«Μια γυναίκα και τρία μέλη της οικογένειάς της σκοτώθηκαν την ώρα που τράβαγαν selfie πάνω σε φράγμα στην Ινδία». Είδηση πρόσφατη που έρχεται να αυξήσει τον αριθμό των νεκρών από τη μόδα των selfies.
Σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγαν τον περασμένο χρόνo ερευνητές του All Indian Institute of Medical Sciences, ο αριθμός ανερχόταν στους 259 μεταξύ των ετών 2011-2017. Ως αριθμός είναι ναι μεν σοκαριστικός, ωστόσο πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά ανοησίας. Από ανοησία κινδυνεύουν και θα κινδυνεύουν πάντοτε οι άνθρωποι. Αναμφίβολα όμως, φανερώνουν μια τάση που δείχνει να εξαπλώνεται. Αυτή η τάση είναι που με προβληματίζει.
Ανεβαίνω τη σκάλα για το αεροπλάνο. Ένας νεαρός σταματάει ξαφνικά όλη την ουρά. Ήταν η ώρα να τραβήξει την καθιερωμένη selfie ενημέρωσης των διαδικτυακών του φίλων. Αμέσως μετά από το κλικ και αφού υποκρίθηκε ενθουσιασμό με εντυπωσιακό ταλέντο, συνεχίζει συνοφρυωμένος το δρόμο του προς την καμπίνα.
Βγαίνω αργότερα σε ένα συνοικιακό μπαράκι που συχνάζω με την παρέα μου. Μου είναι δύσκολο να “κάνω τα στραβά μάτια” στο ακριβώς ίδιο φαινόμενο. Φτιάχνω εικόνες πόσο ιδανικά δείχνουν αυτά που τραβάνε και μετά αναρτούν. Και πόσο ιδανικά στην πραγματικότητα δεν είναι. Γιατί όμως το σκέφτομαι αυτό; Τι λείπει;
Λείπει η άμεση, η αυθόρμητη, η ανεπιτήδευτη απόλαυση της στιγμής;
Υπάρχει κάτι αξιοπαρατήρητο. Στο “χορό” της υπερέκθεσης στα social media έχουν μπει πολλές γενιές. Ανεξαιρέτως ηλικίας τραβάνε μανιωδώς selfies. Ανεξαιρέτως ηλικίας δίνουν ραπόρτο για το πού βρίσκονται ανά πάσα ώρα και στιγμή. Συνεπώς, αν βάζαμε έναν τίτλο, δε θα ήταν μόνο «οι νέοι σήμερα».
Διάβαζα πρόσφατα σε μια έρευνα ότι το «like» καθώς και ένα καλό σχόλιο ανεβάζουν την ντοπαμίνη, την ορμόνη της χαράς. Υπόψη, όμως: Η έρευνα αφορούσε στον εθισμό στο διαδίκτυο.
Τι γίνεται λοιπόν; Δαιμονοποιούμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή το ίντερνετ; Ασφαλώς όχι. Πώς γίνεται να δαιμονοποιήσεις ένα θαύμα της τεχνολογίας. Πώς γίνεται να μην αναγνωρίσεις τα άπειρα θετικά τόσο στην επικοινωνία όσο και στην ενημέρωση.
Προσπαθώ απλώς να κατανοήσω αυτό το φαινόμενο με το κινητό ανά χείρας και την ακατάπαυστη ανάγκη αυτοπροβολής μας. Στη δουλειά έχει γίνει ένα άκρως απαραίτητο εργαλείο, δεν υπάρχει αμφιβολία. Στην παρέα όμως; Στη βόλτα; Στην ψυχαγωγία; Τι είναι, μέσο διαφυγής; Εθισμός; Γιατί πρέπει να “δίνουμε αναφορά” στους διαδικτυακούς μας φίλους; Γιατί πρέπει το πρόσωπό μας να απαθανατίζεται και να φιγουράρει μπροστά από κάθε μας κίνηση; Έχω την αίσθηση πως ένα ανησυχητικά μεγάλο ποσοστό κάνει κατάχρηση κι όχι υγιή χρήση.
