεις τα ρούχα της σκηνής και γυρνάς σπίτι σου, είσαι η μάνα, ή ότι άλλο… Αυτό το χάρισμα, αυτό το ανεκτίμητο δώρο που πήρα από το θεό, τη φωνή μου… θεωρώ τον εαυτό μου πάρα, μα πάρα πολύ τυχερό, διότι κάνω κάτι που λατρεύω. Πληρώνομαι για κάτι που είναι η μεγαλύτερή μου αγάπη. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ωραιότερο πράγμα από αυτό».

Τι είναι για σένα η μουσική; «Η ύπαρξή μου, ο ανώτερός μου εαυτός. Είναι αυτό το μεγάλο δώρο που μου δόθηκε απ’ τη φύση, για να μπορέσω να υπηρετήσω το συνάνθρωπο και να μπορέσω και εγώ μέσα από την εμπειρία της μουσικής, να αναπτυχθώ». 

Πόσο σημασία έχει να υπηρετείς το συνάνθρωπο; «Αυτή είναι η σημασία της ανθρώπινης ύπαρξης για μένα. Δεν έχει κανένα νόημα να υπάρχεις, αν δεν υπάρχει ο διπλανός σου. Μέσα από τον κόσμο της όπερας, συνάντησα ανθρώπους από άλλες χώρες, από διαφορετικές κουλτούρες και είδα ότι ο πυρήνας του ανθρώπου είναι ίδιος. Είναι η αγάπη».

Η εξέλιξη της κεραμικής στην Ελλάδα!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

φωτογραφίες: Πέτρος Καστορίνης

Η κεραμική διεθνώς, τα τελευταία δέκα χρόνια έχει αναπτυχθεί κατακόρυφα. Από το 2010 μάλιστα, την εποχή της μεγάλης οικονομικής και κοινωνικοανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα, έχει συναντήσει τεράστια άνθηση παγκοσμίως.

Η κεραμική είναι προϊόν φωτιάς. Ο κεραμίστας δεν είναι μια μονοδιάστατη έννοια. Υπάρχουν κεραμίστες εικαστικοί, με υψηλό prestige, καλλιτέχνες, που δημιουργούν υψηλής αισθητικής έργα. Μία εξ αυτών είναι η Μαριλένα Μιχοπούλου. Δασκάλα της κεραμικής τέχνης, γλύπτρια και δημιουργός των "Κεραμικών Μορφών", Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών της κεραμικής τέχνης. 

Εμείς τη συναντήσαμε στη Νέα Ερυθραία, στο εργαστήριό της στα βόρεια προάστια, όπου με αφορμή τα διαδικτυακά εγκαίνια της 58ης Πανελλήνιας Έκθεσης Κεραμικής στο Μαρούσι, μας μίλησε για την πανάρχαια αυτή τέχνη, η οποία έχει μπει ξανά στη ζωή μας και τη σημερινή εποχή βρίσκει κυρίως εφαρμογή στον τομέα της διακόσμησης, με αντικείμενα, πραγματικά εξέχοντος αριστοτεχνικού σχεδιασμού.

                                                                              

"...Διανύουμε την εποχή του βιομηχανικού ντιζάιν. Συνειδητά επιλέγουμε να έχουμε σερβίτσια από κεραμίστες καλλιτέχνες, γεγονός που αλλάζει αυτόματα και τις προδιαγραφές κατασκευής, τις απαιτήσεις και τον τρόπο που δημιουργούν οι καλλιτέχνες. Υπάρχει μια άλλη τάση σήμερα στην κεραμική. Είναι το ντιζάιν. Πρέπει δηλαδή ο κεραμίστας να είναι ενημερωμένος και διαβασμένος πάνω στο ντιζάιν. Σήμερα πουλάμε διεθνώς και ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος..." αναφέρει η Μαριλένα Μιχοπούλου, η οποία ανέλαβε ως πρόεδρος της διοργάνωσης της 50ης Έκθεσης το 2012, που αποτέλεσε και χρονιά ορόσημο για την εξέλιξη του θεσμού, καθώς υποστηρίζει ότι από τότε και μέχρι σήμερα το επίπεδο του διαγωνισμού της πανελλήνιας έκθεσης έχει ανέβει αισθητά.

"...Το διαδίκτυο άνοιξε τους ορίζοντες της τέχνης, ενέπνευσε με ιδέες τους καλλιτέχνες και έφερε τη γνώση κοντά τους, με την πληροφόρηση να ξεχειλίζει, με απτή και προσιτή προσέγγιση. Να φανταστείτε ότι μεγάλη γκάμα από τις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούσαμε δεν υπήρχαν στην Ελλάδα, εισάγαμε από το εξωτερικό..." 

                                                                                

Αναρωτιέμαι μεγαλόφωνα...Που βασίζεται η τέχνη της κεραμικής; Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει ένα καλλιτέχνη αυτού του είδους;

"...Στην επαφή με το υλικό..." μου απαντά αγόγγυστα η Μαριλένα. "...Η επαφή με το χώμα, με τον πηλό, από τη μία μπορεί να είναι κατευναστικός, μπορεί να είναι φιλικός, γιατί ο άργιλος έχει πολλές ιδιότητες. Νομίζεις ότι υπακούει στα χέρια σου, αλλά πολλές φορές δεν θα υπακούσει. Στην κεραμική έχεις να κάνεις με την επιρροή που δίνει η φωτιά. Αν το μισό της κεραμικής είναι εμπνέομαι, σχεδιάζω, δημιουργώ, το άλλο μισό είναι πως κατευθύνεις τη χημεία, την αλληλεπίδραση του νερού, της φωτιάς και των οξειδίων, ώστε να συντελέσουν υπέρ του έργου. Άρα γίνομαι ένα χημικός, εφαρμοσμένης χημείας. Μαθαίνω τις ιδιότητες των υλικών, διαβάζω, δεν είμαι χημικός, αλλά με την εμπειρία ελέγχω τη δημιουργία των αντικειμένων. Χρειάζεται πολλή εμπειρία για να μάθει κανείς και να μην φοβάται να χαλάσεις αντικείμενα. Όποιος φοβάται να χαλάσει αντικείμενα, δεν θα μάθει ποτέ κεραμική. Θα περάσει απ’ τα high lights που λέμε..." 

                                                                                  

"...Περιμένουμε το φετινό βιβλίο της έκθεσης. Το βιβλίο που θα το εκδώσει ο δήμος, είναι πολύ σημαντικό και για τον καλλιτέχνη. Είναι η μαρτυρία του έργου του, η μαρτυρία της συμμετοχής του στην έκθεση και η μαρτυρία ότι πήρε βραβείο η έπαινο. Η επιτροπή φέτος είναι από τις καλύτερες επιτροπές που θα μπορούσανε να περάσουνε ποτέ. Είναι εξαιρετικοί κεραμίστες, γνώστες, κριτικοί τέχνης..." μας λέει η Μαριλένα 

Φιλανθρωπικές δράσεις στο επίκεντρο!

Φέτος τα Χριστούγεννα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, το βλέμμα και η σκέψη μας είναι στραμμένα σε εκείνους που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη για τη στήριξη και τη βοήθειά μας. Η γιορτή της αγάπης, μας φέρνει όλους πιο κοντά και μας δίνει την ευκαιρία να χαρίσουμε το χαμόγελο σε πολλούς συνανθρώπους μας.

Η Ελληνογαλλική Σχολή Ουρσουλινών, η μεγάλη αυτή εκπαιδευτική οικογένεια, που χαρακτηρίζεται από το πνεύμα φιλανθρωπίας που εμπνέει και καλλιεργεί, απλώνει και φέτος, τις γιορτινές ημέρες που διανύουμε, τη μεγάλη της αγκαλιά, ενισχύοντας με στοχευμένες φιλανθρωπικές δράσεις, τη διάθεσή της για προσφορά. 

Γνωρίζοντας ότι περισσότερο από τα λόγια μας, αξίζουν οι πράξεις μας, η Ελληνογαλλική σχολή Ουρσουλινών, απαντά στις προκλήσεις της εποχής, κάτω από τις δύσκολες κοινωνικά συνθήκες που επικρατούν, συγκεντρώνοντας στο σχολείο στο Νέο Ψυχικό, στην Ψυχάρη 10, τρόφιμα, γραφική ύλη, παιχνίδια και ρούχα για τις άπορες οικογένειες της πόλης και το γεύμα των φτωχών. 

