Πότε θα πάμε τα παιδιά για καρτ;

'...Μια φράση που ακούω συχνά από πολλούς φίλους και αποτελεί έναυσμα για ένα ευχάριστο απόγευμα, ή ακόμη και μια σημαντική επένδυση...'

  

γράφει ο Τάκης Πουρναράκης

Είναι δεδομένο πως στα καρτ θα σε οδηγήσει το παιδί. Θα δει στο διαδίκτυο διάφορα με αυτοκίνητα, θα ονειρευτεί, θα δει F1, θα του γεννηθεί η ανάγκη να δοκιμάσει. Κάποιοι γονείς το μπερδεύουν με λούνα παρκ, δεν είναι. Οι πίστες καρτ είναι σχολεία όπου τα παιδιά σας μπορούν να μάθουν να οδηγούν ασφαλώς σε μια ηλικία που αφομοιώνουν πράγματα πολύ εύκολα. 

Πρόκειται για μια πολύ σημαντική επένδυση ώστε να γίνουν αύριο ασφαλείς οδηγοί στο δρόμο.

Όταν τα λέω αυτά πάλι κάποιοι γονείς μπερδεύονται με τους αγώνες: «Δε θέλω να κάνω το παιδί μου ραλίστα». Καμία σχέση, άλλο να μάθεις, άλλο να αγωνιστείς. Δε γίνονται όλα τα παιδιά που παίζουν μπάσκετ επαγγελματίες αθλητές. Βρεθήκαμε στον Ασπρόπυργο στο Speed Park με τα παιδιά ενός φίλου, ηλικίας 7 και 11 ετών. Μαζί και η 14χρονη κόρη μου που έχει παρακολουθήσει την ακαδημία καρτ του Ασπροπύργου. Αφορμή ήταν τα γενέθλια ενός παιδιού. Οι γονείς του αποφάσισαν να του κάνουν δώρο μερικά session στα καρτ.

Η ύπαρξη διθέσιων καρτ βοηθάει στο να γίνει σωστά η πρώτη επαφή: Να οι γραμμές, αυτό κοιτάμε, αυτό προσέχουμε απαλά με το τιμόνι, δοσολογία γκαζιού φρένου, λίγο απ’ όλα. Μετά την πρώτη αναγνωριστική βόλτα ώρα να δοκιμάσει. Ο μικρός μπορεί να κάνει και με το ηλεκτρικό καρτ που είναι πιο εύκολο. Ο μεγάλος δεν κρατιέται και δεν αποφεύγει τα λάθη. Επισημάνσεις από τους ειδικούς της πίστας, συζητήσεις, αναλύσεις και γρήγορα το παιδί συνειδητοποιεί πόσα έχει να μάθει: «...Μπορώ να έρθω στην Ακαδημία;...» ρωτά και οι γονείς κάνουν τις απαραίτητες κρατήσεις.

       

Κάπως έτσι ένα ακόμη παιδί μπαίνει σ’ ένα δρόμο που θα το οδηγήσει αύριο στο να γίνει πιο ασφαλής συνειδητοποιημένος οδηγός. Είναι δε βέβαιο πως όλη η οικογένεια θα ωφεληθεί απ’ αυτό όσον αφορά στις ασφαλείς μετακινήσεις της. 

Ακόμη και η κόρη μου που έχει αποκτήσει πλέον την ευχέρεια να οδηγεί στην πίστα, έμαθε σήμερα από το Γιώργο Λαζαράκο που κάθισε συνοδηγός στο διθέσιο μαζί της. 

Ήταν μια εποικοδομητική μέρα.

Η τέχνη της υποκριτικής!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα 

Η υποκριτική είναι μια τέχνη που για να την εξασκήσεις προϋποθέτει γνώση της αλήθειας. Γνώση της πραγματικότητας, των γεγονότων που έχουν συμβεί και τα οποία δεν μπορούν να αμφισβητηθούν για κανένα λόγο και με κανένα τρόπο, έτσι ώστε να καταστρώσεις στη συνέχεια το σχέδιο ελιγμού, κωλοτούμπας, αναδίπλωσης κοινώς σε γλωσσάρι πολιτικής συνεννόησης. 

Όταν λοιπόν τα γεγονότα έρχονται για να σε διαψεύσουν κάθε φορά, είναι τουλάχιστον βλακώδες, αν μη τι άλλο εξοργιστικό, να υιοθετείς το ρόλο του θύματος και να ζητάς και τα ρέστα. Αυτό το θεατρινισμό τολμούν και παίζουν σύσσωμες οι αυτοδιοικητικές αρχές, όλων των βαθμίδων, αναφέροντάς μας εκ των υστέρων ότι οι ευθύνες που τους αποδίδονται για το φιάσκο της χιονοθύελλας «Ελπίς», είναι πολλαπλάσια μεγαλύτερες όσων τους αναλογούν, συγκριτικά με τις παροχές και τις δυνατότητες που τους παρέχονται από το κράτος και την κεντρική διοίκηση.

                                                                                  

 «Δεν έχουμε μηχανήματα, δεν έχουμε προσωπικό….δεν…, δεν…, δεν...», διατείνονται ενωμένοι με μια φωνή οι δήμαρχοι. Ήταν πρωτοφανές αυτό που συνέβη και άλλα τέτοια βαρύγδουπα, επιστώντας την προσοχή στην επόμενη μέρα, στο θα… Στο τι θα πρέπει να κάνουν δηλαδή, ουτοσώστε την επόμενη φορά που ένα τέτοιας φύσης καιρικό φαινόμενο που θα πλήξει με τόση ανελέητη σφοδρότητα και μανία την περιοχή, να είμαστε προετοιμασμένοι. Μπλα, μπλα, μπλα...Τώρα μας τα λέτε αυτά αγαπητοί δήμαρχοι και περιφερειάρχες, υπουργοί και πρωθυπουργέ; Χθες άλλα μας λέγατε...Και εν πάσει περιπτώσει, στις συνεδριάσεις σας με τον κεντρικό φορέα, αναρωτιέμαι, βρέθηκε κάποιος δήμαρχος, η περιφέρεια, να εκφράσει τις ενστάσεις του, το πρόβλημα που διαφαίνονταν ότι υπήρχε τόσα χρόνια; Γιατί είναι πολλά τα χρόνια που το όποιο πρόβλημα έχει επικαθήσει, διογκώνεται και μεγαλώνει...

