Με ρεαλιστική ματιά!

γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα

Αυλαία για τις «Βάκχες» του Ευριπίδη, τη θεατρική παράσταση που ανέβηκε στο θέατρο «Έναστρον», από τους σπουδαστές της Δραματικής Σχολής Τράγκα.

Λένε πως η κόρη του Κάδμου, η Σεμέλη, γέννησε το παιδί του Δία. Πως κεραυνώθηκε θέλοντας να δει την θεϊκή μορφή Του. Στάχτη έγινε, λένε. Κι από τη στάχτη της πήρε ο Δίας το έμβρυο, το έραψε στο μηρό του, απ’ όπου γεννήθηκε ο Διόνυσος…Συνομιλήσαμε με το Διόνυσο στα παρασκήνια, λίγο πριν την έναρξη της τελευταίας παράστασης, που τον υποδυόταν η Βασιλική Δάβου, σπουδάστρια της Σχολής στο τελευταίο έτος.                                                                            

Προερχόμενη από τη Φιλοσοφική Σχολή και με σπουδές πάνω στη ελληνική γλώσσα, στο πιάνο και τη μουσική, η Βασιλική βρήκε στο θέατρο το σκοπό της, όπως μας είπε χαρακτηριστικά. Εξαιρετική στο ρόλο της, με αστείρευτο πάθος και μεγάλη λατρεία για το θέατρο, για το αντικείμενο που πρόκειται να ασχοληθεί και να αφιερωθεί απ’ ότι φαίνεται, καθότι η σπίθα στα μάτια της διαπέρασε τη συζήτηση και την επικοινωνία μας. Με καθηλωτική ματιά και δυναμικό βηματισμό, η Βασιλική Δάβου, είναι μια ήρεμη λάβα, έτοιμη να διδαχθεί και να διδάξει μέσα από τη θεατρική διαδρομή που της ανοίγεται.                   

Έπειτα από επιθυμία του σκηνοθέτη Θάνου Περιστέρη να αναλάβει το θίασο της της Δραματικής Σχολής Τράγκα, η παράσταση παιζόταν όλο το Χειμώνα, από τις 23 Ιανουαρίου μέχρι και το Σάββατο 1η Απριλίου, με μια προσέγγιση από το σκηνοθέτη ρεαλιστική.                                                                

Ο Σταύρος Ζαχόπουλος στο ρόλο του Πενθέα

Ο Θάνος Περιστέρης, δούλεψε με το ρεαλισμό, σε συνδυασμό με το χορογράφο, τον Τάσο Μπεκιάρη, ο οποίος είναι περισσότερο συμβολικός, περισσότερο σύγχρονος. Η απόδοση των δύο, παράλληλα με τη μετάφραση του έξοχου Κ. Χ. Μύρη και όλα τα παραπάνω στοιχεία, συνόδευσαν την παράσταση εν ισορροπία, προσφέροντας στους θεατές κατά γενική ομολογία, ένα γευστικό αποτέλεσμα. 

              Η Μαρία Κουϊμτσίδη, στο ρόλο της Αγαύης

Παιχνίδι με τους συμβολισμούς, με αναφορές στο σήμερα και με στοιχεία εκσυγχρονισμού, η παράσταση προσέλκυσε το ενδιαφέρον του κοινού, που το ανέτρεψε από τη συνήθη οπτική του και το περιπλάνησε με ταξιδιάρικο ρυθμό στους ιδιαίτερους ηχητικούς ρυθμούς του Αλέξανδρου Μήτρου, με τη σαγηνευτική χορογραφία του Τάσου Μπεκιάρη και τα Ακροβατικά νούμερα από τη χορογραφία της Αναστασία Δέλτα.