Τα ρούχα μας μιλάνε για εμάς!

συνέντευξη: Ανδρονίκη Παντιώρα

Είτε το θέλουμε είτε όχι, τα ρούχα μας μιλάνε για εμάς. Με την εικόνα μας επικοινωνούμε αυτό που είμαστε ή αυτό που θα θέλαμε να είμαστε.

«Το πως εμφανιζόμαστε, μιλάει όχι μόνο για τον τρόπο που αισθανόμαστε για τον εαυτό μας, αλλά και για τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον που βρισκόμαστε. Ο τρόπος που εμφανιζόμαστε, το πως στεκόμαστε, τα ρούχα που επιλέγουμε κάθε φορά να φοράμε, είναι μια ολόκληρη γλώσσα η οποία υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων και θα έπρεπε να διδάσκεται από πολύ μικρή ηλικία».

Η Μάγδα Καζόλη, είναι Σύμβουλος Εικόνας. Παρεξηγημένη έννοια. Δουλεύει με τους ανθρώπους πάνω στην οπτική τους επικοινωνία. Με τον τρόπο που εμφανίζονται στην εργασία τους, στις κοινωνικές τους υποχρεώσεις, στις εμφανίσεις τους στον εξωτερικό κόσμο. Αναπτύσσοντας μια συζήτηση μαζί της, αρχικά ξεκαθαρίσαμε ότι το θέμα δεν αφορά στυλιστικά κομμάτια του εαυτού μας που άπτονται της μόδας. «Πολλές φορές μπερδευόμαστε με το γεγονός ότι αν ασχολούμαστε με την εμφάνισή μας και τα ρούχα που φοράμε, γινόμαστε θύματα της μόδας. Δεν πρόκειται περί αυτού», διευκρινίζει η Μάγδα Καζόλι. «Πρόκειται για μια διαδικασία που κατευθύνει τον ενδιαφερόμενο, να ανακαλύψει, να αποδεχτεί, να αγαπήσει και να προβάλλει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι και όχι όπως θα τον περίμεναν πιθανόν οι άλλοι».

                                                                                  

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ σιωπηλά, κρυφά, πόσες κοινωνικές προκαταλήψεις, επηρεάζουν καθημερινά τον τρόπο που ντυνόμαστε; Οι προσωπικές μας σκέψεις, οι ιδέες και τα πιστεύω μας που βασίζονται πάνω στα πρότυπα που έχουμε γαλουχηθεί, στο πως έχουμε μεγαλώσει, η προσωπικότητα που έχουμε χτίσει, έρχεται και αποτυπώνεται στην εξωτερική μας εμφάνιση, διαπερνάει στο προσωπικό μας στυλ. «Χρειάζεται να μάθουμε να ντυνόμαστε, σύμφωνα με την αξία που δίνουμε στον εαυτό μας και εδώ σε αυτό το σημείο καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για πραγματική αυτογνωσία και όχι για μόδα. Για να μπορέσουμε να το επιτύχουμε αυτό, χρειάζεται να βρούμε δομικά στοιχεία, που καθώς το ένα συμπληρώνει το άλλο, διαμορφώνουν το προσωπικό μας στίγμα, το προσωπικό στυλ του κάθε ανθρώπου», υπογραμμίζει η Μάγδα Καζόλη.

«Η δουλειά με τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά είναι εξατομικευμένη και στην ουσία αυτό που γίνεται είναι η ανάδειξη και η έκφραση της προσωπικότητας του ανθρώπου, ανάλογα με τη φάση ζωής του, της οικονομικής του δυνατότητας, του χαρακτήρα του και του ύφους που διαθέτει, με τρόπο αυθεντικό. Χρειάζεται να νιώθουμε ότι τα ρούχα μας είναι η φυσική προέκταση του εαυτού μας και αυτό που έχει σημασία να τονίσουμε είναι ότι εκείνος που πάντα φαίνεται και ξεχωρίζει, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και όχι τα ρούχα», υποστηρίζει η Μάγδα Καζόλη.

                                                                               

Με την εταιρεία της «House of Colour by Magda Kazoli», δουλεύει βάσει της χρωματικής ανάλυσης της Σχολής Bauhaus, όπου πραγματικά όταν αρχίζει να διαφαίνεται μέσα από συγκεκριμένη δουλειά το χρώμα ή η απόχρωση που ταιριάζει, που φωτίζει, που αναδεικνύει το κάθε πρόσωπο. Εκεί γίνονται θαύματα και καταλαβαίνει κανείς πως μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος και να μεταμορφωθεί κυριολεκτικά σε κάποιον άλλον. Η Μάγδα Καζόλη προσφέρει ομαδικές και ατομικές συνεδρίες at hoc, παρέχοντας γνώση εαυτού και εργαλεία χρήσιμα εφ’ όρου ζωής.

Τη ρώτησα οι άντρες πως ανταποκρίνονται στο θέμα της εξωτερικής τους εμφάνισης. «Πιο εύκολα μια γυναίκα θα ψάξει στο internet για να αλλάξει την καρνταρόμπα, παρά ένας άνδρας. Από τη στιγμή όμως που ο άνδρας θα το αποφασίσει για τον εαυτό του, θα αφοσιωθεί σε αυτό, θα ακούσει και θα προχωρήσει με τις συμβουλές και τις προτάσεις που γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα ακούσει από μία ειδικό», μου ανέφερε. 

                                                                              

«Οι άντρες είναι γεγονός ότι έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, συγκριτικά με τις γυναίκες, τους ενδιαφέρει η επαγγελματική τους σταδιοδρομία τα μέγιστα και από τη στιγμή που θα αποφασίσουν να αλλάξουν την εμφάνισή τους, δεν φέρνουν αντιστάσεις, θα το κάνουν ακολουθώντας τις συμβουλές και τις προτάσεις της ειδικού. Οι γυναίκες είναι περισσότερο εγκλωβισμένες μέσα στα κοινωνικά πρότυπα».

Οι εποχές αλλάζουν, η ζωή προχωρά, εξελίσσεται, επιτάσσοντας διαφορετικές ανάγκες. Μαζί της καλούμαστε όλοι, να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας, με στόχο και σκοπό να ζήσουμε περισσότερο αληθινά, περισσότερο ως ο εαυτός μας. 

Women Who Dare!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Γυναίκες που τολμούν, γυναίκες που μιλούν, γυναίκες που προασπίζονται τα δικαιώματά τους και υπερασπίζονται την ισοτιμία τους στις κοινωνίες του σήμερα. Άλλωστε αν δεν το κάνουν οι ίδιες για τον εαυτό τους, δεν θα το κάνει κανείς άλλος γι' αυτές.

