γράφει ο Πέτρος ΚαστορίνηςΟι λέξεις Άνοιξη και Πάσχα, όχι μόνον κυριαρχούν στο λεξιλόγιο της συλλογής μας, κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, αλλά είναι και το κλειδί που ανοίγει την πύλη των δημιουργιών της φύσης.
Η θυρίδα της εναποθηκευμένης μνήμης μας ταυτίζεται με την σύνθεση, που ανοίγει με το κλειδί της το γνωστό κάδρο. Κάθε χρόνο με διαφορετικά χρώματα, διαφορετικές εσάνς, καινούργια τοπία, νέες εικόνες... Πάσχα και Άνοιξη, λες και αποτελούν την λυτρωτική μας αυτομόληση από την καθημερινότητα, την παραμυθητική θύμιση των παιδικών μας χρόνων!
Ο Μπόρις Τομασέφσκι, ο κορυφαίος ιστορικός και κριτικός λογοτεχνίας, διαχώριζε πολύ σωστά τον μύθο από την πλοκή. Ο μύθος έχει σχέση με την πραγματική σειρά των (Πιθανώς φανταστικών) γεγονότων, ενώ η πλοκή με την απτή απόδοσή τους που μπορεί να περιλαμβάνει αντιθέσεις, επαναλήψεις, ανακατατάξεις και άλλες τεχνικές, προκειμένου να μεγιστοποιήσει το αποτέλεσμα. Αναζητώντας τον καμβά που θα φιλοξενούσε το δικό μου έργο, στο μύθο της Άνοιξης και της Λαμπρής, έφταναν μόνο 1800 μέτρα περπάτημα.
Το καθημερινό περίγραμμα του καμβά, μόλις 1800 μέτρα, περιλαμβάνοντας δύο-τρία οικοδομικά τετράγωνα μεταξύ των δρόμων Νικολάου Πλαστήρα, Λάμπρου Πορφύρα, Γεωργίου Τερτσέτη και Νικολάου Παρίτση, στο Νέο Ψυχικό. Έπρεπε να έρθει η Άνοιξη, για να το διακρίνω, έπρεπε να αναδυθεί η μνήμη μου από τη βαριά σιωπή του χειμώνα και να προκαλέσει την έκρηξη του πραγματικού συνεπικουρούμενου και του μύθου..;
Μια πλειάδα επιστημονικών θεωρήσεων των φυσικών επιστημών στα χρόνια του Διαφωτισμού και τον Δαρβινισμό, μέχρι τις συναντήσεις με την τεχνολογία που οδηγούν σε μια επανεκτίμηση του τι είναι φυσικό, διαμορφώνουν τη σχέση μας με τη φύση που είμαστε και που μας περιβάλλει, με πολλαπλές λογοτεχνικές εκφάνσεις. Έχουν γραφτεί συγκλονιστικές σελίδες στην παγκόσμια ιστορία της λογοτεχνίας από μοναδικές περιγραφές οι οποίες άλλοτε αποτυπώνουν ρεαλιστικά κι άλλοτε υπερβατικά τα τοπία, ανάλογα με τη σχέση που αναπτύσσει με τη φύση ο άνθρωπος. Ο γράφων θα αποφύγει να περιγράψει λεκτικά τις εικόνες που αντικρίζει... στην βόλτα των 1800 μέτρων, θα παραθέσει μόνο τις φωτογραφίες. Η φύση δεν περιγράφεται με λέξεις!
Ο Μπόρις Τομασέφσκι, ο κορυφαίος ιστορικός και κριτικός λογοτεχνίας, διαχώριζε πολύ σωστά τον μύθο από την πλοκή. Ο μύθος έχει σχέση με την πραγματική σειρά των (Πιθανώς φανταστικών) γεγονότων, ενώ η πλοκή με την απτή απόδοσή τους που μπορεί να περιλαμβάνει αντιθέσεις, επαναλήψεις, ανακατατάξεις και άλλες τεχνικές, προκειμένου να μεγιστοποιήσει το αποτέλεσμα. Αναζητώντας τον καμβά που θα φιλοξενούσε το δικό μου έργο, στο μύθο της Άνοιξης και της Λαμπρής, έφταναν μόνο 1800 μέτρα περπάτημα.