Με ομόφωνη απόφασή του λοιπόν, το Δ.Σ της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας, εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει μεταξύ άλλων ότι: «Δεν μπορούμε να ανεχτούμε τον υποβιβασμό του ρόλου της Αυτοδιοίκησης, να αποτελεί διαχρονικά το εξιλαστήριο θύμα ακόμη και για ευθύνες που δεν της αναλογούν. Οι Περιφερειακές αρχές της χώρας τάσσονται υπέρ ενός ριζικά νέου στρατηγικού σχεδιασμού για την Πολιτική Προστασία, με ουσιαστικό τον ρόλο της Αυτοδιοίκησης. Είναι η ώρα για μια νέα προσέγγιση, βασισμένη στο αποκεντρωμένο μοντέλο, με ξεκάθαρες αρμοδιότητες για κάθε εμπλεκόμενο φορέα, με τη στήριξη του κεντρικού κράτους στο πλαίσιο παροχής πρόσθετων πόρων, υποδομών, μέσων και προσωπικού στην Αυτοδιοίκηση, για την εκπλήρωση των απαιτήσεων της κοινωνίας».

Η πολιτική προστασία της χώρας υποτίθεται ότι είναι το αρμόδιο κεντρικό, επιτελικό όργανο που συντονίζει τις επιχειρήσεις. Αυτό υποτίθεται ότι κάνει. Τι πρέπει τώρα να γίνει καλύτερα με τη δημιουργία αυτού του υπερυπουργείου; Καλύτερη οργάνωση, καλύτερος συγχρονισμός μεταξύ των φορέων και πιο ευδιάκριτη ανάθεση τομέων ευθύνης; Αυτό δεν υποτίθεται ότι υπάρχει ήδη με τη δημιουργία του εξαρχής; Είναι λοιπόν εξοργιστική η ανικανότητα, η αναποτελεσματικότητα, η αδιαφορία, η έλλειψη εργατικότητας γιατί προφανώς περί αυτού πρόκειται, των προσώπων για τις θέσεις που υπηρετούν και γενικότερα είναι λυπηρό και θλιβερό το γεγονός της απαξίωσης της χώρας. Η ειρωνεία των απαντήσεων και των ανακοινώσεων γενικότερα της επόμενης ημέρας, επιστρέφει πολλάκις λοιπόν, σε όλους αυτούς τους "ομήρους των ευθυνών τους" αυτής της λάθος παραγόμενης πολιτικής σκέψης σε αυτή τη χώρα. 

Η ειρωνεία της τηλεκπαίδευσης!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα 

Έσπευσαν οι εκπαιδευτικοί στην Αττική και στις περιοχές που επλήγησαν από το χιονιά "Ελπίς" να φτάσουν κακήν κακώς, καταβάλλοντας αξιότιμες προσπάθειες να προσεγγίσουν την Τετάρτη το πρωί τα σχολεία για να κάνουν τηλεκπαίδευση, μόλις για να έρθουν αντιμέτωποι με την αδυναμία εκτέλεσης της υπουργικής οδηγίας, λόγω των καιρικών συνθηκών.

Οι υποδομές των σχολείων υπολειτουργούσαν, τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών "ασθενούσαν" λόγω φυσικών καταστροφών, συμπεριλαμβανομένου στις παραπάνω παραμέτρους που δεν ελήφθησαν σοβαρά υπόψιν για την πανάκεια της τηλεκπαίδευσης από το υπουργείο, το γεγονός ότι τα δημόσια σχολεία δυστυχώς γι' αυτήν την πραγματικότητα, υπολείπονται εξοπλισμού, σύγχρονων ηλεκτρονικών υπολογιστών, γρήγορων συνδέσεων internet, για να καλυφθούν τουλάχιστον οι  βασικές ανάγκες των εκπαιδευτικών για την πραγματοποίηση της τηλεκπαίδευσης.

Όλα τα παραπάνω, συνθέτουν έναν ερασιτεχνισμό και μια προχειρότητα στην αντιμετώπιση της δημόσιας εκπαίδευσης, εν προκειμένω, σύμφωνα και με τις καταγγελίες των Ομοσπονδιών των Εκπαιδευτικών, αλλά όπως διαφαίνεται ξεκάθαρα πια, όσο τα δημόσια συστήματα εκπαίδευσης, υγείας, πρόνοιας και πολιτικής προστασίας, δεν αντιμετωπίζονται πλέον με τη δέουσα βαρύτητα και την πρέπουσα σημασία από την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία, θα στέκονται καταπέλτης και θα συμπαρασύρουν με πολιτικό κόστος κάθε κομματική ηγεσία που αρνείται να επενδύσει  για τον εκσυγχρονισμό των υπηρεσιών του κράτους. 