Πέντε διαφορετικά πάνελ με διακεκριμένους ομιλητές και ομιλήτριες από τον χώρο της πολιτικής, των επιχειρήσεων αλλά και της επιστήμης, σχολίασαν τα αποτελέσματα της έρευνας του Κέντρου Μελετών Πολιτικής για το Φύλο και την Ισότητα (ΚΕΜΕΦΙ) και συζήτησαν τα θέματα που αφορούν στην ισότητα των φύλων, την ίση εκπροσώπηση, την ανάγκη κατάρριψης των έμφυλων στερεοτύπων, αλλά και τους τρόπους, τις λύσεις στα ζητήματα των έμφυλων, κοινωνικών προκαταλήψεων. 

Στην ημερίδα με τίτλο «Women Who Dare - Η Θέση της Γυναίκας στην Ελλάδα του Σήμερα. Ιδέες και Δράσεις για ένα Καλύτερο Αύριο», που οργάνωσαν το Harper’s Bazaar Greece, το Madame Figaro και το WomanToc του Ομίλου Αττικών Εκδόσεων, σε συνεργασία με το ΚΕΜΕΦΙ και με την υποστήριξη της Eurolife FFH, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ακούστηκαν προσωπικές ιστορίες, άλαλες πραγματικότητες που έτειναν να παρουσιάζουν το λάθος ως σωστό και το σωστό ως λάθος. Το καθιερωμένο, φυγήν αδύνατον.

Φαντάζομαι θα συμφωνήσουμε όλοι μαζί, από την καταγεγραμμένη συνολικά κοινωνική εμπειρία που έχει κατά κόρον εντυπωθεί ως βίωμα στη συλλογική, σωματική και ψυχική μνήμη κάθε γυναίκας στον πλανήτη και στην Ελλάδα εν προκειμένω, ότι το πατριαρχικό πρότυπο εξουσίας, που επί αιώνες κρατούσε βάναυσα και κατ΄εξακολούθηση στη μέγγενή του το γυναικείο φύλο, έχει προ πολλού σπάσει ή μάλλον καλύτερα έχει θρυμματιστεί. Κομμάτια αυτού κατά διαστήματα παίρνουν σάρκα και οστά και μεταμορφώνονται ξανά σε αυτό το απαίσιο τέρας που κυριαρχείται από βαθιά συναισθήματα ντροπής και κατωτερότητας, προβαίνοντας σε πράξεις ασέβειας απέναντι στο γυναικείο φύλο, προκειμένου να διογκώσει το προβληματικό του εγώ. 

Έχει φτάσει όμως πλέον πλήρωμα του χρόνου και η εποχή που προσβλητικές συμπεριφορές, έμφυλης διάκρισης, δεν είναι πια ανεκτές, σε κανένα πεδίο δράσης της κοινωνικής μας ζωής. Στο χρονικό σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, το ζήτημα είναι γνωστό, έχει συζητηθεί, έχει αναλυθεί , κατά συνέπεια, η αποτελεσματικότητα μιας συζήτησης πάνω στο συγκεκριμένο θέμα εστιάζει στις δράσεις της κοινωνίας του σήμερα, που θα απαλείψουν ολοκληρωτικά, πεπερασμένες πεποιθήσεις παλαιότερων γενεών.

                                                                         

Στις μελέτες των ειδικών, το προφίλ των γυναικών που είχαν υποστεί ενδοοικογενειακή και συντροφική βία ήταν απόφοιτοι πανεπιστημίου με masters και διδακτορικό σε ποσοστό 60%. Εργαζόμενες και προερχόμενες από οικογένειες μεσαίων και ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Και σε ποσοστό 68% δεν είχαν αναφέρει πουθενά την κακοποίηση, σύμφωνα με την Βασιλική Αρτινοπούλου, Καθηγήτρια Εγκληματολογίας, στο Τμήμα Κοινωνιολογίας, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Εικόνα πάνω μαζί με την Γεωργία Πετράκη, Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πάντειο και την Μαρίνα Οικονόμου-Λαλιώτη, Καθηγήτρια Ψυχιατρικής στο ΕΚΠΑ. Τη συζήτηση συντόνισε η δημοσιογράφος Μελπομένη Μαραγκίδου). 

«Η μέση ελληνική οικογένεια θέλει τέλεια κορίτσια και γενναία αγόρια. Όλες οι έρευνες αυτό μας δείχνουν», σημείωσε η Μαρία Γκασούκα, Ομότιμη Καθηγήτρια Λαογραφίας και Φύλου, στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, (Φωτό κάτω μαζί με την Λένα Διβάνη, Συγγραφέας-Ιστορικός, τη Σεβαστή-Σοφία Ανθοπούλου, Εμπειρογνώμων της Εκπαίδευσης, Διευθύντρια του Ιδρύματος Λαμπράκη και τη Μαρία Πρωτόπαππα, Ηθοποιός και Σκηνοθέτης. Τη συζήτηση συντόνισε η δημοσιογράφος του Πρώτου Θέματος, Φώφη Γιωτάκη. Η Μαρία Γκαζούκα στην τοποθέτησή της, υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι από την οικογένεια εξασφαλίζεται η έμφυλη δημοκρατία.

                                                                       

Ναι είναι γεγονός, ότι η οικογένεια αποτελεί το θεμέλιο στήριγμα για κάθε παιδί. Για κάθε παιδί που θα γίνει άνδρας και γυναίκα στη συνέχεια, που οι αρχές και οι αξίες που του εμφύσησε εξαρχής, θα ακολουθούν τον ίδιο άνδρα και την ίδια γυναίκα για μια ζωή. Είναι απλά τα πράγματα. Εσείς οι μανούλες και οι πατεράδες εκεί έξω που φουσκώνετε τα αντράκια σας με περίοπτες φαντασιωσικές αρετές, σπέρνοντας ταυτόχρονα καρπούς ανικανότητας και υποταγής στα κορίτσια σας, υποδαυλίζοντας κατ' ουσίαν το σεβασμό στον άνθρωπο, στο δικαίωμα της επιλογής και της ελεύθερης βούλησης, έχετε κατά νου άραγε την βαρύνουσα ευθύνη που φέρει ένας γονιός; 

                                                                         

Εμ την ντροπή, που την πας τη ντροπή, που ένα ολόκληρο σύστημα λειτουργών, θεσμικών υποδοχέων, του δικαστικού και του αστυνομικού περιβάλλοντος στο οποίο καλείται να απευθυνθεί το θύμα, είναι ελλειπώς καταρτισμένο, με διαρραγή, κακοφορμισμένη κουλτούρα που καλλιεργεί τη ντροπή. Αυτό ακριβώς το σημείο, έθιξε επιμελώς και με ακραιφνή επιστημονικότητα, η Κλειώ Παπαπαντολέων, Δικηγόρος (Εικόνα πάνω). 

Η κεντρική φωτογραφία απεικονίζει το πάνελ «Η Νέα Τάξη Πραγμάτων στην Πολιτική Σκηνή», με  ομιλήτριες τις Όλγα Κεφαλογιάννη, Βουλευτής Α' Αθηνών, ΝΔ, Έφη Αχτσιόγλου, Βουλευτής Επικρατείας, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Μιλένα Αποστολάκη, Διευθύντρια του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαμεσολάβησης & Διαιτησίας και Υποψήφια Βουλευτής Βόρειου Τομέα Β' Αθήνας, ΠΑΣΟΚ. Τη συζήτηση συντόνιζε η Επικεφαλής Πολιτικού Ρεπορτάζ του Capital.gr, Νίκη Ζορμπά.

