Σύμπραξη Πολιτισμού!

Το ισχυρό νήμα, που ένωνε την Αθήνα με την Πεντέλη στην αρχαιότητα, πιάνουν από την αρχή ο Δήμος Πεντέλης και ο Δήμος Αθηναίων δημιουργούν από κοινού, ένα νέο πολιτιστικό θεσμό στην πρωτεύουσα, το Φεστιβάλ Πεντελικού Όρους.

«Από́ τα σπλάχνα του Πεντελικού Όρους, από το Αρχαίο Λατομείο, μέσα από ένα θαύμα μηχανικής, λατομικής τέχνης και πολιτισμού, δημιουργήθηκε το διαχρονικό σύμβολο της Αθήνας, της Ελλάδος. Αυτή την πτυχή του Πεντελικού Όρους, που δεν έχει φωτιστεί όπως της αρμόζει, θέλουμε να αναδείξουμε, δίνοντας τη δυνατότητα στους Αθηναίους, να επισκεφθούν το βουνό μας και να βιώσουν από κοντά τις ομορφιές του», τόνισε στις δηλώσεις της, η Δήμαρχος Πεντέλης Δήμητρα Κεχαγιά.

                                                                                   

«Την Αθήνα και την Πεντέλη, συνδέει μια αδιάρρηκτη στους αιώνες, σχέση. Ένας αρχαίος δρόμος, που οδήγησε στη δημιουργία και στον πολιτισμού. Το επιστέγασμα αυτής της σχέσης στην αρχαιότητα, ήταν το παγκόσμιο σύμβολο κάλους, ο Παρθενώνας. Ερχόμαστε σήμερα και με τη συνεργασία αυτή επενδύουμε ξανά στον πολιτισμό μέσα από άλλους δρόμους. Γιατί αυτό είναι το μεγαλύτερο άυλο κεφάλαιο της χώρας μας. Επιδιώκουμε, παράλληλα με το Φεστιβάλ Πεντελικού Όρους, να γίνει συνείδηση ότι το φυσικό περιβάλλον και ο πολιτισμός ήταν και μπορεί να είναι αδιάσπαστο και αδιαίρετο σύνολο», ανέφερε στις δηλώσεις του ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης.

                                                                                       

Μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου, με ελεύθερη είσοδο, το κοινό θα μπορεί να παρακολουθεί συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, κονσέρτα, εκθέσεις και διαλέξεις, σε εμβληματικούς χώρους, που αναδεικνύονται και επανασυστήνονται στο κοινό, όπως το Αρχαίο Λατομείο της Πεντέλης και το Μέγαρο της Δουκίσσης Πλακεντίας. 

Στο 1ο Φεστιβάλ Πεντελικού Όρους συμπράττει με συναυλία του στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας, το Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής του Δήμου Αθηναίων του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ).  Η αυλαία θα ανοίξει με την ιστορική Χορωδία της ΕΡΤ, σ’ ένα τιμητικό αφιέρωμα στον σπουδαίο συνθέτη μας Μίκη Θεοδωράκη, στο χώρο του Αρχαίου Λατομείου της Πεντέλης.

                                                                             

Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας

Το Φεστιβάλ Πεντελικού Όρους θα γίνεται στο Αρχαίο Λατομείο και σε χώρους του Πεντελικού κάθε χρόνο, αρχές Σεπτεμβρίου, ενώ θα έχει πολιτιστικές εκδηλώσεις καθόλη τη διάρκεια του χρόνου στην Αθήνα και στην Πεντέλη. 

