Κινούμαι ηλεκτρικά!

ρεπορτάζ Ανδρονίκη Παντιώρα, Πέτρος Καστορίνης

Υποδεχόμενοι τον Διευθύνοντα Σύμβουλο του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ) Νίκο Χιωτάκη στην Έκθεση Ηλεκτρικών Αυτοκινήτων που λαμβάνει χώρα τις ημέρες αυτές στο Golden Hall, μπήκαμε στην "πρίζα" κυριολεκτικά και μεταφορικά, παρακολουθώντας την μετάβαση και την εξέλιξη των νέων μοντέλων της αυτοκίνησης, στη νέα εποχή. 

Η αγορά και το ενδιαφέρον του κοινού για μια δυνητική επένδυση με τη δυνατότητα επιδότησης κατά 20% της συνολικής τιμής που παρέχεται από το κράτος, καλωσορίζει με ιδιαίτερα θετική ανταπόκριση την είσοδο της ηλεκτροκίνησης στη ζωή μας, δεδομένων των διευκολύνσεων που μας παρέχει στην καθημερινότητά μας και της μεταστροφής στην ποιότητα διαβίωσής μας.                                                 

                                                                                   

"Έχουνε ξεκινήσει μελέτες εγκατάστασης των θέσεων φόρτισης των ηλεκτροκινούμενων οχημάτων από δήμους, αλλά και από ιδιώτες, σε όλη τη χώρα", μας λέει ο διευθύνων σύμβουλος του ΕΟΑΝ, ενώ συζητώντας με Βασιλική Μερτή, υπεύθυνη πωλήσεων ηλεκτροκίνησης για λογαριασμό της ΔΕΗ, μας ανέφερε ότι υπάρχουν 400 μέχρι στιγμής δημόσια σημεία φόρτισης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων σε όλη τη χώρα και ο στόχος είναι αυτά να αυξηθούν σε 1.000. 

Διατίθεται το ιδιωτικό δίκτυο, τα λεγόμενα wall box που τοποθετούνται στα σπίτια με ειδική εγκατάσταση ηλεκτρολόγου και το δημόσιο δίκτυο φορτιστών, ταχυφορτιστών και υπερταχυφορτιστών, όπου μέσα από την ιστοσελίδα της ΔΕΗ, βρίσκει ο κάθε ενδιαφερόμενος το κοντινότερο σε αυτόν σημείο φόρτισης του οχήματός του. 

                                                                                         

Ο Νικήτας Οικονόμου, προϊστάμενος πωλήσεων της Hyundai Ελλάς μας κάνει λόγο για μια νέα εμπειρία οδήγησης, με 620 χλμ. αυτονομίας μέσα στην πόλη, σημειώνοντας επίσης ότι διανύουμε μια νέα εποχή στην τεχνολογία των συστημάτων κίνησης. 

"Ως Ελληνικός Οργανισμός Ανακύκλωσης, που είναι ο φορέας του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας ο οποίος έχει την ευθύνη της πολιτικής της μείωσης των ρύπων και λόγω ότι οι ρύποι από τα απόβλητα των συμβατικών αυτοκινήτων είναι σημαντικά υπολογίσιμοι, η ηλεκτροκίνηση είναι το μέλλον για τη βιώσιμη κινητικότητα, αλλά και της κυκλικής οικονομίας, με την οποία ασχολείται ο ΕΟΑΝ και αποτελεί την κατεύθυνση στην οποία προσανατολίζεται ο ΕΟΑΝ", μας διευκρινίζει σε σχετική μας ερώτηση ο Νίκος Χιωτάκης, για το πως δηλαδή θα συνδυαστεί και θα επιτευχθεί η ανακύκλωση των συστοιχιών των μπαταριών ηλεκτρικών αυτοκινήτων.

                                                                             

Περιηγηθήκαμε και ανταλλάξαμε συζητήσεις με στελέχη των εταιρειών που συμμετείχαν στην Έκθεση, συναδέλφους από το χώρο του αυτοκινήτου, σαν τον Πάνο Τριανταφυλλίδη που βρισκόταν στην εκπροσώπηση της Jaguar, θαυμάζοντας το ηλεκτρικό μοντέλο της εταιρείας. 

