Χωρίς μάσκες και με ανοιχτά αυτιά!

γράφει ο Πέτρος Καστορίνης

Η προσωπογραφία είναι μια σταθερή αναφορά για τον ζωγράφο που ασχολείται με το πορτραίτο. Θέμα στο οποίο συχνά επιστρέφει ως συνθήκη συνάντησης με το πρόσωπο που αποτύπωσε, ζωγράφισε κι ''έβαλε'' στον καμβά... 

Ο Θοδωρής Κανελλόπουλος, δημιουργός του πρότζεκτ Milk μπορεί να μην είναι δημιουργός ρούχων, να μην είναι ζωγράφος, να μην είναι μουσικός παραγωγός, να μην είναι ποιητής μα ούτε λογοτέχνης...Ο Θοδωρής Κανελλόπουλος δεν είναι κάτι από όλα αυτά, είναι όλα, είναι πραγματικός καλλιτέχνης και ως εκ τούτο δεν ισορροπεί στην μέση, στο λίγο στο συμβιβασμό...                  

Κινείται στα άκρα στο, ...πολύ! Τα δώδεκα ζωγραφικά του πορτραίτα, που τον συντροφεύουν καθημερινά επί ώρες στο ''Milkαδικο'', αναζητούσαν μέρες τώρα κι άλλους ήχους πέρα από την νότα της φωνής του Θοδωρή, πέρα από το γλίστρημα του πινέλου του σε καμβάδες ή βαμβακερά υφάσματα.    

Αντιμετωπίζοντας με ειλικρίνεια τον εαυτό σου και τον κόσμο και όταν καταφέρνεις να συλλάβεις λεπτές ποιότητες από την ψυχοσύνθεση και τον χαρακτήρα του ανθρώπου που ποζάρει, τότε γίνεσαι ένας καθρέφτης που ο άλλος μπορεί να αναγνωρίσει και να συνειδητοποιήσει κάτι για τον εαυτό του εκεί. Ο Θοδωρής λοιπό γνώριζε... τι ήθελαν να ακούσουν τα ''πορτραίτα''! Ήχους υψηλής αισθητικής... Το κοινό έτοιμο, χωρίς μάσκες, χωρίς κίνδυνο μετάδοσης του ιού, με στωική αναμονή στους τοίχους του ''Milkαδικου''.                  

Η πειραματική μουσική και ειδικότερα ο ελεύθερος αυτοσχεδιασμός βρέθηκαν πλέον στο ''στόχο'' του Milk Concerts and Poets. Εκφραστής δεν θα μπορούσε να ήταν άλλος από τον Δήμο Βρύζα. Στη μουσική του διαδρομή δέχτηκε ένα ευρύ φάσμα επιρροών, από την κλασική και την παραδοσιακή μουσική έως τη rock, τη noise και την ambient. Έχει συνεργαστεί τα τελευταία χρόνια με κορυφαία ονόματα της αυτοσχεδιαστικής σκηνής, όπως οι Fred Frith, Alfred Zimmerlin, Harald Kimmig. Το βιολί αποτελεί την κύρια πηγή ήχου στις μουσικές του αναζητήσεις. Ο Δήμος Βρύζας διερευνά τα ηχητικά όρια του βιολιού, πειραματίζεται με το κοντράστ ακουστικού/ηλεκτρονικού ήχου και αναζητά νέους τρόπους μουσικής έκφρασης.

             

Τα φώτα ''χαμηλώνουν'' στο Milkαδικο, το κοινό, χωρίς μάσκα ''καρφωμένο'' στον τοίχο μαγεύεται όταν ο Δήμος περνά τα όρια στην έκταση του βιολιού των 44 χρωματικών φθόγγων. Μην ζηλεύετε για αυτό που άκουσαν τα πορτρέτα. Υπομονή... σε λίγες μέρες στο Milk Concerts and Poets (YouTube) και εσείς στο σπίτι σας, χωρίς μάσκα. Καληνύχτα σπάνιε... να μας θυμίζεις πως η μουσική δεν σταματά ποτέ!