γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα
Το «Κατά Ιωάννη», είναι ένα μυθιστόρημα βαθιά ανθρώπινο το οποίο εξηγεί την ιστορία ενός παιδιού, το οποίο γεννιέται στην Κρήτη το 1900 στα Χανιά με ένα χέρι.«Εκείνη την εποχή όσοι άνθρωποι είχαν ένα τέτοιο κουσούρι, ήταν οι κατάπτυστοι της κοινωνίας, ακόμα και από την ίδια τους την οικογένεια». Ο Σπύρος Πετρουλάκης, ο συγγραφέας του «Κατά Ιωάννη» από τις εκδόσεις «Μίνωας», ήταν χθες, Μεγάλη Τετάρτη στο «Χαρτόπολις» και στην Ελένη Νικολέλη. «Το βιβλίο είναι πολύ συναισθηματικό, η ιστορία θα πιάσει από την αρχή τον αναγνώστη από το χέρι, για να τον οδηγήσει στα μονοπάτια της ανθρωπιάς, στα μονοπάτια της πρεπιάς που λέμε και στην Κρήτη», μας είπε ο συγγραφέας. 
Παρατίθεται μάλιστα στο βιβλίο ένας μονόλογος του Ιωάννη, ο οποίος λέει «…Έχω δει πουλιά να γυρνάνε και να κλωσούν τα αυγά τους και αν γεννηθεί κάποιο άρρωστο να το παρατάνε και να το πετάνε από τη φωλιά. Έχω δει σκύλες να γεννάνε τα μικρά σκυλάκια τους και αν κάποιο δεν μπορεί να τρέξει όσο τα άλλα να το παρατάνε πίσω, έχω δει μανάδες να κλειδώνουν τα παιδιά τους στα υπόγεια για να μην τα δει ο ήλιος. Έχω δει τη μάνα μου, που ως παιδί δεν με άφηνε να κάνω τη μεγαλύτερη ευλογία, να ζωγραφίσω», καθώς συνεχίζοντας την αναφορά του στην ιστορία του βιβλίου του, ο Σπύρος Πετρουλάκης, πρόσθεσε πως ότι έπιανε ο Ιωάννης το έκανε καμβά, το έκανε χρώμα, είτε έβρισκε ένα κάρβουνο, είτε έβρισκε ασβέστη, ζωγράφιζε φανταστικά πράγματα που ξεπερνούσαν την εποχή του, όπου ο κόσμος τότε, δεν μπορούσε να τα αντέξει και να τα κατανοήσει.
Το συγγραφέα του «Σασμός», του βιβλίου που συγκλόνισε χιλιάδες αναγνώστες και παρακίνησε εκατομμύρια τηλεθεατές να βλέπουν την τηλεοπτική μεταφορά του, κάθε βράδυ και να το απολαμβάνουν με τόση αγάπη, τον ρωτήσαμε τι είναι αυτό που άγγιξε τις καρδιές τόσων πολλών ανθρώπων. «Ίσως είναι η ευλογία που φέρει αυτή η λέξη και η ουσία του σασμού που είναι η συμφιλίωση. Ίσως είναι η ψυχή που έδωσαν οι ηθοποιοί, ίσως είναι η σκηνοθεσία, τα τραγούδια. Όλα έχουν παίξει κάποιο ρόλο. Ίσως να οφείλεται και στην μεγάλη ανάγκη του ανθρώπου για συγχώρεση. Στο Σασμό υπάρχει ένα άλλο φως, υπάρχει μια άλλη ενέργεια. Το φως είναι αυτό που αγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Ο σασμός είναι ευλογία, ενώ η κατάρα της Κρήτης, είναι η βεντέτα», μας τόνισε.
Παρατίθεται μάλιστα στο βιβλίο ένας μονόλογος του Ιωάννη, ο οποίος λέει «…Έχω δει πουλιά να γυρνάνε και να κλωσούν τα αυγά τους και αν γεννηθεί κάποιο άρρωστο να το παρατάνε και να το πετάνε από τη φωλιά. Έχω δει σκύλες να γεννάνε τα μικρά σκυλάκια τους και αν κάποιο δεν μπορεί να τρέξει όσο τα άλλα να το παρατάνε πίσω, έχω δει μανάδες να κλειδώνουν τα παιδιά τους στα υπόγεια για να μην τα δει ο ήλιος. Έχω δει τη μάνα μου, που ως παιδί δεν με άφηνε να κάνω τη μεγαλύτερη ευλογία, να ζωγραφίσω», καθώς συνεχίζοντας την αναφορά του στην ιστορία του βιβλίου του, ο Σπύρος Πετρουλάκης, πρόσθεσε πως ότι έπιανε ο Ιωάννης το έκανε καμβά, το έκανε χρώμα, είτε έβρισκε ένα κάρβουνο, είτε έβρισκε ασβέστη, ζωγράφιζε φανταστικά πράγματα που ξεπερνούσαν την εποχή του, όπου ο κόσμος τότε, δεν μπορούσε να τα αντέξει και να τα κατανοήσει.
 |
| Ο κλινικός εμβρυολόγος Τάσος Αργυρίου, με το συγγραφέα Σπύρο Πετρουλάκη |
«Έτσι λοιπόν, το έδιωξαν το παιδί και πήγε σε ένα μοναστήρι για να μάθει αγιογραφία που ήταν η αγάπη του. Ωστόσο δεν είχε το δεξί του χέρι και δεν μπορούσε να κάνει το σταυρό του, οπότε και οι καλόγεροι δεν τον άφηναν να ζωγραφίσει, καθώς πριν ξεκινήσεις μια αγιογραφία, πρέπει να κάνεις το σταυρό σου και να προσευχηθείς στον άγιο που θα ζωγραφίσεις. Ακόμα και από εκεί κατατρεγμένο ήταν αυτό το παιδί. Όλη αυτή η ιστορία έρχεται στο σήμερα όπου σε ένα μοναστήρι των Χανίων, ζητείται από έναν συντηρητή έργων τέχνης να συντηρήσει κάποιες εικόνες και αποκαλύπτεται μια εικόνα, μια ξεχωριστή Παναγιά και ξετυλίγεται το κουβάρι από το χθες μέχρι το σήμερα, περνώντας από τα Χανιά των Τουρκοκρητικών, διανύοντας τη Σμύρνη και επιστρέφοντας πάλι στα Χανιά, 100 χρόνια πριν, λίγο πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών».
Ο Σπύρος Πετρουλάκης γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα, έχοντας ζήσει επίσης στο Ρέθυμνο και στα Χανιά από όπου και κατάγεται. Έχει δύο παιδιά, την Ειρήνη και τον Κωνσταντίνο. Είναι συνθέτης και στιχουργός και έχει συμμετάσχει σε μουσικές παραστάσεις και συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Τραγούδια του περιλαμβάνονται σε CD πολλών γνωστών καλλιτεχνών, ενώ έχει γράψει μουσική και τραγούδια για ντοκιμαντέρ και θεατρικές παραστάσεις.
Ασχολείται με τη φωτογραφία (φωτογραφίες του έχουν βραβευτεί και δημοσιευτεί σε ευρωπαϊκά περιοδικά), είναι αφηγητής παραμυθιών, προπονητής και Πανελληνιονίκης στο άθλημα του Taekwondo και έχει ως χόμπι την αναρρίχηση και τις καταδύσεις.
