γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα
Όταν οι προτεραιότητες και οι ανάγκες παίρνουν τη θέση που τους αναλογεί στην ιεραρχία της ζωής, τότε δεν μένει παρά να επανατοποθετήσουμε την άποψη, ότι τα συμβάντα αξιολογούνται και κρίνονται, σύμφωνα με τη σοβαρότητας της στιγμής.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ανοίγει ο κύκλος της ζωής, η ανθοφορία της φύσης φουντώνει και τα λουλούδια πρωταγωνιστούν στο φιλόξενο, φιλικό μας περιβάλλον, αναδεικνύοντας ολόκληρη την παλέτα των χρωμάτων. Την 1η του Μάη, την καλωσορίζουμε, με ανοιχτές αγκαλιές, την προσμένουμε για τις αναδυόμενες μυριωδιές, τις ζεστές, αισθητές, καιρικές μεταβολές. Σκεφτόμενη τους αγώνες, τα κεκτημένα, τη δύναμη και τη δυναμική του αγωνίζεσθαι, αναρωτήθηκα. Μα σταματάει ο αγώνας καθημερινά; Όχι δεν σταματά, δεν πρέπει να σταματά.
Τη φετινή Πρωτομαγιά θα την εκτιμήσουμε όσο τίποτε άλλο, καθώς η έλλειψη της επαφής μας με τη φύση και το περιβάλλον, είναι αισθητή. Η κατακλυσμιαία εξάπλωση του Κορονοϊού στον κόσμο, δεν μας αφήνει περιθώρια, παρά μόνο για ευγνωμοσύνη των αγαθών που απολαμβάνουμε, της ομορφιάς που μας περιβάλλει και του τεράστιου συμπαντικού μεγαλείου. Τα γεγονότα στέκονται η αφορμή για να θυμηθούμε, να μην ξεχαστούμε. Το περιβάλλον είναι το σαλόνι μας, το οξυγόνο της ζωής μας. Δεν θέλουμε να το κοιτάζουμε απ' το μπαλκόνι μας, απ΄το τζάμι του παραθύρου μας. Θέλουμε να κυληθούμε πάνω του, να νιώθουμε τη γη που μας συνδέει. Όταν οι προτεραιότητές μας κακώς αλλάζουν, επαναριθμούμε τη λίστα των σημαντικών, των πρωταρχικών.
Μην ξεχνάμε αυτή τη λίστα να την ανανεώνουμε τακτικά!
Καλή Πρωτομαγιά!
