Υπέροχα κτίρια που δεν υπάρχουν πια, χαρακτηριστικά μιας ιστορικής πρωτεύουσας που έχασε τον χαρακτήρα της στο όνομα της ανάπτυξης και μιας στρεβλής αντίληψης περί εκμοντερνισμού.
Ο χρυσός αιώνας της Αθήνας ήταν ο 19ος. Μέσα σε 50 χρόνια ένα μικρό χωριό στους πρόποδες της Ακρόπολης μετατράπηκε σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα με ανάκτορα, νεοκλασικά μέγαρα, βουλεβάρτα και μερικά από τα ομορφότερα δείγματα νεοκλασικισμού στον κόσμο – που τότε ήταν και απολύτως της μόδας. Όμως η ανάπτυξη, η ανοικοδόμηση, ο υπερβολικός εκμοντερνισμός, το οικονομικό συμφέρον, αλλά και ο πόλεμος και η έλλειψη χρημάτων συνετέλεσαν ώστε μερικά θαυμάσια κτίρια να χαθούν για πάντα.
Κτίρια που αν είχαν διατηρηθεί η εικόνα της Αθήνας θα ήταν διαφορετική, σίγουρα ομορφότερη. Ένα σπουδαίο ιστορικό κτήριο 'άντεξε' στο χρόνο και κοσμεί την Κηφισιά. Στη 'είσοδο' της, στο Ζηρίνειο η Βίλα Καζούλη είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κτίρια εκτός κέντρου των Αθηνών. Χτίστηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα σε σχέδια αγνώστου αρχιτέκτονα μετά από ανάθεση του Νικόλαου Καζούλη, Αιγυπτιώτη με καταγωγή από τη Ρόδο. Ο Καζούλης χρησιμοποιούσε την έπαυλη αυτή σαν εξοχική κατοικία του στην τότε αραιοκατοικημένη Κηφισιά.
Αργότερα, κατά τη Γερμανική κατοχή, έγινε φρουραρχείο των κατοχικών δυνάμεων της περιοχής και μετά την απελευθέρωση στη Βίλα εγκαταστάθηκε το φρουραρχείο του ΕΛΑΣ. Το 1949 στέγασε προσωρινά το νοσοκομείο ΚΑΤ. Μετά τους σεισμούς του 1953 φιλοξένησε σεισμοπαθείς από την Κεφαλονιά και τη Ζάκυνθο και τα χρόνια που ακολούθησαν το εντυπωσιακό αυτό κτίριο εγκαταλείφθηκε. Ευτυχώς, το 1985, πέρασε στο Ελληνικό κράτος το οποίο την ανακαίνισε και άρχισε να την χρησιμοποιεί για τη στέγαση διαφόρων φορέων του Υπουργείου Πολιτισμού. Χαρακτηριστικό είναι πως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 η βίλα χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές για τις ανάγκες των γυρισμάτων ταινιών του ελληνικού κινηματογράφου.
Κτίρια που αν είχαν διατηρηθεί η εικόνα της Αθήνας θα ήταν διαφορετική, σίγουρα ομορφότερη. Ένα σπουδαίο ιστορικό κτήριο 'άντεξε' στο χρόνο και κοσμεί την Κηφισιά. Στη 'είσοδο' της, στο Ζηρίνειο η Βίλα Καζούλη είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κτίρια εκτός κέντρου των Αθηνών. Χτίστηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα σε σχέδια αγνώστου αρχιτέκτονα μετά από ανάθεση του Νικόλαου Καζούλη, Αιγυπτιώτη με καταγωγή από τη Ρόδο. Ο Καζούλης χρησιμοποιούσε την έπαυλη αυτή σαν εξοχική κατοικία του στην τότε αραιοκατοικημένη Κηφισιά.
Αργότερα, κατά τη Γερμανική κατοχή, έγινε φρουραρχείο των κατοχικών δυνάμεων της περιοχής και μετά την απελευθέρωση στη Βίλα εγκαταστάθηκε το φρουραρχείο του ΕΛΑΣ. Το 1949 στέγασε προσωρινά το νοσοκομείο ΚΑΤ. Μετά τους σεισμούς του 1953 φιλοξένησε σεισμοπαθείς από την Κεφαλονιά και τη Ζάκυνθο και τα χρόνια που ακολούθησαν το εντυπωσιακό αυτό κτίριο εγκαταλείφθηκε. Ευτυχώς, το 1985, πέρασε στο Ελληνικό κράτος το οποίο την ανακαίνισε και άρχισε να την χρησιμοποιεί για τη στέγαση διαφόρων φορέων του Υπουργείου Πολιτισμού. Χαρακτηριστικό είναι πως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 η βίλα χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές για τις ανάγκες των γυρισμάτων ταινιών του ελληνικού κινηματογράφου.
Πληροφορίες:
Βίλα Καζούλη,
Λεωφ. Κηφισίας 241, Κηφισιά
Τηλέφωνο:(+30) 210 8089271
