γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα
Υπέρμετρη δυσφορία και ασφυκτική δυσανεξία προκαλεί η κατάσταση της τρομακτικής πυρκαγιάς που ξέσπασε το απόγευμα της Τρίτης 3 Αυγούστου, στη βόρεια Εύβοια, αλλά και σε διάσπαρτα, πολλά μέτωπα σε όλη την Ελλάδα, ψηλά στο βουνό, πίσω από την Λίμνη Ευβοίας, στην περιοχή Μαντουδίου.
Η φωτιά αποτεφρώνει ανεξέλεγκτα την κατάφυτη, πευκόφυτη βόρεια Εύβοια, ένα ευρύ μέρος, τεράστιες εκτάσεις, που ήταν μόνο δάσος, δάσος που έφτανε από ψηλά στα βουνά, μέχρι τις παραλίες, από το Δρυμώνα μέχρι τη βορειοδυτική πλευρά του νησιού, τις Ροβιές, την Αιδηψό και την Ιστιαία. Πλαγιές καταπράσινες, με φαράγγια και καταρράκτες.
 |
| Δάσος Δρυμώνα |
 |
| Διαδρομή προς τον Όσιο Δαβίδ |
Από τη μια στιγμή στην άλλη, μια εστία φωτιάς γιγαντώθηκε και εξελίχθηκε σε έναν τρομαχτικό πύρινο εφιάλτη, που έχει αλώσει στο διάβα της αυτήν την πανέμορφη παρθένα ζώνη πρασίνου στη βόρεια Εύβοια, μια περιοχή Natura. Σπαραγμός και λύπη, απόγνωση και σοκ, είναι τα συναισθήματα που περιγράφουν τα τελευταία γεγονότα που διαδραματίζονται αυτή τη στιγμή με τις πυρκαγιές σε όλη τη χώρα. Η καταστροφή ανείπωτη, ανυπολόγιστη.
Η μάχη με τη φωτιά που μαίνεται μανιασμένη σε τόσο πλούσια βλάστηση, είναι άνιση. Τα μέσα λιγοστά, αν σκεφτεί κανείς τα πολλαπλά μέτωπα σε όλη τη χώρα. Που να πρωτοπάνε τα ελικόπτερα και τα αεροπλάνα και πόσα έχουμε για να προστατεύουμε και να φυλάμε τα δάση μας; Η απάντηση είναι λίγα, ελάχιστα.
Οι Ροβιές, κλαίνε, λυγούν. Τα πάντα θα αλλάξουν, θα είναι εντελώς διαφορετικά για τα μέρη αυτά την επόμενη μέρα. Θα είναι μαύρα. Πένθιμα. Καμένη γη, καμένες περιουσίες, νεκρά ζώα.... Λυπάμαι, λυπάμαι ειλικρινά! Λυπάμαι για όλους εμάς που έχουμε εμποτιστεί στο τσιμέντο, που χάνουμε εστίες αναψυχής, εστίες οξυγόνου, πράσινο περιβάλλον, μέρη ανυπέρβλητης ομορφιάς!