Οι δύο Δήμοι συνδέονταν και συνεργάζονταν από την αρχαιότητα. Η οδός Λιθαγωγίας είναι η πορεία καταβίβασης των μαρμάρων από την καρδιά του Πεντελικού Όρους στον Παρθενώνα, το σύμβολο της πολιτιστικής κληρονομιάς της πατρίδας μας. Η λιθόστρωτη διαδρομή της «Πεντελέθεν Λιθαγωγίας», με αφετηρία το Αρχαίο Λατομείο της Σπηλιάς, φυλάσσει τα μυστικά του θαύματος του Παρθενώνα, του μνημείου που αποτελεί την πλέον αξιόπιστη μαρτυρία ενός προηγμένου τεχνολογικά και αισθητικά, πολιτισμού. Ο Παρθενώνας, στο Δήμο Αθηναίων και το Αρχαίο Λατομείο στο Δήμο Πεντέλης, επανασυνδέονται ως σημεία υψηλής συμβολικής, πολιτικής και θρησκευτικής αξίας μέσω του Πολιτισμού.

Στη γραπτή φωνή και τη νοητική εικόνα!

Σπρωγμένος από τις προσωπικές του εμμονές, προσέγγιζε την ανθρώπινη ύπαρξη με διαφορετικό τρόπο. Μ' έναν τρόπο περισσότερο, ή μάλλον εξ' ολοκλήρου αντιδημοκρατικό. 

Στόχος του ήταν η παρουσίαση μια νέας πραγματικότητα που θα έφερνε αντιμέτωπη με την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, τη ''Βασιλευόμενη Δημοκρατία''. Ο Αλέξανδρος Παπάγος (1883-1955) ήταν Έλληνας αξιωματικός του στρατού και πολιτικός που διετέλεσε Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο (1940-1941) και Πρωθυπουργός της Ελλάδας κατά την περίοδο 1952-1955. Γεννήθηκε από εύπορη οικογένεια που διατηρούσε στενές σχέσεις με τη βασιλική οικογένεια και φοίτησε σε στρατιωτικές σχολές των Βρυξελλών.Το 2000, επί δημαρχίας Βασιλείου Ξύδη, φυσικά υποναυάρχου Π.Ν. εα, τοποθετήθηκε ο ανδριάντας του έφιππου, στην πλατεία φυσικά Ενόπλων Δυνάμεων, έναντι φυσικά του ΥΠ.ΕΘ.Α., επί της λεωφόρου Μεσογείων, ένα εξαιρετικό έργο και λογικά υψηλού κόστους, του γλύπτη Ηρακλή Ξανθόπουλου.

Ο ανδριάντας του Αλέξανδρου Παπάγου λοιπόν αποτυπωμένος ως σύγχρονος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης δεσπόζει στην είσοδο του Δήμου Παπάγου, Χολαργού και από το καλογυαλισμένο έργο και την περιορισμένη ενημέρωση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, δημιουργεί μία νοσταλγία ''μαγικής φυσιογνωμίας'' που μπορεί να ταρακουνήσει συνειδήσεις. Η εικόνα που παρουσιάζει η πλατεία Ενόπλων Δυνάμεων, το τεράστιο έργο του έφιππου και η περιποίηση του περιβάλλοντα χώρου παραπέμπουν σε μνημείο της υπερβολής για ''ήρωα'' της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης που κατόπιν της ''εκδημοκράτισής'' της, έγινε δομικό οικοδομικό υλικό στρώνοντας χαλίκι εκατοντάδες χιλιόμετρα δρόμων!

Όμως τι γίνεται πίσω από αυτή την εικόνα, πίσω από αυτή την αστραφτερή πραγματικότητα. Ακριβως πίσω από από το λαμπερό αυτό σκηνικό απλώνεται ένα όμορφο δάσος πεύκων αρκετών στρεμμάτων ως το γήπεδο ποδοσφαίρου του Αθλητικού Συλλόγου Παπάγου. Η φαντασία παίρνει τη σκυτάλη από το φως και η νέα έκθεση στο δάσος επιχειρεί ένα διαφορετικό ταξίδι. Ένα ταξίδι ακατάλληλο για παιδιά και ενήλικες που θα ηθελαν τα αθληθούν, να περπατήσουν να διασκεδάσουν. Σκουπίδια και σκουπίδια, κομμένα δέντρα, με κορμούς στο κάτω μέρος να δημιουργούν ''ξυράφια'' (Βλ: Φωτ.) επικινδυνα για σοβαρό τραυματισμό!