Είναι περισσότερο κατάφωρα οφθαλμοφανές από ποτέ, ότι η απαξίωση των δημόσιων υποδομών, η μη ανανέωση και η μη στήριξη της δημόσια παροχής υπηρεσιών σε όλους τους τομείς, απαξιώνει την κρατική και πολιτισμική μας υπόσταση ως χώρα. Είναι επίσης φανερό, ότι οι απαιτήσεις για την αντιμετώπιση των αλλαγών του κλίματος στη Μεσογειακή ζώνη, έχουν αλλάξει, συμπέρασμα που σημαίνει ότι δεν έχουμε ξεμπερδέψει με τα ακραία καιρικά φαινόμενα στην ευρύτερη περιοχή μας. Είναι σίγουρο ότι από εδώ και στο εξής θα είναι πια σύνηθες και κατά την Καλοκαιρινή περίοδο, αλλά και κατά τη Χειμερινή, οπότε η οχύρωση του κράτους με επιπλέον μηχανήματα έργου, η οργάνωση των συναρμόδιων φορέων, η συνεργασία, ο συντονισμός, των αρχών μεταξύ τους, αλλά πάνω απ' όλα η σοβαρότητα που καλούνται να επιδεικνύουν τα πρόσωπα, με τις ευθύνες που τους αναλογούν και τη δουλειά που πρέπει να παρουσιάζουν, καθιστά το έργο προσφοράς των αιρετών κρίσιμης σημασίας, αλλά τυγχάνει στις μέρες μας πλέον και πιο αυστηρής αξιολόγησης από τους πολίτες. 

Η ''Ελπίς'' ήρθε, η ελπίδα θα αργήσει!

γράφουν: Πέτρος Καστορίνης, Ανδρονίκη Παντιώρα

Η Ελλάδα, αργά ή γρήγορα μετά από χρόνια, θα αφήσει τα μνημόνια πίσω της και το μεγάλο ψυχικό και οικονομικό κόστος της πανδημίας, θα αποτελεί ένα μακρινό παρελθόν.

Το οφθαλμοφανές όμως έλλειμμα παιδείας, νοοτροπίας, κουλτούρας και της ψυχοσύνθεσής μας, δύσκολα θα μας αφήσει να πάμε μπροστά και να γίνουμε ισάξιοι και ισότιμοι των υπολοίπων Ευρωπαίων πολιτών, ή τέλος πάντων ολοκληρωμένοι πολίτες αυτού του κόσμου, με δικαιώματα μεν, αλλά και κυριαρχικές ανεπιφύλακτα, υποχρεώσεις.
    

Κι αυτό γιατί η πολιτική νοοτροπία μας, συνεπικουρούμενη πλειοψηφικού μέρους της δημοσιουπαλληλικής, αποτελεί το αποκύημα μιας λανθάνουσας σκέψης που δεν μας οδηγεί στο κατώφλι μιας αντίληψης, που να μας διδάσκει το πώς να σκεφτόμαστε, να μαθαίνουμε τον τρόπο δηλαδή βάση μιας λογικής αλληλουχίας σκέψεων και συνάψεων και όχι το τι να σκεφτόμαστε, ανάλογα με την εκάστοτε συμφέρουσα συγκυρία και που στο τέλος όταν όλα τα δύσκολα θα έχουν περάσει, εμείς θα έχουμε βγει σοφότεροι από τα διδάγματα των περιστάσεων. Δυστυχώς, όταν δεν βλέπουμε τη συνολική εικόνα, αλλά την προσκαιριακή, είμαστε πάντα χαμένοι και ποτέ μα ποτέ κερδισμένοι.

Από χθες χιονίζει σε όλη την ανατολική χώρα, χιονίζει και στην πρωτεύουσα και όλοι οι φορείς ήταν προετοιμασμένοι, μαθημένοι από την περσινή επίσκεψη της ''Μήδειας''. Έτοιμοι, στις επάλξεις, περιμένοντάς την "Ελπίδα", για να αδράξουν την ευκαιρία να πανηγυρίσουν για το γεγονός ότι την αντιμετώπισαν! Δυστυχώς όμως και πάλι η λανθάνουσα πολιτική νοοτροπία, προέτρεξε της διανοίας τους! Πριν ακόμη όλοι να δηλώσουν έτοιμοι, η ''Ελπίς'', κατέλαβε την ανοχύρωτη χώρα, ακόμα και την πρωτεύουσα. Κεντρικές αρτηρίες έκλεισαν, συγκοινωνίες σταμάτησαν μέχρι και η επικοινωνία με το αεροδρόμιο της πόλης διακόπηκε.

                                                                           

Πολίτες, εργαζόμενοι, εισήλθαν από χθες από τις 12.00, νωρίς το μεσημέρι στην Αττική οδό, καθώς η χιονόπτωση είχε αρχίσει να "αγριεύει", προκειμένου να επιστρέψουν σπίτια τους από τις εργασίες τους. Ο ιδιωτικός, κλειστός τύπου δρόμος, επέτρεπε σε όλους τους διερχόμενους τη διέλευση των οχημάτων σύμφωνα με τις μαρτυρίες των πολιτών και λίγα μέτρα παρακάτω τα αυτοκίνητα ακινητοποιούνταν, δεν μπορούσαν να συνεχίσουν την πορεία τους λόγω της πυκνής και έντονης χιονόπτωσης και λόγω του χιονιού που είχε ήδη πέσει στο δρόμο.  

                                                                                 

Σταματώντας όλοι, χρόνο με το χρόνο, προκλήθηκε λίγη ώρα μετά ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα κατά μήκος της Αττικής οδό, όπου σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Τροχαίας 1.800 αυτοκίνητα και 3.500 άνθρωποι απεγκλωβιστήκανε σήμερα Τρίτη από αυτό το αλπικό σκηνικό τρόμου και ακόμα υπάρχουν αρκετοί που στέλνουν εκκλήσεις βοήθειας στα μέσα ενημέρωσης, στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις. Στο σύνολό της η ανατολική Αττική στα μεγαλύτερα κομμάτια της έχει προβλήματα ηλεκτρικού ρεύματος. Άνθρωποι είναι στα σπίτια τους χωρίς ρεύμα για δεύτερη ημέρα, μες το κρύο και την παγωνιά και οι δημόσιες υπηρεσίες δεν απαντούν στις τηλεφωνικές γραμμές, οι υπάλληλοι αποκρίνονται ότι δεν ξέρουν πως να βοηθήσουν. Ο ΔΕΔΔΗΕ προφανώς και έχει ελλιπής στελέχωση. Πότε θα το δούμε αυτό; Πόσες ημέρες επιπλέον χρειάζεται, σε έκτακτες συνθήκες να περιμένουμε αποκατάσταση ζημιών και βλαβών για να το εννοήσουμε;

