γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα
Έσπευσαν οι εκπαιδευτικοί στην Αττική και στις περιοχές που επλήγησαν από το χιονιά "Ελπίς" να φτάσουν κακήν κακώς, καταβάλλοντας αξιότιμες προσπάθειες να προσεγγίσουν την Τετάρτη το πρωί τα σχολεία για να κάνουν τηλεκπαίδευση, μόλις για να έρθουν αντιμέτωποι με την αδυναμία εκτέλεσης της υπουργικής οδηγίας, λόγω των καιρικών συνθηκών.
Οι υποδομές των σχολείων υπολειτουργούσαν, τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών "ασθενούσαν" λόγω φυσικών καταστροφών, συμπεριλαμβανομένου στις παραπάνω παραμέτρους που δεν ελήφθησαν σοβαρά υπόψιν για την πανάκεια της τηλεκπαίδευσης από το υπουργείο, το γεγονός ότι τα δημόσια σχολεία δυστυχώς γι' αυτήν την πραγματικότητα, υπολείπονται εξοπλισμού, σύγχρονων ηλεκτρονικών υπολογιστών, γρήγορων συνδέσεων internet, για να καλυφθούν τουλάχιστον οι βασικές ανάγκες των εκπαιδευτικών για την πραγματοποίηση της τηλεκπαίδευσης.
Όλα τα παραπάνω, συνθέτουν έναν ερασιτεχνισμό και μια προχειρότητα στην αντιμετώπιση της δημόσιας εκπαίδευσης, εν προκειμένω, σύμφωνα και με τις καταγγελίες των Ομοσπονδιών των Εκπαιδευτικών, αλλά όπως διαφαίνεται ξεκάθαρα πια, όσο τα δημόσια συστήματα εκπαίδευσης, υγείας, πρόνοιας και πολιτικής προστασίας, δεν αντιμετωπίζονται πλέον με τη δέουσα βαρύτητα και την πρέπουσα σημασία από την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία, θα στέκονται καταπέλτης και θα συμπαρασύρουν με πολιτικό κόστος κάθε κομματική ηγεσία που αρνείται να επενδύσει για τον εκσυγχρονισμό των υπηρεσιών του κράτους.
Είναι περισσότερο κατάφωρα οφθαλμοφανές από ποτέ, ότι η απαξίωση των δημόσιων υποδομών, η μη ανανέωση και η μη στήριξη της δημόσια παροχής υπηρεσιών σε όλους τους τομείς, απαξιώνει την κρατική και πολιτισμική μας υπόσταση ως χώρα. Είναι επίσης φανερό, ότι οι απαιτήσεις για την αντιμετώπιση των αλλαγών του κλίματος στη Μεσογειακή ζώνη, έχουν αλλάξει, συμπέρασμα που σημαίνει ότι δεν έχουμε ξεμπερδέψει με τα ακραία καιρικά φαινόμενα στην ευρύτερη περιοχή μας. Είναι σίγουρο ότι από εδώ και στο εξής θα είναι πια σύνηθες και κατά την Καλοκαιρινή περίοδο, αλλά και κατά τη Χειμερινή, οπότε η οχύρωση του κράτους με επιπλέον μηχανήματα έργου, η οργάνωση των συναρμόδιων φορέων, η συνεργασία, ο συντονισμός, των αρχών μεταξύ τους, αλλά πάνω απ' όλα η σοβαρότητα που καλούνται να επιδεικνύουν τα πρόσωπα, με τις ευθύνες που τους αναλογούν και τη δουλειά που πρέπει να παρουσιάζουν, καθιστά το έργο προσφοράς των αιρετών κρίσιμης σημασίας, αλλά τυγχάνει στις μέρες μας πλέον και πιο αυστηρής αξιολόγησης από τους πολίτες.