Η δράση ξεκίνησε την Τρίτη 15 Δεκεμβρίου και ολοκληρώνεται την επόμενη Τρίτη 22 Δεκεμβρίου, από τις 8:30-16:30, στους χώρους του Γυμνασίου-Λυκείου της Σχολής. Εάν η μετακίνησή σας δεν είναι δυνατή, το «Love Van» θα συλλέξει τις προσφορές σας, κατόπιν επικοινωνίας με τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Γυμνασίου - Λυκείου. 

                                                                               

Ανεβαίνοντας λίγο πιο βόρεια, το Νηπιαγωγείο - Δημοτικό των Ουρσουλινών στο Μαρούσι επιμελήθηκε την έκδοση του ετήσιου ημερολογίου του εκπαιδευτικού οργανισμού La Salle. Οι μικροί μαθητές αξιοποιώντας παιδαγωγικά ζωγραφικούς πίνακες που αποπνέουν τα μηνύματα της Αδελφοσύνης, της Αγάπης και της Συλλογικότητας και με τη συνδρομή του εικαστικού της Σχολής Άρη Μπαραμπούτη, στόλισαν τις σελίδες του ημερολογίου, το οποίο θα διατεθεί δωρεάν σε όλους τους μαθητές.                                                                     

Με αφορμή όμως τη δημιουργία του, πρόκειται να ενισχυθεί ένας φορέα που τα τελευταία πέντε χρόνια δουλεύει ασταμάτητα στην υπηρεσία των ανθρώπων που βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό, το περιοδικό δρόμου «Σχεδία». Η «Σχεδία» είναι το μοναδικό ελληνικό περιοδικό δρόμου και μέλος του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων Δρόμου (InternationalNetwork of Street Papers-INSP). Για την ενίσχυση αυτού του σκοπού, μπορεί ο καθένας να καταβάλλει ό,τι ποσό επιθυμεί σε συγκεκριμένους λογαριασμούς, στηρίζοντας το έργο της «Σχεδίας». Πληροφορίες και λεπτομέρειες στην επικοινωνία με το σχολείο, διότι "...από εκείνη τη Νύχτα, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ευτυχεί μόνος του..."!» Ραούλ Φολλερώ

#to_sxoleio_allios 

Νέα χρονιά χωρίς μάσκες!

Η «Alykon Κυκλική Οικονομία», ο διευθύνων σύμβουλος Γιάννης Σμυρλής, τα στελέχη και το προσωπικό της, εύχονται σε όλους χρόνια πολλά με υγεία, δημιουργικότητα και το 2021, να είναι μία χρονιά χωρίς μάσκες που κρύβουν το χαμόγελό μας.

Γενναία κίνητρα για το νέο έτος, το 2021, εύχεται να δοθούν από το κράτος ο Γιάννης Σμυρλής, διευθύνων σύμβουλος της «Alykon Κυκλική Οικονομία», για μια δεύτερη μεγάλη απόσυρση του γερασμένου στόλου των αυτοκινήτων, όπως αυτή που ίσχυε μέχρι το 2016, όπου τότε, παρέχονταν η δυνατότητα στους ιδιοκτήτες, της οικονομική ενίσχυσης των 900 ευρώ, με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να ανανεώσουν τα παλιά τους μοντέλα, με νέας γενιάς αυτοκίνητα.

«Παρατηρείται το φαινόμενο, οι πολίτες να τείνουν να συντηρούν από ανάγκη φυσικά, τα αυτοκίνητά τους, με μέσο όρο ηλικίας 20 έτη. Μέσα από τα στοιχεία κίνησης της «Alykon Κυκλική Οικονομία», από την πώληση ανταλλακτικών, οι ιδιοκτήτες παλαιών μοντέλων αυτοκινήτων επικοινωνούν με την εταιρεία για την προμήθεια ανταλλακτικών, προκειμένου να επιμηκύνουν το χρόνο ζωής των οχημάτων τους. Η ελληνική αγορά αυτοκινήτου έχει ανάγκη από μία απόσυρση σε καθαρής τεχνολογίας αυτοκίνητα όσον αφορά στους ρύπους, ανεξαρτήτως κινητήρα, βενζίνης ή πετρελαίου», επισημαίνει ο Γιάννης Σμυρλής, διευθύνων σύμβουλος της «Alykon Κυκλική Οικονομία».

Το εφήμερο και το διαχρονικό!

Είναι γεγονός ότι αυτός που θέλει να ξεχωρίζει μπορεί να το επιτύχει σήμερα με διάφορους τρόπους, με έξυπνα και άλλωτε ταλαντούχα σκαρφήματα, με σπινθηροβόλα, εκρηκτικά μείγματα χαρακτήρα και προσωπικότητας, με στιγμές επιτυχίας και λάμψεις εφευρητικότητας και δημιουργίας.

Το διακύβευμα όμως τυγχάνει να απαντάται στη διερεύνηση του εφήμερου και του διαχρονικού. Ας αναρωτηθούμε, ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν τη δομή της διαχρονικότητας; Οι καιροί που ζούμε χαρακτηρίζονται από ένα απαράμιλλο κυνήγι τελειότητας. Το καλό, πολλές φορές δεν αρκεί και το μέτριο δεν συμβιβάζει ορισμένους υπαρξιστές, εξερευνητές μιας ολοκληρωμένης απόδοσης. 

Την ίδια στιγμή παράλληλα, ο κόσμος μας είναι γεμάτος από μετριότητα. Μέτριες δουλειές, μέτριες καταστάσεις, φτηνές επιλογές, αναλώσιμές, μέτριους ανθρώπους. Το εφήμερο διαπιστώνουμε ότι φουσκώνει και σκάει και το στοίχημα της διαχρονικότητας στη σκακιέρα της ζωής, παίζεται στον κώδικα αξιών και στον κατάλογο των αρχών.

Η ακεραιότητα κατ' επέκταση και η συνέπεια είναι μια πάλη καθημερινή, μέσα στο χρόνο και αποτιμούνται εκ των υστέρων, σε όλα τα πεδία της ζωής μας, της ενασχόλησής μας. Στα κανάλια της ύπαρξής μας οφείλουμε να συνεχίσουμε όρθιοι, θαρραλέοι και δυνατοί. Μαχητές του συνηθισμένου και του επιφανειακού. Ζούμε κατ' επίφαση. Μου αρέσει ο όρος και τον δανείζομαι από μια παλιά φίλη, συνάδελφο. 

Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα φιλοξενεί στους κόλπους της μεγάλη ποσότητα λαϊκισμού, όπως και η πολιτική. Αυτή την χρονική περίοδο μάλιστα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, οι επαγγελματίες στο χώρο, "...έχουν χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε...". Παρατηρείται εξώφθαλμα το φαινόμενο να μην κρατούνται οι ισορροπίες της ενημέρωσης και η ευθύνη βαραίνει τους δημοσιογράφους, αλλά και τους επιχειρηματίες του τύπου και της ενημέρωσης φυσικά.    

Λαϊκισμοί υπάρχουν πολλοί. Μάλιστα όταν προεξοφλούνται με μια ηθικολογική ρητορική συγκάλυψης των πεπραγμένων, διανθισμένη με αβαρή πολιτικολογία, τότε είναι που οι άνθρωποι στέκονται λίγοι των περιστάσεων, υπενθυμίζοντάς μας, την ανειλικρινή ύπαρξή μας. Το ερώτημα που τίθεται όμως τελικά, μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης είναι σε ποιο στρατόπεδο ανόρθωσης πολιτικού λόγου θέλει κανείς να τοποθετηθεί….Σε αυτό των κατ’ επίφαση, ή σε αυτό της ειλικρινούς αμεσότητας.                                                                                         

 Ναι, τα 500.000 κλικ είναι αρκετά. Ευχαριστούμε θερμά για τις όμορφες ευχές σας. Μας ζέσταναν την καρδιά και την ψυχή, επισφραγίζοντας εκατέρωθεν μια σχέση εκτίμησης, σεβασμού και εξαίρετης συνεργασίας. 

North Pages / Ανδρονίκη Παντιώρα, Πέτρος Καστορίνης

Eπιβραβεύση από τους αναγνώστες σας!