                                                                               

Η ''Ελπίς'' ήρθε και η ελπίδα πως η νοοτροπία μας θα αλλάξει θα αργήσει πολύ, ίσως δεν θα έρθει ποτέ σε αυτό το κομμάτι του πλανήτη. Θα αναφέρουμε χαρακτηριστικά, ένα μικροπρεπές παράδειγμα, από τη σφαίρα της ενημέρωσης που συνέβη σε ραδιοφωνικό σταθμό, όταν ακούστηκε κριτική δημοσιογράφου όπου ανέφερε αποσβολωτικά ότι ''...Οι οδηγοί φταίνε για τις ακινητοποιήσεις, γιατί δεν φοράνε στα αυτοκίνητά τους, ειδικά (Για το χιόνι) ελαστικά..."

Δεν θα αλλάξει ποτέ αυτή η χώρα γιατί απλά σκεφτόμαστε και αντιμετωπίζουμε τα πράγματα όπως μας βολεύει! Η λειτουργία του κράτους πραγματικά, σε τα όλα τα επίπεδα και σε όλες του τις βαθμίδες, είναι απογοητευτική, είναι λυπηρή και δυστυχώς, όσες φορές χρειάστηκε να αναλάβει δράση, σε έκτακτες καταστάσεις επείγουσας λύσης, έχουμε μείνει αποκαρδιωμένοι να παρακολουθούμε την κάθε "απίθανη" εξέλιξη και αυτό μάλλον είναι θέμα νοοτροπίας, είναι θέμα τρόπου εργασίας, είναι θέμα απαξίας; Είναι πάντως ένα σοβαρό θέμα.

'Έρχεται Χειμώνας βαρύς!

γράφει ο Πέτρος Καστορίνης

Κάθε εποχή έχει τη δική της γοητεία. Τα σκήπτρα στην κούρσα της γοητείας των εποχών κρατάει ο χειμώνας και απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή όταν οι καιρικές συνθήκες αγγίζουν τα άκρα.

Έρχεται λοιπόν Χειμώνας βαρύς, με χιόνια και ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες στην Αττική, συνθήκη στην οποία δεν είμαστε και πολύ συνηθισμένοι, εμείς οι κάτοικοι της πρωτεύουσας. Παρόλ' αυτά, οι χαμηλές θερμοκρασίες, το κρύο και οι πολικές θερμοκρασίες, μπορούν να αποτελέσουν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να μείνουμε σπίτι, να ξεκουραστούμε και να φροντίσουμε τον εαυτό μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα όσο το δυνατόν καλύτερα. Εκτός λοιπόν από την οικογενειακή θαλπωρή και τη ζεστασιά του προσωπικού μας χώρου, που θα μας κάνει να νιώσουμε όμορφα, όσο κι αν το κόστος της ενέργειας έχει φτάσει στα ύψη και στο τέλος θα φυσάμε και δεν θα κρυώνει ο λογαριασμός που θα χρειαστεί να πληρώσουμε, ας αδράξουμε τη στιγμή, να φροντίσουμε παράλληλα και τον οργανισμό μας.  

Για να αντιμετωπίσουμε το κρύο χρειάζεται να έχουμε χτίσει έναν γερό και ''ετοιμοπόλεμο'' ανοσοποιητικό. Για να φτάσουμε υψηλά επίπεδα υγείας στον οργανισμό μας, χρειάζεται απαραίτητα να ενισχύσουμε την άμυνα μας, ιδιαίτερα αυτή την εποχή της πανδημίας. Ο πιο απλός και εύκολος τρόπος είναι η σωστή διατροφή, στην οποία οπωσδήποτε συμπεριλαμβάνονται και τα συμπληρώματα βιταμινών και μετάλλων. Τις ημέρες του κρύου είναι προς όφελός μας, να καταναλώνουμε σχεδόν κάθε 3 ώρες, μικρά γεύματα, έτσι ώστε ο οργανισμός μας να κάνει καύσεις και να λειτουργεί σε πιο υψηλούς ρυθμούς. Οι θερμίδες από το φαγητό είναι ένας πολύ καλός σύμμαχος σε αυτό. Πίνουμε ζεστά ροφήματα, με αντιοξειδωτικά βότανα και τονωτικές σοκολάτες, ζεστές σούπες, καυτερές, πικάντικες και πιπεράτες, με ποικιλία λαχανικών της προτίμησής μας, που μας φτιάχνουν και τη διάθεση. 

Στην "απέραντη όχθη" όμως, στέκει το δύσκολο έργο της Πολιτικής Προστασίας, της πρόληψης και προστασίας των πολιτών από τη δίνη των καιρικών φαινομένων. Πέρσι η επίσκεψη της Μήδειας, μας έδωσε μία γερή γεύση  της προετοιμασίας και της ετοιμότητας που καλείται πάλι, για άλλη μία φορά ο κρατικός μηχανισμός να βρίσκεται για τη νέα ''επίσκεψη'' του σκληρού Χειμώνα. Η φετινή "Ελπίς", αναζητείται. Ας ελπίσουμε σε μικρής έκτασης ζημιές, καταστροφές, από το πέρασμα της "Ελπίς"  

Σαν σήμερα πριν από τρία χρόνια!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα 

Γενέθλια ημέρα η σημερινή, για το North Pages, σαν σήμερα, τρία χρόνια πριν, ξεκινήσαμε να αποτυπώνουμε την πληροφορία με απαρέγκλιτα εικαστική ματιά, αναδεικνύοντας και στοχεύοντας στην αισθητική και στην καλλιτεχνική πλευρά των γεγονότων, που συνήθως κρύβονται κάπου δίπλα στο προφανές.  