Ελπίζω ότι, όπως οι σχεδιαστές μόδας αποσύρουν και μετά επαναφέρουν τα παντελόνια-καμπάνες, θα καταλαγιάσει αυτή η “μόδα” της μόστρας και θα επιστρέψουμε στην παλιά αθώα βόλτα, την απαλλαγμένη από το άγχος των επιτηδευμένων στιγμιότυπων.
Εκείνη τη βόλτα που ζεις τη στιγμή και καρφί δε σου καίγεται αν το ξέρουν οι υπόλοιποι.
Ανεβαίνω τη σκάλα για το αεροπλάνο. Ένας νεαρός σταματάει ξαφνικά όλη την ουρά. Ήταν η ώρα να τραβήξει την καθιερωμένη selfie ενημέρωσης των διαδικτυακών του φίλων. Αμέσως μετά από το κλικ και αφού υποκρίθηκε ενθουσιασμό με εντυπωσιακό ταλέντο, συνεχίζει συνοφρυωμένος το δρόμο του προς την καμπίνα.
Βγαίνω αργότερα σε ένα συνοικιακό μπαράκι που συχνάζω με την παρέα μου. Μου είναι δύσκολο να “κάνω τα στραβά μάτια” στο ακριβώς ίδιο φαινόμενο. Φτιάχνω εικόνες πόσο ιδανικά δείχνουν αυτά που τραβάνε και μετά αναρτούν. Και πόσο ιδανικά στην πραγματικότητα δεν είναι. Γιατί όμως το σκέφτομαι αυτό; Τι λείπει;
Λείπει η άμεση, η αυθόρμητη, η ανεπιτήδευτη απόλαυση της στιγμής;
Υπάρχει κάτι αξιοπαρατήρητο. Στο “χορό” της υπερέκθεσης στα social media έχουν μπει πολλές γενιές. Ανεξαιρέτως ηλικίας τραβάνε μανιωδώς selfies. Ανεξαιρέτως ηλικίας δίνουν ραπόρτο για το πού βρίσκονται ανά πάσα ώρα και στιγμή. Συνεπώς, αν βάζαμε έναν τίτλο, δε θα ήταν μόνο «οι νέοι σήμερα».
Διάβαζα πρόσφατα σε μια έρευνα ότι το «like» καθώς και ένα καλό σχόλιο ανεβάζουν την ντοπαμίνη, την ορμόνη της χαράς. Υπόψη, όμως: Η έρευνα αφορούσε στον εθισμό στο διαδίκτυο.
Τι γίνεται λοιπόν; Δαιμονοποιούμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή το ίντερνετ; Ασφαλώς όχι. Πώς γίνεται να δαιμονοποιήσεις ένα θαύμα της τεχνολογίας. Πώς γίνεται να μην αναγνωρίσεις τα άπειρα θετικά τόσο στην επικοινωνία όσο και στην ενημέρωση.
Προσπαθώ απλώς να κατανοήσω αυτό το φαινόμενο με το κινητό ανά χείρας και την ακατάπαυστη ανάγκη αυτοπροβολής μας. Στη δουλειά έχει γίνει ένα άκρως απαραίτητο εργαλείο, δεν υπάρχει αμφιβολία. Στην παρέα όμως; Στη βόλτα; Στην ψυχαγωγία; Τι είναι, μέσο διαφυγής; Εθισμός; Γιατί πρέπει να “δίνουμε αναφορά” στους διαδικτυακούς μας φίλους; Γιατί πρέπει το πρόσωπό μας να απαθανατίζεται και να φιγουράρει μπροστά από κάθε μας κίνηση; Έχω την αίσθηση πως ένα ανησυχητικά μεγάλο ποσοστό κάνει κατάχρηση κι όχι υγιή χρήση.
Ελπίζω ότι, όπως οι σχεδιαστές μόδας αποσύρουν και μετά επαναφέρουν τα παντελόνια-καμπάνες, θα καταλαγιάσει αυτή η “μόδα” της μόστρας και θα επιστρέψουμε στην παλιά αθώα βόλτα, την απαλλαγμένη από το άγχος των επιτηδευμένων στιγμιότυπων.
Εκείνη τη βόλτα που ζεις τη στιγμή και καρφί δε σου καίγεται αν το ξέρουν οι υπόλοιποι.