''...Εύχομαι οι 500.000 επισκέπτες του north pages να είναι μόνο η αρχή και πολύ σύντομα οι πολίτες που σας εμπιστεύονται για την ενημέρωσή τους να ξεπεράσουν το 1 εκατομμύριο.
Το northpages.blogspot από την πρώτη ημέρα της ηλεκτρονικής του έκδοση και έως σήμερα πορεύτηκε με ήθος και συνέπεια, με βλέμμα κριτικό αλλά και αντικειμενικό, μακριά από σκοπιμότητες και ακρότητες και επιβραβεύτηκε από τους αναγνώστες του. Με εποικοδομητική κριτική, κατέθετε προτάσεις και πρότεινε λύσεις για τα μεγάλα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν όλοι οι Δήμοι των Βορείων Προαστίων.
Εύχομαι στα στελέχη και τους δημοσιογράφους του να συνεχίσουν για πολλά ακόμη χρόνια στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, έχοντας πάντα ως γνώμονα τον κομβικό ρόλο των ηλεκτρονικών μέσων σε μια εποχή που η ελεύθερη διάχυση πληροφοριών μέσω του διαδικτύου καθιστά αδήριτη την ανάγκη των πολιτών για αντικειμενική πληροφόρηση.

Θερμά συγχαρητήρια και καλή συνέχεια...''

Υφυπουργός Υγείας, Ζωή Ράπτη 

Ψύχραιμη και αναζωογονητική ματιά!

''... 500.000 clicks, 500.000 ματιές σε ό,τι απασχολεί και αφορά τον σύγχρονο πολίτη! Τα βόρεια προάστια έχουν αποκτήσει πλέον το δικό τους blog και η Ελληνογαλλική Σχολή Ουρσουλινών με μεγάλη χαρά συμμετέχει από φέτος στην οικογένεια του North Pages! Πρόσωπα, απόψεις, ενημέρωση πάνω σε φλέγοντα ζητήματα που μας αφορούν όλους, με τη ψύχραιμη και αναζωογονητική ματιά των δημιουργών της σελίδας κ.κ. Παντιώρα και Καστορίνη. Με την ευχή -και βεβαιότητα- ότι το North Pages θα ξεπεράσει τους 1.000.000 επισκέπτες πολύ σύντομα, σας ευχαριστούμε θερμά για την προσφορά σας στον τομέα της διαδικτυακής ενημέρωσης...'

Γενική Διευθύντρια Νηπιαγωγείου-Δημοτικού 

Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών
Δήμητρας Πρελορέντζου

Με διαφορετική σκοπιά και πρωτοτυπία!

''...Το northpages.blogspot.com κερδίζει καθημερινά τους αναγνώστες του και μάλιστα σε μια ιδιαίτερη μορφή ιστοχώρου, όπως είναι αυτή του blog.
Με θέματα που έχουν μια διαφορετική σκοπιά και πρωτοτυπία, το North Pages έχει κερδίσει τις εντυπώσεις και το απαιτητικό κοινό του διαδικτύου.
Εύχομαι σύντομα οι 500.000 επισκέπτες να διπλασιαστούν!
Καλή συνέχεια και καλή δύναμη στο έργο σας…''

Αντιπεριφερειάρχης Β. Τ. Αττικής, Λουκία Κεφαλογιάννη

Έχετε ήδη διακριθεί!

''...Θα ήθελα με την ευκαιρία της εορταστικής σας επετείου για τη συμπλήρωση των 500.000 επισκέψεων στο North Pages, να εκφράσω τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια για την αξιοσημείωτη αυτή επιτυχία, ευχόμενος ακόμα περισσότερες αφορμές για εορταστικές εκδηλώσεις!
Η εμπειρία μου από τη συνεργασία μας και φυσικά αναφέρομαι στη συνέντευξη που σας παραχώρησα, υπήρξε ιδιαίτερα ικανοποιητική, καθώς διαπίστωσα ήθος, δεοντολογία και άρτια διεκπεραίωση της συνομιλίας μας.
Ευελπιστώ και σε μελλοντική συνεργασία, εκτιμώντας ότι ήδη έχετε διακριθεί στον χώρο, υπηρετώντας με απόλυτη συνέπεια το λειτούργημα της δημοσιογραφίας...''

Δήμαρχος Μαραθώνος, Στέργιος Τσίρκας

Να μας γεμίζετε κάθε μέρα!

''...Λένε ότι οι ευχές είναι ενέργεια που μεταφέρεται και ζωντανεύουν όταν γίνονται μέσα από την καρδιά μάς. Ακολουθούν τον ρυθμό και δυναμώνουν τον παραλήπτη. 

Έτσι και οι δικές μου ευχές, βγαίνουν από τα βάθη της καρδιάς μου και σας στις στέλνω για να ενωθούν με άλλες 500.000 ευχές, 500.000 κλικ .

Η δημιουργία να κατακλύζει τα άρθρα σας και η ενημέρωση να μας γεμίζει κάθε μέρα και κάποια καινούργια πληροφορία...'' 

Ολυμπιονίκης, Όλγα Βασδέκη

Συνεχίστε να δικαιώνεται το κοινό σας!

''... Χαιρετίζω τον εορτασμό του North Pages, ηλεκτρονικού μέσου που παρουσιάζει δράσεις και έργα του Δήμου Κηφισιάς αλλά και όλων των Δήμων των Βορείων Προαστίων.
Εύχομαι ακόμα περισσότερες επισκέψεις!
Την εποχή της πανδημίας, ο ρόλος των ηλεκτρονικών μέσων είναι ιδιαίτερα σημαντικός καθώς η πληροφορία διαχέεται ελεύθερα μέσω του διαδικτύου και οι πολίτες αναζητούν τις αντικειμενικές πηγές πληροφόρησης.
Συνεχίστε να δικαιώνεται το κοινό σας, με το πάθος και την «ιδιαίτερη» ματιά που σας διακρίνει...''

Δήμαρχος Κηφισιάς, Νέας Ερυθραίας, Εκάλης, Γιώργος Θωμάκος

Συνεχίστε το ίδιο δυναμικά!

''...Συγχαρητήρια για τα 500.000 κλικ του North Pages! Έχοντας συνεργαστεί μαζί σας, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω το μεράκι, την εργατικότητα και το ειλικρινές σας ενδιαφέρον για τα δρώμενα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ιδιαίτερα το εξαιρετικό έργο που επιτελείτε ως δημοσιογράφοι. Εύχομαι από καρδιάς να συνεχίσετε τη δημιουργική δουλειά, βοηθώντας μας να αναδείξουμε κάθε καλή συνέργεια και δράση, όχι μόνο προς όφελος του δικού μας Προαστίου, αλλά και της κοινωνίας μας στο σύνολό της.
Συνεχίστε το ίδιο δυναμικά! 

Εύχομαι από την καρδιά μου- γιατί το αξίζετε- και στα 1.000.000 χτυπήματα!..''

Δήμαρχος Φιλοθέης Ψυχικού, Δημήτρης Γαλάνης

Mε οδηγό την αντικειμενική ενημέρωση

''...Στην αλλόκοτη εποχή των fake news και της ωμής προπαγάνδας, ο Τύπος και ειδικά ο ηλεκτρονικός που ακολουθεί ή και δημιουργεί τους φρενήρεις ρυθμούς της επικαιρότητας έχει ένα πολύ σημαντικό ρόλο να παίξει στην προώθηση μιας ατζέντας που σέβεται τη δημοσιογραφική δεοντολογία και τον αναγνώστη.
Εύχομαι στον blogspot northpages να κερδίζει χιλιάδες νέες επισκέψεις με μοναδικό οδηγό την αντικειμενική ενημέρωση, τη δημοσιογραφική δεοντολογία και την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος...''

Δήμαρχος Χαλανδρίου, Σίμος Ρούσσος

Πάντα με χαμόγελο δημιουργούμε!

''...Εκμεταλλεύσου ότι όμορφο έχει η κάθε μέρα να σου δώσει και δημιούργησε στιγμές που θα θυμάσαι με χαμόγελο στο μέλλον. Σε μια δύσκολη και πρωτόγνωρη περίοδο σαν αυτή που διανύουμε ας κοιτάξουμε λίγο παραπάνω τους γύρω μας και ας αφήσουμε ανοιχτή την καρδιά μας και το μυαλό μας. Αξίες όπως η φιλία, η συντροφικότητα, η προσφορά, θα μας δώσουν δύναμη και ενέργεια για να περάσουμε κάθε εμπόδιο...''

Φωτογράφος, Ακτιβίστρια, Δρομέας μεγάλων αποστάσεων,
Ιωάννα Δρακάτου

Κοινές έννοιες με τον επισκέπτη μας!

