γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα
Τα διλλήμματα της κρισιμότητας του ρόλου των μυστικών υπηρεσιών μιας χώρας και οι υποθέσεις που διακυβεύονται στα μεγάλα ζητήματα ασφάλειας, όταν αυτά τίθενται ως αντιστάθμισμα, αντίλογος, ή ως επιχειρημματολογία για την κατάχρηση δυνάμεως που ασκείται μέσο των αρμών της Εκτελεστικής εξουσίας, έχουν ένα όριο πάνω στο οποίο ισορροπεί το αντίβαρο των αρχών της δημοκρατίας.
Κατά συνέπεια, το ερώτημα που πλανάται ενδόμυχα στα άλματα της λογικής που νομίζουμε ότι η πλειοψηφία των πολιτών έχει κάνει, μετά και την ολοκλήρωση της διαδικασίας της ψήφου εμπιστοσύνης της κυβέρνησης, έπειτα από την πρόταση μομφής της αντιπολίτευσης, είναι το πως θα προχωρήσουμε σε εκλογές, όταν οι αναταράξεις που αμφιταλαντεύουν τα θεμέλια της δημοκρατίας στη χώρα, ως συνέχεια των τελευταίων εξελίξεων στο σκάνδαλο των υποκλοπών, διαταράσσουν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, το αίσθημα δικαίου, αλλά και τις αρχές της ελευθερίας.
Ναι, το ακούσαμε και από τα χείλη του υπουργού Εσωτερικών, Μάκη Βορίδη, με αξεπέραστη διάθεση βέβαια χλευασμού και ειρωνείας, αμφισβητώντας ακόμη και την παραμικρή πιθανότητα ότι μπορεί κάποιος να διανοηθεί κάτι τέτοιο. Πάντως, το ανησυχητικό είναι όταν δεν αναρωτιέται κανείς κάτι τέτοιο, όταν δεν αναρωτιούνται οι δημοσιογράφοι, όταν δεν αναρωτιούνται οι πολίτες, όταν δεν αναρωτιέται η ίδια η κοινωνία, πάνω στην οποία θα σκάσει όποιου είδους δημοκρατική εκτροπή, λαμβάνει χώρα, σε ένα δημοκρατικό πολιτικό σύστημα.
Άλλωστε, όπως προβάλλει η τηλεόραση, το θέμα στο οποίο εστιάζει η κυβέρνηση, δίνοντας τη μεγαλύτερη βαρύτητα προεκλογικά, είναι η ακρίβεια και οι κοινωνικές παροχές. Καθότι, εκεί πονάμε, εκεί αιμοραγούμε περισσότερο, στην τσέπη. Όλα τα υπόλοιπα, είναι τακτοποιημένα και αν δεν είναι, είναι ελάσσωνος σημασίας.
Ολοταχώς λοιπόν προς εκλογές, οι οποίες κατά την ταπεινή μας άποψη, εφόσων τα ονόματα των επισυνδέσεων δεν διαψεύστηκαν, οδεύουν πάνω σε ράγες δημοκρατικού εκτροχιασμού. Εκτροχιασμού, που η ζημιά που επρόκειτο να προκαλέσει, δεν θα μπορεί άλλο πια να κρυφτεί.