Οριάνα Δημητρά
Ένα μάθημα συναρπαστικό, όπου ο ένας θα νιώθει τον άλλο με ένα άγγιγμα και θα γνωρίζονται μεταξύ τους με έναν τρόπο μοναδικό. Στο συγκεκριμένο μάθημα γιόγκα, μαμάδες και παιδιά θα έχουν τη δυνατότητα να αφήσουν για λίγο στην άκρη τους ρυθμούς της καθημερινότητας, την ένταση και το άγχος να τα προλάβουν όλα.Θα έχουν την ευκαιρία να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους, να παίξουν και να καθίσουν παρέα σε… «ησυχία», να χαλαρώσουν.
Σε αυτό το μάθημα, δίνεται η δυνατότητα στους γονείς, να γίνουν συνομήλικοι με τα παιδιά τους, να έρθουν σε επαφή με το «παιδί» που κρύβουν μέσα τους και να περάσουν μια ποιοτική ώρα μαζί τους, όπου θα συνδεθούν ουσιαστικά και με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Θα είναι μια ώρα αφιερωμένη στη γιόγκα, μαθαίνουμε αναπνοές, διαλογισμό, αλλά πάνω απ’ όλα, επιτυγχάνεται η προσωπική επαφή της μητέρας με το παιδί. Μια ξεχωριστή εμπειρία, εντελώς διαφορετική για τον καθέναν!
Αν αφήσουμε λοιπόν για λίγο στην άκρη το αυστηρό ημερήσιο πρόγραμμα και χαρίσουμε στον εαυτό μας και στα παιδιά μας τη χαρά του να απολαύσουμε παρέα, στιγμές χαλάρωσης και ηρεμίας, τότε τροφοδοτούμαστε με την απαραίτητη ενέργεια και ψυχική δύναμη για να συνεχίσουμε.
Ντάρια Γούτου
Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιοι είναι οι στόχοι σας στη ζωή και γιατί; Έχετε συνειδητοποιήσει ότι συχνά οι στόχοι μας αφορούν πράγματα που ναι μεν είναι για εμάς, αλλά που δεν εστιάζουν σε εμάς; Σκεφτείτε πόση ενέργεια, αγάπη, φαιά ουσία, προσπάθεια και χρόνο παράγουμε, διοχετεύουμε και ξοδεύουμε καθημερινά.
Το Coaching είναι ένα επάγγελμα ξεκάθαρα διαφορετικό από το consulting, το mentoring, τη συμβουλευτική ή τη θεραπεία. Η διαδικασία εφαρμόζεται με στόχο την επίτευξη συγκεκριμένων προσωπικών πλάνων, επιχειρηματικών στόχων, αλλά και γενικότερα στη φάση μετάβασης και αλλαγών που κάποιος επιθυμεί να πραγματοποιήσει σε κάθε τομέα της ζωής του όπως οι σχέσεις ή το επάγγελμα του. Μέσα από τη διαδικασία του coaching λαμβάνουμε υπόψη τι συμβαίνει τώρα, ανακαλύπτουμε τα εμπόδια ή τις προκλήσεις, και σε συνεργασία με τον πελάτη μας πάντα στήνουμε μαζί του το πλάνο δράσης του για να φτάσει εκεί που θέλει.
Οι επαγγελματίες coaches εξειδικεύονται σε πολλούς κλάδους: έτσι μπορούμε να μιλάμε για business coaching σε μικρή επιχείρηση, το προσωπικό life coaching αλλά και το career ή academic coaching για να αναφέρουμε μερικά.
Αν είστε ιδιοκτήτης μικρής επιχείρησης ή διευθυντής μεγάλου οργανισμού και θέλετε να μάθετε ποιος τύπος coaching ταιριάζει καλύτερα στις τρέχουσες ανάγκες σας, ρωτήστε τον εαυτό σας εάν χρειάζεστε εσείς ή το προσωπικό σας, στρατηγική ή προσωπική εξέλιξη.