Η φαντασία στη φωτογραφία δεν είναι κάτι αόριστο, αλλά κάτι πολύ συγκεκριμένο, που πηγάζει από τον ρεαλισμό. Συνδυασμός σχημάτων, το φως και τα χρώματα, οι αντανακλάσεις, η τεχνική, μα κυρίως η δημιουργική σκέψη, δίνουν στη φωτογραφία μια διαφορετική ανάγνωση, δημιουργούν μια ασυνήθιστη ''πραγματικότητα''. Πλησιαζουμε στο γήπεδο ποδοσφαίρου. Η εγκατάλειψη πρωταγωνιστής, έπιπλα εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες, αθλητικό υλικό που κάποιοι ξοδεύουν χρήματα για αυτό, χώροι ανεξέλεγκτοι, ανοιχτοί χωρίς την παραμικρή φύλαξη!

Τον τελευταίο χρόνο, στο κέντρο ανοιχτής φιλοξενίας στην Μαλακάσα, 40 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, καταφεύγουν όλο και περισσότεροι άστεγοι, αιτούντες άσυλο για να βρουν καταφύγιο. Στην πλειοψηφία τους οι νεοεισερχόμενοι έχουν διασχίσει τα σύνορα από την περιοχή του Έβρου. Σήμερα εδώ στο ποδοσφαιρικό γήπεδο του Α.Σ. Παπάγου κάτω από τις ξύλινες σάπιες εξέδρες αλλοδαποί δημιουργούν πρόχειρα καταλύματα! Μία ακόμα πηγή μολύνσεων, σε ένα αθλητικό χώρο στο ''κέντρο'' της πρωτεύουσας!

Κινούμενοι προς τα ενδότερα του Δήμου Παπάγου Χολαργού, μεσοτοιχία με το εγκαταλελειμμένο γήπεδο ποδοσφαίρου, το αμαξοστάσιο του Δήμου! Η διάρθρωση, οι δομές και οι δράσεις του αθλητισμού σε συνδυασμό με την δημόσια υγεία συνδέονται με την πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στο επίπεδο της κοινότητας και δεσμεύονται με κανόνες που θέτει η Ε.Ε. Αυτή η εύκολη λύση, απορριμματοφόρα, φορείς μικροβίων να ''παρκάρουν'' πάντα, πάντα όμως σε κάθε Δήμο, μέσα, πλάι, δίπλα σε αθλητικούς χώρους, είναι ελληνικό απαράδεκτο, ελληνική... πρωτοβουλία!

Μέσα από αυτό το εγχείρημα δηλώνουμε τη βαθιά ανάγκη και επιθυμία να γίνουν αυτές οι εικόνες - κραυγή διαμαρτυρίας- ενάντια σε κάθε μορφή παράλειψης, εγκατάλειψης, στέρησης σπουδαίων χώρων άθλησης ή διασκέδασης των δημοτών. Η συγκάλυψη, λίγα μέτρα πίσω από κάθε ''βιτρίνα'' ανδριάντα προσβάλει το τιμώμενο πρόσωπο και την νοημοσύνη των πολιτών. Σε μια κοινωνία σχεδόν παγωμένη από τον φόβο, τη φτωχοποίηση, με ένα κράτος χωρίς κοινωνικές δομές και πρόνοια οφείλουμε να είμαστε δυνατοί και βαθιά σκεπτόμενοι!

