γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα
Γυναίκες που τολμούν, γυναίκες που μιλούν, γυναίκες που προασπίζονται τα δικαιώματά τους και υπερασπίζονται την ισοτιμία τους στις κοινωνίες του σήμερα. Άλλωστε αν δεν το κάνουν οι ίδιες για τον εαυτό τους, δεν θα το κάνει κανείς άλλος γι' αυτές.
Πέντε διαφορετικά πάνελ με διακεκριμένους ομιλητές και ομιλήτριες από τον χώρο της πολιτικής, των επιχειρήσεων αλλά και της επιστήμης, σχολίασαν τα αποτελέσματα της έρευνας του Κέντρου Μελετών Πολιτικής για το Φύλο και την Ισότητα (ΚΕΜΕΦΙ) και συζήτησαν τα θέματα που αφορούν στην ισότητα των φύλων, την ίση εκπροσώπηση, την ανάγκη κατάρριψης των έμφυλων στερεοτύπων, αλλά και τους τρόπους, τις λύσεις στα ζητήματα των έμφυλων, κοινωνικών προκαταλήψεων.Στην ημερίδα με τίτλο «Women Who Dare - Η Θέση της Γυναίκας στην Ελλάδα του Σήμερα. Ιδέες και Δράσεις για ένα Καλύτερο Αύριο», που οργάνωσαν το Harper’s Bazaar Greece, το Madame Figaro και το WomanToc του Ομίλου Αττικών Εκδόσεων, σε συνεργασία με το ΚΕΜΕΦΙ και με την υποστήριξη της Eurolife FFH, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ακούστηκαν προσωπικές ιστορίες, άλαλες πραγματικότητες που έτειναν να παρουσιάζουν το λάθος ως σωστό και το σωστό ως λάθος. Το καθιερωμένο, φυγήν αδύνατον.
«Πρέπει να δούμε το ιστορικό βάρος της πατριαρχίας και ό,τι αυτό συνεπάγεται για την καθημερινότητα των γυναικών. Ότι η γυναίκα, δηλαδή, γίνεται αντιληπτή ως ένα αντικείμενο που έχει συγκεκριμένους ρόλους να επιτελέσει. Η γυναίκα είναι αυτή η οποία πρέπει να φροντίζει τα παιδιά, το σπίτι, δεν πρέπει να εκτίθεται δημόσια ή το πολύ να φτάνει μέχρι να έχει την προσωπική της εργασία. Και αυτό το βάρο της πατριαρχικής κουλτούρας είναι που ακόμη δυσκολευόμαστε να ξεπεράσουμε», υπογράμμισε η Έφη Αχτσιόγλου, ενώ η Όλγα Κεφαλογιάννη στην ομιλία της επεσήμανε μεταξύ άλλων ότι δεν αρκεί μόνο να δίνονται ίσες ευκαιρείες στις γυναίκες στην πολιτική, δεν αρκεί μόνο να αλλάξει το πλαίσιο ποσόστωσης, πρέπει να αλλάξει και όλη η κουλτούρα της κοινωνίας.
Φαντάζομαι θα συμφωνήσουμε όλοι μαζί, από την καταγεγραμμένη συνολικά κοινωνική εμπειρία που έχει κατά κόρον εντυπωθεί ως βίωμα στη συλλογική, σωματική και ψυχική μνήμη κάθε γυναίκας στον πλανήτη και στην Ελλάδα εν προκειμένω, ότι το πατριαρχικό πρότυπο εξουσίας, που επί αιώνες κρατούσε βάναυσα και κατ΄εξακολούθηση στη μέγγενή του το γυναικείο φύλο, έχει προ πολλού σπάσει ή μάλλον καλύτερα έχει θρυμματιστεί. Κομμάτια αυτού κατά διαστήματα παίρνουν σάρκα και οστά και μεταμορφώνονται ξανά σε αυτό το απαίσιο τέρας που κυριαρχείται από βαθιά συναισθήματα ντροπής και κατωτερότητας, προβαίνοντας σε πράξεις ασέβειας απέναντι στο γυναικείο φύλο, προκειμένου να διογκώσει το προβληματικό του εγώ.
