Οι διαπρέψαντες στην αυτοδιοίκηση!

Οι Δήμοι Κηφισιάς και Χαλανδρίου και ο Σύνδεσμος Προστασίας, Ανάπλασης Πεντελικού (ΣΠΑΠ), ξεχώρισαν φέτος για την καινοτομία τους και τις βέλτιστες δράσεις και πρακτικές τους, αποσπώντας εξέχοντα βραβεία σε δύο διαφορετικούς θεσμούς. Στο "Best City Awards 2022" και στο "Greek Green Awards 2022" ο οποίος πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της έκθεσης Verde Tec - Τεχνολογίες Περιβάλλοντος, στο MEC Παιανίας. 

Ο Δήμος Κηφισιάς, κατέκτησε το χρυσό βραβείο για το Πρόγραμμα Sustainable Energy Positive and Zero Carbon Communities (SPARCs), αποτελώντας και το μοναδικό δήμο που συμμετέχει στο συγκεκριμένο ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Ο Δήμαρχος Κηφισιάς Γιώργος Θωμάκος (Photo πάνω), κατά την παραλαβή και των υπολοίπων βραβείων, καθώς η Κηφισιά διακρίθηκε με δύο επιπλέον βραβεία, για την ιστορική Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς αλλά και για το πρόγραμμα κομποστοποίησης που εφαρμόζει, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στα εξής: 

«Επιλεγήκαμε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μαζί με άλλες 6 ευρωπαϊκές πόλεις, υπό πολύ αυστηρά κριτήρια και διαγωνιστικές διαδικασίες στο πρόγραμμα Scarcs. Εργαζόμαστε για τη δημιουργία ενός αειφόρου δικτύου έξυπνων πόλεων, θετικής βιώσιμης ενέργειας και κοινότητες μηδενικού άνθρακα, προωθώντας επιλογές smart city». Η Τελετή Απονομής των "Best City Awards 2022", πραγματοποιήθηκε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, υπό την αιγίδα της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας και της Περιφέρειας Αττικής όπου αναδείχθηκαν οι κορυφαίες πρακτικές Δήμων και Περιφερειών.                                          

Σε μια άλλη εκδήλωση, στα "Greek Green Awards 2022"στα πλαίσια της έκθεσης Verde Tec - Τεχνολογίες Περιβάλλοντος στο MEC Παιανίας, ο ΣΠΑΠ κέρδισε το Βραβείο για την Περιβαλλοντική Ευαισθητοποίηση και Εκπαίδευση. Το Βραβείο παρέλαβαν ο Πρόεδρος του ΣΠΑΠ, Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Πεντέλης, Αντιπρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου και της Επιτροπής Πολιτικής Προστασίας της ΚΕΔΕ Βλάσσης Σιώμος (Photo πάνω), μαζί με τον Αντιπρόεδρο του ΣΠΑΠ, Αντιδήμαρχο και Αναπληρωτή Δημάρχου Αμαρουσίου Στέφανο Τσιπουράκη. Το Βραβείο απένειμε στο ΣΠΑΠ ο Καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής Εφαρμοσμένης Γεωλογίας & Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών & Πρόεδρος του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας Ευθύμης Λέκκας.                     

Η πρόταση του ΣΠΑΠ επικεντρώθηκε στις δράσεις που πραγματοποιεί ο Σύνδεσμος Προστασίας και Ανάπλασης του Πεντελικού για την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση και εκπαίδευση και αξιολογήθηκε ως η καλύτερη, από τις 57 που υποβλήθηκαν συνολικά από τους ΟΤΑ, για τις βέλτιστες πρακτικές και δράσεις στους τομείς του Περιβάλλοντος, των τεχνολογιών αιχμής, εξοικονόμησης ενέργειας, ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, Ανακύκλωσης προϊόντων και υλικών της κυκλικής οικονομίας. Ο Βλάσσης Σιώμος δήλωσε ιδιαίτερα χαρούμενος για το βραβείο αυτό, τονίζοντας ότι «η συγκεκριμένη βράβευση είναι μία από τις σημαντικότερες στην 24ετή Αυτοδιοικητική διαδρομή του.

                                                                                         

Ένα ακόμα βραβείο για την καινοτομία στη διαχείριση απορριμμάτων, το τρίτο σε διάρκεια 5 χρόνων, απονεμήθηκε στον Δήμο Χαλανδρίου από το θεσμό των Greek Green Awards, στο πλαίσιο της έκθεσης «Verde.tec - Τεχνολογίες Περιβάλλοντος», η οποία πραγματοποιήθηκε στο MEC Παιανίας. Το βραβείο παρέλαβε εκ μέρους του Δήμου Χαλανδρίου, ο αντιδήμαρχος Διαχείρισης Απορριμμάτων, Κώστας Γερολυμάτος, από τον Πρόεδρο του «Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών και Ενέργειας»(ΚΑΠΕ) Αττικής, Σπύρο Οικονόμου.

Ο Κώστας Γερολυμάτος μίλησε, παραλαμβάνοντας το βραβείο, για την τεράστια περιβαλλοντολογική αξία των σωστών πρακτικών στη διαχείριση των απορριμμάτων αλλά και τα οικονομική οφέλη που αυτές μπορούν να αποφέρουν στους δήμους. «Το συγκεκριμένο  βραβείο για την διαχείριση αστικών απορριμμάτων με την παραγωγή ενέργειας, αποτελεί αναγνώριση της προσπάθειας που γίνεται στον Δήμο Χαλανδρίου και μας δίνει ώθηση να συμβάλλουμε, με ακόμη περισσότερες πράξεις, σε αυτή την αλλαγή υποδείγματος για τα απορρίμματα, που τόσο έχουν ανάγκη οι πόλεις μας», υπογράμμισε.

Σημειώνεται ότι οι κατηγορίες των  Greek Green Awards καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα των πράσινων τεχνολογιών, της καινοτομίας, της ευαισθητοποίησης του κοινού και γενικότερα της συμβολής στην πράσινη οικονομία και είναι άκρως σημαντικό, οι δήμοι να αρχίσουν να εναρμονίζονται με τις "πράσινες επιτάξεις" της εποχής, ολοένα και σε μεγαλύτερο βαθμό. Να αναλογιστούμε μόνο αυτόν τον τεράστιο όγκο των αποβλήτων που παράγουμε, καταναλώνουμε και εναποθέτουμε καθημερινά στο περιβάλλον, αν δεν τον ανακυκλώνουμε, σε πόσο εξίσου τεράστια αδιέξοδα, θα καταλήξουμε.  

Mont tres long!

Η ιστορία που θέλει να αποκαλούν τον Υμηττό ως το "τρελό βουνό" έρχεται από τους Γάλλους στρατιώτες, που ήρθαν στην Αθήνα μετά την απελευθέρωση της χώρας από την Τουρκοκρατία, οι οποίοι περιδιαβαίνοντας το Λεκανοπέδιο διαπίστωσαν πως το βουνό είχε μεγάλο μήκος.

Μη γνωρίζοντας όμως το όνομά του το αποκαλούσαν «Πολύ μακρύ βουνό», «Mont tres long». Σε παράφραση αυτής της ονομασίας, «Μον Τρε Λονγκ», οι Αθηναίοι καθιέρωσαν στην καθημερινότητά τους το παρατσούκλι «τρελό», το οποίο διαιωνίστηκε έως τις μέρες μας.

Είναι γεγονός ότι απ' όποια πλευρά κι αν κοιτάξει κανείς τον Υμηττό, θα διαπιστώσει το μακρόστενο μήκος του, το οποίο κυριαρχεί. Η εγγύτητά του στον αστικό ιστό, συγκριτικά με την Πεντέλη και την Πάρνηθα, ιδιαίτερα τα παλιότερα χρόνια που η Αθήνα ήταν ένα μικρό χωριό, πρόσφερε μεγαλύτερη οικειότητα στους Αθηναίους, οι οποίοι ερμήνευαν και την εξέλιξη των καιρικών φαινομένων, παρατηρώντας τον Υμηττό απ' το παράθυρό τους.

                                                                                      

Σήμερα ο Υμηττός, όπως και όλα τα βουνά της Αττικής αποτελούν τους συμμάχους μας καθημερινά από την αστική αποσυμφόρηση. Στέκονται αγέρωχα και δυνατά δίπλα μας και εμείς τα επισκεπτόμαστε συχνά για να παίρνουμε τις απαραίτητες δόσεις ξεκούρασης και ηρεμίας στη φύση, μέσα στο πράσινο και στα δέντρα. 

                                                                        

Το βόρειο τμήμα του Υμηττού είναι κατάφυτο, σε σύγκριση με το νότιο, το οποίο ήταν επί το πλείστον άνυδρο μεν, με τα χρόνια επιπλέον αποψιλώθηκε δε και οι συνεχιζόμενες πυρκαγιές, έδωσαν το καθοριστικό χτύπημα στη βλάστησή του. Τα μονοπάτια του Υμηττού είναι πανέμορφα. Τα Σαββατοκύριακα, διάφοροι περιπατητές, οδοιπόροι του βουνού και της φύσης, τα διασχίζουν, τα περπατούν, απολαμβάνοντας το μοναδικό τοπίο και το πολύτιμο περιβάλλον που προσφέρουν. 

