Το νέο πρόσωπο του «πολέμου»
γράφει ο Πέτρος Καστορίνης
Στην εποχή που διανύουμε, ο πόλεμος που υφίστανται σήμερα οι λαοί, μπορεί να είναι βαρβαρικός, θα τον χαρακτηρίζαμε παρ’ όλα ταύτα προσαρμοσμένο στα αλλότρια, «εκπολιτισμένο», καθώς δεν χρησιμοποιούνται τα συνήθη όπλα, δεν αφαιρούνται ανθρώπινες ζωές, δεν κατακτάται φανερά μια χώρα, χρησιμοποιούνται όμως οικονομικοί παράγοντες για να ταπεινώνουν πολιτισμούς και εθνικά κράτη.
Πέρα από τη συνήθη, βάρβαρη πολεμική νοοτροπία, παρατηρούμε ότι και τα πολεμικά «παιχνίδια» διαφοροποιούνται. Οι πολιορκίες και οι επιθέσεις με στρατούς και ξίφη, δεν υπάρχουν πια, αφού οι βαρβαρικές επιδρομές, γίνονται με άλλον τρόπο.
Αυξάνονται επιλεκτικά τα επιτόκια δανεισμού ενός κράτους, επιλεκτικά σε συγκεκριμένα κράτη τα οποία δεν αντέχουν τα βάρη υψηλών δανεισμών, με αποτέλεσμα να μειώνεται το εισόδημα των ανθρώπων, να δημιουργείται πτώχευση και, βεβαίως, να προκαλούνται εμφύλιοι σπαραγμοί...
Με τον τρόπο αυτόν ταπεινώνουν λαούς, υποδουλώνουν την ανθρώπινη ελευθερία και την εθνική αξιοπρέπεια, εξαναγκάζοντας τούς λαούς να υποκύπτουν σε εθνικούς στόχους, με αποτέλεσμα να πλουτίζουν αυτοί οι ίδιοι, οι δαιμόνιοι επινοητές μιας κακόβουλης ιστορίας.
Έχουμε όλοι μας ευθύνη, ιδιαίτερα αυτοί που κυβερνούν, αλλά και οι ίδιοι οι πολίτες που βρίσκονται ευάλωτοι, ίσως διότι προτιμάμε την ευδαιμονία και όχι την ελευθερία, το ατομικό συμφέρον και όχι την εθνική αξιοπρέπεια.
Πάντως, το νέο πρόσωπο του πολέμου, η νέα μορφή πίεσης και αρπαγής όποιας αυτοδημιούργητης εθνότητας, είτε σε παγκόσμια κλίμακα είτε ανάμεσα από μια πρωτοεμφανιζόμενη εμφύλια διχόνοια ή αντιπαράθεση, προκαλεί θύματα, ήτοι θλιμμένα πρόσωπα, ανεργία, απόγνωση, φτώχεια και προ παντός ταπείνωση...
Στην εποχή που διανύουμε, ο πόλεμος που υφίστανται σήμερα οι λαοί, μπορεί να είναι βαρβαρικός, θα τον χαρακτηρίζαμε παρ’ όλα ταύτα προσαρμοσμένο στα αλλότρια, «εκπολιτισμένο», καθώς δεν χρησιμοποιούνται τα συνήθη όπλα, δεν αφαιρούνται ανθρώπινες ζωές, δεν κατακτάται φανερά μια χώρα, χρησιμοποιούνται όμως οικονομικοί παράγοντες για να ταπεινώνουν πολιτισμούς και εθνικά κράτη.
Πέρα από τη συνήθη, βάρβαρη πολεμική νοοτροπία, παρατηρούμε ότι και τα πολεμικά «παιχνίδια» διαφοροποιούνται. Οι πολιορκίες και οι επιθέσεις με στρατούς και ξίφη, δεν υπάρχουν πια, αφού οι βαρβαρικές επιδρομές, γίνονται με άλλον τρόπο.
Αυξάνονται επιλεκτικά τα επιτόκια δανεισμού ενός κράτους, επιλεκτικά σε συγκεκριμένα κράτη τα οποία δεν αντέχουν τα βάρη υψηλών δανεισμών, με αποτέλεσμα να μειώνεται το εισόδημα των ανθρώπων, να δημιουργείται πτώχευση και, βεβαίως, να προκαλούνται εμφύλιοι σπαραγμοί...
Με τον τρόπο αυτόν ταπεινώνουν λαούς, υποδουλώνουν την ανθρώπινη ελευθερία και την εθνική αξιοπρέπεια, εξαναγκάζοντας τούς λαούς να υποκύπτουν σε εθνικούς στόχους, με αποτέλεσμα να πλουτίζουν αυτοί οι ίδιοι, οι δαιμόνιοι επινοητές μιας κακόβουλης ιστορίας.
Έχουμε όλοι μας ευθύνη, ιδιαίτερα αυτοί που κυβερνούν, αλλά και οι ίδιοι οι πολίτες που βρίσκονται ευάλωτοι, ίσως διότι προτιμάμε την ευδαιμονία και όχι την ελευθερία, το ατομικό συμφέρον και όχι την εθνική αξιοπρέπεια.
Πάντως, το νέο πρόσωπο του πολέμου, η νέα μορφή πίεσης και αρπαγής όποιας αυτοδημιούργητης εθνότητας, είτε σε παγκόσμια κλίμακα είτε ανάμεσα από μια πρωτοεμφανιζόμενη εμφύλια διχόνοια ή αντιπαράθεση, προκαλεί θύματα, ήτοι θλιμμένα πρόσωπα, ανεργία, απόγνωση, φτώχεια και προ παντός ταπείνωση...