Σε κάθε περίπτωση το Coaching είναι μια συμμαχία εμπιστοσύνης μεταξύ coach και πελάτη (coachee), που αποσκοπεί στην ενδυνάμωση και εξέλιξη του δεύτερου. Πιστεύουμε ότι ο coachee μας έχει τις δυνατότητες, τα χαρίσματα αλλά και τις απαντήσεις σε κάθε ερώτηση ή πρόκληση που καλείται να αντιμετωπίσει στη ζωή του και στόχος μας είναι να φέρουμε όλα αυτά στην επιφάνεια και να τον καταστήσουμε σίγουρο και αισιόδοξο να συνεχίσει, να εξελιχθεί, να επιτύχει και να έχει τελικά όσα αξίζει.
..............................................................................................................
Γιόγκα για μαμάδες και παιδιά!
Όταν κάνω γιόγκα και διαλογισμό με τα παιδιά μου, το απολαμβάνω! Τόσο εγώ, όσο και εκείνα διασκεδάζουμε και συνδεόμαστε με ένα διαφορετικό και συνάμα ξεχωριστό τρόπο, απ’ ότι αν παίζαμε ένα απλό παιχνίδι μεταξύ μας. Αυτή η καθημερινή εμπειρία με τους γιους μου, μου γέννησε την ιδέα της γιόγκα για μαμάδες και παιδιά.
Όταν κάνω γιόγκα και διαλογισμό με τα παιδιά μου, το απολαμβάνω! Τόσο εγώ, όσο και εκείνα διασκεδάζουμε και συνδεόμαστε με ένα διαφορετικό και συνάμα ξεχωριστό τρόπο, απ’ ότι αν παίζαμε ένα απλό παιχνίδι μεταξύ μας. Αυτή η καθημερινή εμπειρία με τους γιους μου, μου γέννησε την ιδέα της γιόγκα για μαμάδες και παιδιά.
Ένα μάθημα συναρπαστικό, όπου ο ένας θα νιώθει τον άλλο με ένα άγγιγμα και θα γνωρίζονται μεταξύ τους με έναν τρόπο μοναδικό. Στο συγκεκριμένο μάθημα γιόγκα, μαμάδες και παιδιά θα έχουν τη δυνατότητα να αφήσουν για λίγο στην άκρη τους ρυθμούς της καθημερινότητας, την ένταση και το άγχος να τα προλάβουν όλα.Θα έχουν την ευκαιρία να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους, να παίξουν και να καθίσουν παρέα σε… «ησυχία», να χαλαρώσουν.
Σε αυτό το μάθημα, δίνεται η δυνατότητα στους γονείς, να γίνουν συνομήλικοι με τα παιδιά τους, να έρθουν σε επαφή με το «παιδί» που κρύβουν μέσα τους και να περάσουν μια ποιοτική ώρα μαζί τους, όπου θα συνδεθούν ουσιαστικά και με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Θα είναι μια ώρα αφιερωμένη στη γιόγκα, μαθαίνουμε αναπνοές, διαλογισμό, αλλά πάνω απ’ όλα, επιτυγχάνεται η προσωπική επαφή της μητέρας με το παιδί. Μια ξεχωριστή εμπειρία, εντελώς διαφορετική για τον καθέναν!
Αν αφήσουμε λοιπόν για λίγο στην άκρη το αυστηρό ημερήσιο πρόγραμμα και χαρίσουμε στον εαυτό μας και στα παιδιά μας τη χαρά του να απολαύσουμε παρέα, στιγμές χαλάρωσης και ηρεμίας, τότε τροφοδοτούμαστε με την απαραίτητη ενέργεια και ψυχική δύναμη για να συνεχίσουμε.
Ντάρια Γούτου
----------------------------------------------------------------------------------
Πραγματική αλλαγή!
Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιοι είναι οι στόχοι σας στη ζωή και γιατί; Έχετε συνειδητοποιήσει ότι συχνά οι στόχοι μας αφορούν πράγματα που ναι μεν είναι για εμάς, αλλά που δεν εστιάζουν σε εμάς; Σκεφτείτε πόση ενέργεια, αγάπη, φαιά ουσία, προσπάθεια και χρόνο παράγουμε, διοχετεύουμε και ξοδεύουμε καθημερινά.