                                                          

Δεκάδες χιλιόμετρα μονοπατιών κατά μήκος που διατρέχουν το βουνό από τα Γλυκά Νερά, την Αγία Παρασκευή, το Χολαργό και τον Παπάγο, μέχρι την Καισαριανή, έχουν σηματοδοτηθεί, χαρίζοντας υπέροχες διαδρομές στους λάτρεις της φύσης, τους αθλητές, τους απλούς περιπατητές που αρέσκονται να χάνονται στα μονοπάτια της φύσης, τακτοποιώντας τις σκέψεις τους, τους προβληματισμούς τους, τις ανησυχίες τους, διαλύοντας και το παραμικρό ψήγμα πίεσης και αναπόφευκτης ψυχικής και σωματικής κούρασης. 

                                                                  

Χαρίστε στο εαυτό σας στιγμές χαλάρωσης στη φύση, πάρτε μια βαθιά ανάσα στο πλούσιο οξυγόνο του βουνού και συνεχίστε αναζωογονημένοι τις καθημερινές σας υποχρεώσεις της ζωής σας. Το βουνό και η ενέργειά του είναι μαγικά. Γειωθείτε στο χώμα, αφιερώνοντας λίγο χρόνο αυτοσυγκέντρωσης και εσωτερικής ενδοσκόπησης. Η Άνοιξη ήρθε, είναι εδώ μαζί μας, ας την απολαύσουμε, ενισχύοντας με θετικές πρακτικές τη στάση ζωής μας! 

Είσαι ενήλικας; Έχεις μήνυμα!

γράφει ο Πέτρος Καστορίνης

Πόσο σημαντικό μήνυμα έστειλαν σήμερα τα παιδιά μας, παρελαύνοντας με χαρά, στην επέτειο ενός εθνικού μας μύθου!

Ο εθνικός μύθος σχετικά με περιστατικό της Αγίας Λαύρας οφείλετε στον γάλλο περιηγητή και ιστορικό Φρανσουά Πουκεβίλ (1770-1838), ο οποίος συνέγραψε την ''Ιστορία της Αναγεννήσεως της Ελλάδος'' (1824). Η ιστορία διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, αλλά και μέσω του πίνακα ''Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας'' (1851) του σημαντικού Έλληνα ζωγράφου Θεόδωρου Βρυζάκη (1814-1878), συνεπικουρούμενου -στον μύθο- και του έργου του Νικόλαου Γύζη ''Το κρυφό σχολειό'' (1885). Άλλωστε και ο ίδιος ο Παλαιών Γερμανός δεν αναφέρει λέξη για το περιστατικό στα απομνημονεύματά του. Είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι εκείνη την ημέρα δεν βρισκόταν στη Μονή της Αγίας Λαύρας, αλλά στην Πάτρα.

Η επέτειος να γιορτάζουμε τον εθνικό ξεσηκωμό στις 25 Μαρτίου καθιερώθηκε στις 15 Μαρτίου 1838 από τον βασιλιά Όθωνα, προκειμένου να συνδεθεί με το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ήταν και επιθυμία του Αλέξανδρου Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρείας να συνδεθεί η έναρξη της επανάστασης με μια μεγάλη εκκλησιαστική εορτή για να τονωθεί το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων. Σπουδαία έως εξαιρετική πολιτική ιδέα απέναντι σε ένα λαό βαθιά ταλαιπωρημένο που είχε εναπόθεση την ελπίδα, σε ανώτερη θρησκευτική δύναμη.

Σήμερα 184 χρόνια μετά την καθιέρωση της επετείου είναι σαφές πως ο μύθος έχει πλέον δημιουργήσει μία πραγματικότητα που προχωρεί σε διερεύνηση των νέων σχέσεων ανάμεσα στη μυθοπλαστική και την εμπειρική πραγματικότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται επί χρόνια στην εκπαίδευση και πορεύοντας στο χρόνο με την ανάπτυξη των τεχνολογιών της άμεσης επικοινωνίας και της μαζικής διάδοσης της πληροφορίας. Η εθνική επέτειος σήμερα για τα παιδιά, σχεδόν όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων είναι χαρά ένεκα της αργίας και για ορισμένα-λίγα που παρελαύνουν μία χαρά ή αγγαρεία!

Θα κρατήσουμε την χαρά των παιδιών που παρελαύνουν και το ότι ο ''εθνικιστικός'' μύθος ευτυχώς δεν κάνει γκελ στα μυαλά των παιδιών μας. Όσο κι αν προσπαθούμε με διάφορα συστήματα που εφευρίσκουμε εμείς οι ενήλικες να τα βάλουμε σε άλλη διαδικασία. Τα παιδιά παρελαύνουν με χαρά και σε κάθε ευκαιρία δηλώνουν πως δεν συμφωνούν με τα ενήλικα ρατσιστικά, εθνικιστικά και μισανθρωπιστικά, τερτίπια! Οι μαθητές που παρέλασαν σήμερα, σε αυτήν την υπέροχη ηλιόλουστη μέρα, μας διδάσκουν την συναδέλφωση των λαών και την εξάλειψη του μιλιταρισμού. Απλά και μόνο με την διάθεσή τους!

Επέτειος μιας ιστορικής διαδρομής!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Ο εορτασμός των 350 χρόνων παρουσίας της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών στην Ελλάδα με την ομολογουμένως τεράστια προσφορά τους στον αξιακό χάρτη της εκπαίδευσης, πραγματοποιήθηκε χθες, σε μια ξεχωριστή, επετειακή εκδήλωση στο Κέντρο Πολιτισμού "Ελληνικός Κόσμος". 

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, στο χαιρετισμό που απηύθυνε, αναφέρθηκε στο πρωτοποριακό και κοινωνικό έργο που πρόσφερε το τάγμα των Ουρσουλίνων μοναχών, στην πορεία της γυναίκας προς τη διεκδίκηση του δικαιώματός της στη γνώση, καθώς αφοσιώθηκε στη μόρφωση των κοριτσιών, όπως χαρακτηριστικά υπογράμμισε μεταξύ άλλων η κ. Σακελλαροπούλου, σε μια εποχή που η μόρφωση δεν θεωρείτο αυτονόητο δικαίωμα της γυναίκας. 

«Πρωτοποριακό να διδάσκονται μες την τουρκοκρατία και τα πρώτα χρόνια δημιουργίας του ελληνικού κράτους, ξένες γλώσσες, μουσική, ζωγραφική και φυσικά ελληνικά, στις σχολές της Τήνου και της Νάξου. Τρεις και πλέον αιώνες αργότερα, εκείνη η παράδοση παραμένει ζωντανή στο σχολείο της Αθήνας, πέρα από θρησκευτικές, φυλετικές πολιτικές οικονομικές και κοινωνικές διακρίσεις, εξακολουθείτε να διαπλάθεται μαθητές ως ολοκληρωμένες προσωπικότητες, σεβόμενοι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε παιδιού, όπως σε κάθε ευκαιρία τονίζετε, να γράψει τη δική του ιστορία, να πραγματώσει το δικό του όραμα, να αφήσει το δικό του μοναδικό αποτύπωμα στον κόσμο. Εύχομαι να συνεχίσετε τον αγώνα τον καλό, μεταλαμπαδεύοντας στις νέες γενιές, το μεγάλο εκπαιδευτικό και αξιακό σας απόθεμα», χρωμάτισε με αξιομνημόνευτο τρόπο με τα λόγια της η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αποδίδοντας την πρέπουσα σημασία στο έργο μιας αταλάντευτης, μακράς εκπαιδευτικής πορείας και διαδρομής της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών. 

                                                                                      

Σήμερα, οι δύο Γενικοί Διευθυντές της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών, του Νηπιαγωγείου - Δημοτικού, Δήμητρα Πρελορέντζου και του Γυμνασίου - Λυκείου, Βασίλης Σπυρογιάννης, άξιοι συνεχιστές του πολυδιάστατου έργου της εκπαίδευσης και της μόρφωσης που ξεκίνησαν 350 χρόνια πριν οι μοναχές, διαμορφώνουν σήμερα την εξέλιξη ενός σύγχρονου και καινοτόμου σχολείου, την εξέλιξη ενός ζωντανού οργανισμού, που όπως χαρακτηριστικά τόνισαν στην ομιλία τους, ενός εκπαιδευτικού οργανισμού που δεν επαναπαύεται στις δάφνες του, ενός εκπαιδευτικού οργανισμού που την παράδοση και τη βαριά κληρονομιά που φέρει, τη μετατρέπει σε κάτι καινούργιο, παρακολουθώντας τις κοινωνικές εξελίξεις και τις ανάγκες της εποχής. 