    

Θα κλείσω βάζοντας το μάτι μου όχι στο ''visor'' της φωτογραφικής μου μηχανής, ούτε στην κλειρότρυπα ως συνηθιζετε τελευταία μία και οι ''κοριοί'' πλέον έχουν ξεπεραστεί! Το βάζω σε καλειδοσκοπικό μηχάνημα προβολής συναισθημάτων που μπορορεί να διαβάσει μέσα σ’ αυτές τις αλληλένδετες φωτογραφίες που προβάλλονται στο θέμα και να ταυτοποιήσει αυτή την τελευταία. Από τη μια, οι εξωτερικές συνθήκες των διασπασμένων ανθρώπινων έργων, κι από την άλλη οι εσωτερικές ρωγμές της έκφρασης και του πολιτισμού. Ο Δήμος Παπάγου Χολαργού ''πουλάει'' πολιτισμό λίγα μέτρα μακρύτερα από το σκηνικό αυτό που καταγράψαμε. Σε αυτό το σκηνικό ''απουσιάζει''... Ακόμα και η απίστευτα ταλαντούχα ηθοποιός Μαρία Πρωτόππαπα σε ένα τυχαίο κομμάτι αφίσας από τα ''βρώμικα'' παζλ που δημιουργούνται στις παράνομες πλέον αφισολολήσεις, εκφράζει τέλεια την απορία της!

Μια σπουδαία διδακτική εμπειρία!

γράφει ο Πέτρος Καστορίνης

Παρακολουθώντας μαθήματα εικαστικών τεχνών, αποκτάτε την μόρφωση στην τεχνική δημιουργική εφαρμογή της ζωγραφικής, χαρακτικής, γλυπτικής ακόμα και κεραμικής.  

Το σημαντικό στοιχείο είναι η πρόσβαση σε γνώση ειδικών και έμπειρων εισηγητών, δασκάλων και όχι μόνο. Αυτό το όφελος αφορά όλους όσοι συμμετέχουν, ανεξάρτητα την ηλικία τους ή την ως τότε σχέση τους με την εφαρμογή κάθε μορφής τέχνης.
               

Τα μαθήματα αυτά συνήθως προσφέρουν συμπυκνωμένη επιμόρφωση, που δεν μπορείτε να την λάβετε από αλλού εκτός από φορείς μακροχρόνιας εκπαίδευσης, που απαιτούν όμως πολύ χρόνο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πρόγραμμα της σχολής "Κεραμικές Μορφές" που ειδικεύεται στην ομώνυμη τέχνη. Στην σχολή αυτή ο μαθητής αποκτά τις βάσεις της κεραμικής, προχωρά στην κατανόηση των υλικών και της διαμόρφωσης της φόρμας με τελική κατάληξη την δημιουργία. Στις "Κεραμικές Μορφές" εκκολάπτεται ο καλιτέχνης κεραμίστας.

Πολλοί μελετητές από την αρχαιότητα έως σήμερα έχουν προσπαθήσει να αποκρυπτογραφήσουν τα μυστικά του καλού δασκάλου, άλλοτε επικαλούμενοι τη φιλοσοφία, άλλοτε την προσωπική εμπειρία. Το τελευταίο αποτελεί και το στοιχείο εκείνο που ο γράφων, έχοντας μακρά εμπειρία ετών στα θρανία των εικαστικών εργαστηρίων, συνθέτει την ''συστατική επιστολή'' των Κεραμικών Μορφών και της δημιουργού,δασκάλας κεραμίστριας Μαριλένας Μιχοπούλου (Φωτ.) η οποία είναι και αυτή που ενώνει τα κομμάτια του παζλ, που θα σας οδηγήσουν σε μία σπουδαία διδακτική περιπέτεια.

Τέλος στη λογική της αφίσας!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Τέλος στην πρακτική του φαινομένου των παράνομων αφισοκολλήσεων και το βανδαλισμό του δημόσιου χώρου, βάζει το νέο θεσμικό πλαίσιο που εισάγεται από το υπ. Εσωτερικών, έπειτα από σχετική εισήγηση της Περιφέρειας Αττικής.

Επιβολή υψηλών προστίμων και καταλογισμός εξόδων αφαίρεσης και αποκατάστασης σε όσους ρυπαίνουν με αφίσες τους δρόμους, θα είναι η νέα πραγματικότητα στο άτυπο καθεστώς αφισοκόλλησης που επικρατεί στη χώρα και οφείλεται για την αναρχία, την έλλειψη τάξης και καθαριότητας που χαρακτηρίζει το γενικότερο αστικό τοπίο δυστυχώς στην Ελλάδα.

