γράφει ο Πέτρος Καστορίνης
Σε έναν τεστ αντοχής έχει μετατραπεί η μετακίνησή μας στην πρωτεύουσα από το Σεπτέμβριο κι έπειτα. Τεστ αντοχής που δεν έχει ιατρικό προσδιορισμό. Αφορά στο νευρικό μας σύστημα, στην ψυχική μας υγεία, στα όριά μας... ; Κανείς αυτή την στιγμή δεν γνωρίζει, πως θα εξελιχθεί αυτή η κατάσταση, ποιος ο λόγος που συμβαίνει σε τέτοια έκταση το φαινόμενο και με ποια μέτρα θα περιοριστεί έτσι ώστε δοθεί μία λύση.
Στις ώρες αιχμής οι κεντρικοί δρόμοι μετατρέπονται σε ταινία που παίζεται σε αργό, πολύ αργό ρυθμό, προκαλώντας ένα άνευ προηγουμένου εκνευρισμό στους οδηγούς! Η νευρικότητα και η δυσφορία ως νέος ιός, μεταφέρεται στο γραφείο, στην δουλειά, αργότερα στο σπίτι στην οικογένεια. Ο εργάσιμος χρόνος έχει περιοριστεί αφάνταστα και η δημιουργικότητα-παραγωγή, βρίσκεται σε κάθετη πτώση!
Τον Σεπτέμβριο με το άνοιγμα των σχολείων η κυκλοφορία στους περισσότερους οδικούς άξονες του λεκανοπεδίου συγκριτικά με τα επίπεδα του 2019, σταδιακά αυξάνεται για να φτάσουμε σήμερα που δυστυχώς δεν μπορεί πλέον να μετρηθεί. Η ταχύτητα σε αυτό τον αργό ρυθμό δεν είναι μετρήσιμη. Αντίθετα με τις ώρες του ρολογιού που είναι ο στυγνός πραγματογνώμονας. Μία ώρα συν από Μαρούσι στους Αμπελοκήπους κι αν θες να συνεχίσεις προς Καλλιθέα θα φτάσεις την επόμενη μέρα! Το ίδιο ισχύει και ίσως είναι χειρότερο, στη διαδρομή, στο ''ταξίδι'' από την Νέα Κηφισιά μέσω του Κηφισού προς Κεραμικό... Το κέντρο πάντως είναι απροσπέλαστο.
Οι δρόμοι του όλο και ''στενεύουν''. Η περιβόητη Πανεπιστημίου με τον περιορισμό των διαζωμάτων έχει ''τακάρει''. Τα αυτοκίνητα είναι ακινητοποιημένα ώρες! Ούτε πεζός πλέον δεν μπορείς να κινηθείς, αφού στα πεζοδρόμια κυκλοφορούν τα δίτροχα. Ξέρετε, είναι εκείνη η παλιά ελληνική κουλτούρα του '90 και του '00, η οποία σου επέτρεπε με το όχημά σου να κάνεις ότι σου κατέβει στο κεφάλι. Να κόψεις δρόμο, να πας αντικανονικά, να παρκάρεις (παρατήσεις) το όχημα σου όπου βρεις εύκαιρο σημείο. Ας μη σχολιάσουμε το θέμα των ηλεκτροκίνητων πατινιών, τα οποία κινούνται επικίνδυνα, με ανεξέλεγκτες ταχύτητες και οι αναβάτες τους θεωρούν σώφρον και να οδηγούν ανάποδα σε ένα δρόμο και να περνούν δίπλα σου με μεγάλη ταχύτητα χωρίς να το αισθάνεσαι πολλές φορές και να δίνουν την αίσθηση ότι το θεωρούν κάτι τέτοιο απαράβατο δικαίωμά τους.
Από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο έχουν γίνει πολλές έρευνες, για την αύξηση του φόρτου κυκλοφορίας στον Κηφισό, στην λεωφόρο Κηφισίας, για τις πολύωρες καθυστερήσεις κατά τις πρωινές ώρες αιχμής στην Αττική Οδό και στην Περιφερειακή Υμηττού, πλην όμως δεν έχει αξιοποιηθεί το στοιχείο της απροσπελασιμότητας του κέντρου της πρωτεύουσας. Όλοι πιστεύουν πως με την εφαρμογή και πάλι του δακτυλίου θα επανέλθουμε σε μία κανονικότητα.
Να υπενθυμίσουμε και να συμφωνήσουμε στο συμπέρασμα για αρχή ότι το οδικό δίκτυο της Αττικής ήταν και είναι κορεσμένο, κατά συνέπεια λοιπόν υπάρχουν πολλοί λόγοι στους οποίους βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να αποδοθεί η κυκλοφοριακή συμφόρηση ξαφνικά. Πέραν τούτου όμως, χρειάζεται να εξετάσουμε και να προχωρήσουμε τα έργα και τις απαιτούμενες κινήσεις που θα διευκολύνουν στην αποσυμπίεση της κυκλοφορίας και στην καλυτέρευση του επιπέδου ζωής της καθημερινότητάς μας.
Μεταξύ αυτών, ίσως να είναι η βελτίωση των ΜΜΜ, η βελτίωση του δικτύου, η ανανέωση του στόλου, η διαπλάτυνση των δρόμων, η οριοθετημένη χωροταξικά οργάνωσή τους και μια σειρά προφανών άλλων προτάσεων και λύσεων. Η σημαντικότερη όμως πράξη, απόφαση που διαφαίνεται ως αναγκαία πλέον, είναι να προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε λίγη περισσότερη οδηγική παιδεία. Ίσως μας βοηθήσει σε αυτό, η Πολιτεία, το Κράτος, η αλλαγή των νόμων και των ποινών και η εφαρμογή τους από τα αρμόδια όργανα. Ίσως και οι Έλληνες πολιτικοί χρειάζεται να πρωτοστατήσουν και να πρωτοτυπήσουν, αυστηροποιώντας το πλαίσιο.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με την προσωπική άποψη του υπογράφοντα, δεν νοείται να μην υπάρχει σεβασμός των πολιτών στη χώρα και στο κράτος που ζουν. Πραγματικά είναι πολλές οι φορές που η εντύπωση που δίνεται σε κάποιον εξωτερικό παρατηρητή σχετίζεται με μια τέτοια σκέψη και οι πολιτικοί άρχοντες έχουν ευθύνη σε αυτό.
Υπάρχει μεγάλη ευθύνη στην ελαστικότητα των μηχανισμών για το πως από έλλειψη πλαισίου, κανόνων και τάξης, πράττουμε στους δημόσιους χώρους, πως φερόμαστε, πως κινούμαστε, τι επιτρέπεται και το σημαντικότερο είναι τι διαφεύγει πολλών εξ ημών της αντιλήψεώς μας για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας απέναντι στην κοινωνία μας, στις πόλεις που ζούμε.
