Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2020

Θεός+μῆνις και Θεοφάνεια...


γράφει ο Πέτρος Καστορίνης

Η βασική τελετουργία των Θεοφανίων είναι ο ''αγιασμός των υδάτων'' με τη κατάδυση του Σταυρού κατά μίμηση της βάπτισης του θεανθρώπου. Στην ελληνική εθιμολογία όμως, ο εν λόγω αγιασμός έχει και την έννοια του καθαρμού των ανθρώπων καθώς και της απαλλαγής του από την επήρεια των δαιμονίων. 

Η τελευταία δε αυτή έννοια δεν είναι ασφαλώς αυστηρά χριστιανική, αλλά έχει ρίζες στην αρχαία λατρεία... Τα φετινά Θεοφάνια συνδυάστηκαν με την θεομηνία με την ονομασία ''Ηφαιστίων''. Δεν γνωρίζουμε τον ''πνευματικό πατέρα'' του συγκεκριμένου, μα ούτε των προηγούμενων κακών καιρικών συνθηκών που αποτελεί μόδα των τελευταίων ετών να δίνεται όνομα στα φυσικά φαινόμενα.

Όμως θα μείνουμε στον Ηφαιστίωνα. Ο Ηφαιστίων (Αρχαία Πέλλα, 356 π.Χ – Βαβυλώνα, 324 π.Χ.), γιος του Αμύντορα, ήταν αρχαίος Έλληνας στρατηγός και ευγενής της Μακεδονίας. Ήταν ο στενότερος από όλους τους φίλους Μεγάλου Αλεξάνδρου, μεγαλωμένοι μαζί από παιδιά. Στην Τροία συμμετείχε σε λατρευτικές τελετές όπου στεφάνωσε τον τάφο του Πατρόκλου και γενικά ο πολύ στενός φίλος του Αλέξανδρου είχε μία έντονη δραστηριότητα, πέραν των θρησκευτικών δεδομένων.
                             

Επανερχόμενοι στην σημερινή θεομηνία δηλαδή, θεός + μῆνις (οργή του θεού) είδαμε δένδρα να τα ξεριζώνει ο άνεμος στο κέντρο της Κηφισιάς, ευτυχώς χωρίς δυσάρεστο επακόλουθο. Διαπιστώσαμε για μία ακόμα φορά την ''δήθεν'' σύνδεση του ανθρώπου με την εκκλησία και τους πιστούς στο παρά πέντε. Οι εκκλησίες ''γέμισαν'' λίγο πριν τελειώσει η σημερινή λειτουργία. Κάτι ανάλογο με το ''Χριστός Ανέστη'' τα μεσάνυχτα του Μ.Σαββάτου που μόλις ξεστομίσουν οι άγιοι πατέρες το ''Χρι...', φεύγουν για να προλάβουν ζεστή την μαγειρίτσα.


Σήμερα στο Άλσος Κεφαλαρίου ένεκα της θεομηνίας τα νερά της λίμνης δεν ''αγιάστηκαν'' ο Ηφαιστίων με τις κακές του καιρικές διαθέσεις ''εμπόδισε'' τους αγίους πατέρες, της εκκλησίας του Σωτήρος καθώς τους πιστούς, να διανύσουν λίγα μέτρα προκειμένου να τελέσουν τον αγιασμό...