Ειδικότερα, στην αρμοδιότητα των Περιφερειών περνά δια νόμου, η άμεση απομάκρυνση των παράνομων υπαίθριων διαφημίσεων, επιγραφών, αφισών και παρόμοιων κατασκευών, οι οποίες αναρτούνται στους χώρους ευθύνης τους, ενώ με απόφαση του φορέα θα επιβάλλονται υψηλά πρόστιμα, καθώς επίσης και καταλογισμός των εξόδων αποξήλωσης σε αυτούς που παρανομούν, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα σαφές και ισχυρό αποτρεπτικό πλαίσιο για όσους επιμένουν σε αυτή την αντιπεριβαλλοντική πρακτική, αλλά και να αρχίσει επιτέλους να λειτουργεί ένας κρατικός μηχανισμός και η λογική ενός πολιτισμένου λαού στην Ελλάδα, που θέλει τον δημόσιο χώρο καθαρό, περιποιημένο, χρωματισμένο όμορφα και εν τάξει.  

Υπενθυμίζεται μάλιστα ότι οι αφίσες και κάθε είδους διαφημιστικά λάβαρα που υψώνονται στους δρόμους και στις λεωφόρους της Αττικής και σε όλη τη χώρα, κολλούνται στους τόιχους και στις επιφάνειες κτιρίων και δημόσιων χώρων, αφενός δημιουργούν μια άσχημη εικόνα και αισθητική, ρύπαινουν το περιβάλλον και αφετέρου αποτελούν κίνδυνο για τους διερχόμενους οδηγούς, καθώς μπορεί να προκαλέσουν απόσπαση προσοχής αλλά και να αποκρύψουν ταμπέλες οδικής σήμανσης, όπως και φωτεινούς σηματοδότες. Ήδη τα συνεργεία της Περιφέρειας καθαρίζουν και ξηλώνουν όλες τις αφίσες από τις κεντρικές οδικές αρτηρίες της Ατικής 

Στο άρθρο 60 του επίμαχου νόμου προβλέπεται ότι το ύψος του προστίμου ανέρχεται από 1.500 ευρώ μέχρι 30.000 ευρώ και θα επιβάλλεται ανάλογα με τον βαθμό διακινδύνευσης της ασφάλειας των χρηστών, σύμφωνα με τον ΚΟΚ. Χαιρετίζουμε με μεγάλη ανακούφιση το νέο νόμο και ελπίζουμε να βάλει μια τάξη στους δρόμους της χώρας. Άντε σιγά - σιγά και στη συνέχεια να αντικαταστήσουμε και τις πινακίδες ένδειξης τόπων και κατεύθυνσης προορισμών οι οποίες χρονολογούνται πολλών δεκαετιών πίσω. 

Ευχής έργο θα ήταν το εν λόγω θεσμικό πλαίσιο να ανοίξει το δρόμο επίσης για αυστηρή απαγόρευση εν συνεχεία του βαβδαλισμού των δημόσιων χώρων και των κτιρίων, δίνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα μη ανοχής πλέον σε όλους αυτούς που τους φταίει η σήμανση και μουτζουρώνουν τα στοπ, τους λευκούς τοίχους, ξένη ιδιωτική περιουσία και ότι δουν περιποιημένο και καθαρό εν γένει. 

Η εικόνα ως ελιξίριο ζωής!

γράφει ο Πέτρος Καστορίνης

Είναι η φωτογραφία τέχνη; Ένα από τα δυσκολότερα ερωτήματα που άφησαν αναπάντητα οι αιώνες που πέρασαν. Όσο καιρό η τέχνη εθεωρείτο «απο-μίμηση» της φύσης ή ως ανθρώπινη προσπάθεια προσέγγισης του ωραίου, όλα έβαιναν καλώς.