«Πρέπει να δούμε το ιστορικό βάρος της πατριαρχίας και ό,τι αυτό συνεπάγεται για την καθημερινότητα των γυναικών. Ότι η γυναίκα, δηλαδή, γίνεται αντιληπτή ως ένα αντικείμενο που έχει συγκεκριμένους ρόλους να επιτελέσει. Η γυναίκα είναι αυτή η οποία πρέπει να φροντίζει τα παιδιά, το σπίτι, δεν πρέπει να εκτίθεται δημόσια ή το πολύ να φτάνει μέχρι να έχει την προσωπική της εργασία. Και αυτό το βάρο της πατριαρχικής κουλτούρας είναι που ακόμη δυσκολευόμαστε να ξεπεράσουμε», υπογράμμισε η Έφη Αχτσιόγλου, ενώ η  Όλγα Κεφαλογιάννη στην ομιλία της επεσήμανε μεταξύ άλλων ότι δεν αρκεί μόνο να δίνονται ίσες ευκαιρείες στις γυναίκες στην πολιτική, δεν αρκεί μόνο να αλλάξει το πλαίσιο ποσόστωσης, πρέπει να αλλάξει και όλη η κουλτούρα της κοινωνίας. 

Ένα Μνημείο Νεότερης Ιστορίας!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

φωτογραφίες: Πέτρος Καστορίνης

Ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης του Παιδικού Κήπου Πικιώνη, αυτού του ιστορικού περιβαλλοντικού μνημείου, Σύγχρονο Μνημείο όπως έχει χαρακτηριστεί, όπου ο πρωτοπόρος αρχιτέκτονας Δημήτρης Πικιώνης, οραματίστηκε και δημιούργησε στην πανέμορφη Φιλοθέη. 

Έπειτα από χρόνια εγκατάλειψης, ο Δήμαρχος Φιλοθέης Ψυχικού, Δημήτρης Γαλάνης, ξεκίνησε  τη δημοπράτηση του έργου με ανοιχτό διαγωνισμό από το υπ. Εσωτερικών, προχωρώντας στην υπογραφή σύμβασης, για να δοθεί ο Κήπος Πικιώνη, όπως μας λέει, πίσω στους δημότες, αλλά και σε όλους τους επισκέπτες που έρχονται στη Φιλοθέη, προκειμένου να απολαμβάνουν και να χαίρονται με τις οικογένειές τους, τη βόλτα και τον περίπατό τους, στον Παιδικό Κήπο της Φιλοθέης, ένα Μνήμειο της Νεότερης Ιστορίας.                                                                               

  

Ο Δημήτρης Πικιώνης ήταν ένα από τους μεγαλύτερους αρχιτέκτονες εξωτερικού χώρου παγκοσμίως. "Ήθελε τα παιδιά να μπαίνουν μέσα στον κήπο, στην παιδική χαρά και να ευχαριστιούνται, το τρέξιμο, το παιχνίδι, γι' αυτό και άφηνε χώρους ελεύθερους μέσα στο πάρκο, για να κινούνται ελεύθερα. Ήθελε οι άνθρωποι και τα παιδιά εν προκειμένω να εξερευνούν μέσα στη φύση, να είναι σε επαφή με το περιβάλλον, να νιώθουν την ενέργεια της φύσης και του τοπίου. Εγώ τη θυμάμαι αυτή την αίσθηση χαρακτηριστικά", μας τόνίζει ο Δήμαρχος, Δημήτρης Γαλάνης, που έχει μεγαλώσει εδώ, στη Φιλοθέη και το Ψυχικό.                                                                                   

                                                                                    

Ο χώρος θα διαμορφωθεί αναλόγως, τηρουμένων των αυστηρών προδιαγραφών που υπάρχουν λόγω ότι έχει χαρακτηριστεί Σύγχρονο Μουσείο από το Υπουργείο Πολιτισμού, θα καθαριστεί από τα φυτικά και θα αποδοθεί στο κοινό ως ένα φιλοτέχνημα του Δήμου, ένα έργο ορόσημο για τη Φιλοθέη, που αποτελεί και το  διακριτικό γνώρισμα του προαστίου, ένα τοπόσημο της περιοχής.          

                                                                                 

Επηρεασμένος από την ανατολική φιλοσοφία και κουλτούρα αρχιτεκτονικής εξωτερικών χώρων, ο Δημήτρης Πικιώνης σχεδίασε και ανέπτυξε αυτή τη λογική στο πάρκο, με την καλύβα και το κιόσκι, να στέκουν περίοπτα, αποδίδοντας ιδιαίτερη οπτική και αισθητική στο χώρο. Αυτή η αισθητική συγκεκριμένα, θα διατηρηθεί αναπόσπαστη και ακέραιη μετά το πέρας των εργασιών αποκατάστασης από το Δήμο Φιλοθέης Ψυχικού, αφού αποτελεί προτεραιότητα και προεξέχουσα πολιτική του ίδιου του Δημάρχου.                                                                                     

Το έργο έχει ενταχθεί και χρηματοδοτείται από το Πράσινο Ταμείο και θα παραδοθεί συνθηκών επιτρέποντος μέσα στο 2023, αφού βρίσκεται στα άμεσα πλάνα ολοκλήρωσης του Δημάρχου Φιλοθέης Ψυχικού, Δημήτρη Γαλάνη. 

Ανιχνεύοντας την πόλη...

Λίγο πριν ο χειμώνας ρίξει αυλαία, λίγες ώρες πριν την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου, λίγο πριν τους πανηγυρισμούς και τις παρελάσεις, κάνουμε βόλτα στην πόλη. Στο κέντρο της Αθήνας.

Μία πόλη που προσφέρει πλούσιες εικόνες στην προσωπική μνήμη του κάθε ένα από μας. Η υποκειμενική μας κριτική τις αξιολογεί και οι νέες ανακαλύψεις, ταυτοποιούνται, μεταξύ των όμορφων ή των άσχημων εικόνων, που διαμορφώνουν τις προσλαμβάνουσες που προσφέρει αυτή η πόλη! Η Αθήνα, το κέντρο της πόλης από καιρού εις καιρόν σε βάζει στην διαδικασία της δοκιμής, της υπομονής σε όλα τα επίπεδα. Την μία μέρα σου αντλεί την έμπνευση από τις σκέψεις, μετατρέποντας τους φόβους σε δημιουργία και την λατρεύεις. Την επόμενη σου απομυζεί κάθε ''δράμι'' υπομονής και αγανακτείς που κατέβηκες στο κέντρο!