Σήμερα, αφιερώνουμε τον περισσότερο από τον καλύτερο μας εαυτό σε ένα σωρό πράγματα εκτός από εμάς τους ίδιους. Δεν θα ήταν υπέροχα να μπορούσατε να κρατήσετε μέρος όλων αυτών για εσάς; Το Coaching είναι ένας τρόπος να φέρετε πραγματική αλλαγή στη ζωή σας.
Ο προσωπικός σας Coach δεν είναι ένας φιλικός παθητικός ακροατής με τον οποίο μπορεί η ώρα να κυλήσει ευχάριστα.
Θα δουλέψει μαζί σας παραγωγικά και θα σας βοηθήσει να καταλάβετε τον εαυτό σας και τις ανάγκες σας, όπως επίσης να βάλετε προτεραιότητες στη ζωή σας. Να πραγματοποιήσετε τις αλλαγές που έχετε κατά νου, να δείτε τις εναλλακτικές σας και να θέσετε στόχους, να βάλετε σε εφαρμογή αποτελεσματικές στρατηγικές και πρακτικές για να πραγματοποιήσετε τους στόχους αυτούς και να κινητοποιηθείτε και να παραμείνετε συγκεντρωμένοι στους στόχους σας
Το Coaching είναι ένα επάγγελμα ξεκάθαρα διαφορετικό από το consulting, το mentoring, τη συμβουλευτική ή τη θεραπεία. Η διαδικασία εφαρμόζεται με στόχο την επίτευξη συγκεκριμένων προσωπικών πλάνων, επιχειρηματικών στόχων, αλλά και γενικότερα στη φάση μετάβασης και αλλαγών που κάποιος επιθυμεί να πραγματοποιήσει σε κάθε τομέα της ζωής του όπως οι σχέσεις ή το επάγγελμα του. Μέσα από τη διαδικασία του coaching λαμβάνουμε υπόψη τι συμβαίνει τώρα, ανακαλύπτουμε τα εμπόδια ή τις προκλήσεις, και σε συνεργασία με τον πελάτη μας πάντα στήνουμε μαζί του το πλάνο δράσης του για να φτάσει εκεί που θέλει.
Οι επαγγελματίες coaches εξειδικεύονται σε πολλούς κλάδους: έτσι μπορούμε να μιλάμε για business coaching σε μικρή επιχείρηση, το προσωπικό life coaching αλλά και το career ή academic coaching για να αναφέρουμε μερικά.
Αν είστε ιδιοκτήτης μικρής επιχείρησης ή διευθυντής μεγάλου οργανισμού και θέλετε να μάθετε ποιος τύπος coaching ταιριάζει καλύτερα στις τρέχουσες ανάγκες σας, ρωτήστε τον εαυτό σας εάν χρειάζεστε εσείς ή το προσωπικό σας, στρατηγική ή προσωπική εξέλιξη.
Σε κάθε περίπτωση το Coaching είναι μια συμμαχία εμπιστοσύνης μεταξύ coach και πελάτη (coachee), που αποσκοπεί στην ενδυνάμωση και εξέλιξη του δεύτερου. Πιστεύουμε ότι ο coachee μας έχει τις δυνατότητες, τα χαρίσματα αλλά και τις απαντήσεις σε κάθε ερώτηση ή πρόκληση που καλείται να αντιμετωπίσει στη ζωή του και στόχος μας είναι να φέρουμε όλα αυτά στην επιφάνεια και να τον καταστήσουμε σίγουρο και αισιόδοξο να συνεχίσει, να εξελιχθεί, να επιτύχει και να έχει τελικά όσα αξίζει.
Νάνσυ Μαλλέρου
------------------------------------------------------------------------------------
Το στοίχημα των πραγματικών επενδύσεων
Η ώρα του απολογισμού, είναι συνάμα και η ώρα της αλήθειας και όταν πλησιάζει, κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί των γεγονότων.
Η ώρα του απολογισμού, είναι συνάμα και η ώρα της αλήθειας και όταν πλησιάζει, κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί των γεγονότων.