Όταν όμως κάποιοι Γερμανοί φιλόσοφοι, με πρώτο και καλύτερο τον Χέγκελ και τις γνωστές παραδόσεις του περί αισθητικής, άρχισαν να ζητούν από την τέχνη την αποκάλυψη της αλήθειας, τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν. H τέχνη δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να αποτελέσει απο-μίμηση της φύσης, δήλωνε ο Σοπενχάουερ, αφού την ξεπερνά. Ο Νίτσε, δε, έβλεπε στην τέχνη την οριστική αποδοχή, ευλογία και θεοποίηση της ανθρώπινης ύπαρξης και θεωρούσε την τέχνη ξελογιάστρα και ελιξίριο ζωής. 

Από τότε οι ορισμοί της τέχνης δίνουν και παίρνουν. Δεν υπήρξε καλλιτέχνης που να μην έχει έναν δικό του ορισμό της τέχνης.Υπάρχουν, λοιπόν, τόσοι ορισμοί όσο και καλλιτέχνες. Που να βάζαμε στην «εξίσωση» και την τέχνη της φωτογραφίας... 

Ήταν τυχεροί που η φωτογραφία ανακαλύφθηκε αργά... Στις 19η Αυγούστου του 1816 ο Γάλλος Νικηφόρος Νιέπς δημιούργησε την πρώτη ιστορικά καταγεγραμμένη φωτογραφία που έγινε γνωστή με τον τίτλο «Θέα από το παράθυρο» του. Ο ίδιος την ονόμασε «retinas», αμφιβληστροειδής χιτώνας ματιού. Αύγουστος 1816, σαν σήμερα 19 του μήνα, ο Νιέπς παρουσιάζει στην ανθρωπότητα μία νέα λαϊκή, απόλυτη, ρεαλιστική τέχνη. Την τέχνη της φωτογραφίας!

Είναι γεγονός πάντως ότι η τέχνη της φωτογραφίας εξελίχθηκε τόσο γρήγορα και όλοι οι εικαστικοί και μη, κρυφά ή φανερά αποδέχτηκαν της μορφές και τεχνικές της, δημιουργώντας πολυδιαστατες έννοιες. H ιστορία της τέχνης είναι γεμάτη τέτοια περιστατικά. Ας θυμηθούμε τα έργα των Ντεγκά, Μανέ, Μονέ, Ρενουάρ, που η κριτική της εποχής τους τα χαρακτήρισε «ιμπρεσιονιστικά», μια έννοια που σήμερα αποτελεί σταθμό στην ιστορία της τέχνης, ενώ τότε εθεωρείτο «βρισιά».

Μια πολύ σημαντική ημέρα είναι λοιπόν η σημερινή για όλο τον κόσμο, καθώς σήμερα, 19 Αυγούστου, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Φωτογραφίας, η Παγκόσμια ημέρα της τέχνης και τεχνικής της φωτογραφίας που με τα δημιουργήματά της άλλαξε και αλλάζει την οπτική κάθε ανθρώπου καθημερινά!

Βυθισμένη πολιτεία!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Στα μέρη που περνάω εγγράφουν αισθητά. Φέτος λίγες ημέρες ξεκούρασης στην Αρχαία Επίδαυρο. Βουτιές και εξερεύνηση στο βυθό της "Βυθισμένης Πολιτείας", scuba diving το λεγόμενο, σε ένα μέρος μαγικό. Όπως όλοι άλλωστε οι χώροι πέριξ των αρχαίων ελληνικων θεάτρων. Το μέρος των θεών!

Μάσκα κατάδυσης και αναπνευστήρας, ο εξοπλισμός των επισκεπτών, των λουόμενων της περιοχής για να θαυμάσει κανείς στο μπάνιο του, μέσα στη θάλασσα, λίγα μέτρα από την ακτή, την αρχαία αγορά της Επιδαύρου που λέγεται ότι υπήρχε εκεί, τη "Βυθισμένη Πολιτεία" της Επιδαύρου, στην παραλία Γλιάτη. Μηκυναίκοί τάφοι, αμφορείς, τοίχοι, θεμελιώσεις κτιρίων, μεγάλα κούπια, διακρίνονται πεντακάθαρα μέσα στη θάλασσα, ανάμεσα από ψάρια, αχινούς και σφουγγάρια. Ένας πλούσιος βυθός, γεμάτος από στοιχεία ιστορίας και πολιτισμού, σε χαλαρώνει, σε ηρεμεί και σε ταξιδεύει στην τέχνη και στο θέατρο των ελληνικών χρόνων.          

