γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα
Διανύοντας δειλά και ανιχνευτικά τα πρώτα βήματα μιας πρωτόγνωρης παγκόσμιας κρίσης και απειλής για τη δημόσια υγεία, η επίθεση του Κοροναϊού στον πλανήτη, μας κρατά αποσβολωμένους, σε ένα τρομαχτικό θέαμα που κάποτε απασχολούσε μόνο τα σενάρια ταινιών επιστημονικής φαντασίας.
Μία, μία όλες οι χώρες της Ευρώπης μπαίνουν σε καραντίνα, εφαρμόζοντας «ελεγχόμενη» απαγόρευση της κυκλοφορίας στους δρόμους, με την Ισπανία και τη Γαλλία, να ακολουθεί αυστηρά μέτρα απομόνωσης, ενώ η Βρετανία με τη σειρά της αναδιπλώνει την πλέον «φιλελεύθερη» πολιτική της, εφιστώντας με φειδωλή διακριτικότητα την «μεγάλη προσοχή» των πολιτών της στον ιό. Αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις ενημερώνουν τον κόσμο να μένει στα σπίτια του και να μην βγαίνει έξω, σε ένα πρωτοφανές σκηνικό «πολέμου», εν καιρώ ειρήνης. Την ίδια ώρα, η γειτονική Ιταλία ζει μια εθνική τραγωδία, θρηνώντας συνολικά 2.158 νεκρούς, με τον αριθμό των θυμάτων να αυξάνεται καθημερινά.
Τίποτε δεν θα είναι το ίδιο, μετά, με το πέρας του ιού από τον κόσμο. Παρόλ’ αυτά, έχει μια ξεχωριστή σημασία το γεγονός ότι η κατάσταση της κρίσης που βιώνουμε, μας αφορά όλους το ίδιο. Η νέα πραγματικότητα, στην οποία καλούμαστε να προσαρμοστούμε, δεν κάνει διακρίσεις για το σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού, για ολόκληρη την ανθρωπότητα και πιθανόν αυτό να αποτελέσει και το στοιχείο της αλληλεγγύης μεταξύ μας, το στοιχείο που ίσως μας ενώσει.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της κοινωνιολογίας, οι κοινωνικές αποστάσεις υποδηλώνουν σεβασμό, σοβαρότητα και ευθύνη. Με στραμμένα τα βλέμματα για άλλη μια φορά στην επιστημονική κοινότητα και στις συντονισμένες δράσεις της Πολιτείας, ελπίζουμε για τις λιγότερο δυνατόν απώλειες.
Καλή δύναμη σε όλους!