Δηλώσαμε οπαδοί του πολιτισμού, του αθλητισμού, της πολιτικής και της κοινωνίας, καταθέτοντας ανελλιπώς άποψη. Άποψη που χαϊδεύει, που περνά αθόρυβα. Χωρίς να κακοποιεί, να επιτίθεται, να προσβάλλει. Όπως το αεράκι που φυσά και αισθάνεσαι την κατεύθυνση, πάντοτε δίνοντας έμφαση στην εικόνα. Αφοπλιστική, να παγιδεύει. 

Δίνοντας λοιπόν ένα στίγμα προθέσεων και υποθέσεων, με κινητήριο δύναμη ανέκαθεν την ποιότητα, αποφεύγοντας προκλήσεις και υπερβολές, προβάλλουμε ένα χώρο γεωγραφικά της Αττικής, το βόρειο τομέα της, που έχει ακόμα πολλά να προσφέρει στον άνθρωπο, στην εκπαίδευσή του και στη διαμόρφωση του ήθους του και της καλαισθησίας του περαιτέρω. 

Διαλέξαμε μια εικόνα μοναδική, καταπληκτική, από τις γυμναστικές επιδείξεις στο Αθλητικό Κέντρο του Νέου Ψυχικού, τον Ιούνιο του 2019, που φημίζονται για τη χάρη τους και το στόμφο τους. Με επίκεντρο τα παιδιά, κατά συνέπεια τους γονείς και τη διαπαιδαγώγηση τους, το σημείο κλειδί από το οποίο εξαρτάται η πορεία του έθνους μας και το μέλλον του τόπου μας, ως λάτρης, υπέρμαχος του ιδεώδους και των αρχών του αθλητισμού, μου κεντρίζει το ενδιαφέρον η προετοιμασία των αθλητών και αθλητριών για τη διεξαγωγή μιας αθλητικής παράστασης. 

Με τρελαίνει η διαδικασία του βαψίματος, του χτενίσματος, οι απίθανες φανταχτερές στολές που λάμπουν και τονίζουν τις χορευτικές κινήσεις, προκειμένου να είναι όλα άψογα κατά τη διάρκεια του σόου. Αλλά πάνω απ' όλα με ενθουσιάζει η επιστράτευση μέχρι και της τελευταίας σπιθαμής πείσματος, θάρρους, συγκέντρωσης, τακτικής, τεχνικής, προετοιμασίας, ανειλιπούς προπόνησης, στόχευσης και δύναμης ψυχής για να έρθει εις πέρας και να στεφθεί με απόλυτη επιτυχία ένα  μεγάλο αθλητικό γεγονός, ολοκληρώνοντας αλάθητα, ο καθένας ξεχωριστά, το ρόλο του. 

Σκέφτομαι, αν κάθε μέρα είχαμε να δώσουμε μια παράσταση, παρουσία πλήθους θεατών, είναι αλήθεια ότι θα κάναμε όλη αυτή την προετοιμασία για να παρουσιάσουμε ένα τέλειο αποτέλεσμα. Διερωτώμαι όμως ακόμη, μήπως δίνουμε τελικά καθημερινά μία παράσταση ο καθένας στη δική του ζωή και στο δικό θέατρο, έχοντας μάλιστα την ψευδή πεποίθηση ότι η παράστασή του, δεν έχει θεατές; Αν πειστούμε με κάποιο τρόπο ότι ο κάθε ένας από εμάς είναι το θέαμα στο θέατρο της δικής του ζωής, ίσως να μην ήταν τόσο αδιάφορος για την ουσία του φαίνεσθαι και του "είναι". Αναρωτιέμαι...ίσως! 

Μια Κυριακάτικη βόλτα στα βόρεια!

Η Κυριακή είναι μια όμορφη, ιδιαίτερη ημέρα. Η ένταση έχει σβήσει και οι ρυθμοί της εβδομάδας έχουν πέσει. Είναι μια ημέρα ξεκούρασης που ενδείκνυται για βόλτες, περιπάτους, εκδρομές, ιδανική για να απολαύσουμε στιγμές οικογενειακής χαλάρωσης, παρέα με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα.

Είναι η ημέρα που ξέρεις ότι το σύμπαν σου παραχωρεί το χρονικό περιθώριο, το αβάντζο, για να προγραμματίσεις τις δουλειές και τα ραντεβού της επόμενης εβδομάδας. Είναι η νόμιμη, η απενοχοποιημένη αναβολή, η παύση κάθε εργασίας, κάθε επαγγελματικής σκέψης. Οι άνθρωποι είναι πιο ήρεμοι, λίγο πιο καλοί. Ακόμη και εκείνοι που εργάζονται τις Κυριακές, όπως εμείς οι δημοσιογράφοι και αρκετοί άλλοι κλάδοι, έχω την εντύπωση ότι διέπονται από διαφορετική ψυχολογία, αν μη τι άλλο. Η βόρεια Αττική έχει τη χάρη της στις Κυριακάτικες βόλτες. Η πόλη έχει άλλη όψη, πιο ατμοσφαιρική, με πολλά μέρη, γνωστά και άγνωστα, κρυφά και φανερά, με ιδανικές επιλογές που θα προσδώσουν στην Κυριακή μας μια νότα ξεχωριστή, Κυριακάτικη. Ελάτε να πάμε μια Κυριακάτικη βόλτα, βόρεια! 