Εν προκειμένω η πόλη πριν την εθνική επέτειο. Οι επέτειοι στην Ελλάδα απηχούν και συνεχίζουν να καλλιεργούν την αντίληψη της ''εθνικής ιδιαιτερότητας'', ακόμη και όταν πρόκειται για γεγονότα που αφορούν την ιστορία που μοιραζόμαστε με άλλους λαούς της Ευρώπης που εντάσσονται σε μια ευρύτερη ιστορική περίοδο και αποτελεί την κοινή κληρονομιά. Είναι καιρός να δούμε το παρελθόν μας ως κομμάτι της ευρύτερης ευρωπαϊκής ιστορίας πέρα από τα διχοτομικά σχήματα ''εμείς'' και οι ''άλλοι'', και είναι αναγκαίο πλέον να δούμε την επέτειο όχι ως ευκαιρία εθνικής αυτοεπιβεβαίωσης αλλά ως αφορμή για να ξανασκεφτούμε εάν ανήκουμε στην ενωμένη Ευρώπη ή όχι. Δύο σημειώσεις προκύπτουν κατόπιν αυτού: Mία της υπερβολής των εορτασμών και δεύτερη... της υπερβολής(!!!) του εορτασμού με μαθητικές παρελάσεις με νωπό το τραγικό συμβάν με τα τραίνα!

Η πόλη των μεγάλων αντιθέσεων όμως σε κρατά την επόμενη στιγμή σε κατάσταση επιθυμίας να εμπλουτίσεις τις γνώσεις σου. Το κέντρο της πόλης των Αθηνών αποτελεί πέρα από τα απίστευτα μεγάλα μνημεία και αρχαιολογικά μουσεία μία απέραντη ''γλυπτοθήκη''. Μια σπουδαία εκθεσιακή αφήγηση, μια χρονογραμμή που ξεκινά και δεν τελειώνει ποτέ! Διαδρομή από πλατεία σε πλατεία, από πάρκο σε παρκάκι, όπου ''υφαίνεται'' ένας σύνθετος ιστός γλυπτών από ποιητές, ευεργέτες, πολιτικούς, ήρωες... έργα αμύθητης αξίας σπουδαίων καλλιτεχνών, που παρακολουθώντας τα, γεμίζεις με ένα απλό μαγικό τρόπο από την ιστορια του τόπου μας!

Αγώνας δρόμου για το νεανικό διαβήτη!

Αγώνα δρόμου διαφορετικό, φιλανθρωπικού χαρακτήρα, για την ενίσχυση του οργανισμού κατά του νεανικού διαβήτη, διοργάνωσε η  Ελληνογαλλική Σχολή Ουρσουλινών Δημοτικό στο Μαρούσι.

Σε συνεργασία με το ΔΕΛΑΣΛ Αλίμου και υπό την αιγίδα του Δήμου Αμαρουσίου, συμμετέχοντες δρομείς, εθελοντές, γονείς και παιδιά, δώσανε το παρόν, συνεισφέροντας είτε ως εθελοντές αιμοδότες, είτε καταβάλλοντας ένα συμβολικό χρηματικό ποσό, στην προσπάθεια της Πανελλήνιας Ένωσης Αγώνος κατά του Νεανικού Διαβήτη, που στέκεται δίπλα στα νέα παιδιά με διαβήτη. Στη διοργάνωση συμμετείχε ο Ερυθρός Σταυρός και το Όραμα Ελπίδας.

                                                                                     

                                                                                     

Παρόν στη δράση έδωσε ο Χρυσός Ολυμπιονίκης Δημοσθένης Ταμπάκος (Φωτό πάνω, μαζί με την Γενική Διευθύντρια της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών Δημοτικό Νηπιαγωγείο, Δήμητρα Πρελορέντζου), εκπρόσωποι της Περιφέρειας, οι Αντιπεριφερειάρχες Λουκία Κεφαλογιάννη και Γιάννης Κεχρής, του Δήμου Αμαρουσίου, η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Ρένα Χαλιώτη και ο Δημοτικός Σύμβουλος Δημήτρης Σμυρνής, εκπρόσωποι φορέων, η πρόεδρος του ΠΕΑΝΔ Σοφία Μανέα, η πρόεδρος του ΕΛΙΝΥΑΕ, Ρένα Μπαρδάνη και καλαθοσφαιριστές της ομάδας της ΑΕΚ, ο Ανδρέας Πετρόπουλος και ο Δημήτρης Φλιώνης.

                                                                             

                                                                                  

Με κεντρικό σύνθημα "Ας προσφέρουμε από καρδιάς, σε όσους μας έχουνε ανάγκη", γονείς και παιδιά, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του σχολείου, σε μια εκδήλωση στήριξης στον άνθρωπο, συμβάλλοντας ο καθένας με τον τρόπο του, στο σημαντικότερο αγαθό, την υγεία.

Ένας μεγάλος στοχαστής!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Την προτομή του Χρήστου Μαλεβίτση, αυτού του μεγάλου, φιλόσοφου, στοχαστή που έζησε στη Φιλοθέη, τον τόπο που αγάπησε και δραστηριοποιήθηκε, εγκαινίασε σήμερα ο Δήμαρχος Φιλοθέης Ψυχικού, Δημήτρης Γαλάνης, στους Φιλοθεάτες συντοπίτες του. Δίπλα του, ο Κωσταντίνος Μαλεβίτσης, περήφανος απόγονος του εκλιπόντος οραματιστή.   

Ο Χρήστος Μαλεβίτσης (1927-1997) υπήρξε συγγραφέας, δοκιμιογράφος και διανοητής, με εκτενές και πολύπλευρο έργο. Καλλιέργησε το φιλοσοφικό δοκίμιο με κείμενα πνευματικής ανησυχίας και σύγχρονου προβληματισμού. Το Γενικό Λύκειο Φιλοθέης, έχει πάρει το όνομά του. Λόγιος, βαθύνους και διεισδυτικός, προσέγγισε με τις σκέψεις του, το νέο ελληνισμό ρηξικέλαυθα, προκαλώντας τομή στην αλήθεια, την αλήθεια που τόσο πίστευε και εξυμνούσε. 

                                                                                     

Στην οξυδερκή σοφία του και στη λογική, στο καινοτόμο πνεύμα του, αναφέρθηκε ο Δημήτρης Γαλάνης στην ομιλία του, αρετές που τόσο έντονα έχει ανάγκη όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Δήμαρχος Φιλοθέης Ψυχικού, ο λαός μας, τις ημέρες που διανύουμε. Πολιτικοί και εκπρόσωποι της κυβέρνησης, της Αυτοδιοίκησης και του Δήμου, παρέστησαν στην εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων της προτομής του Χρήστου Μαλεβίτση, τιμώντας την πνευματική παρακαταθήκη που έχει αφήσει, μέσα από τα κείμενά του και τους αιχμηρούς, εσωτερικούς, προβληματισμούς του.