Η Νέα Δημοκρατία και ο πρόεδρος της Κυριάκος Μητσοτάκης, ως εν αναμονή κυβέρνηση και προ των πυλών πρωθυπουργός, σήκωσαν ψηλά στην ατζέντα την προεκλογική περίοδο, το θέμα της προσέλκυσης επενδύσεων, συνδέοντας την ανάπτυξη της οικονομίας με την έλευση επενδυτών από το εξωτερικό. Το έκαναν σχεδόν εμμονικά, σε μια εξίσωση επενδύσεις = καλύτερες θέσεις εργασίας = έσοδα για το κράτος = περιθώριο ελαφρύνσεων.
Πράγματι, με το που ανέλαβαν τα ηνία της χώρας, ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης προχώρησε σε νομοθετικές παρεμβάσεις για την άρση της γραφειοκρατίας σε θέματα επιχειρείν, σε νέο αναπτυξιακό νόμο και σε νέο γύρο επαφών με ιδιώτες και διπλωμάτες κρατών που μπορούν να «ρίξουν χρήμα» στην Ελλάδα. «Ξεκολλούν οι επενδύσεις και αν πάρουν μπροστά όλες μαζί θα έχουμε κοσμογονία» δήλωσε ο Άδωνις σε συνέντευξη του στο πλαίσιο των εγκαινίων της ΔΕΘ, μεγαλώνοντας τις προσδοκίες και ξεχνώντας προφανώς ανάλογες δηλώσεις του παρελθόντος όπως το «θα έχουμε τόσες επενδύσεις που δεν θα ξέρουμε που να τις βάλουμε» του Ευκλείδη Τσακαλώτου, το «στρώσαμε κόκκινο χαλί για να έρθουν επενδύσεις» του Αντώνη Σαμαρά και πάει λέγοντας….
Επί της ουσίας, πλησιάζοντας στις 100 μέρες Μητσοτάκη στην κυβέρνηση, στον τομέα των επενδύσεων έχουν γίνει τα εξής: Ξεμπλοκάρισμα του Ελληνικού, στα χαρτιά και με Κοινή Υπουργική Απόφαση, αλλά με τις μπουλντόζες να καθυστερούν να πιάσουν δουλειά. Επίσης, δύο ακόμα επενδύσεις τουριστικού χαρακτήρα σε Κασσιόπη Κέρκυρας και Αφάντου Ρόδου και ο αναπτυξιακός νόμος, ο οποίος βρίσκεται σε διαβούλευση, ενώ επιταχύνεται η διαδικασία αδειοδότησης των επιχειρήσεις με τη δυνατότητα να λειτουργούν πριν δοθεί η άδεια. Τρεις επενδύσεις δηλαδή που «τρέχουν» εδώ και χρόνια και το αυτονόητο για την άρση της γραφειοκρατίας, να χρησιμοποιείται κατά περίσταση.
Κατά τα άλλα, υποσχέσεις για τοποθετήσεις χρημάτων από funds σε επιχειρηματικά projects, μένουν σε «φιλολογικό» επίπεδο, με εξαίρεση κάποιες πρωτοβουλίες στον Τουρισμό.
Προκειμένου λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε ολοκληρωτικά και αμετάκλητα κάποιες έννοιες, να αναφέρουμε το εξής: Επένδυση από το εξωτερικό σημαίνει να έρθουν κεφάλαια στη χώρα με αναπτυξιακή προοπτική, η οποία θα περιλαμβάνει δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, υποδομών, είσπραξη φορολογικών εσόδων από την επιχειρηματική δραστηριότητα, αναζωογόνηση της γύρω περιοχής. Επένδυση είναι να έρθει η Krupps, η Phillip Moris, η BMW, η Nestle ή η Apple και να φτιάξουν παραγωγικές μονάδες στην Αττική και στην Αχαία ή Logistics στην Ελευσίνα και την Ηγουμενίτσα. Επένδυση δεν είναι ούτε το ξεπούλημα της δημόσια περιουσίας, ούτε το «δώσε μου λεφτά για να σου τα ξαναδώσω».
