γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα
Ο σκίουρος αποτελεί παράδειγμα ζώου που προγραμματίζει μέχρι και την παραμικρή του κίνηση, όταν μαζεύει φύλλα και κορμούς δέντρων για να χτίσει τη φωλιά του στο δάσος.
Κάθε του κίνηση είναι αναλυτικότατα σχεδιασμένη, εμπεριστατωμένη και εξυνυχιστικά ελεγμένη. Σε μία από τις πολλές διδακτικές, παιδικές ταινίες που κυκλοφορούν, ένα ζώο, δεν ενθυμούμαι το είδος, ζητάει συγνώμη από το σκίουρο γιατί του έκανε μια ζημιά στη δουλειά του και όπως ήταν φυσικά αναμενόμενο,του ζητάει συγνώμη, λέγοντάς του πως ήταν ατύχημα.
Ατύχημα, απαντά ο σκίουρος απορημένος, που φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται την έννοια του όρου, καθώς ο ίδιος δεν γνωρίζει τι σημαίνει ατύχημα, αφού είναι το ζώο εκείνο που έχει φροντίσει - προβλέψει μέχρι και για την παραμικρή αναποδιά.
Αναφέρω το παράδειγμα ως ενδεικτική αντίθεση για να τονίσω το πόσο παραμελημένες σε επίπεδο αδιαφορίας, το πόσο απαξιωμένες είναι οι περισσότερες των εγκαταστάσεων στη χώρα. Πόσο τριτοκοσμικές καταστάσεις ζούμε και αντιμετωπίζουμε, με ευθύνη των πολιτικών κομμάτων, των πολιτικών προσώπων και των πολιτικών αρχηγών - κυβερνήσεων συλλήβδην, που έχουν περάσει από το τιμόνι της χώρας τα τελευταία 30 χρόνια.
Όσο γι' αυτή την τραγωδία, την τραγωδία των Τεμπών, η οποία είναι ένα εφιαλτικό δυστύχημα, για άλλη μία φορά, μετά την πυρκαγια στο Μάτι, πρέπει να θρηνούμε θύματα, ανθρώπινες ζωές νέων παιδιών, φοιτητών, για να καταλάβουμε με τον τραγικότερο τρόπο, το μέγεθος της ευθύνης που αντιστοιχεί σε κάθε μας πράξη ή σε κάθε μη πράξη. Το πόσο δηλαδή μία επιπολαιότητα, μία αυθαιρεσία, μία ελαφρά την καρδία κίνηση, μπορεί να επηρεάσει ως ντόμινο και να στοιχίσει ανθρώπινες ζωές. Είναι βαριά η ευθύνη στις πλάτες των πολιτικών κομμάτων συνολικά, στις πλάτες των πολιτικών, διότι η αντιμετώπιση των θεμάτων της χώρας, διακρίνεται αν μη τι άλλο από προχειρότητα, διαχρονικά. Το πένθος βαρύ! Μαύρη σελίδα για τη χώρα, η τραγωδία των Τεμπών! Πρόκειται για το χρονικό ενός προδιαγεγραμμένου εγκλήματος!