                                                                               

                                                                                     

"Οι δύο πόλοι, γύρω από τους οποίους στρέφεται το μεγαλείο και το δράμα του ανθρώπου είναι η γνώση και η δύναμη. Αλλά για τον άνθρωπο η δύναμη προέρχεται από τη γνώση. Γι’ αυτό εν τέλει το δράμα παίζεται στο επίπεδο της γνώσης". "Εφημερία", Εκδόσεις Δωδώνη.

Ο Χρήστος Μαλεβίτσης ήταν στοχευμένος, σε έννοιες που θέτουν τη σκέψη σε ροή, με τρόπο θαρραλέο και συνειδητό, δίχως τον κίνδυνο του να ρέπει προς γενικεύσεις. Άνθρωπος της πνευματικής καλλιέργειας, μας παρέσυρε στο δρόμο της ευθυκρισίας, έξυσε σπίθες αναλογισμού και περέδωσε ψυχή τε και σώματι, στην υπηρεσία του λυρισμού. Η προτομή του, αποκαταστάθηκε προς τους Φιλοθεάτες, αλλά και σε όλους όσους έχει εμφυσήσει στέρεη και ακέραιη, προσωπική δυναμική, με τα κείμενα του, τα δοκίμια, που χαίρουν εξαιρετικά ιδιαίτερες σημάνσεις.  

"Για μια μακρά ιστορική περίοδο τους νόμους της φύσεως τους εξηγούσε η βούληση του Θεού. Και για μια άλλη επίσης μακρά ιστορική περίοδο τη βούληση του Θεού την εξηγούσαν οι νόμοι της φύσεως. Στο τέλος μείναμε χωρίς νόμους της φύσεως και χωρίς βούληση του Θεού. Με τις εκμυθευτικές αυτές σχεδίες διαπλεύσαμε για μακρές ιστορικές περιόδους τον ωκεανό του αγνώστου. Ίσαμε που ναυαγήσαμε. Οι άνθρωποι και των δύο ναυαγίων κρατιούνται από τα σπασμένα ξύλα τους για να μη βυθιστούν στο υγρό στοιχείο του αγνώστου. Είναι πολύτιμα τούτα τα ξύλα. Όμως δεν μπορούν να μας οδηγήσουν πλέον σε λιμάνι"
«Γράμμα στον Αναγνώστη» άρθρο στο περιοδικό "Ευθύνη", έτος 2000.

Παράσταση με χιλιάδες πρωταγωνιστές!

Αύγουστος του 1867, στην βορειοδυτική Αγγλία. Ο πρώτος προκαθορισμένος αγώνας δύο αυτοκινούμενων οδικών οχημάτων σε μια διαδρομή βρίσκετε σε πλήρη εξέλιξη. 

Η διαδρομή από την εκκίνηση, την πόλη Ashton Under Lyne εώς τον τερματισμό στο Old Trafford, Manchester, είχε απόσταση οκτώ μίλια!. Νικητής ήταν ο Isaac Watt Boulton, με δεύτερο τον έτερο συμμετέχοντα Daniel Andamson. Πολύ αργότερα τον Ιούλιο του 1878 το νομοθετικό σώμα του Ουισκόνσιν ενέκρινε νόμο-κανονισμό για τον πρώτο αγώνα αυτοκινήτων στις ΗΠΑ, ο οποίος διεξήχθη στις 16 Ιουλίου 1878, σε μια διαδρομή 200 μιλίων από το Green Bay στο Appleton καταλήγοντας στο Madison. Και σε αυτόν τον αγώνα οι συμμετοχές ήταν, δύο! Αυτές είναι οι δύο καταγεγραμμένες προσπάθειες για την απαρχή του motorsport. Αναζητώντας άλλες προσπάθειες, αντιλαμβανόμαστε την δυσκολία από την στιγμή που η μη ''νομιμοποιηση'' των αγώνων, περιόριζε την ''προβολή'' των δράσεων.

Στην Ελλάδα το 1884 εμφανίζεται το πρώτο ατμήλατο λεωφορείο, με σιδερένιους τροχούς που ξεκινά από την Αθήνα για τη Θήβα και τη Λιβαδειά με 14 επιβάτες, σε χρόνο-ρεκόρ 4 ωρών. Το πρώτο τροχήλατο όχημα φτάνει στην Αθήνα το 1897. Σταδιακά μέχρι το 1924 οι χωματόδρομοι της πρωτεύουσας γεμίζουν αυτοκίνητα. Οι οδηγοί με εξάρτηση αεροπόρου της εποχής προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με τις πριμιτίφ οδηγικές ικανότητες τους κατοίκους που δεν διαθέτουν αυτοκίνητο. 

Το 1924 με πρωτοβουλία του οξυδερκή Αντώνη Σταθάτου, ιδρύεται η ''Ελληνική Λέσχη Περιηγήσεως και Αυτοκινήτου'', γνωστή ως ΕΛΠΑ, η οποία σύμφωνα και με το καταστατικό της ανέλαβε αφενός την εξέλιξη και τον έλεγχο του αθλήματος των μηχανοκίνητων, αφετέρου την ανάπτυξη εσωτερικού και εξωτερικού τουρισμού με την οργάνωση αγώνων αυτοκινήτου κατά τα ξένα πρότυπα.

Με την συνεργασία της εφημερίδας «Βραδυνή» η ΕΛΠΑ το 1926, διοργανώνει τον πρώτο αγώνα στην Eλλάδα. Ο αγώνας σπριντ, σε μία ευθεία ενός χιλιομέτρου επί της... λεωφόρου Συγγρού (!!!). Οι αγώνες αυτοκινήτου παίρνουν το δρόμο και ακολουθούν ο γύρος της Πελοποννήσου, και οι διαδρομές Aθήνα -Iτέα και Mαραθώνας – Aθήνα, που συμμετείχαν μόνο κυρίες. 

Το νέο ελληνικό motorsport αφήνει πλέον ελπίδες για τη συνέχεια. Φθάνοντας στα ΄50s και παρά την μεσολάβηση ένας παγκόσμιου πολέμου οι αγώνες στην Ελλάδα γνωρίζουν πλέον την καθιέρωση. Αποκτούν φανατικούς υποστηρικτές οδηγούς που συμμετέχουν σε αυτούς και μεγάλο κοινό θεατών που τους παρακολουθεί!   

Το Ράλλυ Ακρόπολις και η κοντινή στην πρωτεύουσα ανάβαση Πάρνηθας συγκεντρώνουν τεράστιο ενδιαφέρον. Οδηγοί και θεατές, οι μεν πρώτοι εντυπωσιάζουν με την δεξιοτεχνική οδήγηση, οι δεύτεροι τους αποθεώνουν σε κάθε προσπάθειά τους! Το «παιχνίδι» στην δραστηριότητα οδηγού με θεατή και η απασχόληση που εκτελείται μέσα σε ορισμένα χώρο-χρονικά πλαίσια, σύμφωνα με κανόνες ελεύθερα αποδεκτούς αλλά απολύτως δεσμευτικούς, είναι αυτό-αναφορική ως προς τον σκοπό της και συνοδεύεται από ένα αίσθημα έντασης, χαράς και από την συνειδητότητα ότι διαφέρει από τη κανονική ζωή. ‘Ετσι ο οδηγός διαλέγει την δική του αρένα για την παράστασή του και ο θεατής, τον δικό του ήρωα ως πρωταγωνιστή!