                                                                           

Η Κηφισιά αποτελεί σημείο αναφοράς στα βόρεια, ιστορική έδρα -υιοθετώντας τον όρο - των βορείων προαστίων. Το κέντρο, η Πλατεία Πλατάνου, με το γνωστό Άλσος στο κάτω της μέρος, η οδός Κασαβέτη με τον εντυπωσιακό πεζόδρομο, η οδός Λεβίδου και η Κολοκοτρώνη, συνδέουν το κέντρο της Κηφισιάς με το Κεφαλάρι. Η βόλτα αυτή, απόστασης περίπου ενός χιλιομέτρου, περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της εμπορικής δραστηριότητας της πόλης, με εκατοντάδες brands και καταστήματα να εκτίθενται καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής στην οποία παράλληλα θα βρείτε ότι γαστρονομική αναζήτηση επιθυμείτε! Φυσικά ο ''Βάρσος'' το παραδοσιακό γαλακτοζαχαροπλαστείο που από το 1892 αποτελεί το σήμα κατατεθέν της ποιότητας και της γεύσης στην Κηφισιά, δεν περιμένει όπως είναι επόμενο να ''συστηθεί'' από το κείμενο αυτό, αφού η φήμη του φτάνει σε όλη την επικράτεια!

                                                                                     

Η Κηφισιά πέρα από την σύγχρονη εμπορική δραστηριότητα, διατηρεί πάντα την παλιά αρχοντική ''πατίνα'' σε όλα τα χρόνια που περνούν. Από τότε που τα σπίτια ήταν λίγα και αποτελούσε τόπο διακοπών για τους κατοικούντες στην Αθήνα. Η σημερινή της εικόνα χαρακτηρίζεται από τα αψόγως διατηρημένα, παλιά αρχοντικά σπίτια, που στέκουν ως αλώβητα, στο πέρασμα του χρόνου. Μάλιστα, μια βόλτα με άμαξα, μόλις οι τελευταίες δύο ή τρεις που έχουν απομείνει από την παλιά εποχή, θα σας μείνει αξέχαστη! Από την πληθώρα των μεγαλοπρεπών ξενοδοχείων που είχαν δημιουργηθεί για να εξυπηρετούν των παραθερισμό των Αθηναίων, πολλά από αυτά σήμερα έχουν εκμοντερνιστεί και ιδιαίτερα στα πέριξ του πάρκου Κεφαλαρίου, τα οποία προσφέρουν υπηρεσίες υψηλού τουριστικού στάτους!

                                                                                           

Σε μικρή αντίστοιχα απόσταση από το Κεφαλάρι, από την Πλατεία Πλατάνου κινούμενοι βορειοδυτικά, στην περιοχή Στροφυλίου και στην κυριολεξία ανάμεσα σε ιστορικά αρχοντικά, συναντάμε τον ΑΟΚ. Ο Αθλητικός Όμιλος Κηφισιάς που ιδρύθηκε το 1932 αποτελεί ένας από τους ιστορικότερους αθλητικούς συλλόγους. Οι εγκαταστάσεις του εκτείνονται σε μία καταπράσινη έκταση 16 στρεμμάτων και σε αυτήν λειτουργούν τα τμήματα αντισφαίρισης και σκακιού! Σε πέντε χωμάτινα γήπεδα τένις υψηλών προδιαγραφών, αθλούνται τα τακτικά εγγεγραμμένα μέλη και οι αθλητές του ΑΟΚ, ενώ παράλληλα, για τις ανάγκες εκμάθησης χρησιμοποιούνται δύο επιπλέον γήπεδα προπόνησης από τους μαθητές της Σχολής και της Ακαδημίας. Το ανανεωμένο ΑΟΚ Restaurant-Cafe σε έναν εξαίρετο χώρο, συμπληρώνει το μοναδικό περιβάλλον πρασίνου, προσφέροντας αυθεντικές και παραδοσιακές γευστικές εκδοχές!

                                                                                          

Κατηφορίζοντας από το κέντρο της Κηφισιάς για την Νέα Κηφισιά μέσω της Εμμανουήλ Μπενάκη, Χαριλάου Τρικούπη, Ελαιών και λίγο πριν φτάσουμε στην Εθνική οδό, κάνουμε στάση, στην οδό Ιλισίων, αριστερά μας, στο ''Τσι Τσι''! Ήρθε η ώρα να ικανοποιήσουμε τις γαστρονομικές μας αδυναμίες. Αυτό που εντυπωσιάζει στο ''Τσι Τσι'' από την πρώτη στιγμή είναι η φυσική ευγένειά των ανθρώπων του, η υπομονή και η φιλοξενία που διαθέτουν, καθώς και η ικανότητά τους να μας κάνουν να αισθανόμαστε οικεία. Τα υπόλοιπα είναι απλά. Από ένα τυλιχτό σουβλάκι έως μία σταβλίσια μπριζόλα, από μία σπάνια Μεσογειακή σαλάτα έως μία Σπιτική Τυροκαυτερή το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο: Μέθη γεύσεων και παλινωδία αισθήσεων!

                                                                                 

Κατεβαίνοντας τη λεωφόρο Κηφισίας από την Κηφισιά, θα συναντήσουμε δεξιά μας το αστικό Μαρούσι, με τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που εδράζονται στην περιοχή, το οποίο παραδόξως στον εσωτερικό του ιστό, διατηρεί χαμηλή δόμηση και το κέντρο του κρατά μια παραδοσιακή φυσιογνωμία, με μικρές και μεγαλύτερες εμπορικές επιχειρήσεις. Το πάρκο του Αμαρουσίου, πίσω από τη λεωφόρο Κηφισίας, έχει ανακαινιστεί προσφάτως και αποτελεί έναν ιδανικό χώρο αναψυχής στο κέντρο της πόλης, που προσφέρεται για ποδηλατικούς περιπάτους και βόλτες για παιδιά και κάθε λογής ηλικίες. 