Το καθημερινό περίγραμμα του καμβά, μόλις 1800 μέτρα, περιλαμβάνοντας δύο-τρία οικοδομικά τετράγωνα μεταξύ των δρόμων Νικολάου Πλαστήρα, Λάμπρου Πορφύρα, Γεωργίου Τερτσέτη και Νικολάου Παρίτση, στο Νέο Ψυχικό. Έπρεπε να έρθει η Άνοιξη, για να το διακρίνω, έπρεπε να αναδυθεί η μνήμη μου από τη βαριά σιωπή του χειμώνα και να προκαλέσει την έκρηξη του πραγματικού συνεπικουρούμενου και του μύθου..;
Μια πλειάδα επιστημονικών θεωρήσεων των φυσικών επιστημών στα χρόνια του Διαφωτισμού και τον Δαρβινισμό, μέχρι τις συναντήσεις με την τεχνολογία που οδηγούν σε μια επανεκτίμηση του τι είναι φυσικό, διαμορφώνουν τη σχέση μας με τη φύση που είμαστε και που μας περιβάλλει, με πολλαπλές λογοτεχνικές εκφάνσεις. Έχουν γραφτεί συγκλονιστικές σελίδες στην παγκόσμια ιστορία της λογοτεχνίας από μοναδικές περιγραφές οι οποίες άλλοτε αποτυπώνουν ρεαλιστικά κι άλλοτε υπερβατικά τα τοπία, ανάλογα με τη σχέση που αναπτύσσει με τη φύση ο άνθρωπος. Ο γράφων θα αποφύγει να περιγράψει λεκτικά τις εικόνες που αντικρίζει... στην βόλτα των 1800 μέτρων, θα παραθέσει μόνο τις φωτογραφίες. Η φύση δεν περιγράφεται με λέξεις!
Η γοητεία του πρωτογονισμού, από φιλοσοφικός προσανατολισμός με ιδεολογικό περιεχόμενο, φτάνει να τροφοδοτεί ποικίλες αισθητικές τάσεις και συνδέεται με την αναζήτηση του πρωταρχικού στοιχείου τις γιορτής του Πάσχα. Οι στολισμένες αυλές του οικοδομικού κάδρου, Πλαστήρα, Πορφύρα, Τερτσέτη και Παρίτση στο Νέο Ψυχικό, που στην κυριολεξία μοσχοβολούν από τα αρώματα και τα χρώματα που με περίσσια φροντίδα οι κάτοικοι δημιούργησαν, συμπληρώνονται από της Πασχαλιάς τις μυρωδιές από τα τσουρέκια του αρτοποιείου Όλυρα. Στοιχείο απαραίτητο κι αυτό που ολοκληρώνει άρτια το έργο στο καμβά.
Κλείνοντας με λόγο καταγγελτικό και δηκτικό για την έκπτωση του ανθρώπινου πολιτισμού, τον κυνισμό του σύγχρονου ανθρώπου, την ιστορία, το χρόνο, με φανερές επιδράσεις στην κοινωνία, ουδείς φρόντισε να προσθέσει στους δημόσιους του χώρους του Δήμου, ελάχιστο χρώμα, μία κίτρινη μαργαρίτα. Ακόμα και στον περίβολο της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου που τον περίκλειε το «οικοδομικό κάδρο», η ξεραΐλα στολίζει τον τόπο του προσκυνήματος, τούτες τις άγιες ημέρες που έπονται! Τολμώ να πω ότι οι περισσότεροι Δήμοι, έχουν φροντίσει γι’ αυτό, να ομορφύνουν με λίγο Άνοιξη την περιοχή τους. Με λίγο χρώμα λουλουδιών!
