Οι τοίχοι των σχολικών διαδρόμων συνήθως είναι ουδέτεροι, άχρωμοι, λειτουργικά στοιχεία ενός οικοδομήματος. Μια δημιουργική σκέψη όμως μπορεί να τους μετατρέψει σε πινακοθήκη των γραμμάτων και της επιστήμης.
Προσωπικότητες, όπως ο Αϊνστάιν, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Καζαντζάκης, ο Γεώργιος Παπανικολάου, η Κική Δημουλά, ο Περικλής, συναντούν πλέον καθημερινά τα βλέμματα των μαθητών. Όπως λέει και ο δημιουργός των τοιχογραφιών, Δημήτρης Σκιαδάς, "...λόγω του ότι η τεχνολογία τείνει να υποκαταστήσει τη μνήμη και τη φαντασία μας, η ζωγραφική, με την υπομονετική αξιοποίηση των χεριών μας, είναι ζωτικής σημασίας για την ψυχική και συναισθηματική μας υγεία...."
Το σχολείο δεν είναι μόνο μαθήματα. Δεν είναι μόνο ωρολόγια προγράμματα. Το σχολείο είναι μια κοινωνία, με όλο το σημασιολογικό φορτίο της λέξης και η καλλιτεχνική αισθητική, μορφές, ενδεικτικά σύμβολα της πορείας του ανθρώπου μέσα στο χρόνο, μπορούν να γίνουν προθήκες του ωραίου και της γνώσης.