Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2020

Κοιτώντας το σχολείο...!


γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Η δημόσια εκπαίδευση βρίθει προσοχής. Η πλειοψηφία των ανθρώπων που την υπηρετούν, πέφτουν σε  "κενό" αγάπης, κάπως έτσι θα το χαρακτήριζα αναζητώντας τον πιο ταιριαστό όρο και δυστυχώς, λειτουργούν με αυτή την αντίληψη αρχαϊκής κοπής, που υποστηρίζει ότι η ατομική πρωτοβουλία, η ατομική προσπάθεια, δεν θα επηρεάσει το συνολικό αποτέλεσμα.  

Ο Στάθης Σπαθιάς, ο διευθυντής του 1ου Δημοτικού σχολείου Πεύκης, είναι ένα πρόσωπο που κομίζει μεν τον τίτλο, δίνει δε το παράδειγμα στους συναδέλφους του, εκείνους που έχουν κουραστεί από τα χρόνια δουλειάς, ναι σε εκείνους τους συναδέλφους του που κοιτούν το ρολόι τους για να φύγουν, καταθέτοντας όλο του το «είναι», όσα ψυχικά και ενεργειακά αποθέματα του απομένουν κάθε φορά, για να αναμετρηθεί με το καθεστώς και τη φιλοσοφία της δημόσια διοίκησης. 


Η αρχική ιδέα ήταν οι αίθουσες του σχολείου να έχουν ονομασία καλλιτεχνών. Παρόλο που αυτό δεν υλοποιήθηκε ως πρώτη σκέψη, το εγχείρημα με την τοποθέτηση σε όλες τις πόρτες του σχολείου Ελλήνων και ξένων ζωγράφων καλλιτεχνών, δεν αποτελεί μόνο μια πρωτοπόρα πρωτοβουλία του 1ου Δημοτικού Πεύκης και του διευθυντή της, αλλά ένα εγχείρημα που χαρακτηρίζεται από μεράκι, βαθιά αγάπη και προσφορά στο αντικείμενο της ευρύτερης μόρφωσης και παιδείας στα σχολεία.


Έργα των Γαίτη, Πικάσο, Γύζη, Φασιανού, Ιακωβίδη, Μίρο, Έσερ και πολλών άλλων εικαστικών καλλιτεχνών, κοσμούν τους διαδρόμους του σχολείου και η δασκάλα των εικαστικών τεχνών, δουλεύει μικρά project με τα παιδιά πάνω σε αυτά, εισάγοντας και ανοίγοντας στα παιδιά, μια τεράστια πόρτα γνώσης και καλλιτεχνικής ματιάς.


Η επιλογή της μουσικής στα διαλείμματα, η δημιουργία της σκακιέρας, όπου διοργανώνεται τουρνουά σκάκι ανάμεσα στα διαλείμματα των μαθημάτων, τα μουσικά σκαλιά στην είσοδο του σχολείου και η εξωτερική πόρτα που κατασκευάστηκε αναπαριστώντας μια βιβλιοθήκη, είναι κάτι διαφορετικό στα δεδομένα των δημόσιων σχολείων.


                                                                             
Είναι βέβαια γεγονός, ότι η απόσταση ανάμεσα στη σύλληψη μιας ιδέας, μιας σκέψης, μέχρι την πρακτική εφαρμογή και την ολοκλήρωσή της μοιάζει αγεφύρωτη, αν δεν εμπλουτιστεί με το μεράκι, με τη συνεργασία και τις συνέργειες για ένα κοινό σκοπό, με τη σπίθα για εκπλήρωση, για εξέλιξη και πρόοδο.
                                                     

Το "παγκάκι της φιλίας" έχει πλαισιωθεί με μια ιδέα και ένα μάτσο αρχές που συνθέτουν χαρακτήρες, "ανορθώνουν" προσωπικότητες. Τα παιδιά που κάθονται μόνα τους, που δεν έχουν φίλους, τα βοηθάμε, τα στηρίζουμε. Η διαφορετικότητα μας διδάσκει.
                                                                         

Στο 1ο Δημοτικό Πεύκης, ορισμένα σημεία και μεγάλα κομμάτια επιφανειών, επιμελήθηκε η ομάδα καλλιτεχνών που κάνει street art, "Urban Act", γιατί η λεπτομέρεια στη ζωή μας, πάντα κάνει τη διαφορά που μας ξεχωρίζει.
                                                                           

Το σχολείο και η εκπαίδευση είναι θεσμοί με πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μας και στη μετέπειτα πορεία μας. Είμαστε υποχρεωμένοι να εντρυφήσουμε και να δώσουμε το μέγιστο της προσοχής μας, των δυνατοτήτων, της παιδείας και της κουλτούρας που θα θέλαμε να έχουμε σε αυτά τα χρόνια και σε αυτή τη γενιά κατ' επέκταση. Τα παιδιά κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικού ενδιαφέροντος, μαθαίνουν. Αποτελούν δεξαμενές πληροφορίας. Αν τους δώσουμε καλοσύνη, θα αντιδράσουν με καλοσύνη και αντιστρόφως ανάλογα. 
             

Περισσότερες φωτογραφίες από το ''πολυδραστικό'' σχολείο
στο North Portfolio:
https://www.facebook.com/pg/Northpages/photos/?tab=album&album_id=749658778775782