                                                                                            

Έχει ξεκινήσει η αντικατάσταση μικρών απορριμματοφόρων με χωρητικότητα έως 5 τόνους με ηλεκτρικά, όπου μέχρι τα επόμενα 2 χρόνια, θα φτάσουν τα 1.000 έως 2.000 αυτοκίνητα. Ο Νίκος Χιωτάκης μας τόνισε ότι o ΕΟΑΝ συζητά επίσης με τα Συστήματα Εναλλακτικής Διαχείρισης Μπαταριών, προκειμένου να περάσουμε στη διαχείριση των μπαταριών λιθίου και να γίνεται πλήρη ανακύκλωση όλων των τύπων των μπαταριών αυτοκινήτου.

                                                                                         

Προσαρμοζόμενοι όλοι μας στις ταχύτητες της εξέλιξης, η τεχνολογία όπως και η επιστήμη εισέρχεται κάθε φορά στη ζωή μας, καλύπτοντας τις ανάγκες της εποχής. Η ηλεκτρική μετακίνηση και ο νέος τρόπος που θα προσδιορίζονται οι μεταφορές μας στο άμεσο μέλλον, ταυτίζεται απόλυτα με τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, την απαγκίστρωσή μας από τα ορυκτά καύσιμα, με επίκεντρο τη βιωσιμότητα του πλανήτη και κατ' επέκταση της ανθρωπότητας.   

Ο πολιτισμός που μας ενώνει...!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Στο επετειακό αφιέρωμα για την Ελληνική Επανάσταση συναντήθηκαν οι δύο σπουδαίες κυρίες καλλιτέχνιδες, η σολίστ πιάνου Μιμή Ρουφογάλη και η σοπράνο Μίνα Πολυχρόνου, με το δήμαρχο Φιλοθέης Ψυχικού Δημήτρη Γαλάνη.

Στη χθεσινή εκδήλωση που φιλοξένησε ο δήμος Φιλοθέης Ψυχικού με την υποστήριξη της Περιφέρειας Αττικής, τιμώντας την Εθνική Επέτειο των 200 χρόνων, η μουσικός και η ερμηνεύτρια παρουσίασαν έργα Ελλήνων και ξένων συνθετών που εμπνεύστηκαν από την ηρωική αντιμετώπιση των Ελλήνων, την τόλμη, το σθένος τους, αλλά και τις θυσίες τους και τα βάσανά τους. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στο χώρο του Δημοτικού Σχολείου του Παλαιού Ψυχικού στην οδό Δημοκρατίας 23, σε μία δροσερή, αλλά άκρως αναμνησιακή κατά τα άλλα βραδιά.   

Η εξαίρετη Μιμή Ρουφογάλλη, Αντιδήμαρχος Πολιτισμού
Παπάγου Χολαργού, στο πιάνο.

Στις πρόβες λίγο πριν την έναρξη

Αποσπάσματα από τις όπερες «Κυρά- Φροσύνη», «Μάρκος Μπότσαρης» και «Δέσπω» του Παύλου Καρρέρ, αποσπάσματα από την όπερα του Τζοακίνο Ροσσίνι «Η πολιορκία της Κορίνθου», αποσπάσματα από την «Καντάτα Ελευθερίας» του Χρ. Λεοντή σε ποίηση Διονυσίου Σολωμού, τραγούδια των Γ. Κωνσταντινίδη, Λαμπελέτ, καθώς και ο «Ύμνος στην Ελευθερία» σε ποίηση Διονυσίου Σολωμού και μουσική Νικολάου Μάντζαρου, ήχησαν χθες στους δρόμους του Ψυχικού, με τη μοναδική φωνή της Μίνας Πολυχρόνου, που μας ταξίδεψε στα χρόνια της εθνικής αντίστασης, στα χρόνια των μαχών για την ελευθερία. 

Η Μόνικα συναντά την Mαρία Κάλλας!