Ο γράφων έχει αναρωτηθεί πολλές φορές τι θυμάται περισσότερο ανά τον κόσμο και ανά τους καιρούς; Τον Όμηρο ή τον Οδυσσέα; Τον Θερβάντες ή τον Δον Κιχώτη; Τον Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερί ή τον Μικρό Πρίγκιπα; Πού πάει κυρίως ο στοχασμός μου και οι αναζητήσεις μου; Στο Ράλλυ Ακρόπολις ή στην ανάβαση της Πάρνηθας; Σαφώς στην ανάβαση της Πάρνηθας και το ''συμπυκνούμενο'' θέαμα που δεν επέτρεπε ούτε το παραμικρό λάθος από τον οδηγό! Οι ήρωες μου ήταν εκεί, αυτοί αυτονομούνται και παράλληλα δημιουργούν συνάφειες και σχέσεις μεταξύ του εαυτού τους και του αυτοκινήτου. Τα νήματα των κοινών ιστοριών τους ξεκινάνε από την αρχή, από τη δημιουργία τους και ίσως από την επινόησή τους στην κάθε στροφή...

Όμως το μίγμα της πραγματικότητας και της φαντασίας ή το στόρι της φαντασίας πλάθεται και αναπλάθεται, εξελίσσεται, μεταμορφώνεται. Και έτσι, για παράδειγμα, ο Οδυσσέας μπορεί να μη συνδεθεί με την επιστροφή στην Ιθάκη του αλλά να κρατάει το πνεύμα της περιπέτειας και της υπέρβασης των δυσκολιών, της αναζήτησης του αγνώστου και της ανακάλυψης νέων τόπων σε κάθε εκδοχή αφήγησης ή θεωρίας. Η 7η Τέχνη θα τον στείλει ως μορφή δράσης του σύγχρονου πολιτισμού σε απίθανες περιπέτειες μακριά από τις θάλασσες της Μεσογείου στους αστροωκεανούς του διαστήματος. Αλλά δεν είναι μόνο ο κινηματογράφος και η επιστημονική φαντασία, που προεξοφλούν το μέλλον, ακόμα και το πιο μακρινό, το πλανητικό μας μέλλον με όχημα την τέχνη της επινοητικότητας του Οδυσσέα. Κάθε άνθρωπος θα ονοματίζει τη δική του μικρή οδύσσεια είτε για την πολύπαθη και περιπετειώδη ζωή του είτε για τη νοσταλγία της εστίας του. Και η εστία του Στράτη Χατζηπαναγιώτου ήταν η Πάρνηθα! (Φωτογραφία στο άνοιγμα του θεματος και στην παράγραφο). Για όσους τον είδαν και κυρίως για όσους τον αντιλήφθηκαν όπως φαντάζομαι κι εγώ όταν ανέβαινε στο βουνό το 1983 με το λευκό mk2, Gr.:2!. Αυτό ήταν το αποκύημα της αναβίωσής για 7η φορά στην ανάβαση της Πάρνηθας. Ο αριθμός 7, άλλωστε είναι ο αγαπημένος μου.

                                                                                          

Υπάρχει και κάτι άλλο. Κάθε εποχή διαμορφώνει ξεχωριστές προσεγγίσεις των ηρώων μας και του κόσμου τους. Άλλος ο Δον Κιχώτης του Μεσαίωνα, άλλος των καιρών των Αυτοκρατοριών, άλλος του μεσοπολέμου, άλλος του 20ου αιώνα. Κάθε ήρωας συνεισφέρει με το δικό του κομμάτι στο πολυποίκιλο μωσαϊκό και μέσα από την εντύπωση που προκαλεί, τα νήματα συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται όλο και πιο πολύ με το πέρασμα των εποχών. Μπορεί να εμφανίστηκε στα τέλη των '80 στο προσκήνιο των αγώνων, την τελευταία φορά το (1983), την Πάρνηθα δεν την πρόλαβε ως οδηγός αλλά ήταν στην αναβίωση... Με ευγένεια και σεβασμό στον ιερό τόπο, ο Γρηγόρης Πιερρουτσάκος με τον συνοδηγό του Αλέξανδρο Ματαλιωτάκη!

Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια ευρηματική παράσταση με ουσία και δύναμη, που αποδόθηκε με σκηνικό πλουραλισμό ζωντανά στον τόπο που διαδραματίστηκε, με άψογες ερμηνείες, 100 συμμετεχόντων, συνδύαζοντας το θεατρικό γίγνεσθαι. Μέσω της συνολικής σκηνοθετικής προσέγγισης, από την ΦΙΛΠΑ του διαλόγου και της ανταλλαγής των εμπειριών και των απόψεων στις εξαιρετικές αφηγήσεις των ιστοριών, που ζωντανεύουν γλαφυρά την ιστορία, με προορισμό την αυτογνωσία και την αυτοβελτίωση. Αυτό είναι το motorsport, μία αέναη παράσταση!

Ο Κοινοβουλευτισμός στην Ελλάδα!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Φωτογραφία: Πέτρος Καστορίνης

Το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, σε συνεργασία με τον Δήμο Παπάγου Χολαργού, εγκαινίασε την έκθεση «Βουλή των Ελλήνων – Σταθμοί μίας διαδρομής» στην αίθουσα «Αλέκος Φασιανός», στο Δημαρχείο Παπάγου Χολαργού.

Με αναπαραγωγές φωτογραφιών και εντύπων, από πιστά αντίγραφα αντικειμένων, γραφήματα με στατιστικά στοιχεία και χάρτες, τα τεκμήρια αυτής της μοναδικής έκθεσης προέρχονται από τη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων, το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, το Μουσείο Μπενάκη, το Αρχείο ΕΡΤ, το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και πολλούς άλλους φορείς. 

Ο Δήμαρχος Παπάγου Χολαργού, Ηλίας Αποστολόπουλος, ως φιλόξενος οικοδεσπότης, υποδέχτηκε τους καλεσμένους του, σε μια συναρπαστική ιστορική διαδρομή του Κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα, που συμπληρώνει σχεδόν δύο αιώνες λειτουργίας, περίοδος η οποία στην ουσία -και σε μεγάλο βαθμό- συμπίπτει με την ίδια την ιστορία του Ελληνικού Κράτους.

