γράφει η Ανδρονίκη Παντιώρα
Ο ιός είναι εδώ και το δεύτερο κατά σειρά lock down, είναι πάλι εδώ... Όχι δεν μας αρέσει, αλλά ποιες οι επιλογές μας; Υπομονή, πανδημία είναι και θα περάσει. Εύκολα το λες, δύσκολα όμως το πιστεύεις... και ακόμα πιο δύσκολα, το εφαρμόζεις!
Μία από ίδια πάλι λοιπόν, με μικρές, αλλά και με μεγάλες θα έλεγε κανείς πρακτικά διαφορές αυτή τη φορά, μας βρίσκει η δεύτερη επέμβαση περιορισμού της γενικής εξάπλωσης του ιού στη χώρα.
Ναι είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι θα μείνουν ανοιχτά τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά. Είναι σημαντικό ότι τα μικρότερα παιδιά θα συνεχίσουν τη μάθηση διά ζώσης. Είναι σημαντικό, γιατί με αυτή την απόφαση, η οποία προφανώς και βασίζεται σε επιστημονικά κριτήρια, αρχικά αποφεύγεται η διάρρηξη του κοινωνικού και οικογενειακού ιστού, με τις παραγωγικές ηλικίες να γλιτώνουν της αποδιοργάνωσης του εγκλεισμού. Σε διαφορετική περίπτωση, οι γονείς θα αναγκάζονταν σε βάρδιες "φύλαξης", των παιδιών τους, ψάχνοντας και κανονίζοντας παράλληλα, απεγνωσμένα, τη φίλη, την παιδαγωγό, που θα ψυχαγωγούσε ολημερίς τα αγαπημένα τους τέκνα. Σε δεύτερο χρόνο, θεωρείται επίσης μείζονος σημασίας, η ψυχική και πνευματική υγεία των παιδιών, καθώς οι επιπτώσεις του να μην πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο, έχουν δείξει τα έως τώρα δεδομένα, ότι είναι τραγικές. Οπότε, τουλάχιστον από αυτή την άποψη, η κατάσταση είναι λίγο καλύτερη από το lock down του Μαρτίου.
Επιπλέον, όχι δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη δύναμη της συνήθειας. Ναι, όντως έχουμε εξοικειωθεί με τις πρακτικές του να ζούμε με τον ιό στην καθημερινότητά μας, παρόλο που είχαμε την καλοκαιρινή περίοδο χάριτος, χαρίζοντάς μας, βαθιές ανάσες ξεκούρασης.
Τέλος, στο ερώτημα ποιος φταίει; Σύσσωμη η αντιπολιτευτική ηγεσία και η δημοσιογραφική "μανία", έχουν επιδοθεί σε ένα κυνήγι μαγισσών με την υπόθεση να πρωτοστατεί στην επιχειρηματολογία σχετικά με το αν θα είμασταν σε καλύτερη ιολογική κατάσταση αν αντιμετωπίζαμε διαφορετικά το θέμα το καλοκαίρι. Τι να πω; Ας μονολογήσω...Δηλαδή τι να κάναμε; Μετά από το ολοκληρωτικό και ισοπεδωτικό, δίμηνο lock down την Άνοιξη, βγήκαμε δειλά δειλά επαγγελματικά στην αγορά, ανοίξαμε τα σύνορα για να έχουμε την αίσθηση ότι θα τονωθεί η οικονομία και ο τουρισμός και με ελάχιστα κρούσματα και βαθμό μεταδοτικότητας εξαιρετικά χαμηλό, αναθαρρήσαμε και αρχίσαμε να συναναστρεφόμαστε πιο Μεσογειακά, όπως μόνο εμείς ξέρουμε!
Κανείς δεν φταίει παιδιά για το ότι ο ιός επέστρεψε. Ίσως όμως ο ιός να αποτελέσει μια καλή αφορμή, να γίνει το εφαλτήριο, ώστε να ενισχύσουμε το σύστημα υγείας μας, να βελτιώσουμε τα μέσα μεταφοράς και να ανεβάσουμε λίγο περισσότερο το επίπεδο διαβίωσής μας. Ναι είναι μια καλή ευκαιρία εν έτη 2020, να αρχίσουν οι πολιτικοί μας να σκέφτονται με γνώμονα την απόδοση, τη χρησιμότητα και το κοινό καλό.