Η Ελληνογαλλική Σχολή Ουρσουλινών ανανεώνεται πλήρως και επαναπροσδιορίζει τη θέση της, σε επίπεδο παιδαγωγικής, διδακτικής, αλλά και υλικοτεχνικής υποδομής, όπως επισήμαναν τα δύο νέα πρόσωπα στο τιμόνι της διοίκησης των δύο σχολείων, με ένα και μοναδικό σκοπό. Να φροντίζει το παιδί, το μαθητή και τον άνθρωπο.

Στην εκδήλωση απηύθυναν επίσης χαιρετισμό η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως, η υφυπουργός Ζέτα Μακρή, ο Πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Αντρέας Μπουντουβής. Ομιλίες έδωσαν επίσης η Sr Suzan Flood, Γενική Ηγουμένη των Αδελφών Ουρσουλινών, ο Fr Claude Reinhardt, Frere Visiteur της Επαρχίας της Γαλλίας, η Γ.Γ του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και απόφοιτη της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών Μαριαλένα Τσιρλή και ο Frere Μάριο Καπέλα, ο οποίος έκανε μια εξαιρετική ιστορική αναδρομή των σχολείων των Αδελφών Ουρσουλινών στην Ελλάδα. Το συντονισμό της εκδήλωσης είχε η δημοσιογράφος και απόφοιτος της Ελληνογαλλικης Σχολής Ουρσουλινών, Μαριλένα Γεραντώνη. Απόφοιτοι της Σχολής, εκπαιδευτικοί, πολιτικοί, γονείς, φίλοι και υποστηρικτές, κατέκλυσαν το χώρο του θεάτρου και την πανέμορφη αίθουσα του "Ελληνικός Κόσμος", με τα τραγούδια των παιδιών από τη χορωδία του Γυμνασίου - Λυκείου και του Ωδείου Ουρσουλινών - Δελασάλ, να γεμίζουν  με τους μαγευτικούς ήχους και τις εξαιρετικές μουσικές επιλογές των μουσικών των σχολείων, το χώρο.  

Τεχνολογία και περιβάλλον!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Μια μεγάλη έκθεση, η μοναδική εξειδικευμένη για το περιβάλλον στη χώρα μας, η Verde Tec / Τεχνολογίες Περιβάλλοντος, έλαβε χώρα αυτό το τριήμερο στο MEC Παιανίας.

Ο κόσμος των επιχειρήσεων, η τοπική αυτοδιοίκηση, δημόσιοι οργανισμοί και φυσικά η πανεπιστημιακή κοινότητα, έδωσαν το παρόν, παρουσιάζοντας καινοτόμα προϊόντα και υπηρεσίες για την αποτελεσματική επέμβαση στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την προστασία του περιβάλλοντος. (Στη Φωτό πάνω οι αντιπρόσωποι της GRGenesis με το γ.γ Διαχείρισης Αποβλήτων του υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Μανώλη Γραφάκο και τον πρόεδρο του Συνδέσμου Προστασίας Πεντελικού (ΣΠΑΠ) Βλάσση Σιώμο.)                                                                     

Οι πράσινες τεχνολογίες, η κυκλική οικονομία, νέα προϊόντα και μηχανήματα αιχμής, βρίσκονται στο επίκεντρο, στην πρώτη γραμμή για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των ακραίων φαινομένων που φαίνεται ότι δεν θα σταματήσουν να πλήττουν και την Ελλάδα από εδώ και στο εξής. Εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην πράσινη βιομηχανία, στην αποκατάσταση του περιβάλλοντος, στην εξοικονόμηση ενέργειας, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στην ανακύκλωση προϊόντων και υλικών, στη διαχείριση φυσικών πόρων και στη διαχείριση στερεών και υγρών αποβλήτων, συμμετείχαν μέσα από ένα ευρύ πρόγραμμα ημερίδων και workshop που τους πρόσφερε το Verde.Tec Forum.                                                                  

Ο Δ.Σ του ΕΟΑΝ Νικόλαος Χιωτάκης, δείχνοντας στο Μανώλη Γραφάκο
το σύνολο των δήμων με τα συστήματα ανακύκλωσης που εφαρμόζουν.  

Ο Ελληνικός Οργανισμός Ανακύκλωσης ΕΟΑΝ, συμμετείχε στην έκθεση, διοργανώνοντας εκδήλωση - συζήτηση, με θέμα "Τα Αδειοδοτημένα Συστήματα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων, καθώς η πρόσφατη επιβολή τέλους ταφή αφήνει στους δήμους μηδενικά περιθώρια, για να εγκαταστήσουν όλα τα συστήματα εναλλακτικής διαχείρισης των απορριμμάτων και να εκτρέψουν έτσι μεγάλους όγκους από το ΧΥΤΑ.                                                                        

Ο πρόεδρος του ΕΟΑΝ Δημήτρης Καραμίντζιος, με τον Δημήτρη Καρρά
υποψήφιο Δημοτικό Σύμβουλο Κηφισιάς.

Στο MEC Παιανίας, συναντήσαμε το Δημήτρη Καρρά (Φωτό πάνω), υποψήφιο Δημοτικό Σύμβουλο Κηφισιάς, ευαισθητοποιημένο κάτοικο Κηφισιάς, σε θέματα ανακύκλωσης, κυκλικής οικονομίας, έξυπνων πόλεων, όπως και στις τεχνολογίες περιβάλλλοντος, όπου είχαμε τη δυνατότητα να συνομιλήσουμε για τους τρόπους ενημέρωσης και προσφοράς μεγαλύτερης γνώσης στους πολίτες, προκειμένου να καθιερωθεί και να αναπτυχθεί ως καθημερινή συνήθεια, μεγαλύτερη συνείδηση ανακύκλωσης στον ευρύ πληθυσμό, ώστε ολοένα και περισσότερα προϊόντα καθημερινής χρήσης, να καταλήγουν στους αντίστοιχους κάδους ανακύκλωσης και όχι στο ΧΥΤΑ, όχι δηλαδή στους πράσινους κάδους.                                                                                

Είναι γεγονός ότι εάν ανακυκλώναμε κατά κόρον, τα προϊόντα και τις συσκευασίες που χρησιμοποιούσαμε, δεν θα έμενε κάτι για το ΧΥΤΑ ή έστω δεν θα έμεναν πολλά. Οι Σκανδιναβικές χώρες λόγω ότι εξαντλούν τα απορρίμματά τους, κάνοντας ανακύκλωση σε ποσοστό 98%, εισάγουν απορρίμματα από ξένες χώρες για την καύση και την παραγωγή ενέργειας για τη λειτουργία των εργοστασίων τους. Ας μην το τερματίσουμε όμως το θέμα και ας μην γινόμαστε υπερβολικοί από τη μια μέρα στην άλλη για τα δεδομένα και τις ελληνικές πρακτικές, όπου η ανακύκλωση επιτυγχάνεται σε ποσοστό 15%. Θα αποτελεί πάντοτε ωστόσο, ένα ερώτημα προς τέρψη, ο αναλογισμός, γιατί δεν γίνεται;

Ο κόσμος των επιχειρήσεων, η τοπική αυτοδιοίκηση, οι δημόσιοι οργανισμοί και φυσικά η πανεπιστημιακή κοινότητα θα δώσουν το «παρών», ώστε να αναδείξουν ό,τι νεότερο υπάρχει, να ενημερώσουν αλλά και να ευαισθητοποιήσουν.

Ο κόσμος των επιχειρήσεων, η τοπική αυτοδιοίκηση, οι δημόσιοι οργανισμοί και φυσικά η πανεπιστημιακή κοινότητα θα δώσουν το «παρών», ώστε να αναδείξουν ό,τι νεότερο υπάρχει, να ενημερώσουν αλλά και να ευαισθητοποιήσουν.Ο κόσμος των επιχειρήσεων, η τοπική αυτοδιοίκηση, οι δημόσιοι οργανισμοί και φυσικά η πανεπιστημιακή κοινότητα θα δώσουν το «παρών», ώστε να αναδείξουν ό,τι νεότερο υπάρχει, να ενημερώσουν αλλά και να ευαισθη

Yπέρ νικητές και Ultra Ατρόμητοι!

γράφει ο Πέτρος Καστορίνης

Ultra... Υπέρ ευχαρίστηση, υπέρ προσπάθεια, υπέρ άθληση, υπέρ ικανοποίηση σε ένα διήμερο αντοχής της ανθρώπινης ύπαρξης. Δρόμοι αντοχής 50 χιλιομέτρων, 12 και 24 ωρών!

