'...Μια φράση που ακούω συχνά από πολλούς φίλους και αποτελεί έναυσμα για ένα ευχάριστο απόγευμα, ή ακόμη και μια σημαντική επένδυση...'
γράφει ο Τάκης Πουρναράκης
Πρόκειται για μια πολύ σημαντική επένδυση ώστε να γίνουν αύριο ασφαλείς οδηγοί στο δρόμο.
Όταν τα λέω αυτά πάλι κάποιοι γονείς μπερδεύονται με τους αγώνες: «Δε θέλω να κάνω το παιδί μου ραλίστα». Καμία σχέση, άλλο να μάθεις, άλλο να αγωνιστείς. Δε γίνονται όλα τα παιδιά που παίζουν μπάσκετ επαγγελματίες αθλητές. Βρεθήκαμε στον Ασπρόπυργο στο Speed Park με τα παιδιά ενός φίλου, ηλικίας 7 και 11 ετών. Μαζί και η 14χρονη κόρη μου που έχει παρακολουθήσει την ακαδημία καρτ του Ασπροπύργου. Αφορμή ήταν τα γενέθλια ενός παιδιού. Οι γονείς του αποφάσισαν να του κάνουν δώρο μερικά session στα καρτ.
Η ύπαρξη διθέσιων καρτ βοηθάει στο να γίνει σωστά η πρώτη επαφή: Να οι γραμμές, αυτό κοιτάμε, αυτό προσέχουμε απαλά με το τιμόνι, δοσολογία γκαζιού φρένου, λίγο απ’ όλα. Μετά την πρώτη αναγνωριστική βόλτα ώρα να δοκιμάσει. Ο μικρός μπορεί να κάνει και με το ηλεκτρικό καρτ που είναι πιο εύκολο. Ο μεγάλος δεν κρατιέται και δεν αποφεύγει τα λάθη. Επισημάνσεις από τους ειδικούς της πίστας, συζητήσεις, αναλύσεις και γρήγορα το παιδί συνειδητοποιεί πόσα έχει να μάθει: «...Μπορώ να έρθω στην Ακαδημία;...» ρωτά και οι γονείς κάνουν τις απαραίτητες κρατήσεις.
Κάπως έτσι ένα ακόμη παιδί μπαίνει σ’ ένα δρόμο που θα το οδηγήσει αύριο στο να γίνει πιο ασφαλής συνειδητοποιημένος οδηγός. Είναι δε βέβαιο πως όλη η οικογένεια θα ωφεληθεί απ’ αυτό όσον αφορά στις ασφαλείς μετακινήσεις της.
Ακόμη και η κόρη μου που έχει αποκτήσει πλέον την ευχέρεια να οδηγεί στην πίστα, έμαθε σήμερα από το Γιώργο Λαζαράκο που κάθισε συνοδηγός στο διθέσιο μαζί της.
Ήταν μια εποικοδομητική μέρα.