                                                                                           

Γυρνώντας και εξερευνώντας, μέσα στους δρόμους του Αμαρουσίου, πέσαμε πάνω σε μία ασυνήθιστη για τα ελληνικά δεδομένα παρέμβαση. Μια δράση με θετικό πρόσημο, δρομολογημένη από το δήμο και τον Αντιδήμαρχο Νέας Γενιάς, Εθελοντισμού, Απασχόλησης και Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, Γιάννη Ιωαννίδη, με την υποστήριξη του Δημάρχου Αμαρουσίου Θεόδωρου Αμπατζόγλου. Οι Loonatiks Design Crew, ο Δημήτρης Φλωράκης, ο Κωνσταντίνος Ντομπροβόσκη, με τη βοήθεια και τη συνεργασία της Βίλλυ Παπαχρυσάνθου από το γραφείο του δήμου Αμαρουσίου, έπιασαν τα πινέλα, ζωγραφίζοντας τα καφάο του ΟΤΕ, τα μεγάλα αυτά κουτιά που εσωκλείουν το σύστημα τηλεπικοινωνίας και τις συνδέσεις κάθε δομικού τετραγώνου, τα οποία έχουν ασχήμως βανδαλιστεί με γραφήματα και μουτζούρες κακών προθέσεων και αρνητικών ξεσπασμάτων, μιας κακώς εννοούμενης επαναστατημένης γενιάς, μιας μειοψηφίας για να ακριβολογώ και χωρίς να γενικολογώ, απείθαρχης, παραβατικής που αρέσκεται να ασελγεί σε ότι όμορφο και καθαρό. 

                                                                       

Αυτά τα κουτιά ζωγράφιζαν οι Loonatiks, θέλοντας να περιποιηθούν και να φροντίσουν με αγάπη, άψυχες κατασκευές, αθώες αποδέκτες ασυνείδητης βίας και νεανικού, ανώριμου θυμού, σε μια πρωτοβουλία του Αντιδημάρχου Γιάννη Ιωαννίδη, που αξίζει πραγματικά συγχαρητηρίων. Είμασταν τυχεροί, καθώς πετύχαμε στο πρώτο καφάο. "Θα ακολουθήσουν πολλά ακόμα", μας λέει ο Δημήτρης. Θα είμαστε εκεί και στα επόμενα. Να τα φωτογραφίσουμε!  

Οι Μαρουσιώτες με αρκετά καταστήματα εστίασης στην κεντρική αγορά της πόλης, διαθέτουν αφθονία επιλογών για να περάσουν όμορφα την Κυριακή τους και κάθε άλλη ημέρα καθημερινής δραστηριότητας. Στην κάθοδο της Κηφισίας, βρίσκεται το Haunt, ένα σνακ, καφέ μπαρ, που εξυπηρετεί χιλιάδες εργαζομένων και διερχομένων καθημερινά, που το προτιμούν και το επιλέγουν για τον καφέ του, τα φρέσκα γρήγορα γεύματα εργασίας του και τις ξεχωριστές του μπάρες δημητριακών.  

                                                                                             

Συνεχίζοντας από το Μαρούσι, με τις γιγαντώδεις αθλητικές και πολιτιστικές του υποδομές, με χαρακτηριστικά τοπόσημα όπως το ΟΑΚΑ και πολυσύχναστους συγκοινωνιακούς κόμβους όπως η Νερατζιώτισσα, περνάμε το Χαλάνδρι και βρισκόμαστε στην πανέμορφη Φιλοθέη και το ακριβοθώρητο, πομπώδες Ψυχικό, το προάστιο με τα υψηλής αρχιτεκτονικής αισθητικής και πολυτέλειας κτίριά του, αλλά και το προάστιο με το μεγαλύτερο αριθμό πρεσβειών στην Ελλάδα. 

Περπατώντας μέσα από τη Φιλοθέη και το Ψυχικό, βγαίνουμε στην αγορά του Φάρου, απέναντι από σημείο που κοσμείται από το υπέροχο έργο μοντέρνας τέχνης, Ομπρέλες, του Γιώργου Ζογγολόπουλου. Ο Φάρος διαθέτει ενδεδειγμένες επιλογές καφέ και φαγητού στη γύρω περιοχή όπου η Κυριακή μας παίρνει μία πιο μεστή, πιο πιπεράτη γεύση.  

                                                                             

Το ξύλινο κιόσκι που πουλάει λουλούδια στο Φάρο Ψυχικού, είναι ενδεικτικό και διαχρονικό τοπόσημο της περιοχής, κάτι σαν τον παλιό τροχονόμο της Κηφισιάς. Λίγο πιο πάνω στην πλατεία Χρυσοχόου, συνεχίζοντας μια όμορφη βόλτα στους περιποιημένους δρόμους του Νέου Ψυχικού, μπορεί κανείς να ξεκουραστεί και να απολαύσει την κινητικότητα και τη ζωντάνια της πόλης, να κοντοσταθεί με την παρέα του, με μια φίλη, ένα φίλο, να αναπτύξει τις πικάντικες Κυριακάτικες συζητήσεις, με τους εποικοδομητικούς διαλόγους, με φόντο το χρώμα της Κυριακής και τους περαστικούς. 

                                                                                      

Διασχίζοντας τη Δημητρίου Βασιλείου, τον κεντρικό δρόμο που περνά την αγορά του Νέου Ψυχικού, θα συναντήσουμε σε κοντινές αποστάσεις εκατέρωθεν και πέριξ, εξαιρετικά μεζεδοπωλεία και μαγειρεία, πρώτης ποιότητας εστιατόρια, χώρους για το βραδινό μας κοκτέιλ, αλλά και υψηλού επιπέδου ζαχαροπλαστεία για τις επισκέψεις μας σε φιλικά σπίτια και για το απαραίτητο, απογευματινό μας επιδόρπιο. 