Με τα χρόνια φαίνεται πως οι δημοσιογράφοι, κρίνοντας τους με επιείκεια, κουράστηκαν, κατάλαβαν ότι με το να προσπαθούν να ασκήσουν το λειτούργημά τους, μοιάζουν με τους χωρικούς του μεσαιωνικού παραμυθιού που ήθελαν να γεμίσουν τον ήλιο σε σακιά. Ειδικά οι ''TV-αστέρες'' ως άσσοι της υποκριτικής, μας μεταφέρουν με άκρατη πειστικότητα την ισχύ του παραμυθιού!

H δημοσιογραφία είναι μεν λειτούργημα αλλά το σπουδαιότερο για αυτόν που το ασκεί πραγματικά είναι η στερέωση στην ελπίδα. Μία ελπίδα που παρέα της ο δημοσιογράφος γίνεται ''θεός'', κατά χάρη και μετοχή. Συμμετέχει δηλαδή στο θαύμα εδώ και τώρα. Ιδίως εάν ζητά την αρμονία και όχι απλώς τη συμμόρφωση.

Η δημοσιογραφική μας ''εφαρμογή'' στο North Pages δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να αποτελεί από-μίμηση άλλων μέσων ενημέρωσης, αφού κινείται σε άλλη παράλληλο!. Η αρχή μας, βλέπει την πραγματική δημοσιογραφία ως οριστική αποδοχή, ευλογία της επαγγελματικής ύπαρξης, θεωρώντας την ενημέρωση, δημιουργική τέχνη.

Είναι γεγονός πάντως ότι η τέχνη της ενημέρωσης εξελίσσεται με απίστευτη ταχύτητα. Αν και είμαστε αναγκασμένοι να αποδεχθούμε τις εποχιακές μορφές της, εμείς εδώ στο North Pages, κρατάμε από αυτές μόνο τον παλμό και δημιουργούμε κοινές έννοιες με τον επισκέπτη μας.

Το κάθε θέμα το βλέπουμε, το αντιμετωπίζουμε, το εικονογραφούμε με στόχο να αναρτηθεί στο North Pages ως έργο τέχνης. Εμμένοντας στην θέση μας. Υπολογίζουμε ότι συμφωνούν μαζί μας, πολλοί, τους καταλαβαίνουμε και μας καταλαβαίνουν!

500.000 επισκέψεις είναι πράγματι πολλές.

Ευχαριστούμε!

Ανδρονίκη Παντιώρα, Πέτρος Καστορίνης

Σοβαρή που εμπνέει την ελπίδα!

γράφει ο Πέτρος Καστορίνης

Η άσκηση του ιατρικού-επιστημονικού λειτουργήματος έχει έναν ευρύ και σοβαρό κοινωνικό ρόλο. Ειδικά σήμερα εν μέσω πανδημίας που απαιτεί υψηλό αίσθημα ευθύνης. 

Τα μέλη (27) της επιτροπής των λοιμωξιολόγων έχουν ''βρεί'' βήμα στα βραδινά δελτία ειδήσεων και εκφράζουν πέραν των συμβουλευτικών τους προτάσεων και τις προσωπικές εκτιμήσεις ως προς την εξέλιξη της πανδημίας. Σαφώς πιο σώφρων θα ήταν να μην εκδήλωναν, ως μέλη της επιτροπής την προσωπική τους επιστημονική άποψη, διότι πολλές φορές δεν συμπίπτει με των συναδέλφων τους, που υπηρετούν την ίδια θεσμική αρχή. Μία αρχή που εκφράζει την επιστημονική καθοδήγηση της κυβέρνησης η οποία εκτιμά τα στοιχεία που τις υποβάλουν και αποφασίζει για το σχεδιασμό αντιμετώπισης. Κάνοντας χρήση σε πρώτο λόγο τα πρόστιμα και σε δεύτερο την εφαρμογή των προστατευτικών κανόνων.

Η Αθηνά Λινού που άρχισε να γίνεται γνωστή στο ευρύ κοινό με τις παρεμβάσεις κατά την πανδημία, αν και δεν συμμετέχει στην επιτροπή των λοιμωξιολόγων, έχει γίνει μήλο της έριδος για να σχολιάζει στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων όλων των τηλεοπτικών καναλιών. 

Η καθηγήτρια Αθηνά Λινού είναι απόφοιτος της ιατρικής σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και της σχολής δημόσιας υγείας του Πανεπιστημίου Harvard και κατέχει διδακτορικό τίτλο σπουδών και στον τομέα της επιδημιολογίας.

Έχει αναλάβει πολλές ακαδημαϊκές θέσεις μακράς διάρκειας και έχει διδάξει επιδημιολογία, προληπτική ιατρική και ιατρική της εργασίας στην ιατρική σχολές Mayo και δημόσιας υγείας του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, στο Πανεπιστήμιο Case Western Reserve στο Οχάιο, καθώς και στο διεθνές ινστιτούτο Κύπρου για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία, σε συνεργασία με τη σχολή δημόσιας υγείας του Πανεπιστημίου Harvard.

Το ερευνητικό της έργο επικεντρώνεται στην επιδημιολογία και πρόληψη χρόνιων και επαγγελματικών νόσων και επιδεικνύει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ερευνητική δραστηριότητα σε θέματα διατροφής και καταπολέμησης της παχυσαρκίας. Έχει συγγράψει βιβλία, έχει κάνει πολλαπλές δημοσιεύσεις σε ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά και έχει συμμετάσχει σε πληθώρα συνεδρίων.

Η καθηγήτρια Αθηνά Λινού έχει συμμετάσχει σε σημαντικό αριθμό επιτροπών και συμβουλίων που αφορούν στη δημόσια υγεία και την υγιεινή και ασφάλεια. Το βιογραφικό της είναι εξαιρετικά βαρύ, όπως προφανώς και των μελών της επιτροπής λοιμωξιολόγων. Τι κάνει όμως την Αθήνα Λινού να ξεχωρίζει, να πείθει, να αποτελεί πρόσωπο εμπιστοσύνης των πολιτών και να τους εμπνέει στην... ελπίδα!

Η Αθηνά Λινού είναι απτή, είναι άνθρωπος και δεν κάνει χρήση επικοινωνιακών τρικ για να ''συνομιλήσει'' μαζί τους. Έχει σταθερή αντίληψη της κατάστασης, την εκφράζει με επιστημονικό μεν τρόπο πλην όμως κατανοητό και είναι επίσης σταθερή στις προτάσεις πρόληψης. Την επόμενη μέρα, δεν θα αναιρέσει τίποτα από τα προηγούμενα, θα συμπληρώσει με προσοχή και ανάλογα θα γίνει αυστηρότερη ή όχι, στα μέτρα.

Η Αθηνά Λινού και ο σύζυγος της Δημήτρης Λινός, είναι παντρεμένοι από το 1975 και έχουν πέντε παιδιά. Γνωρίστηκαν στο Πανεπιστήμιο, παντρεύτηκαν δύο ημέρες μετά το τελευταίο μάθημα του πτυχίου τους και έφυγαν μαζί για την Αμερική. Στο Πανεπιστήμιο του Harvard στην αρχή, και σε άλλες πανεπιστημιακές σχολές αργότερα, όπου και απέκτησαν επιστημονικές διακρίσεις και ακαδημαϊκούς τίτλους. Γύρισαν στην Ελλάδα το 1982 στην ιατρική σχολή της Αθήνας. 

Πώς είναι, άραγε, η κοινή ζωή δύο επιστημόνων με τέτοια μάλιστα πολυμελή οικογένεια; ''...Η ζωή με κοινή καριέρα εντός και εκτός Ελλάδος και πέντε παιδιά είναι δύσκολη και απαιτητική...'', λένε. ''...Είναι, όμως, ταυτόχρονα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και γεμάτη ικανοποιήσεις. Η παράλληλη πορεία στον ακαδημαϊκό χώρο βοηθάει συνήθως και τους δύο συζύγους και βαθαίνει την κατανόηση και τον αλληλοσεβασμό. Κρύβει, όμως, ένα μεγάλο κίνδυνο: να καταστρέψει τη διαπροσωπική σχέση. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ώστε να μπορέσουν να κρατήσουν τις ισορροπίες και να συνεχίσουν να προσφέρουν ο ένας στον άλλον, στα παιδιά τους, στην ευρύτερη οικογένεια, στους φίλους και, φυσικά, ταυτόχρονα και στην καριέρα τους...''

Στην υπηρεσία του πολιτισμού!

 γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Ένας καλλιτέχνης σε αγγίζει με την αύρα και την ενέργειά του από την πρώτη στιγμή που θα πλησιάσεις κοντά του, νιώθεις το πνεύμα του από τις πρώτες διερευνητικές κουβέντες που θα ανταλλάξεις. 

Δεν μπορούμε να τα πούμε όλα. Θα αναφερθούμε στα βασικά, τα πιο σημαντικά. Είναι σολίστ πιάνου. Με σπουδές μουσικολογίας στη Σορβώνη, έπαιζε πιάνο για τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου, στην ορχήστρα της νότιας Γαλλίας, της Βιέννης, ηχογράφησε για την κρατική ραδιοφωνία της Γαλλίας, ενώ παράλληλα φοιτούσε στη Φιλοσοφική Αθηνών. 

Η Μιμή Ρουφογάλη έκανε καριέρα σολίστ, συνεργάστηκε με διάφορα μουσικά σύνολά και μουσικές σκηνές στο Μέγαρο Μουσικής, με την όπερα, τη Λυρική σκηνή. Επίσης διετέλεσε και μουσικοπαιδαγωγός. Η Μιμή Ρουφογάλη δίδασκε σε ωδεία, όπως το Εθνικό, το Νίκος Σκαλκώτας, μέχρι και πρέσβειρα πολιτισμού και αδελφοποιήσεων έγινε στο νομό Μαγνησίας. Έπαιζε παντού, έδινε συναυλίες σε όλα τα μέρη του κόσμου. Μέχρι τη Νέα Υόρκη είχε φτάσει στο σπίτι του Απόδημου Ελληνισμού και το Ευρωκοινοβούλιο. 

                                                                                  

Συναντηθήκαμε, στη βίλα Σαλίγκαρου, ένας πανέμορφος 
χώρος, όπου από εκεί η αντιδήμαρχος, από το γραφείο της 
σχεδιάζει το καθημερινό της πρόγραμμα.

Ο δήμος διατηρεί σημαντικές υποδομές που φιλοξενεί τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως για παράδειγμα το αμφιθέατρο 250 θέσεων στο κτίριο του δημαρχείου, όπου εκεί βρίσκονται άλλες δύο μεγάλες αίθουσες παρουσιάσεων, η "Μελίνα Μερκούρη" και άλλος ένας χώρος όπου φιλοξενούνται οι εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας. Η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, ως καλλιτέχνης η ίδια, εσωκλείει στον προγραμματισμό της σκέψεις και ιδέες ώστε να ξαναζωντανέψει εκδηλώσεις πολιτισμού στο δήμο, φιλοδοξώντας κατά κύριο λόγο στη δημιουργία μιας Δημοτικής Πινακοθήκης με έργα δημιουργών που κατοικούν εντός ή εκτός του δήμου, με σκοπό την προαγωγή της τέχνης, την καλλιέργεια της αισθητικής, την προβολή των καλλιτεχνών και τη δημιουργία μιας στέγης πολιτισμού.

Το ψηφιακό ταξίδι συνεχίζεται...

επιμέλεια Ανδρονίκη Παντιώρα 

Το ψηφιακό ταξίδι των μαθητών της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών στον κόσμο της επιστήμης, συνεχίζεται, από τη Χαϊδελβέργη, πρώτος σταθμός, ακολούθησαν το πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), επόμενος σταθμός η Αθήνα και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και ολοκληρώνεται την Παρασκευή στην Κρήτη, στο Ινστιτούτο Τεχνολογικών Επιστημών (ΙΤΕ).  

Η εκπαιδευτική διαδικασία συνεχίζεται κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ανοίγοντας ένα παράθυρο στον κόσμο. Ας δούμε όμως τους διαδικτυακούς σταθμούς της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών λίγο πιο αναλυτικά: Μετά τη Χαϊδεμβέργη, η δεύτερη διαδικτυακή συνάντηση πραγματοποιήθηκε στη Μασαχουσέτη, εκεί όπου ο Δρ. Μανώλης Κέλλης καθηγητής της Επιστήμης των Υπολογιστών και Διευθυντής του Εργαστηρίου Υπολογιστικής Βιολογίας του MIT (Massachusetts Institute of Technology), μίλησε στους μαθητές για τον covid 19 σε συνάρτηση με την τεχνητή νοημοσύνη.

                                                                                   

Στην Αθήνα την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, συνεπές στο ραντεβού του επί 7 συνεχόμενα έτη, διοργάνωσε φέτος μια ξεχωριστή για τα συνήθη δεδομένα "Βραδιά του Ερευνητή", μέσο live streaming, μια τηλεκδήλωση με τη συμμετοχή όλων των Ερευνητικών Ομάδων του ΕΜΠ, των πανεπιστημίων της Αθήνας, Ερευνητικών Κέντρων, σχολείων και συνεργαζόμενων φορέων και χορηγών. Κάθε χρόνο στο ΕΜΠ, πάνω από 1.600.000 επισκέπτες σε περισσότερες από 400 ευρωπαϊκές πόλεις μετείχαν στη "Βραδιά του Ερευνητή" στο εμβληματικό κτήριο Αβέρωφ στην οδό Πατησίων, με στόχο την εξοικείωση του κοινού με τον υπέροχο κόσμο της έρευνας.

 

Τέλος το διαδικτυακό ταξίδι της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών στην ψηφιοποιημένη εκπαίδευση ολοκληρώνεται την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου, με τελευταία προς το παρόν στάση στην Κρήτη, όπου ο καθηγητής Νεκτάριος Ταβερναράκης, Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας, θα μιλήσει στους μαθητές του Λυκείου, σχετικά με τα ερευνητικά προγράμματα που εκπονούνται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για την πανδημία COVID 19.

Το χρώμα του Χειμώνα...!

γράφει ο Πέτρος Καστορίνης

Ο χειμώνας είναι μια δύσκολη εποχή που έχει όμως πολλούς ''υποστηρικτές''. Κατά βάση αποτελεί την περίοδο του ''μέσα'', το διάστημα που δίνεις χώρο και χρόνο στον εαυτό σου.

Αφοσιώνεσαι στον εαυτό σου, περνάς μόνος σου πολύ περισσότερο χρόνο από ότι τις άλλες εποχές. Και σήμερα αποτελεί το απόλυτο ''μοντέλο'' πρωταγωνιστή, στο ''μείνε στο σπίτι''. Η χαλαρωτική μουσική, το διάβασμα ενός βιβλίου ή έστω λίγο η 'Tv'-ούλα δεν αρκούν. Ο covid-19 και οι ''καραντίνες'' έχουν επηρεάσει αρνητικά την ψυχολογία μας στην ιδέα του "μένω στο σπίτι". Όλα τριγυρίζουν γύρω από την σπουδαιότητα του πόσο μέσα μείναμε, το πόσο ακόμα μέσα θα μείνουμε και πόσο όλος αυτός ο εγκλεισμός μας έχει ''τραυματίσει'' ψυχολογικά. 

Ο χειμώνας όμως, παρόλα  αυτά, έφτασε, και μαζί του ήρθε και η χειμωνιάτικη ομορφιά του. Προκειμένου να βάλετε ένα φρένο στην ψυχολογική φρενίτιδα του εγκλεισμού, απολαύστε, βγαίνοντας έξω, στο ''μέτρο'' του υγειονομικού πρωτοκόλλου, την παγωμένη αίσθηση και το χειμωνιάτικο χρώμα του χειμώνα, στην φυσική του διάσταση. Νιώστε την αλλαγή του χειμώνα και αφήστε τη ματιά σας απέραντη, στα λουλούδια και τα χειμωνιάτικα τοπία της πόλης. Μην υποκύπτετε σε ένα καθοδηγούμενο κλίμα αρνητισμού και φοβικότητας. Ο χειμώνας, είναι ωραίος, ακόμα και με τους ιούς του.    

NorthPortfolio:

https://northfolio.blogspot.com/2020/11/blog-post.html

Adiós Dios Diego único...

γράφει ο Πέτρος Καστορίνης

Η ακριβής προέλευση της λέξης Dios-Θεός ως σήμερα δεν ήταν γνωστή. Η έρευνα σχετικά με την ακριβή προέλευσή της ακόμα συνεχίζονταν, αφού φιλόλογοι και γλωσσολόγοι δεν είχαν καταλήξει σε σαφή συμπεράσματα. 

