γράφει ο Πέτρος Καστορίνης
Σαν σήμερα, πριν 37 χρόνια από την πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, δημιουργείται το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), στα πλαίσια μεταρρύθμισης και αναβάθμισης της δημόσιας υγείας και της λειτουργικής ενοποίησης των δημόσιων υποδομών.
Σκοπός του, η ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική κάλυψη των αναγκών του ελληνικού πληθυσμού και όσων διέμεναν στην Ελλάδα, μέσω της παροχής δωρεάν υπηρεσιών. Αν σήμερα απολαμβάνουμε δωρεάν υγεία, είναι γιατί επί υπουργίας Γεωργίου Γεννηματά, το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το οποίο παρά τα διαχρονικά του προβλήματα, στήριξε και στηρίζει ακόμη μέχρι και σήμερα, όσο κανείς άλλος, τη δημόσια υγεία, αποτέλεσε μια γενναιόδωρη παρακαταθήκη αυτού του μεγάλου πολιτικού άνδρα. Παρόλες τις δοκιμές και τα πολιτικά «πειράματα», το σύστημα άντεξε. Το είχε σχεδιάσει ίσως ο πιο τίμιος πολιτικός, που έχει περάσει ποτέ από την εγχώρια πολιτική σκηνή.
Ο Γεώργιος Γεννηματάς, υπέρμαχος της άποψης και της πολιτικής σκέψης ότι οι υπηρεσίες υγείας οφείλουν να παρέχονται απρόσκοπτα και ισότιμα σε όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική και επαγγελματική τους κατάσταση, μέσα από ένα ενιαίο και αποκεντρωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας, κατοχύρωσε με αυτή του την πρωτοβουλία, το δικαίωμα στην υγεία, μέσα από την ανθρωπιστική ματιά.
Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχουν αλλάξει και πολλά στο σύστημα υγείας. Το έχουμε παραμελήσει, το έχουμε παρατήσει, δεν το έχουμε φροντίσει, ούτε το έχουμε αγαπήσει και δυστυχώς η σημερινή επέτειος, μας βρίσκει όσο ποτέ άλλοτε, να το έχουμε απόλυτη ανάγκη. Να «κρεμόμαστε» από την απρόσκοπτη λειτουργία του και από τους επαγγελματίες που το υπηρετούν πιστά και με απαράμιλλη αφοσίωση όλα αυτά τα χρόνια.
Τις ημέρες που διανύουμε, το πανελλήνιο δίνει καθημερινό ραντεβού ενημέρωσης με έναν ακούραστο στρατιώτη του συστήματος υγείας, τον Σωτήρη Τσιόδρα, τον Έλληνα επιστήμονα, λοιμωξιολόγο, επικεφαλής του υπουργείου Υγείας για την αντιμετώπιση του Κοροναϊού, Covid-19 και εκπρόσωπο τύπου του, που με τη σοβαρότητα, την ακεραιότητα της επιστημονικής του κατάρτισης και την αμεσότητά του, κρατά απόλυτα την ισορροπία ανάμεσα στον πανικό και την υπευθυνότητα.
Ας συνεχίσουμε λοιπόν να κινούμαστε μέσα στα όρια της υπευθυνότητας, όπως πολύ καλά πράττουμε έως τώρα, προκειμένου να περάσουμε με τις λιγότερο δυνατές απώλειες από αυτή την κρίση που διανύουμε.