Οι διοργανωτές, Fearless Events, έχουν εστιάσει σε διπλό μήνυμα, με την εκδήλωση που για δεύτερη χρονιά έγινε - ή καλύτερα είναι σε εξέλιξη- στο εθνικό μας Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο. Όποιος κι αν πήρε μέρος, πραγματικά νιώθει ατρόμητος τερματίζοντας σε μία από τις υπέρ διαδρομές που περιλαμβάνει! Ο... μικρός αγώνας των 50 χιλιομέτρων ξεκίνησε στις δέκα το πρωί και τελείωσε πριν από λίγο, ενώ ο 12ωρος και 24ωρος βρίσκονται εν εξελίξει, στο ''Αtromitos Ultra'', έτσι ονομάζουν οι διοργανωτές την εκδήλωση.                                                                   

Το 2ο Atromitos Ultra, που γίνεται αυτό το Σαββατοκύριακο, πραγματοποιείται σε ένα χώρο που πραγματικά έχει πατίνα αθλητική. Το Ελληνικό Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο είναι κατασκευασμένο σε μία ονειρική φυσική τοποθεσία, του Μαραθώνα, στο Σχοινιά! Ένα απίστευτο τοπίο που σε συνδυασμό με τα ''κανάλια'' του κωπηλατοδρομίου, οπτικά δημιουργούν εικόνα ''καρτ ποστάλ'', ενώ παράλληλα σου εκτοξεύει την διάθεση για άθληση (Φωτ.: Πάνω).

Για να συμμετάσχει κανείς στο Atromitos Ultra, δεν αρκεί η πρόκληση των διοργανωτών με την όμορφη επιλογή περιοχής του ''στίβου'' και την ακόμα πιο έξυπνη επιλογή των αποστάσεων. Ένα ''ταξίδι'' πενήντα χιλιομέτρων ή ένα πολύωρο τροχάδην θέλει τόλμη από τον αθλητή. Mε την κατάλληλη προετοιμασία όμως όλοι ως ''ατρόμητοι'' μπορούν φτάσουν στον τερματισμό. Τερματίζοντας είναι όλοι νικητές, προσωπικοί νικητές της μεγάλης απόστασης...

Είναι σαφές πως η Fearless Events με το Atromitos Ultra δεν ανακάλυψε τον τροχό όμως οι άνθρωποί της παρουσιάζουν εναλλακτική πρόταση-πρόκληση άθλησης που επικεντρώνεται στον άνθρωπο που πραγματικά δοκιμάζει να αγγίξει και γιατί όχι να διαπιστώσει πως δεν γνωρίζει τα όριά του! Στο τέλος πέραν των τίτλων που ως ετικέτα ''κολλά'' στον εαυτό του ο κάθε νικητής των μεγάλων διαδρομών, ''τσιμπάει'' και τα διαπιστευτήριά της επιτυχίας του! Οι τερματίσαντες παίρνουν όλοι μετάλλιο! 

Υπέρμετρος πολιτικός ρεαλισμός...

Μια σύντομη ιστορική αναδρομή στους πρόσφατους πολέμους του 20ου και 21ου αιώνα, ίσως τονώσει κάπως το ασθενές μνημονικό μας, επιτρέποντάς μας να τοποθετήσουμε την κριτική των τρέχοντων πολεμικών γεγονότων, στη λογική του πολιτικού ρεαλισµού, ο οποίος αποτελεί και τη βάση των διεθνών σχέσεων.

Μία ουσιώδης παράμετρος της ανάλυσης των διεθνών σχέσεων είναι η φύση του διεθνούς συστήματος, στο οποίο όπως υποστηρίζεται από τους αναλυτές, παρατηρείται έλλειψη οργανωμένης τάξης κατά το πρότυπο της εσωτερικής οργάνωσης των κρατών. Σε αντίθεση µε το πρότυπο της εσωτερικής διακυβέρνησης, στο διεθνές σύστημα δεν υπάρχει μία κεντρική εξουσία που να επιβάλλει την τάξη. Κατ’ επέκταση, κάθε ρεαλιστική θεώρηση, ξεκινάει από την παράθεση του συσχετισμού δυνάμεων σε αυτό, ενώ αδιαμφισβήτητα κρίσιμο ρόλο για την μελέτη του διεθνούς συστήματος, είναι οι έννοιες της απειλής και της ασφάλειας στις οποίες τα κράτη επενδύουν, επιδιώκοντας την κατοχύρωσή τους στους παραπάνω τομείς. 

Ο φόβος αυτός και το ζήτημα της αντιμετώπισης των απειλών των κρατών στη διεθνή σφαίρα, καθίσταται το κυρίαρχο κίνητρο στρατηγικής συμπεριφοράς. Προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν το αίσθημα της ανασφάλειας και του φόβου, τα κράτη, λαμβάνουν στρατιωτικά μέτρα που οχυρώνουν την αμυντική τους ευαλωτότητα.

Η εισβολή στην Ουκρανία έχει ανανεώσει αρκετές μακροχρόνιες συζητήσεις σχετικά με τη σχέση μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, αν και πολλοί επικριτές του Βλαντιμίρ Πούτιν έχουν υποστηρίξει ότι θα εξασκούσε ούτως ή άλλως μια επιθετική εξωτερική πολιτική στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, ανεξαρτήτως δυτικής ανάμειξης. Παρόλ’ αυτά, η παγκόσμια κοινή γνώμη, χωρίς παρωπίδες και δημοσιογραφικές αγκυλώσεις, έτεινε να υποστηρίζει εμμέσως, ότι οι ΗΠΑ, προκάλεσαν υπόκωφα αυτόν τον πόλεμο. Έθεσαν τα θεμέλια θα λέγαμε, αφήνοντας αδιέξοδες εναλλακτικές στο ολοκληρωτικό καθεστώς του Πούτιν, αδιαμφισβήτητα. 

Φυσικά, η πρόκληση σε πόλεμο, δεν αποτελεί καμιά δικαιολογία, πόσο μάλλον τώρα που η διεθνής κατακραυγή της Ρωσίας έχει αγγίξει κόκκινο. Σήμερα, υποτίθεται ότι ο πολιτικός ρεαλισμός και η διπλωματία έχουν ενηλικιωθεί, αν μη τι άλλο, έχει προστεθεί επιπλέον εμπειρία, όμως διαχρονικά τα οικονομικά συμφέροντα υπαγορεύουν τις διεθνείς σχέσεις και την πολιτική και η προπαγάνδα από την άλλη μεριά καλά κρατεί, για την ακρίβεια, βρίσκεται στο απόγειό της. Υπό αυτή την έννοια ο πολιτικός ρεαλισμός υπάρχει σε μέγιστο βαθμό και εξυπηρετείται με κάθε δυνατό μέσο την εποχή που διανύουμε για την επίτευξη όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ισχύος των κρατών.

Ας θυμηθούμε όμως τα γεγονότα από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το 1989, όπου η κατάρρευση της ΕΣΣΔ δημιούργησε ένα κενό ισχύος στο διεθνές σύστημα και επέτρεψε να αναδειχθούν οι ΗΠΑ ως η μοναδική υπερδύναμη του πλανήτη. Οι ΗΠΑ με το ΝΑΤΟ, σε συνεργασία με δυτικοευρωπαϊκούς φορείς ολοκλήρωσης (Ευρωπαϊκή Ένωση) και διεθνούς συνεργασίας (ΟΑΣΕ) επιχειρούν αρχικά, να συσπειρώσουν τα κράτη τού βορείου ημισφαιρίου και να σταθεροποιήσουν τα πολιτικά συστήματα των πρώην Ανατολικών κρατών και τις μεταξύ τους σχέσεις.

Πριν την αλλαγή τού αιώνα, οι ΗΠΑ θα διεξάγουν δύο πολέμους. Ο πρώτος, κατά του Ιράκ με στόχο την απομάκρυνσή του από το Κουβέιτ, την αποκατάσταση της στρατιωτικής ισορροπίας στην περιοχή τού Περσικού Κόλπου και τη διασφάλιση της ροής του πετρελαίου προς τη Δύση. Το νικηφόρο πόλεμο των ΗΠΑ ακολουθούν σοβαρές κυρώσεις κατά του Ιράκ, όπως και διευθετήσεις στο Παλαιστινιακό, χωρίς, ωστόσο, να επέλθει και οριστική επίλυση του προβλήματος στη Μέση Ανατολή.

Ο δεύτερος πόλεμος διεξήχθη κατά της Γιουγκοσλαβίας του Μιλόσεβιτς, καθώς πρωταρχική μέριμνα των ΗΠΑ μετά το 1989 είναι ο «εκδημοκρατισμός» και η σταθεροποίηση της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων και του χώρου της πρώην ΕΣΣΔ.

Το 2001, στις ΗΠΑ, επανήλθαν στην εξουσία οι Ρεπουμπλικάνοι με Πρόεδρο τον νεότερο Μπους. Και η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ άρχισε τότε να διαφαίνεται ως λιγότερο παρεμβατική χωρίς, ωστόσο σύμφωνα με τότε δηλώσεις, να αποκλείονται οι επεμβάσεις, όταν θα το απαιτούσαν τα συμφέροντα ασφαλείας. Επιπλέον, η προσέγγιση με τη Ρωσία είχε δρομολογηθεί, ενώ παράλληλα ήταν έκδηλη η έμφαση που έδινε η νέα κυβέρνηση στο θέμα των διαστημικών εξοπλισμών.