Οι πιθανές εκδοχές προέλευσης της λέξης ''Θεός'' παράγοντο από το ρήμα θεώμαι, που αποδίδεται σήμερα την έννοια ''βλέπω τα πάντα'' και κατά συνέπεια ως Θεός ορίζεται αυτός που βλέπει τα πάντα. Άλλοι υποστηρίζουν πως πιθανή ρίζα του μπορεί να είναι ρήμα θέω ή θείω, που σημαίνει τον πανταχού παρόντα. 

Στην σημερινή εποχή, από την Τετάρτη 25η Νοεμβρίου, η ετυμολογία της λέξης ''Θεός'', δεν παραμένει αβέβαιη. Γιατί ο Θεός, αφού ως έννοια είναι ασύλληπτος από τον πεπερασμένο ανθρώπινο νου, δεν επιδέχεται γνωστική διερεύνηση. Ο Θεός ήταν και είναι ένας μοναδικός και τον έλεγαν: Dios Diego!

Πράξεις αγάπης...!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Η αγάπη μπορεί να είναι συναίσθημα για το οποίο πολλά έχουν γραφτεί και άλλα τόσα έχουν ειπωθεί. Η αγάπη όμως, δεν απαντάται στη θεωρία και τη φιλοσοφία. Εκφράζεται με την ύστατη των καταστάσεων, με τις πράξεις.

Η ιδέα του "The Love Van", γεννήθηκε πριν από ένα χρόνο περίπου. Η αρχική σκέψη ήταν να μετατραπεί σε μαγειρείο προκειμένου να καλύπτει έκτακτα περιστατικά και μία φορά την εβδομάδα να σιτίζει αστέγους. Το project εγκαταλείφθηκε, καθώς χρειαζόταν υγειονομικές άδειες για να υποστηρίξουν νομικά όλο το εγχείρημα ενώ παράλληλα αναπτύσσονταν το Tihio Race. Μια σειρά από αγώνες για την ανάδειξη του Τειχίου, ένα μικρό χωριό στη Δωρίδα στο νομό Φωκίδας, μία προσπάθεια ιδιωτών και φορέων τα τελευταία 7 χρόνια, ώστε να γίνει γνωστό το μέρος στο ευρύ κοινό, να προσελκύσει επισκέπτες και να αρχίσουν να επαναπατρίζονται όσο το δυνατόν περισσότεροι κάτοικοι.

Στην Αθήνα, το Love Van δραστηριοποιείται στη βοήθεια των αστέγων και άπορων συνανθρώπων μας. Οι δράσεις υποστήριξης ανακοινώνονται στα social media και είτε με ρουχισμό, είτε με είδη πρώτης ανάγκης και τρόφιμα, ο κόσμος ανταποκρίνεται με περίσσιο ενδιαφέρον και ζέση. Επίσης, εταιρείες, φίλα προσκείμενες στη φιλανθρωπική δράση, συνεισφέρουν όπου χρειάζεται. 

                                                                                 

Από δεξιά η Ιωάννα Δρακάτου με τον Λευτέρη Παρασκευά
και την Γαλάτια Παξινού (εθελόντρια), λίγο μετά τη
συγκέντρωση ειδών ρουχισμού

Ο Λευτέρης Παρασκευάς είναι ο άνθρωπός που έχει ασχοληθεί εξαρχής ενεργά με το εγχείρημα της προσφοράς βοήθειας και την ιδέα του Love Van. Αθλητής ο ίδιος, έχει αφιερωθεί στον αθλητισμό και τον εθελοντισμό πολλά χρόνια. Έχει συνδέσει τον αθλητισμό με τον εθελοντισμό, καθώς σε όλα τα αθλητικά γεγονότα που είχε διοργανώσει, όλα τα έσοδα διατέθηκαν σε συλλόγους και ιδρύματα. Όλα ξεκίνησαν το 2010, όταν και πήρε μέρος σε ένα μεγάλο αγώνα τρίαθλου στο εξωτερικό, όπου όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, διοργάνωσε ακριβώς το ίδιο, στη γενέτειρά του στο Βόλο. Τότε συγκεντρώθηκαν μέσα από οικονομικές δωρεές 11.000 ευρώ, τα οποία δόθηκαν για τις ανάγκες του ορφανοτροφείου της πόλης. 

«Έχω τρέξει σε μεγάλα, δύσκολα project στο εξωτερικό, πάντα για ένα ειδικό σκοπό, εθελοντισμού. Έχω συνεργαστεί με την Κιβωτό του κόσμου, την ΕΛΕΠΑΠ Βόλου, την ΕΣΤΙΑ. Με ευχαριστεί να προσφέρω, είναι πολύ ιδιαίτερο το συναίσθημα όταν επιστρέφω στο σπίτι μου και έχω βοηθήσει έναν άνθρωπο. Οι άνθρωποι έχουν περάσει δύσκολες μέρες τα τελευταία 10 χρόνια», μας λέει ο Λευτέρης. Αυτό τον καιρό, εργάζεται πάνω στο project επαναπατρισμού στο Τείχιο και μαζί με την Ιωάννα Δρακάτου που είναι δίπλα του, εθελόντρια, φωτογράφος αρχιτεκτονικών χώρων και δρομέας μεγάλων αποστάσεων η ίδια, ένα κορίτσι θαύμα και αυτή όπως και πολλοί άλλοι που συμμετέχουν και βοηθούν σε αυτού του είδους τις διοργανώσεις, στελεχώνουν το βασικό κορμό του Tihio Race.

Αυτό το διάστημα μαζεύουν τρόφιμα και χοντρό ρουχισμό, κουβέρτες και μπουφάν για τους άστεγους στο Μοναστηράκι. Την Τρίτη 24 Νοεμβρίου ήταν εκεί, μαζί με την ομάδα που μαγειρεύει για τους άστεγους την  "Αυτοδιαχειριζόμενη Κοινωνική Κουζίνα Μοναστηράκι" δίνοντας σε 150 ανθρώπους χοντρά μπουφάν και κουβέρτες για τον κρύο Χειμώνα. Όπως και την επόμενη Τρίτη, 1 του Δεκέμβρη, θα βρίσκονται πάλι εκεί, στην πλατεία Μοναστηρακίου, προκειμένου να καλύψουν τις αυξημένες σε ζήτηση ανάγκες. 

Μείνετε συντονισμένοι και ενημερωθείτε για τις δράσεις της ομάδας στη σελίδα στα social media

https://www.facebook.com/thelovevan   

Μιλήστε "αβίαστα"...!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών η σημερινή, 25η του Νοέμβρη, ημέρα ορόσημο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς τα ποσοστά παραμένουν διεθνώς υψηλά και το φαινόμενο εν μέσω καραντίνας καταγράφει αυξητικές τάσεις. 

Με έντονα χαραγμένη στη μνήμη μας το αποτρόπαιο περιστατικό του βιασμού και της δολοφονίας της Ελένης Τοπαλούδη, η τραγική φιγούρα στην μοιραία κατάληξη αυτής της ιστορίας, που έμεινε πίσω, η μητέρα της Ελένης, Κούλα Αρμουτίδου φωνάζει γοερά: « Να μιλάτε. Να μιλάμε. Αν τα κορίτσια που κατήγγειλαν για βιασμό ή παρενόχληση τους δυο δολοφόνους της Ελένης Τοπαλούδη, είχαν μιλήσει εγκαίρως, ίσως εκείνη να ήταν τώρα στη ζωή. Αν η Αντζελίνα από την Κέρκυρα είχε επιμείνει στις αρχές για την ψυχολογική, λεκτική και σωματική βία που δεχόταν από τον πατέρα της, ίσως να ήταν τώρα ζωντανή. Αν το περιβάλλον και η ίδια άτυχη γυναίκα που έχασε τη ζωή της από το χέρι του συζύγου της στη Μάνη πριν από λίγες ημέρες, μιλούσαν για όσα συνέβαιναν όλα αυτά τα χρόνια στο σπίτι, ίσως να μη μετρούσαμε ακόμη μια γυναικοκτονία για το 2020».

«Η βία κατά των γυναικών συνιστά επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ συνόρων, πολιτισμών ή πλούτου.  Όσο συνεχίζεται, δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι κάνουμε ουσιαστική πρόοδο προς την ισότητα, την ανάπτυξη και την ειρήνη». (4η Παγκόσμια Διάσκεψη Γυναικών στο Πεκίνο, 1995).