Το ταλέντο είναι η ικανότητα με την οποία εξωτερικεύεται η μορφή της τέχνης. Αν η έμπνευση είναι η εκτίναξη της φαντασίας και η συγκινησιακή ευαισθησία το χρώμα της, το “ταλέντο” είναι η κινητήρια δύναμη της δημιουργίας...

Το ταλέντο είναι φυσικό χάρισμα, που υιοθετεί από την τέχνη τους κανόνες της. Δηλαδή, το ταλέντο είναι για να παράγει εκείνα για τα οποία δεν υπάρχει κανόνας... Γι’αυτό το ταλέντο είναι βασικό στοιχείο στην προσωπικότητα του καλλιτέχνη.

Κι έτσι χωρίς κανόνες η Μόνικα Μπελούτσι, μία από τις διασημότερες σταρ του παγκόσμιου κινηματογράφου, ανεβαίνει για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή ερμηνεύοντας επιστολές και αναμνήσεις της Μαρίας Κάλλας για να σαγηνεύσει και τους Έλληνες θεατές, υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα του Τομ Βολφ. Μια μετάκληση που εξασφάλισε για το ελληνικό κοινό ο πολιτιστικός οργανισμός ''Λυκόφως'' του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου. 

Μοναδικές ημερομηνίες της παράστασης είναι στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού 21, 22 και 23 Σεπτεμβρίου 2021 ώρα 21.00, μετά από απίστευτες αναβολές ένεκα covid-19.

Η ανάγνωση από την Μόνικα Μπελούτσι των αδημοσίευτων κειμένων και επιστολών της Ελληνίδας ντίβας της όπερας, υπό τον τίτλο ''Maria Callas: Lettres and Mémoires'' έκανε πρεμιέρα τον Νοέμβριο του 2019 στο θέατρο Marigny στο Παρίσι και ολοκλήρωσε τις παραστάσεις της την περασμένη άνοιξη μετά από μια sold out σεζόν. Η ανάγνωση βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Τομ Βολφ, σκηνοθέτη και της παράστασης, αλλά και της πρόσφατης ταινίας ''Maria by Callas'' στο οποίο συγκέντρωσε πάνω από 350 αδημοσίευτα γράμματα της Κάλλας, γραμμένα από την ίδια στη διάρκεια 30 ετών (1946-1977). Φέρνοντας στο φως κρυφές και άγνωστες πτυχές της Μαρίας Κάλλας, η Μόνικα Μπελούτσι θα μας ταξιδέψει στη ζωή και την καριέρα της μεγάλης ντίβας.

Ψηφιακά παιχνίδια και παιδιά!

Μια καινούργια σχολική χρονιά ξεκινά. Ένα από τα σοβαρά θέματα που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουμε την περίοδο της πανδημίας, ήταν το άγχος της τηλεκπαίδευσης, αλλά κυρίως της πολύωρης παραμονής των παιδιών μας μπροστά στις οθόνες του υπολογιστή, του τάμπλετ ή του κινητού τηλεφώνου. 

Δεν θα ήταν ανακριβές να ισχυριστούμε ότι όλα τα παιδιά σήμερα, κάθε ηλικίας, από τα μικρά, προσχολικής ηλικίας, μέχρι τους εφήβους, είναι πλέον απόλυτα εξοικειωμένα με την χρήση της τεχνολογίας. Η τεχνολογία έχει εισαχθεί για τα καλά στα σπίτια μας αναγνωρίζοντας κι εμείς οι ίδιοι πόσο διευκολύνει τη ζωή μας. Γιατί όμως αντιδράμε όταν το παιδί μας ασχολείται με αυτήν; Η απάντηση είναι επειδή κυρίως μας ενδιαφέρει ως γονείς, τα παιδιά μας να απασχολούνται με δημιουργικές δραστηριότητες κι όχι με ψηφιακά παιχνίδια που βρίσκουν κυρίως μέσα από τα κινητά τηλέφωνα των γονιών τους.