Πράγματι, με το που ανέλαβαν τα ηνία της χώρας, ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης προχώρησε σε νομοθετικές παρεμβάσεις για την άρση της γραφειοκρατίας σε θέματα επιχειρείν, σε νέο αναπτυξιακό νόμο και σε νέο γύρο επαφών με ιδιώτες και διπλωμάτες κρατών που μπορούν να «ρίξουν χρήμα» στην Ελλάδα. «Ξεκολλούν οι επενδύσεις και αν πάρουν μπροστά όλες μαζί θα έχουμε κοσμογονία» δήλωσε ο Άδωνις σε συνέντευξη του στο πλαίσιο των εγκαινίων της ΔΕΘ, μεγαλώνοντας τις προσδοκίες και ξεχνώντας προφανώς ανάλογες δηλώσεις του παρελθόντος όπως το «θα έχουμε τόσες επενδύσεις που δεν θα ξέρουμε που να τις βάλουμε» του Ευκλείδη Τσακαλώτου, το «στρώσαμε κόκκινο χαλί για να έρθουν επενδύσεις» του Αντώνη Σαμαρά και πάει λέγοντας….
Επί της ουσίας, πλησιάζοντας στις 100 μέρες Μητσοτάκη στην κυβέρνηση, στον τομέα των επενδύσεων έχουν γίνει τα εξής: Ξεμπλοκάρισμα του Ελληνικού, στα χαρτιά και με Κοινή Υπουργική Απόφαση, αλλά με τις μπουλντόζες να καθυστερούν να πιάσουν δουλειά. Επίσης, δύο ακόμα επενδύσεις τουριστικού χαρακτήρα σε Κασσιόπη Κέρκυρας και Αφάντου Ρόδου και ο αναπτυξιακός νόμος, ο οποίος βρίσκεται σε διαβούλευση, ενώ επιταχύνεται η διαδικασία αδειοδότησης των επιχειρήσεις με τη δυνατότητα να λειτουργούν πριν δοθεί η άδεια. Τρεις επενδύσεις δηλαδή που «τρέχουν» εδώ και χρόνια και το αυτονόητο για την άρση της γραφειοκρατίας, να χρησιμοποιείται κατά περίσταση.
Κατά τα άλλα, υποσχέσεις για τοποθετήσεις χρημάτων από funds σε επιχειρηματικά projects, μένουν σε «φιλολογικό» επίπεδο, με εξαίρεση κάποιες πρωτοβουλίες στον Τουρισμό.
Προκειμένου λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε ολοκληρωτικά και αμετάκλητα κάποιες έννοιες, να αναφέρουμε το εξής: Επένδυση από το εξωτερικό σημαίνει να έρθουν κεφάλαια στη χώρα με αναπτυξιακή προοπτική, η οποία θα περιλαμβάνει δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, υποδομών, είσπραξη φορολογικών εσόδων από την επιχειρηματική δραστηριότητα, αναζωογόνηση της γύρω περιοχής. Επένδυση είναι να έρθει η Krupps, η Phillip Moris, η BMW, η Nestle ή η Apple και να φτιάξουν παραγωγικές μονάδες στην Αττική και στην Αχαία ή Logistics στην Ελευσίνα και την Ηγουμενίτσα. Επένδυση δεν είναι ούτε το ξεπούλημα της δημόσια περιουσίας, ούτε το «δώσε μου λεφτά για να σου τα ξαναδώσω».
Γιάννης Κορωναίος
Η ζωή μας, μια ειδική διαδρομή
Ποτέ μην πεις ποτέ! Είναι σαφές πως στο δύσκολο καθημερινό περιβάλλον όλοι μας δίνουμε τη μάχη. Σημαντικό όταν πέσεις να σηκωθείς χωρίς δεκανίκι και ακόμα και όταν το τοπίο είναι θολό, να έχεις τη δύναμη να ονειρεύεσαι.
Σε κάθε περίπτωση, θέλεις το σωστό άνθρωπο δίπλα σου. Το «συνοδηγό» που θα σε στηρίξει με συναίσθημα και θα σε εμπνεύσει ανιδιοτελώς για την καλύτερη επόμενη ημέρα.
Αγώνας με διάρκεια, στον οποίο το βάθος χρόνου είναι εκείνο που δίνει την υπεραξία, που μας ξεχωρίζει στην κοινωνία.