Το μέρος έχει αυτή τη μοναδική ενέργεια που σε κατακλύζει, το αισθάνεσαι εξαρχής. Τις ημέρες εκείνες έπαιζε η "Ελένη" του Ευριπίδη, από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, του Βασίλη Παπαβασιλείου. Η περιοχή είναι κατάφυτη, καταπράσινη, με έντονη βλάστηση παντού. Μικροί κολπίσκοι και παραλίες όπου τα πεύκα κάνουν σκιά μέσα στη θάλασσα και το νερό μεταξένιο, να σε χαιδεύει. Η παραλία "Νησί", περπατώντας από την πόλη προς τα δεξιά, στο αρχαίο λιμάνι, προσφέρει γραφικότητα και ηρεμία, με την ιδέα της οργαμένης πλαζ να λείπει, χαρίζοντας μία εμπειρία ασυνήθιστη για τα δεδομένα των ημερών. Μέσα από τους πορτοκαλεώνες τις λεμονιές και τα ελαιόδεντρα, ανακαλύπτεις την ευφορία της γης που υφίσταται απλόχερα και έχει δοθεί στον τόπο τούτο με απέραντη γενναιοδορία.                          

Η περιοχή διαθέτει μπόλικο ψάρι, με ψαροντούφεκο, είτε με βάρκα, είτε προς κατανάλωση στις ταβέρνες δίπλα στο κύμα. Το  καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι η απόλυτη έννοια της σημασίας του καλοκαιριού. Είναι το απόλυτο καλοκαίρι. Κάθε γωνιά της χώρας που βρέχεται από θάλασσα χαρίζει ξεχωριστές στιγμές ξεγνοιασιάς, ξεκούρασης και γαλήνης, με τοπία διαφορετικά αλλά και παρόμοια, με το μπλε της θάλασσας να σε σαγηνεύει και να υποδηλώνεται σε κάθε κίνηση, σε κάθε ματιά.                 

Η Επίδαυρος απέχει μιάμιση ώρα από την Αθήνα, συγκαταλέγεται στις "Κοντινές Αποδράσεις" της Αττικής, συνδυάζει έντονα τον πολιτιστικό, καλλιτεχνικό και τουριστικό χαρακτήρα της, με την  δραστηριότητα του αρχαίου θεάτρου να είναι καταλυτική για την περιοχή, αλλά και την αύρα των διακοπών να διαχέεται παράλληλα, προσφέροντας ανάσες πολιτιστικής ανάπαυλας και καλοκαιρινής ξεκούρασης. Βρίσκεται σε προνομιούχα θέση, στο δρόμο για το Πόρτο Χέλι, την Ερμιόνη, τον Πόρο, την Ύδρα και τις Σπέτσες, μόλις λίγα χιλιόμετρα από το Ναύπλιο, έχει ήπιο κλίμα και εύφορο έδαφος. Αναμφίβολα αυτό το κομμάτι της Αργολικής γης, που βρέχεται από τον Αργοσαρωνικό, προσελκύει το δικό του, ιδιαίτερο ενδιαφέρον.   

Αδιαπραγμάτευτη οικογενειακή αξία...

γράφει ο Πέτρος Καστορίνης

Το καλοκαίρι ήταν πολλά πράγματα, που το σηματοδοτούσε από το κλείσιμο των σχολείων. Πάνω απ΄όλα ήταν η μέτρηση πόσα παγωτά θα γευτούμε, πόσα μπάνια θα γράψει το κοντέρ, τι ώρα θα φάμε εκείνες τις πραγματικές τηγανιτές πατάτες βγαίνοντας από την χιλιοστή βουτιά μας... και αργότερα, πόσο ποδήλατο πια! 