                                                                                             

Ο Γ.Γ του Ιδρύματος της Βουλής, πανεπιστημιακός, καθηγητής της Ελληνικής Πολιτικής Ιστορίας του 20ου αιώνα και της Ιστορίας των Διεθνών Σχέσεων (Εικόνα πάνω) Ευάνθης Χατζηβασιλείου, συγγραφέας αρκέτων τίτλων βιβλίων, ειδήμων και άριστος γνώστης της πολιτικής ιστορίας, μας ξενάγησε σε αυτή την καταπληκτική έκθεση και μαζί με τον Γιώργο Σταθακόπουλο, από το Τμήμα Εκθέσεων του Ιδρύματος της Βουλής, συλλέξαμε τις πλέον έγκυρες πληροφορίες για την ιστορία του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα. Στην εικόνα πάνω, οι δύο άνδρες, με την Τέτη Σίδερη, προϊσταμένη του Τμήματος Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του Ιδρύματος της Βουλής.

                                                                                      

Συνομιλήσαμε με τον κ. Χατζηβασιλείου, ανασύροντας τους σημαντικότερους σταθμούς της διαδρομής του ελληνικού κοινοβουλευτισμού, ο οποίος συνόδευσε το ελληνικό κράτος σχεδόν από τη γέννησή του, από το 1844, παραδεχόμενος βεβαίως ότι οι χρονολογίες της υιοθέτησης των ελληνικών συνταγμάτων θεωρούνται από τα πιο σοβαρά χρονικά σημεία, τις πιο σοβαρές καμπές σε αυτή τη διαδρομή και όχι μόνο. Υπάρχουν στιγμές οι οποίες είναι καθοριστικές, μας εξιστορεί ο κ. Χατζηβασιλείου, όπως είναι η επανάσταση του 1843 που εξαναγκάζει τον Όθωνα να παραχωρήσει το πρώτο Σύνταγμα, "αναμφισβήτητα η έλευση του Βενιζέλου στην Ελλάδα, το 1910 που ακολουθείτε από την υιοθέτηση ενός πολύ σύγχρονου για την εποχή συντάγματος. 

Σίγουρα η αντίσταση στη Χούντα, μπορεί να μην έχει συνταγματική ισχύ, είναι όμως ένα μεγάλο γεγονός που δείχνει τον προσανατολισμό του ελληνικού λαού στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Θα πρόσθετα οπωσήποτε την Μεταπολίτευση 1974 - 1975, που δεν είναι μόνο η αποκατάσταση της δημοκρατίας, είναι η δημιουργία ενός νέου πολιτεύματος, σε εντελώς νέες βάσεις, το καλύτερο πολίτευμα που είχε ποτέ η Ελλάδα και το οποίο απολαμβάνουμε εδώ και 50 χρόνια. 

                                                                         

Ελπίζω ότι ο ελληνικό λαός δεν θα χρειαστεί να ζήσει τέτοιου είδους καμπές, γιατί για να ζήσεις τέτοιου είδους καμπές, σημαίνει ότι έχεις φτάσει πολύ χαμηλά, όπως είχαμε φτάσει την περίοδο της δικτατορίας. Νομίζω ότι μας αξίζει πια να έχουμε σταθερή και ήρεμη ανοδική πορεία, χωρίς μεγάλες μεταπτώσεις, χωρίς ηρωϊκές στιγμές πια. Η δημοκρατία μας σήμερα, βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή της. Είναι αλήθεια ότι αυτή την μακρά περίοδο της ομαλότητας, αυτών των τελευταίων 50 χρόνων που απολαμβάνουμε μέχρι σήμερα, δεν την είχαμε ποτέ πριν, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι η δημοκρατία δεν είναι κάτι δεδομένο, δεν είναι πάντα μια ευχάριστη διαδικασία. Χρειάζεται να εμβαθύνουμε συνεχώς και για να μην την χάσουμε, χρειάζεται πάντα να προχωρούμε μπροστά και να την επεκτείνουμε. Η ελπίδα μου είναι ότι θα συνεχίσουμε να χτίζουμε πάνω σε αυτά που έχουμε", υπογραμμίζει ο Ευάνθης Χατζηβασίλειου, Γενικός Γραμματέας του Ιδρύματος της Βουλής.                   

                                                                  

"Ήδη από το 1821 και έπειτα, ο στόχος του έθνους για τη αναμόρφωσή του και την παρουσία του αυτόνομα πια στο διεθνές πεδίο, συνδεόταν ακριβώς με τις ιδέες του διαφωτισμού και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Αυτό το γεγονός προσπαθεί να τιμήσει η Έκθεση του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων, καθώς και τα σχεδόν 200 χρόνια από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, Είναι επομένως μια πολιτειακού χαρακτήρα έκθεση, μια έκθεση που μιλά για τον κοινό τόπο και στόχο όλων των Ελλήνων μέχρι σήμερα", προσθέτει ο κ. Χατζηβασιλείου, την καλλιτεχνική επιμέλεια της οποίας έχει η κ. Μυρτώ Καρακωστάνογλου (Εικόνα κάτω).

                                                                                

Στόχος της έκθεσης είναι η ανάδειξη της σημασίας και των ιδιαιτεροτήτων της ιστορικής διαδρομής του Κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα, μέσα από τα κομβικά γεγονότα που τον διαμόρφωσαν, τους πρωταγωνιστές του, τις νίκες του, τους κλυδωνισμούς και τις παλινωδίες που συνιστούν την ιστορία του. Έτσι, τα φωτογραφικά και γραπτά τεκμήρια αναπτύσσονται ακολουθώντας τα τέσσερα ιστορικά στάδια του θεσμού: τις Αφετηρίες του (1821-1862), την Εμπέδωσή του (1862-1915), τους Διχασμούς που τον σημάδεψαν (1915-1974) και τέλος, το Νέο Ξεκίνημά του (1974-1989). 

                                                                                       

Ο Δήμαρχος Παπάγου Χολαργού Ηλίας Αποστολόπουλος με τον
Αντιπεριφερειάρχη Υγείας Γιάννη Κεχρή. 

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται επίσης στον πυρήνα του ίδιου του Κοινοβουλευτισμού, τις εκλογές. Τα υψηλά ποσοστά συμμετοχής, οι εντάσεις και τα πάθη των προεκλογικών αγώνων, συνθέτουν μια ενδιαφέρουσα, ζωντανή, αλλά και κατά περιπτώσεις, άγνωστη ιστορία, από το 1843 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Πιστά αντίγραφα των μεταλλικών καλπών ψηφοφορίας με σφαιρίδιο, πρωτότυπες ξύλινες κάλπες, χάρτες και στατιστικοί πίνακες πλαισιώνουν αυτήν τη θεματική ενότητα.

                                                                       

Η έκθεση παρουσιάστηκε αρχικά στον εκθεσιακό χώρο του Ιδρύματος της Βουλής, από τον Νοέμβριο του 2019 έως τον Οκτώβριο του 2021 και έκτοτε έχει μεταφερθεί σε πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού (Ναύπλιο, Ιτέα, Στοκχόλμη, Φιλιατρά, Ιωάννινα). Είναι δίγλωσση (ελληνικά και αγγλικά), συνοδεύεται από έντυπο κατάλογο, ενημερωτικό φυλλάδιο, οπτικοακουστικό υλικό, διαδικτυακή εφαρμογή εικονικής περιήγησης και πλαισιώνεται από εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Οι επισκέπτες, θα μπορούν να δουν και να διαβάσουν βιβλία σχετικά με τη Δημοκρατία και την ιστορία του Κοινοβουλευτισμού από την πλούσια εκδοτική παραγωγή του Ιδρύματος της Βουλής.