Η δική μας ευαισθησία συνδέεται με το μηχανοκίνητο αθλητισμό και αν ο Θεός μας είχε δώσει παιδιά εκεί θα τα καθοδηγούσαμε. Σε αυτό το πολύ ειδικό σχολείο όπως είναι το κάρτιγκ. Εκεί σε αυτές τις πολύ ειδικές ακαδημίες σε Ασπρόπυργο και Θεσσαλονίκη, θα εμπιστευόμασταν το παιδί μας. Διαδικασία που θα του χρησιμεύσει ευρύτερα στη ζωή του ακόμα και αν δεν εμπλακεί σε αγωνιστικό επίπεδο.
--------------------------------------------------------------------------------------
Ποτέ μην πεις ποτέ! Είναι σαφές πως στο δύσκολο καθημερινό περιβάλλον όλοι μας δίνουμε τη μάχη. Σημαντικό όταν πέσεις να σηκωθείς χωρίς δεκανίκι και ακόμα και όταν το τοπίο είναι θολό, να έχεις τη δύναμη να ονειρεύεσαι.
Σε κάθε περίπτωση, θέλεις το σωστό άνθρωπο δίπλα σου. Το «συνοδηγό» που θα σε στηρίξει με συναίσθημα και θα σε εμπνεύσει ανιδιοτελώς για την καλύτερη επόμενη ημέρα.
Αγώνας με διάρκεια, στον οποίο το βάθος χρόνου είναι εκείνο που δίνει την υπεραξία, που μας ξεχωρίζει στην κοινωνία.
Το οφείλουμε στους νέους. Αυτούς σεβόμαστε και αυτούς στηρίζουμε, δείχνοντας το δρόμο το σωστό. Ζούμε για τα παιδιά μας. Τους χρωστάμε όμορφες εικόνες με αρχές και προοπτική. Στην καθημερινή ζωή και σε κάθε μορφή αθλητισμού που καθαρίζει το μυαλό και μας κάνει δημιουργικούς και χρήσιμους.
Η δική μας ευαισθησία συνδέεται με το μηχανοκίνητο αθλητισμό και αν ο Θεός μας είχε δώσει παιδιά εκεί θα τα καθοδηγούσαμε. Σε αυτό το πολύ ειδικό σχολείο όπως είναι το κάρτιγκ. Εκεί σε αυτές τις πολύ ειδικές ακαδημίες σε Ασπρόπυργο και Θεσσαλονίκη, θα εμπιστευόμασταν το παιδί μας. Διαδικασία που θα του χρησιμεύσει ευρύτερα στη ζωή του ακόμα και αν δεν εμπλακεί σε αγωνιστικό επίπεδο.
Είπαμε. Η ζωή όλων μας, είναι μια ειδική διαδρομή, η οποία άλλοτε είναι ασφάλτινη και σε καλό οδόστρωμα, άλλοτε χωμάτινη, με ξαφνικές λακούβες. Όπως και να ‘χει, θα τη διασχίσουμε.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς!
Στράτης Χατζηπαναγιώτου,
''Στρατισίνο''
Η γραφή, η συγγραφή ως έρευνα ή ως τρόπος ζωής, ως μέσο έκφρασης, με την έμφαση που δίνει στη θεωρία και στην πράξη, καθησυχάζει το πνεύμα και διευρύνει, επεκτείνει τη σκέψη.
Στράτης Χατζηπαναγιώτου,
''Στρατισίνο''
----------------------------------------------------------------------------------------
Η γραφή, η συγγραφή ως έρευνα ή ως τρόπος ζωής, ως μέσο έκφρασης, με την έμφαση που δίνει στη θεωρία και στην πράξη, καθησυχάζει το πνεύμα και διευρύνει, επεκτείνει τη σκέψη.
Ανακαλώντας στη μνήμη μας τη διακήρυξη του Σωκράτη ''...ο ανεξέταστος βίος του βιωτός ανθρώπω...'' το North Pages, προσκαλεί τους εκφραστές μέσο της γραφής, απαλαγμένους από νόρμες, κανόνες και δημοσιογραφικά στερεότυπα να αθρογραφήσουν, να σχολιάσουν, να καυτηριάσουν και να επεκταθούν, αφήνοντας το προσωπικό τους στίγμα. Στο Guest Book, του North Pages, από εδώ και στο εξής, θα φιλοξενούνται "editorials" που θα νοούνται ως μία πραγματική και γνήσια προσωπική έκφραση των εμπνευστών τους.