                                                                                    

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μία στις 3 γυναίκες παγκοσμίως έχει πέσει θύμα έμφυλης βίας. Ειδικότερα για την Ευρώπη, σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRA), μία στις 10 γυναίκες στην ΕΕ έχει υποστεί κάποια μορφή έμφυλης βίας, από την ηλικία των 15 ετών και άνω, μία στις 20 έχει πέσει θύμα βιασμού, μία στις 5 έχει υποστεί σωματική ή και σεξουαλική βία από νυν ή τέως σύντροφο. Η έμφυλη βία ως έκφραση της ιστορικά διαπιστωμένης έμφυλης ανισότητας που οδηγεί σε διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, είναι ένα ζήτημα που μας αφορά όλες και όλους. Κάθε γυναίκα μπορεί να είναι θύμα ανεξαρτήτως τάξης, εθνότητας, θρησκείας, ηλικίας, μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου, σεξουαλικού προσανατολισμού. 

                                                                             

Το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών του δήμου Χαλανδρίου, είναι μέλος του Δικτύου Δομών της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας Φύλων για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, το οποίο περιλαμβάνει πανελλαδικά 42 Συμβουλευτικά Κέντρα Γυναικών, 20 Ξενώνες Φιλοξενίας και τη λειτουργία της Γραμμής SOS 15900 (7 ημέρες την εβδομάδα, όλο το 24ωρο) και παρέχει απρόσκοπτα υποστηρικτικές υπηρεσίες (ψυχοκοινωνική και νομική υποστήριξη, επαγγελματική συμβουλευτική, υπηρεσίες παραπομπής) σε κάθε γυναίκα θύμα έμφυλης βίας. Το Κέντρο, έχει δεχθεί από τη δημιουργία του, το 2013 έως σήμερα, 1.263 περιστατικά, εκ των οποίων τα 1.259 αφορούν σε έμφυλη βία και τα 64 αφορούν περιπτώσεις γυναικών που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Ειδικότερα για το τρέχον έτος, από 1/1/20 έως 15/11/20, το Συμβουλευτικό Κέντρο δέχτηκε 109 νέα περιστατικά, εκ των οποίων τα 106 αφορούσαν σε έμφυλη βία και τα 3 περιπτώσεις γυναικών που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού.

Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα μας βρίσκει όλες και όλους σε μία ιδιαίτερα δύσκολη συνθήκη λόγω της πανδημίας του Covid-19. Η καραντίνα, ο υποχρεωτικός εγκλεισμός και η κοινωνική αποστασιοποίηση δύνανται να εντείνουν ακόμα περισσότερο τα περιστατικά έμφυλης βίας και δη, ενδοοικογενειακής, καθώς οι γυναίκες θύματα αναγκάζονται να παραμένουν σε ένα τοξικό περιβάλλον με το δράστη, ο οποίος έχει μεγαλύτερο έλεγχο των κινήσεων τους, συχνά αποκομμένες από την εργασία και αποκλεισμένες από το συγγενικό και φιλικό περιβάλλον που θα μπορούσε να λειτουργήσει υποστηρικτικά για τις ίδιες. Κατά τη διάρκεια μάλιστα του lockdown της περασμένης Άνοιξης, καταγράφηκε αύξηση των καταγγελιών στη Γραμμή SOS 15900 της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων.

                                                                              

Στην περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου σύμφωνα με τις εικόνες μέσα από τις οποίες όλοι γίναμε μάρτυρες της ειδεχθούς επίθεσης, άνθρωποι γύρω παρακολουθούσαν ατάραχοι, χωρίς καμία αντίδραση, τον ξυλοδαρμό του παιδιού και τη βίαιη επίθεση εναντίον του, από τους αστυνομικούς και τους ιδιοκτήτες του καταστήματος στο σημείο του γεγονότος, απογυμνώνεται η παθολογία μιας κοινωνίας με μοναδικό της μέλημα και ενδιαφέρον, το προσωπικό, το ατομικό του καθενός. Η Γαλλία, με τον αποκεφαλισμό του καθηγητή, Σαμιέλ Πατί, που έδειξε στους μαθητές του σκίτσα του Μωάμεθ, έγινε προσφάτως και αυτή η χώρα, μάρτυρας ενός σοκαριστικού συμβάντος που συγκλόνισε το εσωτερικό της και την παγκόσμια κοινότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι, η πλειοψηφία των γυναικών, σύμφωνα με έρευνες που έχουν διεξαχθεί πιστεύουν ότι ένα σκληρό γεγονός βίας, δεν θα συμβεί σε αυτές, κάτι το οποίο δεν ισχύει, ούτε βρίσκει έδαφος αλήθειας για να ακουμπήσει. 

Το μήνυμα για τη βία γενικότερα απ' όπου κι αν προέρχεται ακόμα και μέσα από τη μορφή της κρυφής, συγκαλυμμένης βίας, είναι: "μιλήστε...άφοβα", χωρίς ενδοιασμούς και κοινωνικούς φραγμούς", έτσι ώστε ολοένα και λιγότεροι άνθρωποι στον κόσμο να πέφτουν θύματα απάνθρωπων, κακοποιητικών αντιδράσεων. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν όλα τα πρόσωπα που έχουν υποστεί κάθε είδους βία στη ζωή τους, αυτό είναι το μήνυμα που "καταγγέλλει" τη σιωπή και την αδιαφορία. 

Χωρίς πλαστικά μιας χρήσης!

γράφει ο Πέτρος Καστορίνης

Το περιβάλλον, ως έννοια, αποτελεί αλληλένδετο στοιχείο και συνάμα συνδετικό κρίκο με τη φύση. Η φύση που είναι σύννομη με την ζωή μας, χρειάζεται με αυστηρότητα και σοβαρότητα να την προστατεύουμε και να τη φροντίζουμε...

Τα σύγχρονα βιομηχανικά υλικά που την δεκαετία των '70s τα υποδεχτήκαμε με ενθουσιασμό, σήμερα ως απόβλητα, δημιουργούν απίστευτη μόλυνση στο περιβάλλον. Το πλαστικό με την μακρόβια φυσική ανακύκλωση προκαλεί σοβαρή ρύπανσης, από την στιγμή που και ως καταναλωτές, δημιουργούμε τεράστιες ποσότητες αποβλήτων.

Σήμερα πολλές δράσεις, διαφόρων φορέων έχουν στόχο την ''υπενθύμιση'' της μη ελεύθερης ρύπανσης και της σωστής τήρησης των κανόνων ανακύκλωσης. Το σημαντικό είναι πως σε όλες η συμμετοχή των πολιτών είναι μεγάλη. Οι φορείς προσπαθούν συνεχώς με νέες ιδέες στην διαδικασία της δράσης έτσι ώστε να έχει μεγαλύτερη απήχηση.

Και επί παραδείγματι: Tο ''Κοινωφελές Ίδρυμα Αθανασίου Κ. Λασκαρίδη'' και η ''Lidl Ελλάς'' προχώρησαν στην πρώτη δράση ανοιχτής καινοτομίας, στο πλαίσιο της εθνικής καμπάνιας ''Ελλάδα Χωρίς Πλαστικά Μίας Χρήσης'', υπό την αιγίδα του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που στόχο έχει την ενεργοποίηση της κοινωνίας και των επιχειρήσεων για τη δημιουργία πρωτότυπων εφαρμογών και λύσεων που αξιοποιούν την τεχνολογία, για να συμβάλλουν σε μια καθημερινότητα χωρίς πλαστικά μίας χρήσης. Διοργανώνουν λοιπόν τον 1ο Μαραθώνιο καινοτομίας ανάπτυξης λύσεων και εφαρμογών, για μια ζωή χωρίς πλαστικά μίας χρήσης. Στόχος, τι άλλο, από την ενεργή προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και ευρύτερα της υγεία μας.

Η δράση εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ενεργειών που αφορούν την ανοιχτή καινοτομία. ''Το εργαστήριο ''SUP Free Innovation Lab'', το οποίο υποστηρίζεται από τη Lidl Ελλάς, έχει ως στόχο την προώθηση νέων αναπτυσσόμενων τεχνολογιών σε θέματα αειφορίας και προστασίας του περιβάλλοντος. Περιλαμβάνει τη διοργάνωση του μαραθωνίου καινοτομίας SUP Free hackathon και, στη συνέχεια, έναν 5μηνο κύκλο υποστήριξης των λύσεων που θα προταθούν, ώστε οι πρωτότυπες εφαρμογές να μετασχηματιστούν σε παραγωγικές λύσεις.