Αυτή περίπου ήταν η εικόνα του διεθνούς συστήματος και του ρόλου της μοναδικής υπερδύναμης μετά το τέλος τού ψυχρού πολέμου. Όταν, όμως, στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 έλαβε χώρα η τρομοκρατική επίθεση εναντίον των ΗΠΑ, προκάλεσε αλλαγή προτεραιοτήτων και οδήγησε σε δύο ακόμη πολέμους, έναν στο Αφγανιστάν και έναν στο Ιράκ. Με τον πρώτο πόλεμο, οι ΗΠΑ διασφαλίζουν την παρουσία τους στην Κεντρική Ασία. Με τον δεύτερο και την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν, οι ΗΠΑ ενισχύουν την παρουσία τους στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η χερσαία επαφή με τη Συρία και το Ιράν, διασφαλίζουν τους πιστούς τους συμμάχους, Ιορδανία και Ισραήλ, εξασφαλίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τη σταθερή ροή των ενεργειακών πόρων της περιοχής, μειώνουν τη στρατηγική και επιχειρησιακή τους εξάρτηση από τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία και δημιουργούν ένα προγεφύρωμα προς την Κεντρική Ασία.

Στην πρώτη δεκαετία τού 21ου αιώνα, η εξωτερική πολιτική και δράση των ΗΠΑ επικεντρώνεται σε τρία ζητήματα. Το πρώτο είναι η σταθεροποίηση της κατάστασης στο Αφγανιστάν και το Ιράκ και αποχώρηση ή μη των στρατευμάτων τους από τις δύο χώρες. Το δεύτερο είναι ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας και η εξάρθρωση της Αλ Κάϊντα και το τρίτο η μη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Το 2009, προκύπτει κυβερνητική αλλαγή στις ΗΠΑ, με το Δημοκρατικό Κόμμα και τον Μπαράκ Ομπάμα, να αναλαμβάνουν την εξουσία.

Στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα παρατηρείται, επίσης, και μία επανεμφάνιση της Ρωσίας στο διεθνές σύστημα, η οποία αναζητεί το νέο της ρόλο. Η επανεμφάνιση αυτή, όμως, δεν συνεπάγεται επιστροφή σε ένα διπολικό διεθνές σύστημα, καθώς η επιρροή και η επεμβατική της ικανότητα εκτός της περιφέρειάς της είναι περιορισμένες. Ωστόσο, το πυρηνικό της οπλοστάσιο, η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από αυτήν και οι σαφείς ενδείξεις για τον ηγεμονικό ρόλο που επιδιώκει να διαδραματίσει στην περιοχή, καθιστούν τη Ρωσία έναν ισχυρό παίκτη. Όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτή παραμένει εμπορικά ισχυρή και στρατιωτικά ανίσχυρη. Άλλωστε, οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις συνήθως ακολουθούν ή συνεργάζονται σε μείζονα ζητήματα με τις ΗΠΑ. Τέλος, η Κίνα και η Ινδία προβάλλουν ανοδικά στον εμπορικό τομέα, καταβάλλουν προσπάθειες για να ενισχύσουν το διεθνές προφίλ τους, οι πολιτικές και στρατιωτικές τους, όμως, δυνατότητες παραμένουν εξαιρετικά περιορισμένες σε σχέση με τις απαιτήσεις του διεθνούς συστήματος.

Στις μέσα της δεύτερης δεκαετίας του νέου αιώνα, τον Φεβρουάριο του 2014 με ωμό πραξικόπημα που οργάνωσε η Αμερικάνικη Πρεσβεία της Ουκρανίας σε συνεργασία με την οικονομικά ισχυρή διασπορά των Ουκρανών σε Καναδά και ΗΠΑ, κατέληξε στην απομάκρυνση του εκλεγμένου προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς με αποτίμηση, 150 νεκρών από τα βίαια επεισόδια. Πρώτος στόχος της πραξικοπηματικής κυβέρνησης, ήταν να θέσει εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας και να σταθεί απέναντι σε κάθε εκλεγμένο συμπολιτευόμενο ή αντιπολιτευόμενο πολιτικό!

Τα ακροδεξιά τάγματα (Από ευγένεια η ήπια αναφορά) αναλαμβάνουν δράση. Σκότωναν, βίαζαν γυναίκες και κόρες των Ρωσόφωνων και έκλεβαν τα υπάρχοντα τους. Ο Βλαντίμιρ Αλεξάντροβιτς Ζελένσκι, πολιτικός, κωμικός, σεναριογράφος, ηθοποιός και διευθυντής της εταιρείας τηλεοπτικών παραγωγών Kvartal 95 Studio, που υπηρετεί ακόμα και τώρα ως Πρόεδρος της Ουκρανίας από το 2019, δίνει υποσχέσεις για ''ειρηνική επίλυση'' της κρίσης και παράλληλα τις αναιρεί! Προχωρά δε σε ανοιχτή συνεργασία με τα τάγματα εφόδου.

Οι ΗΠΑ και προ Ζελένσκι, καλοέβλεπαν τα τάγματα εφόδου ως «συμμάχους» της, πιέζοντας για την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά και δημιουργώντας φιλικές σχέσεις με την Ουκρανία. Αύξησαν έτσι, με αυτόν τον τρόπο την πιθανότητα πολέμου μεταξύ δυνάμεων με πυρηνικά όπλα και έθεσαν τις βάσεις για την επιθετική θέση του Βλαντιμίρ Πούτιν απέναντι στην Ουκρανία. 

Πράγματι, το 2014, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους μοιράζονται το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για αυτήν την κρίση.

Κλείνοντας, αφήσαμε για το τέλος την αξιοσημείωτη απάντηση του Σέρβου προπονητή Ζέλικο Ομπράντοβιτς, μιας προσωπικότητας κοινής αποδοχής, όπου σε ερώτηση δημοσιογράφων για τον πόλεμο στην Ουκρανία, τόνισε χαρακτηριστικά: «…Είμαι 62 ετών, δεν είναι ο πρώτος πόλεμος που βλέπω. Είχαμε τον πόλεμο στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Συρία. Σαν άνδρας, είμαι ενάντια σε κάθε πόλεμο, ακόμη και με έναν νεκρό, πρόκειται για τραγωδία. Θυμάμαι πολλά, δεν θυμάμαι όμως να είχατε μιλήσει τόσο πολύ το 1999, όταν βομβάρδιζαν τη χώρα μου, τη Σερβία...»

Ποιητικός προβληματισμός!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Με μια ευρύτητα και οξύτητα σκέψεως, Σμυρνέϊκη ρίζα, ρωμαϊκό dna και μια πολύ-πολυτισμιτικότητα στις καταβολές του, συναντήσαμε χθες στο «Χαρτόπολις» τον εξέχοντα ποιητή, συγγραφέα και μεταφραστή Χάρη Βλαβιανό, στις καθιερωμένες πλέον, εβδομαδιαίες και πολύ ξεχωριστές παρουσιάσεις της Ελένης Νικολέλη στο Φάρο Ψυχικού.

Ακμαίος, γοητευτικός και άμεσος στο λόγο του και στην προσέγγισή του, ο Χάρης Βλαβιανός βρέθηκε στο «Χαρτόπολις» για το τελευταίο του βιβλίο «Αυτό είναι το γράμμα μου στην Οικουμένη», που αναφέρεται στην Έμιλυ Ντίκινσον, την κορυφαία, ριζοσπαστική, αντισυμβατική Αμερικανίδα ποιήτρια του 19ου αιώνα, με την οποία ο ίδιος έχει ασχοληθεί πολλά χρόνια και κατά καιρούς επέστρεφε για να συνειδητοποιεί όπως χαρακτηριστικά μας ανέφερε, ότι ενώ ήταν μια γυναίκα που έγραψε τα ποιήματά της το 1860, παραμένει πολύ σύγχρονη μέχρι σήμερα.

                                                                               

«…Τα στοιχεία του χαρακτήρα της και της προσωπικότητας της, αποτυπώνονται αναμφισβήτητα και στην ποίησή της. Μια ποίηση δυνατή, λιτή, στοχαστική, που για εμένα ήταν πρόκληση για να τη μεταφράσω. Τα ποιήματά της Ντίκινσον είναι μικρά, πυκνά, έχει αυτές τις περίφημες παύλες που τα σπάει, έχουν ένα πολύ ωραίο διασκελισμό και είναι παράλληλα πολύ στοχαστικά, διαθέτοντας επίσης ειρωνεία και αυτοσαρκασμό, στοιχεία τα οποία είναι πολύ ελκυστικά στην ποίηση και δείχνουν βάθος στοχασμού. Δεν υπάρχει ρητορεία, εξεζήτηση, δεν υπάρχει μεγαλοστομία. 

