Η Ναταλία Μελά μεγάλωσε σε περιβάλλον με ιστορικές ρίζες. Ήταν εγγονή του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά και της Ναταλίας Δραγούμη. Ο πατέρας της ήταν ο Μιχαήλ Μελάς και η μητέρα της ήταν κόρη του Ιωάννη Πεσμαζόγλου, ιδρυτή της Εθνικής Τράπεζας μαζί με το Γεώργιο Σταύρου.
Γεννήθηκε το 1923 στην Κηφισιά και έζησε τα παιδικά και φοιτητικά της χρόνια στο σπίτι της οικογένειας, στην οδό Τατοΐου απέναντι από τον Αθλητικό Όμιλο Κηφισιάς. Το 1942 γράφεται στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, με καθηγητές τον Κώστα Δημητριάδη και τον Μιχάλη Τόμπρο. Προσχώρησε στην ΕΠΟΝ, καθώς και έγινε μέλος του ΚΚΕ. Όμως, μετά τη δολοφονία του Κίτσου Μαλτέζου αποχώρησε.
Αποφοιτώντας, το 1948, δούλεψε για ένα διάστημα με τον καθηγητή Δημήτρη Πικιώνη για τη στήλη στον τάφο του Μητροπολίτη Χρύσανθου και αργότερα για το Μνημείο Πεσόντων στο Λεόντιο της Νεμέας στην Πελοπόννησο. Κατασκευάζει δε τις προτομές, του Στέφανου Δραγούμη στο Ζάππειο και του Γεωργίου Πεσμαζόγλου στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας. Μετά την αποφοίτησή της ανοίγει το δικό της εργαστήριο στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας και λίγο αργότερα, το 1945 στην οδό Μουρούζη.
Το 1951 παντρεύεται τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη (1913 - 1993) με τον οποίο αποκτά δύο παιδιά, τον Δημήτρη και την Αλεξάνδρα. Η Ναταλία Μελά δούλεψε αρχικά με μάρμαρο και πέτρα, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν επιστρέφει από το Παρίσι, όπου είχε μάθει να δουλεύει με το οξυγόνο, στρέφεται στη χρήση του μετάλλου, υιοθετώντας τα διδάγματα της αφηρημένης τέχνης, που κυριαρχούσε στην καλλιτεχνική σκηνή της Δύσης.
Είναι αυτή η φάση που εγκαταλείπει τον ελληνοκεντρισμό της Αθήνας και στρέφεται στον μοντερνισμό που έρχεται από το Παρίσι, αλλά και στα διδάγματα της αφαίρεσης που είχαν αρχίσει να κυριαρχούν στις ΗΠΑ, φιλτραρισμένα και διαπερασμένα πάντοτε από την εικαστική και καλλιτεχνική σκηνή της γαλλικής πρωτεύουσας. Η Ναταλία Μελά που αποχαιρέτισε τα εγκόσμια την Κυριακή, 14 Απριλίου, θα μείνει στην ιστορία ως εκ των κορυφαίων εικαστικών καθώς και για την καλλιτεχνική ανατρεπτική της έκφραση!
Αποφοιτώντας, το 1948, δούλεψε για ένα διάστημα με τον καθηγητή Δημήτρη Πικιώνη για τη στήλη στον τάφο του Μητροπολίτη Χρύσανθου και αργότερα για το Μνημείο Πεσόντων στο Λεόντιο της Νεμέας στην Πελοπόννησο. Κατασκευάζει δε τις προτομές, του Στέφανου Δραγούμη στο Ζάππειο και του Γεωργίου Πεσμαζόγλου στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας. Μετά την αποφοίτησή της ανοίγει το δικό της εργαστήριο στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας και λίγο αργότερα, το 1945 στην οδό Μουρούζη.
Το 1951 παντρεύεται τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη (1913 - 1993) με τον οποίο αποκτά δύο παιδιά, τον Δημήτρη και την Αλεξάνδρα. Η Ναταλία Μελά δούλεψε αρχικά με μάρμαρο και πέτρα, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν επιστρέφει από το Παρίσι, όπου είχε μάθει να δουλεύει με το οξυγόνο, στρέφεται στη χρήση του μετάλλου, υιοθετώντας τα διδάγματα της αφηρημένης τέχνης, που κυριαρχούσε στην καλλιτεχνική σκηνή της Δύσης.
Είναι αυτή η φάση που εγκαταλείπει τον ελληνοκεντρισμό της Αθήνας και στρέφεται στον μοντερνισμό που έρχεται από το Παρίσι, αλλά και στα διδάγματα της αφαίρεσης που είχαν αρχίσει να κυριαρχούν στις ΗΠΑ, φιλτραρισμένα και διαπερασμένα πάντοτε από την εικαστική και καλλιτεχνική σκηνή της γαλλικής πρωτεύουσας. Η Ναταλία Μελά που αποχαιρέτισε τα εγκόσμια την Κυριακή, 14 Απριλίου, θα μείνει στην ιστορία ως εκ των κορυφαίων εικαστικών καθώς και για την καλλιτεχνική ανατρεπτική της έκφραση!
Στην Φωτογραφία: Δίπλα στο έργο της εκλιπόντος, πίνακας του Γιάννη Μόραλη, "Δύο φίλες'' (1946) οι γλύπτριες Μπούμπα Λυμπεράκη και Ναταλία Μελά.