Έχουμε σκεφτεί όμως ότι υπάρχουν ψηφιακά παιχνίδια που πέρα από την διασκέδαση, προσφέρουν γνώσεις και δυνατότητες καλλιέργειας δεξιοτήτων όπως αυτές της λήψης αποφάσεων, δημιουργικότητας, επίλυσης προβλημάτων, κριτικής και υπολογιστικής σκέψης με διαδραστικό τρόπο; Τα ψηφιακά παιχνίδια ως "αναγκαίο κακό" θα έλεγε κάποιος, αποτελούν μεγάλο κίνητρο για τα παιδιά λόγω του ευχάριστου περιβάλλοντος μέσα στο οποίο δρουν, γεμάτου όμορφα γραφικά, μουσικές και χρώματα καθώς και ήρωες που τους παροτρύνουν να διασκεδάσουν μαθαίνοντας.

Στο βιβλίο του μεγάλου παιδαγωγού Prensky ήδη από το 2009, ο Ashley Lipson υποστήριξε την σπουδαιότητα του να υπάρχει το στοιχείο της διασκέδασης και ύστερα της διδασκαλίας στα ψηφιακά παιχνίδια, φυσικά για να είναι αρεστά στα παιδιά αλλά και γιατί οφείλουν να είναι ακόμη περισσότερο ελκυστικά ώστε να έχουν νόημα για τα ίδια. Εάν τα ψηφιακά παιχνίδια βάζουν τα παιδιά στη διαδικασία να εξερευνούν, να αποφασίζουν, να βρίσκουν λύσεις σε προβλήματα, να δημιουργούν νέες συνθήκες και προϊόντα, να παίρνουν ρίσκα, να δρουν μαζί με άλλους, να διαπραγματεύονται, να επικοινωνούν, τότε δεν είναι τυχαίο που έρευνες παγκοσμίως έχουν αναδείξει πολλά οφέλη για την μάθηση βασισμένη στα ψηφιακά παιχνίδια (Digital Game Based Learning) σε όλα τα γνωστικά επίπεδα τις τελευταίες δυο δεκαετίες και για όλες σχεδόν τις ηλικίες.

Θα μπορούσαμε λοιπόν ως γονείς να φροντίσουμε, αφού πλέον τα παιδιά γεννήθηκαν σε μια τεχνολογικά αναπτυσσόμενη εποχή και δεν είναι εφικτό να αποφύγουν την επαφή με αυτήν, να επιλέξουμε τα σωστά ψηφιακά παιχνίδια που όχι μόνο θα τα κάνουν τα παιδιά μας να διασκεδάζουν αλλά ταυτόχρονα θα μπορούν να μαθαίνουν και να εξελίσσουν την σκέψη τους παίζοντας με αυτά. Πως μπορείτε να διασφαλίσετε την ενασχόληση με αξιόλογα ψηφιακά παιχνίδια;

Ξεκινώντας είναι πολύ βασικό, οι γονείς να βεβαιωθούν ότι το παιχνίδι που θα παίξει το παιδί τους είναι κατάλληλο για το αναπτυξιακό του επίπεδο. Άρα μιλάμε για διασφάλιση της ηλικίας στην οποία απευθύνεται μέσω του Πανευρωπαϊκού Σύστηματος Πληροφόρησης Ψηφιακών Παιχνιδιών Pegi[1]το το οποίο όχι μόνο ορίζει το ηλικιακό γκρουπ, αλλά ενημερώνει για το είδος του παιχνιδιού, αν σε αυτό ακούγεται ακατάλληλη γλώσσα και αν τυχόν εκθέτει τα παιδιά σε εικόνες βίας, σεξουαλικού περιεχομένου, χρήση ουσιών κ.α. 

Εάν κάποιο από τα παιχνίδια που επιθυμεί να παίξει το μικρό σας δεν έχει αυτού του είδους την πιστοποίηση, μπορείτε να αναζητήσετε κάποια που προέρχονται από ιστότοπους που έχουν λάβει σήμανση ότι προστατεύουν τα παιδιά, ή έχουν λάβει ετικέτα ασφαλούς πλοήγησης στο διαδίκτυο. Μια επίσης καλή συμβουλή είναι να παίξετε εσείς πρώτα το παιχνίδια, προκειμένου να διαπιστώσετε, εάν όντως είναι κατάλληλα για να το προτείνετε στο παιδί σας.