                                                                                              

Στην οδό Αδριανού, ανεβαίνοντας χαμηλά από την Κατεχάκη, αλλά και από την πλατεία Αγίας Σοφίας, παίρνοντας την Άγγελου Σικελιανού, επισκεφθήκαμε το «Sweet Spot», ένα όμορφο χώρο που μπορείς να γλυκάνεις τις σκέψεις σου καθιστός, απολαμβάνοντας μάλιστα ένα από τα καλύτερα χαρμάνια καφέ από την taf.

Τις Κυριακές η πόλη αποπνέει διαφορετική αίσθηση, διακατέχεται από πιο φρέσκια αύρα. Είναι πιο καθαρή. Έχει απομακρυνθεί το άγχος και η τοξικότητα της καθημερινής εγρήγορσης και όλα μοιάζουν διαφορετικά, σαν να τα βλέπεις πρώτη φορά.                                                                                      

Ένα βουνό μυθικό!

γράφει ο Πέτρος Καστορίνης

Πόση ομορφιά, πόση ζωή, πόσοι μύθοι, πόση ιστορία, πόσες σύγχρονες δραστηριότητες ''ακουμπούν'' στον Παρνασσό!

Με υψόμετρο που φτάνει τα 2.457 µ. εκτείνεται στους νομούς Βοιωτίας, Φθιώτιδας και Φωκίδας και χάνεται στη σφαίρα του θρύλου και των μύθων! Από τότε που ο Δευκαλίωνας μετά από συμβουλή του πατέρα του Προμηθέα κατασκεύασε ένα πλοίο-κιβωτό, συγκέντρωσε τα απαραίτητα εφόδια για την επιβίωση τους και επιβιβάστηκε σε αυτό μαζί με την γυναίκα του. Στο μεταξύ ο Δίας ανοίγει τους καταρράκτες του Ουρανού και το έδαφος της Ελλάδας γεμίζει με νερό, καταστρέφοντας όλη την γενιά των ανθρώπων που ήταν διεφθαρμένη. Για εννέα μέρες και εννέα νύχτες περιφέρεται και την δέκατη ημέρα μετά την εκκαθάριση των διεφθαρμένων, προσάραξε στην κορυφή του Παρνασσού.

Σήμερα ο Παρνασσός δεν περιορίζεται στην κοσμοπολίτικη Αράχοβα. Το μυθικό βουνό περιβάλλεται από πολλά ακόμα γνωστά και λιγότερο γνωστά χωριά, τα οποία αποτελούν μία ματιέρα απίστευτης ομορφιάς. Ειδικά στην κοιλάδα του Βοιωτικού Κηφισού, εκτεινόμενη στη βόρεια πλευρά του Παρνασσού, εκεί που μεσολαβεί ανάμεσα στο όρος Καλλίδρομο, η διαδρομή και το τοπίο που εκτείνεται κινηματογραφικά περνά δίπλα σου, φθάνοντας μέχρι την άλλη πλευρά, είναι ονειρικά.

Ο Βοιωτικός Κηφισός ''χαράζει'' την πορεία, με προορισμό την Αμφίκλεια διασχίζοντας τα πεδινά χωριά Χαιρώνεια, Παρόρι, Κάτω Τιθορέα και ανεβαίνοντας προς το βουνό, την Άνω Τιθορέα. Μέσω των Κάτω Καλυβιών μετά από 176 χιλιόμετρα από την Αθήνα, μέσω Εθνικής Οδού προς Λαμία όπου στο 120ο χλμ., στο Κάστρο, κινούμαστε προς Ορχομενό και οδηγώντας χαλαρά και με προσοχή στο επαρχιακό δίκτυο, φθάνουμε στον προορισμό μας! Στις βορεινές πλαγιές του Παρνασσού, η Αμφίκλεια μας ''υποδέχεται''!

Η αρχιτεκτονική της σημερινής Αμφίκλειας που θεωρείται διατηρητέος οικισμός, χαρακτηρίζεται από την ορεινή πετρόκτιστη φιλοσοφία και αποτελεί το στοιχείο εκείνο που εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη. Την εικόνα συμπληρώνουν οι πλατείες, με την παραδοσιακή ομορφιά, οι πλακόστρωτοι δρόμοι και τα καλντερίμια. Η Αμφίκλεια προτείνεται για το ορμητήριο στη διαμονή σας.

Το χιονοδρομικό κέντρο του Παρνασού είναι μόλις μισή ώρα, ενώ τα γύρω χωριά, Πολύδροσος, Λιλαία, Μαριολάτα και Γραβιά, βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής. Το κάθε ένα, έχοντας μία σπουδαία ιστορία, ένα ξεχωριστό μύθο και ένα σπάνιο τοπικό γαστρονομικό ενδιαφέρον. Το οδοιπορικό μεταξύ της Αμφίκλειας και των γύρω χωριών αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι ομορφιάς στον ''εικαστικό καμβά'' που δημιουργεί η φύση και εισπράττει το μάτι μας!

Η επιστροφή στην Αμφίκλεια, έπειτα από πολύωρη ή ολοήμερη βόλτα στην ''άλλη πλευρά'' του Παρνασσού και στην ανακάλυψη κάθε μικρού και μεγάλου χωριού, η επιλογή του καταλύματος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της απόλαυσης του ταξιδιού. Ένα παλιό κτίσμα του τέλους του 19ου αιώνα, που ανακαινίστηκε με πολύ μεράκι και με σημασία στην λεπτομέρεια, ξεχωρίζει. Το ''Δαδί Αρχοντικό Παρνασσού'', είναι ένας χώρος ιδιαίτερα προσεγμένος, που αντικατοπτρίζει απόλυτα τη φιλοξενία σε έναν παραδοσιακό χειμερινό προορισμό. Ένα ξενώνας, ένα αρχοντικό που ολοκληρώνει με τον καλύτερο τρόπο και τις χειμερινές μας αποδράσεις και εξορμήσεις στη μαγεία των βουνών!