Έχει φτάσει όμως πλέον πλήρωμα του χρόνου και η εποχή που προσβλητικές συμπεριφορές, έμφυλης διάκρισης, δεν είναι πια ανεκτές, σε κανένα πεδίο δράσης της κοινωνικής μας ζωής. Στο χρονικό σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, το ζήτημα είναι γνωστό, έχει συζητηθεί, έχει αναλυθεί , κατά συνέπεια, η αποτελεσματικότητα μιας συζήτησης πάνω στο συγκεκριμένο θέμα εστιάζει στις δράσεις της κοινωνίας του σήμερα, που θα απαλείψουν ολοκληρωτικά, πεπερασμένες πεποιθήσεις παλαιότερων γενεών.
 |
Στις μελέτες των ειδικών, το προφίλ των γυναικών που είχαν υποστεί ενδοοικογενειακή και συντροφική βία ήταν απόφοιτοι πανεπιστημίου με masters και διδακτορικό σε ποσοστό 60%. Εργαζόμενες και προερχόμενες από οικογένειες μεσαίων και ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Και σε ποσοστό 68% δεν είχαν αναφέρει πουθενά την κακοποίηση, σύμφωνα με την Βασιλική Αρτινοπούλου, Καθηγήτρια Εγκληματολογίας, στο Τμήμα Κοινωνιολογίας, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Εικόνα πάνω μαζί με την Γεωργία Πετράκη, Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πάντειο και την Μαρίνα Οικονόμου-Λαλιώτη, Καθηγήτρια Ψυχιατρικής στο ΕΚΠΑ. Τη συζήτηση συντόνισε η δημοσιογράφος Μελπομένη Μαραγκίδου).
«Η μέση ελληνική οικογένεια θέλει τέλεια κορίτσια και γενναία αγόρια. Όλες οι έρευνες αυτό μας δείχνουν», σημείωσε η Μαρία Γκασούκα, Ομότιμη Καθηγήτρια Λαογραφίας και Φύλου, στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, (Φωτό κάτω μαζί με την Λένα Διβάνη, Συγγραφέας-Ιστορικός, τη Σεβαστή-Σοφία Ανθοπούλου, Εμπειρογνώμων της Εκπαίδευσης, Διευθύντρια του Ιδρύματος Λαμπράκη και τη Μαρία Πρωτόπαππα, Ηθοποιός και Σκηνοθέτης. Τη συζήτηση συντόνισε η δημοσιογράφος του Πρώτου Θέματος, Φώφη Γιωτάκη. Η Μαρία Γκαζούκα στην τοποθέτησή της, υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι από την οικογένεια εξασφαλίζεται η έμφυλη δημοκρατία.
Ναι είναι γεγονός, ότι η οικογένεια αποτελεί το θεμέλιο στήριγμα για κάθε παιδί. Για κάθε παιδί που θα γίνει άνδρας και γυναίκα στη συνέχεια, που οι αρχές και οι αξίες που του εμφύσησε εξαρχής, θα ακολουθούν τον ίδιο άνδρα και την ίδια γυναίκα για μια ζωή. Είναι απλά τα πράγματα. Εσείς οι μανούλες και οι πατεράδες εκεί έξω που φουσκώνετε τα αντράκια σας με περίοπτες φαντασιωσικές αρετές, σπέρνοντας ταυτόχρονα καρπούς ανικανότητας και υποταγής στα κορίτσια σας, υποδαυλίζοντας κατ' ουσίαν το σεβασμό στον άνθρωπο, στο δικαίωμα της επιλογής και της ελεύθερης βούλησης, έχετε κατά νου άραγε την βαρύνουσα ευθύνη που φέρει ένας γονιός;
Εμ την ντροπή, που την πας τη ντροπή, που ένα ολόκληρο σύστημα λειτουργών, θεσμικών υποδοχέων, του δικαστικού και του αστυνομικού περιβάλλοντος στο οποίο καλείται να απευθυνθεί το θύμα, είναι ελλειπώς καταρτισμένο, με διαρραγή, κακοφορμισμένη κουλτούρα που καλλιεργεί τη ντροπή. Αυτό ακριβώς το σημείο, έθιξε επιμελώς και με ακραιφνή επιστημονικότητα, η Κλειώ Παπαπαντολέων, Δικηγόρος (Εικόνα πάνω).
Η κεντρική φωτογραφία απεικονίζει το πάνελ «Η Νέα Τάξη Πραγμάτων στην Πολιτική Σκηνή», με ομιλήτριες τις Όλγα Κεφαλογιάννη, Βουλευτής Α' Αθηνών, ΝΔ, Έφη Αχτσιόγλου, Βουλευτής Επικρατείας, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Μιλένα Αποστολάκη, Διευθύντρια του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαμεσολάβησης & Διαιτησίας και Υποψήφια Βουλευτής Βόρειου Τομέα Β' Αθήνας, ΠΑΣΟΚ. Τη συζήτηση συντόνιζε η Επικεφαλής Πολιτικού Ρεπορτάζ του Capital.gr, Νίκη Ζορμπά.