 Στόχος του Μαραθωνίου καινοτομίας ''SUP Free hackathon'' είναι η δημιουργία πρωτότυπων εφαρμογών και λύσεων για μια ζωή χωρίς πλαστικά μίας χρήσης μέσα από τεχνολογικά εργαλεία, καινοτόμες ιδέες και μεθοδολογίες που μπορούν να έχουν εφαρμογή στην καμπάνια ενημέρωσης, στην καθημερινότητα όλων μας.

Στο ''SUP free hackathon'' μπορούν να συμμετέχουν μηχανικοί, προγραμματιστές, οικονομολόγοι, αναλυτές, περιβαλλοντολόγοι, ερευνητές, φοιτητές και στελέχη επιχειρήσεων, μεμονωμένοι ή σε ομάδες, αλλά και γενικότερα οποιοσδήποτε έχει μια ιδέα σε θέματα που σχετίζονται με την μείωση των πλαστικών μίας χρήσης και ενδιαφέρεται να την αναπτύξει σε ολοκληρωμένη εφαρμογή.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκεφθούν την επίσημη ιστοσελίδα της διοργάνωσης https://crowdhackathon.com/sup-free/ για να δουν όλες τις πληροφορίες που αφορούν στο ''SUP Free hackathon'' και να δηλώσουν συμμετοχή, υποβάλλοντας την ιδέα τους στην πλατφόρμα ιδεών και προτάσεων έως 10 Δεκεμβρίου 2020. Το ''SUP Free hackathon'' θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά 11-13 Δεκεμβρίου.

Το σχολείο αλλιώς..!

γράφει ο Πέτρος Καστορίνης

Ο εκπαιδευτικός προσανατολισμός είναι ένα οργανωμένο και σωστά μελετημένο σχέδιο, λογικών μεθόδων. Η Ελληνογαλλική Σχολή Ουρσουλινών έχοντας στοχευμένο πλάνο, οργάνωσε για τους μαθητές της ομάδας προσανατολισμού των σπουδών υγείας, της Β' και Γ' Λυκείου ένα μοναδικό διαδικτυακό ταξίδι. 

Με ''προορισμό'' την Χαϊδελβέργη και την ''επίσκεψη'' των μαθητών στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας (EMBL). Μια μοναδική εμπειρία από ένα σχολείο που ''βλέπει'' και είναι σύννομο με το άριστο μέλλον των μαθητών του. Οι αποστάσεις εκμηδενίστηκαν και ένα παράθυρο ''άνοιξε'' στην Ευρώπη και οι μαθητές της ομάδας των σπουδών υγείας, της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών ξεναγήθηκαν ψηφιακά στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας (EMBL). 

Οι υπεύθυνοι του Ινστιτούτου παρουσίασαν την οργάνωση και το ερευνητικό έργο των εργαστηρίων στο φάσμα της μοριακής βιολογίας, ενημερώθηκαν για τις ευκαιρίες που προσφέρει το EMBL, τα προγράμματα που εκπονούνται και παρακολούθησαν ερευνητές να μιλούν για τη ζωή, την καριέρα τους όπου μοιράστηκαν μαζί τους τις επαγγελματικές και ερευνητικές τους εμπειρίες.

Το Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας (EMBL) είναι ένα από κορυφαία ινστιτούτα μοριακής βιολογίας στον κόσμο που υποστηρίζεται από 27 χώρες μέλη. Το EMBL δημιουργήθηκε το 1974 ως διακυβερνητικός οργανισμός που χρηματοδοτείται από τα κράτη μέλη του. Το ερευνητικό τμήμα του EMBL αποτελούν 85 ομάδες που καλύπτουν το φάσμα της μοριακής βιολογίας. Το κεντρικό εργαστήριο λειτουργεί στην Γερμανία και συγκεκριμένα στη Χαϊδελβέργη και τα περιφερειακά σε Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία. Ομάδες και εργαστήρια EMBL πραγματοποιούν βασική έρευνα στη μοριακή βιολογία και τη μοριακή ιατρική, καθώς και εκπαιδεύουν επιστήμονες, φοιτητές και επισκέπτες. Ο οργανισμός βοηθά στην ανάπτυξη υπηρεσιών, νέων μέσων και μεθόδων τεχνολογίας.

Πολλές επιστημονικές ανακαλύψεις έχουν από το EMBL. Η πρώτη συστηματική γενετική ανάλυση, της εμβρυϊκής ανάπτυξης στη μύγα φρούτων πραγματοποιήθηκε από τους Christiane Nüsslein-Volhard και Eric Wieschaus, για τους οποίους τους απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 1995. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Jacques Dubochet και η ομάδα του ανέπτυξε κρυογενική ηλεκτρονική μικροσκοπία για βιολογικές δομές και επίσης βραβεύτηκαν με το Νόμπελ το 2017.

Σήμερα το Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας, εν μέσω covid-19, εργάζεται στην κυριολεξία πυρετωδώς. Το Βρετανικό εργαστήριο δημιούργησε μία τράπεζα πληροφοριών με στοιχεία και γεγονότα σχετικά με τον ιό, με το πώς μολύνονται οι άνθρωποι και τις επιλογές θεραπείας. Το περιεχόμενο είναι προσαρμοσμένο σε επιστημονικές αναφορές, άρθρα και σχετικούς συνδέσμους. Η τράπεζα πληροφοριών του EMBL για το πως μεταδίδεται ο covid-19 ενημερώνεται καθημερινά και οι πληροφορίες κατηγοριοποιούνται ανάλογα με τον τόπο πηγής της πληροφορίας ή του ερευνητικού εργαστηρίου. Παράλληλα το EMBL και τα κατά τόπους εργαστήριά του συνεχίζει το Μοριακοβιολογικό έργο-έρευνα του, για τον covid-19.

Η κηδεμονία μιας ιστορικής αλλαγής!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Οι μεγάλες αλλαγές απαιτούν και μεγάλες θυσίες. Στεκόμενοι στο ύψος των περιστάσεων και αποτιώντας φόρο τιμής στη μνήμη των αγωνιστών της ελευθερίας και του ελεύθερου πνεύματος της Ελλάδας του '74, ο σημερινός, δικός μας, προσωπικός, εορτασμός του Πολυτεχνείου, θα γίνει από τις θέσεις μας, φέροντας στη σκέψη μας το ύψιστο αγαθό. 

Ας μην αναλωθούμε άλλο σήμερα σε μικροπολιτικά αφηγήματα περί σκόπιμων απαγορεύσεων του εορτασμού της μεγαλύτερης γιορτής για τη χώρα και ας παραδεχτούμε κοινότυπα ότι τα δικαιώματα της ελευθερίας δεν κατέχονται, μήτε από κόμματα, μήτε από ανθρώπους, κατακτώνται και απολαμβάνονται από αυτούς, με κόπο και μόχθο. Είμαι ελεύθερη για να ζήσω και θέλω να ζήσω σε ένα κράτος που περιμένω να με προστατεύσει όπου χρειαστεί. 

Σήμερα, τις ημέρες που διανύουμε, διαβιούμε όλοι μας υπό καθεστώς απειλής, μηδενός εξαιρουμένου. Κάποιοι άνθρωποι μάλιστα έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με αυτή την απειλή, στην πρώτη γραμμή της μάχης, με σθένος και αυταπάρνηση. Η ευθύνη της διασφάλισης της δημόσιας υγείας διέρχεται από το ίδιο το κράτος. Αρχίζει από αυτό και τελειώνει σε αυτό. 

Όχι δεν φοβήθηκα για τη στέρηση των συνταγματικών μου δικαιωμάτων, που  μου απαγορεύει το κράτος που ζω, να μπω σήμερα μες το Πολυτεχνείο, μέρα που είναι, να περιηγηθώ και να περπατήσω στους δρόμους γύρω απ' αυτό. Θα ανησυχούσα αν μπορούσα. Φοβάμαι για τους "αριστερισμούς" και τα τερτίπια μιας ιδεολογίας που διεκδικεί την πατρότητα των αγώνων για την ελευθερία και μαζί της οικειοποιούνται  των περιστάσεων πρόσωπα και πολιτικές εκδοχές για να δημιουργήσουν εντυπώσεις, διακυβεύοντας τι; Την ελευθερία μας, επί της ουσίας. Διότι είπαμε. Η ευθύνη που μου αναλογεί είναι μεγάλη, δεν είναι όμως τόσο μεγάλη όσο το κάδρο της πιθανότητας μιας μαζικής διασποράς.