Ήταν το καλοκαίρι κάποτε. Αναζητώντας αυτό το καλοκαίρι δύσκολα θα το βρεις στις πέριξ παραλίες της Αττικής. Ίσως η μοναδική που ''κρύβει'' τα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων απέχει μόλις 45' από την Κηφισιά. Και είναι η παραλία Βαρνάβα. Το επίνειο του ομώνυμου χωριού που το συναντάμε μετά από το Καπανδρίτι.

Για όποιον έχει κάνει την διατριβή του με ''Το σκηνικό των παιδικών χρόνων της Ζέη'', έχει καταγραφεί μέσά του η τρυφεράδα και η ανθρωπιά που δύσκολα ξεχνιέται. Είναι από τις στιγμές εκείνες που όταν τις αναπολείς νιώθεις να σε πλημμυρίζει ξανά η ίδια εκείνη συγκίνηση της πρώτης εντύπωσης. Αυτό αντικρίζεις στην παραλία Βαρνάβα και σου προκαλεί συγκίνηση. Τι είναι αυτό που πραγματικά μας συγκινεί. Είναι η αυτοσυνειδησία, είναι η παιδική μας ηλικία που ποτέ δεν ενηλικιώνεται, είναι η αθώα μας ματιά που μεγαλώνοντας χάσαμε και την βρίσκουμε και πάλι σε αυτό το ''σκηνικό'' του Ευβοϊκού.

Η αναβίωση της εποχής εδώ στην παραλία Βαρνάβα δε γίνεται μέσα από 3D προβολές, video art και σκηνικά σε επιμέλεια του σπουδαίου Γιάννη Μετζικώφ και θιάσου ηθοποιών. Η ψυχή στο εγχείρημα είναι απτή. Κόσμος απολαμβανει το μπανιο του, παιδιά μπαινοβγαίνουν στη θάλασσα, ποδήλατα πηγαινοέρχονται στο παραλιακό δρόμο και δίπλα στο κύμα το ''Άσπρο Μπλε''. Με τον Αλέξη και το Γιάννη να σου σερβίρουν απλό, ποιοτικό και καλομαγειρεμένο φαγητό, με το χαμόγελο και το πολύ διακριτικό χιούμορ.

Και στην κουζίνα μυρωδιές, γεύσεις, μνήμες και πολλές εικόνες συνθέτουν το σκηνικό των αναμνήσεων ενός παιδιού για τη μαμά του. Ιερή λέξη με πολλές ερμηνείες. Το φαγητό της μαμάς, είναι πάντα αυτό που όλοι θυμόμαστε. Από το ''Άσπρο Μπλέ'' θα φύγετε με την ανάμνηση των γεύσεων της μαμάς Ευαγγελίας που είναι ο θεματοφύλακας της υψηλής ποιότητας που προσφέρει το παραλιακό κατάστημα. Η κυρία Ευαγγελία δεν διατηρεί απλά την παράδοση που έχει δημιουργήσει το ''Άσπρο Μπλέ'' στο καλο φαγητο, αλλά την υπηρετεί μαγειρεύοντας τα πάντα σαν να το κάνει για τα παιδιά της ή τα εγγόνια της! Αδιαπραγμάτευτη οικογενειακή αξία...

Με τα παιδιά στην παραλία Βαρνάβα, γιατί σε αυτή θα αποκτήσουν την δυνατότητα να δημιουργήσουν όμορφες αναμνήσεις, να βρουν την ελευθερία τους, να κάνουν νέους φίλους, να ζήσουν νέες εμπειρίες και να κάνουν διαφορετικά πράγματα από όσα κάνουν στο σπίτι. Είναι ένα περιβάλλον ιδανικό για να ενισχυθεί η κοινωνικότητα του παιδιού και να απομακρυνθεί από το PlayStation ζώντας για λίγες ώρες σε μία πραγματικότητα άλλης εποχής!