Διάρκεια: 15.03.2023–19.04.2023

Ωράριο: Δευτέρα – Παρασκευή 10:00-13:00 & 17:00-20:00

Βράβευση αρίστων!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Οι μαθητές των σχολείων του Δήμου Φιλοθέης Ψυχικού, οι άριστοι, επιτυχόντες στις πανεπιστημιακές σχολές της χώρας, βραβεύτηκαν χθες από το Δήμαρχο, Δημήτρη Γαλάνη, τη Δημοτική Επιτροπή Παιδείας και τον Πρόεδρο Γιώργο Παπαχρόνη, την Ένωση Γονέων και την Πρόεδρο Γιώτα Τσαντίλα Πλιάκα. 

Στην προσφάτως ανακαινισμένη αίθουσα του 1ου Λυκείου Νέου Ψυχικού, σε μια όμορφη και χαρούμενη εκδήλωση, καθώς όπου υπάρχουν παιδιά, υπάρχει και χαρά, γονείς και μαθητές, καθηγητές, εκπρόσωποι συλλόγων, σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα από τα σχολεία του Δήμου, κατέφθασαν για να τιμήσουν τους κόπους και την σκληρή προσπάθεια των παιδιών, τη λαμπρή επιτυχία τους, στο πρώτο μεγάλο σκαλοπάτι της σταδιοδρομίας τους.                                                    

                                                                                   

Μαζί τους, βραβεύτηκαν και δύο εκπαιδευτικοί, δύο άνθρωποι που αφιέρωσαν τη ζωή τους και συνεχίζουν ακόμα από διαφορετικά πόστα, να λαξεύουν και να πλάθουν ψυχές, να διαμορφώνουν προσωπικότητες, σε αυτόν τον τόσο ευαίσθητο χώρο, αυτόν της εκπαίδευσης, σε μία τόσο ιδιαίτερη και με υψηλό αίσθημα ευθύνης εργασία, όπως είναι αυτή του εκπαιδευτικού. Η κα Ορσαλία Γερακίνη και ο κ. Μανώλης Κιουλάφας, με μακράν διαδρομή στις σχολικές αίθουσες και εξαιρετικό, εκπαιδευτικό έργο, τιμήθηκαν για την προσφορά τους, από τους Βουλευτές Βορείου Τομέα, Θεόδωρο Ρουσόπουλο και Γιώργο Κουμουτσάκο, αντίστοιχα.                                                                                  

Ο Δημήτρης Γαλάνης, ως Δήμαρχος που δίνει ξεχωριστή σημασία στα παιδιά και στις υποδομές των σχολείων, στην ομιλία του, εστίασε στην αυτοπεποίθηση που χτίζεται καθημερινά στα παιδιά, μέσα από την επίτευξη των στόχων τους και μέσα από τους ανθρώπους που συναναστρέφονται, από το σχολικό περιβάλλον, φροντίζοντας όπως χαρακτηριστικά τόνισε, εμείς οι άνθρωποι της Πολιτείας, να παρέχουμε εκείνα τα κατάλληλα εχέγγυα, που να εξασφαλίζουν την ποιότητα και την ασφάλεια στην καθημερινή διαβίωση και τα σχολεία του Δήμου Φιλοθέης Ψυχικού, είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, ότι λειτουργούν με τέτοιους όρους, προσφέροντας στους μαθητές, αλλά και στους γονείς, την ασφάλεια που χρειάζονται. Στην εκδήλωση έδωσαν το παρόν μεταξύ άλλων οι Αντιδήμαρχοι, Ελένη Χαρλαύτη Ζέπου, Δημήτρης Φωτιάδης, η Αντιπρόεδρος του ΟΚΑΠΑ Μαρία Χριστίνα Παλαιολόγου και η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Κλαίρη Συνανιώτη.  

Όταν το δάκρυ δεν φτάνει!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Όταν το δάκρυ δεν φτάνει να περιγράψει την ευγνωμοσύνη για τη ζωή και τα δώρα της, φτάνει το συναίσθημα που μεταδίδεται, για να μεταφέρει την κατάσταση που βιώνεται τη δεδομένη στιγμή.

Η ιστορία του Ke Huy Quan, κάτοχος Όσκαρ Β' Ανδρικού ρόλου για την ταινία "Everything Everywhere all at once" θυμίζει παραμύθι. "Λένε ότι ιστορίες σαν τη δική μου, συμβαίνουν μόνο στις ταινίες. Το ταξίδι μου ξεκίνησε πάνω σε μια βάρκα. Ήμουν πρόσφυγας... και κατέληξα εδώ, στο Hollywood, στη μεγαλύτερη σκηνή του κόσμου", είπε, συντετριμμένος από ευτυχία και χαρά, παραλαμβάνοντας το χρυσό αγαλματίδιο, στην τελετή βράβευσης 2023. 

"Τα όνειρα είναι κάτι το οποίο οφείλεις να πιστεύεις σε αυτά. Εγώ παραλίγο να αφήσω τα δικά μου όνειρα", συνέχισε κλαίγοντας ο Ke Huy Quan, στέλνοντας πάνω από την πιο λαμπερή σκηνή του κόσμου, το πιο δυνατό μήνυμα αγάπης για τη ζωή και τον άνθρωπο. 

"Μια μέρα, θα έρθει η ώρα σου", ήταν τα λόγια που του επαναλάμβανε συχνά η λατρεμένη σύζυγός του, 20 χρόνια πριν. "Σε όλους εσάς, παρακαλώ κρατείστε τα δικά σας όνειρα ζωντανά", τόνισε εμφατικά, με τρεμάμενη φωνή ο Ke Huy Quan, κρατείστε τα σφιχτά αγαπητοί, για τη στιγμή που θα έρθει και η δική σας ώρα, που θα πραγματοποιηθούν, κάνοντάς σας να λυγίσετε από απρόσμενη χαρά. Προϋπόθεση: Να ζείτε την κάθε σας στιγμή με πάθος και όρεξη, να είστε αληθινοί, τίμιοι και με αίσθημα δικαιοσύνης, κριτικής και αυτοκριτικής. 

Η 95η τελετή απονομής των Όσκαρ, είχε κάτι διαφορετικό, με την Michelle  Yeoh και την Jamie Lee Curtis", να κλέβουν τις εντυπώσεις, έχοντας πάνω τους στραμμένα όλα τα βλέμματα και τους προβολείς. "Τα πάντα όλα", λοιπόν είναι η ελληνική απόδοση της ταινίας, ή αλλιώς "Όλα ή τίποτα".