Μία σημαντική επισήμανση είναι η δυνατότητα για παροχή γονεϊκού ελέγχου, για το πόση ώρα θα περνά μπροστά στην οθόνη το παιδί, άρα η οριοθέτηση χρονικού περιορισμού μέσω του συστήματος. Καλό θα ήταν ο χρόνος αυτός για τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας να μην περνά τα 20-30 λεπτά όπου μετά από αυτό το παιδί πρέπει να σηκωθεί από τη θέση του και να κάνει μια κινητική δραστηριότητα. Με αυτές τις εύκολα διαχειρίσιμες συμβουλές, μπορούμε όλοι οι γονείς να "εκμεταλευτούμε" την μεγάλη και θετική ανταπόκριση των παιδιών αυτής της βαθμίδας αλλά και μεγαλύτερων στα ψηφιακά παιχνίδια, μέσα από ένα ευχάριστο και διασκεδαστικό περιβάλλον, ώστε να μάθουν και ουσιαστικά και αβίαστα.

Εάν λοιπόν δεν μπορούμε να αποφύγουμε την έκθεση των παιδιών μας μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, τάμπλετ ή κινητού ας σκεφτούμε ότι υπάρχει τρόπος να επωφεληθούν αξιοποιώντας πάντα οριοθετημένο χρόνο για να μάθουν με διασκεδαστικό τρόπο. Αν όλοι οι παραπάνω παράγοντες ισχύσουν, τότε τα ψηφιακά παιχνίδια έχουν τη δυνατότητα να δώσουν, το κίνητρο, τον έλεγχο της μάθησης στα ίδια τα παιδιά, ώστε ταυτόχρονα με την διασκέδαση, να καλλιεργήσουν δεξιότητες απαραίτητες για τους ψηφιακούς πολίτες του 21ου αιώνα.

^[1] https://internetsafety.pi.ac.cy/teenagers-pegi

Η Αντωνια Δάγλα είναι Νηπιαγωγός, διορισμένη, κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος ΕΚΠΑ στις "Τεχνολογίες της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας για την Εκπαίδευση". Η αγάπη για τους μαθητές της και τις μαθησιακές τους ανάγκες, στοχεύει στο να βρίσκει κάθε δυνατό τρόπο να τους διδάξει πως να καλλιεργούν τη σκέψη τους μέσα από Διεθνή Εκπαιδευτικά προγράμματα και ψηφιακά παιχνίδια. Πιστεύει ότι η καλύτερη και αποδοτικότερη εκπαίδευση, είναι αυτή όπου το παιδί μαθαίνει διασκεδάζοντας. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο έφηβων αγοριών.

Οι καθηγητές στα θρανία!

Η προσωπική ανάπτυξη στο χώρο της εργασίας, η αναγνώριση και η συνεχής αυτοβελτίωση του διδακτικού έργου του εκπαιδευτικού, αποτελούν πανάκεια και παιδαγωγικό ζητούμενο. 

Η Ελληνογαλλική Σχολή Ουρσουλινών, στο πλαίσιο της αδιάλειπτης εμψύχωσης και ενδυνάμωσης του εκπαιδευτικού της δυναμικού, οργανώνει και υλοποιεί μια σειρά επιμορφωτικών σεμιναρίων, αφομοίωσης και  εκμάθησης των σύγχρονων παιδαγωγικών τεχνικών και των νέων διαδικτυακών εκπαιδευτικών εργαλείων.

Η «Προσέγγιση της Διαφοροποιημένης Διδασκαλίας», η  «Αυτοβελτίωση», η «Προσωπική Ανάπτυξη», η «Επικοινωνία» η «Συναισθηματική Νοημοσύνη», οι «Νέες Τεχνολογίες», είναι μερικές από τις ενότητες πάνω στις οποίες θα εντρυφήσουν οι εκπαιδευτικοί του σεμιναρίου, με απώτερο στόχο και σκοπό την παιδαγωγική αξιοποίηση των μαθησιακών προφίλ εκπαιδευτικών και μαθητών.