Με ενδιέφερε επίσης και η ζωή της η οποία ήταν πολύ αντισυμβατική σε πολλές πτυχές και ρηξικέλευθη, καθώς είχε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση και στάση σε θέματα της πίστης και της έννοιας του θεού. Δεν πίστευε στη σωτηρία της ψυχής για παράδειγμα όπως πίστευαν όλοι οι άνθρωποι τότε την εποχή εκείνη. Έχω μεταφράσει πάρα πολλά ποιήματα που δείχνουν αυτή τη σχέση. Με έλκυε εξαρχής και το γεγονός ότι το ομολογούσε ως γυναίκα, αν σκεφτεί κανείς το ρόλο των γυναικών την εποχή εκείνη σε μια πουριτανική κοινωνία, τι τόλμη χρειαζόταν για μια γυναίκα να πάρει τέτοιου είδους αποφάσεις, όπως ταυτόχρονα και το γεγονός ότι είχε επιλέξει την ελευθερία του να μένει μόνη της στο σπίτι, προκειμένου να γράφει. 

                                                                          

Πολύ τολμηρό επίσης από μέρους της ήταν ότι δεν υπάκουσε τότε στις προτροπές του Χίγκινσον (κριτικός λογοτεχνίας), μια πολύ σημαντική σχέση της Ντίκινσον, όπου σε πολύ νεαρή ηλικία του είχε στείλει μια επιστολή που θεωρείται η πιο σημαντική στην αμερικάνικη λογοτεχνία και στην οποία ζητούσε τη γνώμη του για τα ποιήματα που γράφει, αυτός διαφωνούσε με τον τρόπο που έγραφε, δεν του ήταν αρεστός, κατανοητός, παρόλ’ αυτά όμως η Ντίκινσον, δεν σταμάτησε να γράφει», ξεχωρίζει συνεχίζοντας ο Χάρης Βλαβιανός. 

                                                                    

Συζητώντας με την Έφη Ανδρεουλάκου, ψυχολόγο και συγγραφέα 
"Το παζλ" από τις εκδόσεις "Key Books"

Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Χάρης Βλαβιανός, πέραν του πλήθους ποιητικών συλλογών που έχει εκδώσει με την " Αυτοπροσωπογραφία του Λευκού" να διακρίνεται, αποσπώντας το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2019, μεταξύ άλλων, διευρύνοντας τις εσωτερικές και γλωσσικές του αναζητήσεις, μας έχει αφήσει δυνατή λογοτεχνική κληρονομιά με τα δύο μοναδικά αυτοβιογραφικά βιβλία που έχει γράψει, το "Αίμα νερό", που αφορά την επώδυνη σχέση με τους γονείς του, όπου όπως μας εξιστορεί, έπρεπε να βρει ένα τρόπο να μιλήσει για δύσκολα ζητήματα σε σχέση με τους γονείς, χωρίς να πέσει στην παγίδα του μελοδραματισμού, επισημαίνοντας με νόημα ότι  «...το μελόδραμα είναι κάτι που απεχθάνομαι και ουσιαστικά αποτελεί και την αποτυχία του αισθήματος.

                                                                                             

Ελπίζω ότι κατάφερα να αποφύγω τη συναισθηματολογία, κόβοντας το  βιβλίο, την αφήγηση σε 45 κομμάτια και γράφοντας ένα είδος σπαστού μυθιστορήματος, θρυμματισμένου, προκειμένου να έχω ένα καλύτερο έλεγχο συνολικά και ειδικά, ωσάν να έγραφα ένα ποίημα. Να έχει την πυκνότητα και την καθαρότητα που έχει ένα ποίημα. Ήτανε σαν να ανοίγεις ένα οικογενειακό άλμπουμ και να εστιάζεις σε περιόδους της ζωής μου. Βέβαια κάθε αυτοβιογραφία εμπεριέχει και το στοιχείο της μυθοπλασίας, από ένα σημείο και μετά γίνεται λογοτεχνία. Εξαρχής το στοίχημα του βιβλίου ήταν να διαβαστεί με λογοτεχνικές απαιτήσεις.» Το δεύτερο βιβλίο με τίτλο "Τώρα θα μιλήσω εγώ", συμπυκνώνει έναν δραματικό μονόλογο, νουθετώντας τη φωνή της αδελφής του, η οποία χάθηκε από τη χρήση ναρκωτικών, χωρίς να αφήσει ίχνη ζωής πίσω της και κυρίως για τη σχέση της με τη μητέρα. 

O Χάρης Βλαβιανός γεννήθηκε στη Ρώµη το 1957. Σπούδασε Οικονοµικά και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήµιο του Μπρίστολ και Πολιτική Θεωρία και Ιστορία στο Πανεπιστήµιο της Οξφόρδης. Έχει εκδώσει δώδεκα ποιητικές συλλογές, µε πιο πρόσφατες τις Διακοπές στην πραγματικότητα (2009) [Βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω»], Σονέτα της συµφοράς (2011) και Αυτοπροσωπογραφία του λευκού (2019), που απέσπασε το Βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη - Ακαδημία Αθηνών, το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2019, το βραβείο του λογοτεχνικού περιοδικού «Ο Αναγνώστης» και το βραβείο Public (Κατηγορία «Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση»). Ποιήματά του έχουν µμεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες και έργα του έχουν εκδοθεί στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στη Σουηδία, στην Ολλανδία, στην Ιρλανδία και στην Ισπανία.  Το 2020 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πατάκη "Η άγονη γη" (Δίγλωσση έκδοση), του Τ.Σ. Έλιοτ, σε εισαγωγή, μετάφραση και σημειώσεις του Χάρη Βλαβιανού. Διδάσκει ιστορία και πολιτική θεωρία στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος.

Πολυσχιδής πνευματικός πολιτισμός..

γράφει ο Πέτρος Καστορίνης

Αν δεν προσδιορίσουμε την έννοια πολιτισμού στην πράξη θα είναι αδύνατο να καταλάβουμε σήμερα τι μας προσφέρει και πόσο μας ωφελεί. Πνευματικά και... υλιστικά!

Ο πολιτισμός που ξεκίνησε σαν κύτταρο από τις μικρές κοινωνίες, πέρασε με τα χρόνια στον ιστό της αστικοποίησης. Με αυτή τη μορφή, προχώρησε στην συστηματικότερη ανάπτυξη των τεχνικών και πνευματικών επιτευγμάτων, ως πολιτιστικών στοιχείων, βοηθούντων των συστημάτων παιδείας, της φιλοσοφίας και των επιστημών. Έτσι χωρίστηκε το κοινωνικό όλον από πλευράς πολιτισμού, σε δύο ομάδες. Επεκτάθηκε, από τη μια μεριά, σε μια πολιτιστική δράση, με τα υλικά και πνευματικά έργα και σε παντοειδείς τεχνικές δραστηριότητες που επιφέρουν ένα πολυδιάστατο θετικό αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα που ως κοινή ''ετικέτα'' έχει την πολυσχιδή λέξη, ''πολιτισμός'' και επί μέρους τις ''πνευματική ικανοποίηση'', ''καλές τέχνες'', ''οικονομία'', ''περιβάλλον'', ''ανακύκλωση'', ''καλύτερη ζωή''...

Το απόλυτο ολιστικό παράδειγμα συναντάται στα πέριξ της πρωτεύουσας, στην Παιανία στις εγκαταστάσεις της ''Alykon Κυκλική Οικονομία'', που ουσιαστικά είναι ένα πιστοποιημένο κέντρο απόσυρσης και διάλυσης αυτοκινήτων. Πόσα και πόσα συνοδευτικά σλόγκαν επιχειρήσεων μας αφήνουν παγερά αδιάφορους αφού ως επί το πλείστων κανένα δεν ανταποκρίνεται στις παροχές-δράσεις που προσφέρουν. Το σύγχρονο marketing εφευρίσκει σλόγκαν, θετικά ως το να προσεγγίζουν πελάτες αλλά και έξυπνα ώστε να τα ξεχνούν γρήγορα!

Κρατάμε λοιπόν το ''κυκλική οικονομία'' της Alykon και αρχίζουμε το ''οδοιπορικό'' μας στις εγκαταστάσεις της. Ταυτοποιημένα και τακτοποιημένα ανταλλακτικά αυτοκινήτων, τα υγρά των φρένων, των μπαταριών και τα λιπαντικά κινητήρων και κιβωτίων ταχύτατων σε ανάλογους κάδους-συλλέκτες. Τα μεταλλικά ξεχωρίζουν από αυτά του αλουμινίου και τα πλαστικά μία κατηγορία μόνά τους. Όλα έτοιμα με την κατάλληλη επεξεργασία να γίνουν και πάλι χρήσιμα αντικείμενα. Τα καλής κατάστασης ανταλλακτικά είναι εμπορεύσιμα σε εξαιρετικές τιμές για τα αυτοκίνητα που ακόμα κυκλοφορούν! Είναι σαφές πως η Alykon, τιμά με τον καλύτερο τρόπο το συνοδευτικό της σλόγκαν, συμβάλλοντας με την ανακύκλωση (Στην κυριολεξία!) στην οικονομική μελλοντική δημιουργία αντικειμένων. Παράλληλα και με την συλλογή των υγρών, ιδιαίτερα μπαταριών το όλο έργο της Alykon συμβάλει στην περιβαλλοντική προστασία και στο καλύτερο αύριο.