                                                                             

Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που σέβεται και αγαπά τη γνώση όπως η Ελληνογαλλική Σχολή Ουρσουλινών, την προσφέρει απλόχερα στους ανθρώπους που την υπηρετούν επάξια, καθώς η γνώση αποτελούσε ανέκαθεν και αποτελεί ένα συστατικό που δίνει το προβάδισμα σε κάθε ολότητα, σε όλους τους τομείς, προεξοφλώντας στο έπακρο τη χαρά της δημιουργίας και τη χαρά της εργασίας.

Στο κατώφλι της νέας σχολικής χρονιάς λοιπόν που σε λίγο ξεκινά, υποδεχόμαστε το σχολικό έτος με οδηγό τη γνώση και τροχοπέδη το πάθος για το αντικείμενο εξειδίκευσής μας και πραγματικά, έχοντας ως εφόδια στοιχεία σαν κι αυτά, δεν έχουμε να φοβηθούμε για τίποτα στη ζωή μας.

Καλή σχολική χρονιά, με άπλετη γνώση! 

Όταν όλα κοπάζουν...!

Η στάχτη είναι ακόμα καυτή και η μυρωδιά τρομαχτικά απειλητική. Όταν όλα κοπάζουν, την ώρα που μετράμε τις πληγές μας και αναλογιζόμαστε καρέ καρέ τα πλάνα των συμβάντων, έχει ένα νόημα να στρέψουμε την προσοχή μας, 180μοίρες μακριά, γκρεμίζοντας εκ θεμελίων το οικοδόμημα της σκέψης μας και χτίζοντάς το εκ νέου, εξ ολοκλήρου από την αρχή. 

Καθώς όμως αδιαμφισβήτητα το οικοδόμημα έχει προ πολλού καταρρεύσει, πριν ακόμη έρθει η ολοκληρωτική καταστροφή, φτάνοντας να κλαίμε πάνω απ' το πτώμα, δεν έχει νόημα και λογική, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος. Σε αυτό το κεφάλαιο όμως, δεν θα μιλήσουμε για απόδοση ευθυνών, μήτε για ήρωες και αυτόκλητους μαχητές. Η στιγμή της επέμβασης, η ώρα της μάχης καθορίζεται εκ των πραγμάτων από το σχέδιο προστασίας και οργάνωσης που υφίσταται εκ των προτέρων.                 

Η κρατική ολότητα ως μηχανισμός και ως φιλοσοφία είναι ξεκάθαρα κατασταλτική. Όταν πλέον έχει γίνει το κακό, τότε αναλαμβάνει τη λάθος δράση. Δεν ασχολείται ούτε με την πρόληψη και σε καμία περίπτωση δεν ασχολείται με την προστασία. Ποτέ δεν ασχολιόταν έτσι κι αλλιώς...! Με μεγάλη μου θλίψη, εν έτη 2021, συνειδητοποιώ ότι γαλουχηθήκαμε χωρίς να μαθαίνουμε πως προγραμματίζονται σωστά οι απαιτούμενες εργασίες στον εκάστοτε τομέα. Δεν έχουμε διδαχτεί τη σειρά των πραγμάτων.   

Η πυροσβεστική και όλο το δασονομικό σύστημα, φαίνεται ότι έχει τεράστια ανάγκη από εκπαίδευση των στελεχών της και εκσυγχρονισμό των υπηρεσιών της. Στο όνομα της προσφοράς και της εργασίας στον δημόσιο τομέα, έχει γίνει πολλά χρόνια πίσω μια άνευ προηγουμένου παρανόηση, που παρόμοιά της δεν  υπάρχει σε άλλο κράτος. Ότι οι υπάλληλοί του, δεν χρειάζεται να δουλεύουν και να παράγουν αξιόλογο έργο, λόγω ότι εργάζονται για το κράτος.

Για το λόγο αυτό δεν φταίει ο σημερινός πρωθυπουργός, ούτε ο χθεσινός που ασχολούνταν με την επιβίωση και την έξοδό μας από την τεράστια οικονομική κρίση, στην οποία περιήλθαμε ως χώρα, επειδή ακριβώς δεν μάθαμε στην πλειοψηφία μας, να δουλεύουμε σκληρά, να προγραμματίζουμε και να οργανώνουμε τις υποχρεώσεις μας σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης. Από τον προσωπικό προϋπολογισμό, μέχρι τον οικογενειακό και τον κρατικό προϋπολογισμό.                                                 

Ο σημερινός όμως Πρωθυπουργός και ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, είναι νέοι σε ηλικία πολιτικοί και έχουν χρέος απέναντι στον εαυτό τους και απέναντι στη χώρα τους, στην οποία ζουν και αγαπούν, να αρχίσουν να βάζουν τα πράγματα σε μια σειρά. Να ξεκινήσουν από μια νέα οργανωτική βάση, προκειμένου να επιδεικνύουμε μια διαφορετικού τύπου σοβαρότητα, μία στιβαρότητα, επιχειρησιακά και στον τρόπο λειτουργίας της κρατικής μηχανής.

Η Πολιτική Προστασία, η Υγεία, η Παιδεία, είναι τομείς στους οποίους τα πολιτικά παιχνίδια, οι σκοπιμότητες και η γάγγραινα της δημοσιοϋπαλληλικής ακινησίας, περισσεύουν. Δεν χωρούν και το σύστημα μαζί με το λαό του, καλό θα ήταν να ξεκινήσει να τα "ξεβράζει" ως απορρίμματα. Να τα καταδικάζει. Η κοινωνία είναι έτοιμη, μένει η πολιτική βούληση, η πολιτική πρωτοβουλία, που θα δώσει την κατεύθυνση, θα δώσει τον τόνο των επιτάσεων της εποχής.                                                       

Οι εύκολες ημέρες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί για την Ελλάδα. Σε μια γρήγορη ανασκόπηση και απλοϊκή πολιτική ανάλυση των γεγονότων που διαμόρφωσαν τη χώρα, από το 1980 και έπειτα και επί 30 συναπτά έτη, η χώρα χαρακτηρίζεται από την επικράτηση μιας πλήρους και απόλυτης ασυδοσίας. Ασυδοσία στη σκέψη, μια αχόρταγη αντιμετώπιση συνολικά των θεμάτων και των πτυχών της ζωής μας και της καθημερινότητάς μας και μια αναρχία, πολιτών και πολιτικών, οδεύοντας όλοι μαζί στο δρόμο προς το αδιέξοδο. 

Αυτή η αναρχία και το λάθος στον τρόπο σκέψης, οδήγησε έτσι απλοϊκά στα κατασκευαστικά τερατουργήματα που κατέκλυσαν την Αττική, την έπνιξαν και έναν αρχικά τόπο μαγικό, που είχε όλες τις προϋποθέσεις να διαμορφωθεί όμορφα, τον μετέτρεψαν εν ριπή οφθαλμού με την ανεξέλεγκτη δόμηση, σε μια ασχήμια που δεν έχει τελειωμό. Η κακογουστιά σταματημό δεν έχει, σε όλα τα επίπεδα. Αυθαιρεσίες κρατικού λειτουργού και παράθυρο νόμου επιτρέποντος ή και νόμου μη επιτρέποντος σε πολλές των περιπτώσεων. Η λογική του "γρήγορα να τελειώνουμε". Η ελπίδα πάντα όμως πεθαίνει τελευταία. Σκεφτείτε ότι στο οδοιπορικό μας στην Αττική από τους δρόμους της φωτιάς, στις Αφίδνες και στην Ιπποκράτειο Πολιτεία, μέσα από τη στάχτη κυριολεκτικά, εντοπίσαμε ένα πράσινο δεντράκι να αναγεννάται.