Και αυτό το ''ολιστικό'' που θέσαμε εξ αρχής..; Το συμπλήρωμα δηλαδή ώστε να ολοκληρωθεί η πολυσχιδή πολιτιστική ικανοποίησης βρίσκετε ψηλά! Σε ένα από τα κτήρια των εγκαταστάσεων της Alykon, έχει εγκατασταθεί ένα Volvo. Θα μπορούσε να ήταν ένα απλό αυτοκίνητο που βρισκόταν στην ουρά για την αποσυναρμολόγηση του. Όμως το συγκεκριμένο ήταν ένα ''ζωντανό'' εικαστικό έργο, που του έδωσαν πραγματική ζωή τα καλλιτεχνικά χέρια των φοιτητών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Σε ένα από τα μαθήματά τους, το ζωγράφησαν και ουσιαστικά το ζωντάνεψαν με μία άριστη εικαστική τεχνική να σε ''κοιτάει'' σε όποια γωνία κι αν βρίσκεσαι.

Έτσι επισκεπτόμενος τις εγκαταστάσεις της Alykon στην Παιανία, αντικρίζοντας το εικαστικό έργο ''Volvo'' κατά την αποχώρησή σου γυρνάς και το χαιρετάς... κι είσαι γεμάτος από την πολυσχιδή λέξη: Πολιτισμός!

Το θηλυκό στο στόχαστρο…!

γράφει η Μαρία Παπαμιχαήλ

Το να βιάσεις, να εξαπατήσεις, το να εκπορνεύσεις, να σκοτώσεις, το να μειώσεις και να ξευτιλίσεις θηλυκές και θηλυπρεπείς συμπεριφορές, αποτελούν εκφάνσεις του ίδιου συμπλέγματος.

Το ανδροκρατικό μοντέλο, όπου ζητά να επιβεβαιώνεται η υπεροχή του ενός, εις βάρος του άλλου είναι πέρα από αυτό που ονομάζουμε "παρενόχληση" και "φυλετική πάλη". Οφείλουμε να σκεφτούμε τί πρεσβεύει η αρσενική πλευρά μας και τι η θηλυκή. Με ποιο τρόπο μέσα μας, ως άτομα και ως κοινωνία, ορίζουμε το «αρσενικό» και το «θηλυκό». Όχι μόνο σήμερα, Ημέρα της Γυναίκας.

Κάποτε, η θηλυκότητα ήταν ιερή. Έφερε το μυστήριο, μια μαγεία. Αυτή τη μαγεία της ζωής που έδινε, φρόντιζε και συντηρούσε. Υπήρχε ένας σεβασμός σε αυτή τη φύση, που έφτανε και την λατρεία. Είναι στη φύση του το θηλυκό να ελκύει, να παθιάζει, να γεννά, να τρέφει, να φροντίζει, να σκέφτεται, να προσφέρει, να εργάζεται, να ζει. Επιβιώνει.

Στο μυαλό μας το αρσενικό, έχει καταντήσει –λανθασμένα- να σημαίνει την ισχύ, την επιθετικότητα, την επιβίωση με κάθε κόστος, τη μαγκιά, τον ωχαδερφισμό. Επομένως, θα τολμούσα να το ταυτίσω με την φράση "να είσαι killer". Οι γυναίκες, ακολουθώντας έναν πιο αρρενωπό ρόλο πια στις μέρες μας, ίσως κάνουν, σε μερικές περιπτώσεις το λάθος να ακολουθούν αυτή την προτροπή και να χάνουν της θηλυκότητά τους, θεωρώντας πως το να «καταξιωθείς» σημαίνει να γίνεις και να φέρεσαι ως «άντρας». Κι όμως! Το αρσενικό αδικείται όταν περιγράφεται ως έτσι! Η γυναίκα χάνει όταν ακολουθεί αυτή τη στρατηγική!

Ο κάθε άνθρωπος έχει μέσα του και την αρσενική και την θηλυκή του πλευρά. Δεν σημαίνει τίποτα το φύλλο, ως προς την αδυναμία ή την ισχύ, τον χαρακτήρα και τις επιλογές. Όσο όμως καλλιεργούμε "άγρια δάση", λογικό είναι να εκτρέφουμε "θηρευτές". Όσο θέλουμε να ζούμε σε μια "ζούγκλα", σε πραγματικό, φιλοσοφικό και ηθικό επίπεδο, τόσο αυτοί που θα μπαίνουν στην αρένα της ζωής, θα "ντύνονται" killers. Όσο προσπαθούμε να αποκολληθούμε από αυτό, ως κοινωνία, τόσο, σαν μαγνήτης θα αντιδρά και μας τραβά προς τα κάτω. Προς το χειρότερο. 

Είναι θέμα παιδείας. Βεβαίως αυτό είναι το γενικότερο πλαίσιο που πρέπει να αλλάξει. Αυτό όμως που τρομάζει ιδιαίτερα, είναι ότι πια αποτελεί απόρροια "κοινωνικής συνήθειας", που γεννάται από την απάθεια. Ως εκ τούτου, υπάρχουν στιγμές που ξυπνάμε - ξαφνικά! – από έναν Ζακ, έναν Άγγελο, από μια Γεωργία και ξανακοιμόμαστε…

Δεν ξέρω αν έφταιξε η χειραγώγηση της γυναίκας, το ότι διεκδίκησε τις ίδιες ευκαιρίες και θέσεις εργασίας, που ουσιαστικά, αυτό δεν θα μπορούσε να μειώσει την θηλυκότητά της, παρά μόνο να αναπτύξει τις ικανότητες και τις δυνατότητές της. Αλλά ακόμα και τώρα, που υποτίθεται αυτά είναι δεδομένα, η γυναίκα είναι συνυφασμένη με μια «παροχή υπηρεσιών» και αυτό δεν είναι απλώς άδικο, καταλήγει να είναι και επικίνδυνο. Όταν δεν συμφωνεί, τιμωρείται, όταν δεν συμμορφώνεται, πιέζεται, βιάζεται, παρενοχλείται, για να επηρεαστεί η ψυχολογία της, να περιορίζεται (η γνώμη της, η πρωτοβουλία της, η θέση της) να αλλοτριώνεται, να σκοτώνεται.

Πιο μέρος του εαυτού μας πεθαίνει, σκοτώνοντας τη γυναικεία φύση; Ζούμε σε μια κοινωνία που δεν έχει «χώρο» για την γυναικεία έκφραση, για τη θηλυκή μας πλευρά. Είναι μία κοινωνία σκληρή. Είναι μια κοινωνία που δεν χωρά η ευαισθησία, ο ρομαντισμός, η καλοσύνη, η μητρότητα, όπως αυτή εκφράζεται στην προστατευτικότητα. Όνειδος και κοροϊδία όλα αυτά. Τι άλλο χάνουμε σκοτώνοντας την θηλυκή μας πλευρά; Χάνουμε την δεκτικότητα, την αγκαλιά που τους δέχεται όλους, την κατανόηση, την ισορροπία σε υπομονή και επιμονή, την αλληλεγγύη, το «στήθος» που έχει μάθει να τρέφει τους πάντες, αλλά τώρα εκφυλίζεται και πουλιέται. Δεν αφήνονται περιθώρια λάθους. Δεν υπάρχει συγχώρεση.

Το θηλυκό κατανοεί, συναισθάνεται πιο εύκολα, συμπονεί, καλύπτει και συγ-χωρεί. Η συγχώρεση υπό την έννοια του "κάνω χώρο (και για σένα)" – κάνω χώρο στη ζωή, στην εργασία, σε μια ανθρώπινη πολιτεία. Απεναντίας, μια σκληρή «αρρενωπή» συμπεριφορά, καλλιεργεί συγκρουσιακές καταστάσεις, με στόχο τις ανατροπές, δίνει προβάδισμα στους εγωισμούς. Μία φύση που δεν ησυχάζει, δεν γαληνεύει παρά μόνο όταν υπερισχύσει. Η βία ζητά τη βία, υποστηρίζει την καχυποψία, την θέληση για εκδίκηση, πονηρούς τρόπους διαφυγής.

Και έτσι, εάν και ζεις σε ειρήνη, βιώνεις έναν συνεχόμενο πόλεμο….Ο σεβασμός στην γυναικεία φύση, μας μαθαίνει τον σεβασμό στη ζωή. Σεβασμό στο να δίνουμε χώρο να ζει, δίπλα μας, ένα άλλο πλάσμα που μπορεί κι έχει το δικαίωμα να είναι είτε πιο αδύναμο, είτε πιο ευαίσθητο, είτε πιο δυνατό από εμάς και αυτό να είναι αποδεκτό.

Η Μαρία Παπαμιχαήλ είναι πολιτική επιστημών και φιλόλογος, μέλος της ομάδας εργασίας του ΣΒΑΠ για τον βιομηχανικό τουρισμό. Έχει υπάρξει μεταξύ άλλων επί έτη επιστημονικός συνεργάτης στην Κ.Σ. ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια στην Ευρώπη), σύμβουλος επικοινωνίας στο Ελληνικό Ινστιτούτο Πολιτιστικής Διπλωματίας, συνεργάτης στη κίνηση Zero Stray Academy για την προβολή του έργου των Δήμων για τα αδέσποτα ζώα, συνεργάτης σε αθλητικά δρώμενα με το Μουσείο Περιβάλλοντος του ΠΙΟΠ, εθελοντής στην Ομάδα Αιγαίου και στο Διεθνές Φεστιβαλ Κινηματογράφου "Γέφυρες". 

Καθαρή Δευτέρα στην Πνύκα!

Μια βόλτα στις υπέροχες διαδρομές της Πνύκας, μέσα στον αρχέγονο λόφο Φιλοπάππου για τον καθιερωμένο εορτασμό για τα Κούλουμα, σήμερα, Καθαρή Δευτέρα, στέκει διαχρονικά μια μοναδική περιπατητική επιλογή, στον ηλιόλουστο Αττικό ουρανό. 

Παιδιά, οικογένειες, παρέες, φίλοι, μικροί και μεγάλοι, ιδανικού καιρού επιτρέποντος, περιμένουν με ανυπομονησία τη σημερινή ημέρα και ξεχύνονται ασυγκράτητοι στην πανέμορφη φύση, απολαμβάνοντας τον μοναδικό ελληνικό ήλιο της χώρας μας, κατακλύζουν εστιατόρια και στήνουν αυτοσχέδια τραπέζια με τα παραδοσιακά λαδερά και θαλασσινά της Καθαρής Δευτέρας.                  

Υπό τους ήχους ομάδων μουσικών που συγκεντρώνονται στην πανέμορφη φύση, ενώνοντας τα μουσικά τους όργανα, γίνονται μια μεγάλη ομάδα, τραγουδούν και χαρίζουν στο περιρέων πλήθος, στιγμές μοναδικής χαλάρωσης, εσωτερικού στοχασμού και αναζήτησης.

Χρόνια πολλά και καλή Σαρακοστή! Ευχόμαστε να περάσετε όμορφα με τους φίλους και τις παρέες σας, με πολλή όρεξη, κέφι και πάθος, αχόρταγα και ασταμάτητα με τις γευστικές σαρακοστιανές λιχουδιές. 

North Pages  

Αποτίμηση και καταγραφή!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Σε χαμηλούς τόνους, με τη σκέψη στραμμένη στον πόλεμο στην Ουκρανία και σε περιορισμένο αριθμό ατόμων, πραγματοποιήθηκε χθες η εκδήλωση για την κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας του Δήμου Φιλοθέης Ψυχικού, στη νέα ανακαινισμένη Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων, στο 1ου Λύκειο Νέου Ψυχικού. 

Ο Δήμαρχος Δημήτρης Γαλάνης, υποδέχτηκε τους καλεσμένους και τους επίσημους προσκεκλημένους, σε μια όμορφη εκδήλωση, παρουσία υπουργών και βουλευτών της κυβέρνησης, αντιδημάρχων, προέδρων των Κοινοτήτων και μελών του Δημοτικού Συμβουλίου, κάτοικων και δημοτών, όπου τιμήθηκαν για την προσφορά τους ως ένδειξη αναγνώρισης και εκτίμησης της επαγγελματικής τους πορείας, ο εξέχων συγγραφέας και αρθρογράφος Νίκος Δήμου που η γραφή και τα κείμενά του έχουν αφήσει υψηλή πολιτιστική παρακαταθήκη, η υψίφωνος Χριστίνα Πουλίτση, ερμηνεύτρια παγκόσμιου βεληνεκούς με εμφανίσεις στα σημαντικότερα θέατρα της υφηλίου, μια "μεγάλη" καλλιτέχνης με ότι σημαίνει αυτό και ο χρυσός Παραολυμπιονίκης στα 100 μ. στους αγώνες του Τόκιο, Αθανάσιος Γκαβέλας, αυτός ο αθλητής "θαύμα", αυτός ο ευγενής νέος που μεγάλωσε στο Νέο Ψυχικό και ήταν μαθητής στο 1ο Λύκειο Νέου Ψυχικού, βρέθηκε στην παλιά του γειτονιά υπερτονίζοντας το ήθος που διδάχτηκε και το φως που κρατά πάντα μέσα του για να υπερνικά τους στόχους του.                             

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους η Υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως, η Υφυπουργός Υγείας Ζωή Ράπτη, η Αντιπεριφερειάρχης Βορείου Τομέα Λουκία Κεφαλογιάννη, ο βουλευτής Βορείου Τομέα Αθηνών Δημήτρης Καιρίδης, η Γενική Γραμματέας Ενέργειας Αλεξάνδρα Σδούκου, οι πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας Φώτης Καρύδας και Μαριάνθη Καφετζή Ραφτοπούλου.

Ο Δημήτρης Γαλάνης στην ομιλία του έκανε μια σύντομη αναφορά στο έργο που έχει να παρουσιάσει ο δήμος τα τελευταία 2,5 χρόνια, αναφερόμενος στον ψηφιακό ανασχηματισμό, στον εκσυγχρονισμό των ηλεκτρονικών υπηρεσιών και στα ταχύτατα ανακλαστικά που επέδειξε  ο δήμος για την εναρμόνισή του στις επιτάξεις της νέας εποχής, καθώς επίσης και στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής και της καθημερινότητας των δημοτών με την βελτίωση των κοινόχρηστων χώρων του δήμου και την ανακαίνιση των σχολικών υποδομών, προχωρώντας σε έργα συντήρησης και αποκατάστασης, τα οποία αφήνουν τα σχολεία του δήμου αναμφισβήτητα σε πολύ καλή κατάσταση.                        

Ο Δήμαρχος Φιλοθέης Ψυχικού μίλησε επίσης και για το τεχνικό πρόγραμμα που βρίσκεται σε εξέλιξη, με πιστώσεις ύψους άνω των 13 εκ. ευρώ, με τα 2/3 να προέρχονται από χρηματοδότες φορείς. Από το παιδική πάρκο Πικιώνη που βρίσκεται σε εξέλιξη, έχοντας λάβει όλες τις απαραίτητες εγκρίσεις, την αναβάθμιση των χώρων πρασίνου του Νέου Ψυχικού,  με την πλατεία Ελευθερίας να οδεύει ήδη προς ανακατασκευή, έργα ομβρίων υδάτων στη Φιλοθέη ύψους 3εκ. ευρώ, την ανακαίνιση του Αθλητικού Κέντρου του Νέου Ψυχικού, ύψους 1,1εκ.ευρώ εκ των οποίων οι 600.000 είναι χρηματοδοτούμενες.                                                               

«... Η σημερινή εκδήλωση πραγματοποιείται με τη σκέψη μας απόψε να είναι στο δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας και ιδιαίτερα στους χιλιάδες Έλληνες που ζουν εκεί, πολλοί εκ των οποίων μάλιστα έχουν συγγενείς και στενούς δεσμούς με το Προάστιο μας. Οι συνθήκες της ζωής μας αλλάζουν ραγδαία, το περιβάλλον που ζούμε μεταβάλλεται, το βλέπουμε καθημερινά τα τελευταία χρόνια, το βιώνουμε επίσης. Οφείλουμε να προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα και να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις», σημείωσε ο Δήμαρχος Φιλοθέης Ψυχικού.                                                       

Την εκδήλωση παρουσίασε η συνάδελφος δημοσιογράφος Ειρήνη Νικολόπουλου και οργάνωσε η Υπεύθυνη Πολιτιστικών Δράσεων του Δήμου, ηθοποιός και σκηνοθέτης,  Νικόλ Δημητρακοπούλου. 

Έτσι λοιπόν, με διάχυτη τη χαρά και τη συγκίνηση από τα μηνύματα των παρευρισκομένων, θα εμπνευστούμε μεταξύ άλλων από εκείνους τους συμπολίτες μας που ξεκινούν από αφετηρία διαφορετικών προδιαγραφών και βρίσκουν τη δύναμη ψυχής παρόλ' αυτά, βρίσκουν το φως όπως χαρακτηριστικά επεσήμανε και ο Νάσος Γκαβέλας και μας παρακινούν να στεκόμαστε στο κοινωνικό σύνολο με μεγαλοπρέπεια και ήθος. Να ευχηθούμε λοιπόν για περισσότερη ομορφιά στη νέα χρονιά που διανύουμε, προσφέροντας ο καθένας από εμάς όση ομορφιά μπορεί περισσότερη από το πεδίο δράσης και δραστηριοποίησής του.